Geert Wilders PVV

[Erik1960]

Dat is wat ik zeg: "In theorie opereren die 2 afdelingen onafhankelijk van elkaar".
Maar de praktijk is weerbarstig.
Sowieso is het een probleem dat je aan de ene kant als organisatie de politiek adviseert en aan de andere kant bestuursrechter bent. Je adviseert dus de politiek, maar kunt ook via de andere tak van je organisatie die politiek daadwerkelijk terugfluiten.
Dat is een inbreuk op de trias politica wat mij betreft en alleen al daarom is het principieel onjuist dat deze 2 afdelingen onder hetzelfde dak en in dezelfde organisatie zitten.

Volgens mij is dat nu net wat binnen de RvS niet kan (vanuit de wettelijke en interne richtlijnen) en -tenzij het tegendeel blijkt- ook niet gebeurt. Met die inbreuk op de trias politica valt het volgens mij al bijna 400 jaar best mee. De RvS heeft een heel bijzondere positie in ons staatsbestel en daarom is die positie juridisch en organisatorisch stevig verankerd.
Als het gaat om de bedreiging van de trias politica zie ik eerlijk gezegd andere prioriteiten dan het ontmantelen van de RvS.

[Jesaja40]

In principe doen wij verbaal hetzelfde als de heer Wilders. Langzamerhand worden wij met zijn retoriek vertrouwd en overrulen wij elkaar met aandachtspunten. Is dat constructief? Is dat werkelijk onze inbreng?

Hier gaat het over een stukje verloedering die alleen maar sterker wordt naarmate de hakken in het zand gezet wordt.

Is dat de weg waarin ons land in goede banen geleid wordt? Ik kan mij nog steeds eind jaren 40 van de vorige eeuw herinneren als het opkrabbelen uit de oorlog. Het politiek knokken ging toen over herstelwerkzaamheden en woningbouw. De 52-urige werkweek werd een 48-urige werkweek. Daarna ontbrande de politieke strijd om de 45-urige en 40-urige werkweek. Oeps, het werk wat voorheen in een relaxt tempo van 52 uren af moest moest ineens in 45 en zelfs 40 uur verricht worden. De eerste gastarbeiders komen in beeld. Eerst verarmde Italianen gevolgd door verarmde Spanjaarden. De poort is verder open gezet. Wij leerden ermee leven. Langzamerhand is er een omslag gekomen vanwege de tolerantie van onze kant. Het niet aangeven van onze moraalgrenzen heeft ertoe geleid dat wij hier in Nederland een tweede moraal erbij kregen. Velen kunnen daarmee niet leven, laat staan op een goede en verantwoorde wijze onze boodschap overbrengen. Dan gaan we populaire opmerkingen maken en vertellen wij de ene kant: onze overlast die wij ervaren. De andere kant wordt niet belicht: wij wilden niet meer langer werken en genieten van een kortere werkweek met hetzelfde groeiende salaris. Dit is de prijs die vele ouderen nu betalen voor ons "gemakzucht" zonder na te denken. Maar diezelfde gastarbeider heeft ons meegeholpen om een welvarend land te worden. Kijk dus vooral naar het gehele plaatje en dan schaam ik mij ervoor dat ik door mij in de schoot geworpen gemakzucht door alle jaren heen wij hier keihard tegenover elkaar staan.

[Mortlach]

Met alle respect, ik vind het lastig om de voorkeur voor een 40-urige werkweek boven een 52-urige werkweek te koppelen aan gemakzucht. Als je land welvarend en goed georganiseerd is, mag de bevolking daar toch wel van profiteren zonder meteen als "lui" te worden weggezet?

Ik moet denken aan die reclame waarin de kinderen zich afvragen wie die man toch is die elke zondag het vlees komt aansnijden. Die "extra" 12 uur kan in aandacht voor de kinderen/het gezin zitten, in zelfontplooiing, in gemeenschapsprojecten, etc. Zelfs in economische activiteit waardoor het een zelf-versterkend effect heeft. Aan de ene kant zijn er meer banen zodat vrouwen economisch afhankelijker kunnen zijn, aan de andere kant is er 12 uur extra om geld uit te geven (meer vraag dus nog meer banen). Een 52-urige werkweek lijkt me echt niet iets waar we naar terug zouden moeten willen.

Ik begrijp verder ook niet wat je met "een tweede moraal" bedoelt.