Refowebkids deel 21

[ajl]

Wat is het verschil tussen kostgeld vragen en dit voor hen sparen of heb verzoeken zelf te sparen? Het uiteindelijke resultaat is hetzelfde. Waarbij ik/wij een kind willen leren daar zelf invloed op te hebben in plaats van dat een derde dat voor hen regelt. Het doel van het sparen is namelijk niet dat wij daar invloed op kunnen uitoefenen, maar het doel van het sparen is een eigen woonomgeving zoeken en vinden.

Even voor mijn beeldvorming; welke subsidie valt weg? Kinderbijslag?

[Mortlach]

Wat is het verschil tussen kostgeld vragen en dit voor hen sparen of heb verzoeken zelf te sparen? Het uiteindelijke resultaat is hetzelfde. Waarbij ik/wij een kind willen leren daar zelf invloed op te hebben in plaats van dat een derde dat voor hen regelt. Het doel van het sparen is namelijk niet dat wij daar invloed op kunnen uitoefenen, maar het doel van het sparen is een eigen woonomgeving zoeken en vinden.

Even voor mijn beeldvorming; welke subsidie valt weg? Kinderbijslag?

Voor mij is autonomie het belangrijkste. Als ik voor mijn geld werk, beslis ik wat ik met dat geld doe en niemand anders. En dat houdt in dat ik keuzes mag maken die anderen niet zouden maken. Het resultaat is dus misschien wel hetzelfde, maar het is verder totaal anders. Ik weet dat dit ik hier anders in sta dan een hoop anderen. Maar ik vertrouw erop dat kinderen op een gegeven moment wel de verantwoordelijke beslissingen zullen nemen, als ze zo zijn opgevoed.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe alles hier precies heet, maar kinderbijslag en allerlei andere subsidies die hielpen met de medische kosten die voor ons vanwege handicaps behoorlijk hoog waren en nog steeds zijn.

[ajl]

Volkomen autonomie krijg je door zelfstandig te wonen. Tot die tijd gelden er binnen elk gezin regels waar zij ieder zich aan moeten houden. Daarin zijn wij echt niet zo strict als het hier zou staan, maar een onderdeel van de voorwaarden zou kunnen zijn dat ze een groot deel van hun inkomen sparen zolang zij in huis wonen. Het doel is immers dat kinderen uitvliegen. Zonder sparen is de kans op een woning in Nederland nihil. En op je 30e nog thuiswonen lijkt mij voor beide partijen niet gezond.

Uit het niets hierover in gesprek gaan is natuurlijk niet iets wat pas op volwassen leeftijd plaatsvindt. Als het goed is, ga je dit gesprek al aan als zij zakgeld en kleedgeld krijgen. Dan stuur je in het begin ook op de uitgaven en van lieverlee worden kinderen in hun tienerjaren hierin zelfstandig en krijgen ze steeds meer verantwoordelijkheid.

[meribel]

Bij mij thuis was de regel zodra je een echte baan hebt (dus geen bijbaan naast je studie maar je school of studie klaar en fulltime werkt) dan betaalde de je kostgeld

Niet elk kind verdient hetzelfde en mijn ouders zeiden; je bepaald zelf wat jij aan kostgeld betaald. Ze vertelden je wat ze zelf kwijt waren aan huur en vaste lasten en boodschappen enz.

Ik zou hetzelfde doen. En of ik het dan ‘stiekem’ spaar om later terug te geven dat ligt natuurlijk of je daar de mogelijkheid voor hebt of dat zoiets mogelijk is.

Maar mijn oudste is 19 en studeert nog dus het is nog niet zover

[Mortlach]

Volkomen autonomie krijg je door zelfstandig te wonen. Tot die tijd gelden er binnen elk gezin regels waar zij ieder zich aan moeten houden. Daarin zijn wij echt niet zo strict als het hier zou staan, maar een onderdeel van de voorwaarden zou kunnen zijn dat ze een groot deel van hun inkomen sparen zolang zij in huis wonen. Het doel is immers dat kinderen uitvliegen. Zonder sparen is de kans op een woning in Nederland nihil. En op je 30e nog thuiswonen lijkt mij voor beide partijen niet gezond.

Uit het niets hierover in gesprek gaan is natuurlijk niet iets wat pas op volwassen leeftijd plaatsvindt. Als het goed is, ga je dit gesprek al aan als zij zakgeld en kleedgeld krijgen. Dan stuur je in het begin ook op de uitgaven en van lieverlee worden kinderen in hun tienerjaren hierin zelfstandig en krijgen ze steeds meer verantwoordelijkheid.

We zijn het grotendeels met elkaar eens, denk ik, maar ik ga er ook van uit dat de kids het huis uit willen en dat ze snugger genoeg zijn dat daarvoor moet worden gespaard, en dat ik dat dus niet hoef af te dwingen. Buiten het feit dat ik dat niet zou willen, vraag ik me ook af hoe je het zou willen controleren? Met elk loonstrookje even het saldo van de spaarrekening checken om te zien of je kind wel genoeg spaart? Nee, dat zou ik als ouder niet willen en als volwassen kind ook niet accepteren.

Als de kids ineens met een gloednieuwe Porsche zouden komen aanzetten, zou er uiteraard wel een stevig gesprek worden gevoerd en een verhuisdatum worden bepaald.

[ajl]

We zijn het grotendeels met elkaar eens, denk ik, maar ik ga er ook van uit dat de kids het huis uit willen en dat ze snugger genoeg zijn dat daarvoor moet worden gespaard, en dat ik dat dus niet hoef af te dwingen. Buiten het feit dat ik dat niet zou willen, vraag ik me ook af hoe je het zou willen controleren? Met elk loonstrookje even het saldo van de spaarrekening checken om te zien of je kind wel genoeg spaart? Nee, dat zou ik als ouder niet willen en als volwassen kind ook niet accepteren.

Als de kids ineens met een gloednieuwe Porsche zouden komen aanzetten, zou er uiteraard wel een stevig gesprek worden gevoerd en een verhuisdatum worden bepaald.

Natuurlijk geen loonstrook controle, maar je hebt snel genoeg door of een kind wel/niet spaart. Als wij zouden bemerken dat al het gewerkte geld opgemaakt wordt dan zullen we hen toch echt uit het nest duwen. Ik bemerk nu al aan mijn oudste dat hij eraan toe is om zijn vleugels uit te slaan en zo hoort het ook.

[Jess]

Ik heb gemerkt bij de kinderen toen ze gingen verdienen dat ze het een periode heerlijk vonden om veel geld uit te geven, dat hebben ze allemaal wel een tijdje gehad. Na verloop van tijd stopten ze daar mee en gingen ze steeds meer sparen.

En, ik snap het best dat ze graag een tijdje op grote voet leven. Beter dat ze dat nu doen als ze bijv. een gezin hebben en dan domme dingen doen. Weet ook van iemand, die gaf per maand een x bedrag uit aan hobby, zijn (niet werkende) partner vond dat ze dat ook mocht besteden en voor de peuter gold hetzelfde.

Als mijn salaris is gestort heb ik ook vaak zin om heerlijk te shoppen maar doe het niet want ik heb kleding genoeg. Voor mij helpt het al een avondje online shoppen, winkelmandje volgooien en aan het eind van de avond besluiten dat ik het helemaal niet nodig heb dus winkelmandje leegkiepen en lekker gaan slapen.

[Mortlach]

Weet ook van iemand, die gaf per maand een x bedrag uit aan hobby, zijn (niet werkende) partner vond dat ze dat ook mocht besteden en voor de peuter gold hetzelfde.

De partner, ja, absoluut; de peuter dan waarschijnlijk weer niet. Daar zal allicht al genoeg voor gekocht worden. Maar het idee dat de persoon die het geld (of meer geld) verdient ook meer mag uitgeven, daar ben ik het absoluut niet mee eens. Je verdient samen het geld, zelfs als slechts 1 persoon een salaris ontvangt, en geld uitgeven doe je ook samen.

Als mijn salaris is gestort heb ik ook vaak zin om heerlijk te shoppen maar doe het niet want ik heb kleding genoeg. Voor mij helpt het al een avondje online shoppen, winkelmandje volgooien en aan het eind van de avond besluiten dat ik het helemaal niet nodig heb dus winkelmandje leegkiepen en lekker gaan slapen.

Dat is sowieso goed advies! Vaak heb je dat spul helemaal niet nodig. Geldt voor een hoop zaken trouwens.

[lammetje]

Wij vragen geen kostgeld. Onze oudste rijd in mijn auto, daar betaald ze wel een vast bedrag per maand voor (ze krijgt ook reiskostenvergoeding van haar werkgever) ik heb dat zelf aangeboden omdat er bij ons eigenlijk altijd één en soms zelfs 2 auto's stilstaan maar we beide niet weg kunnen doen.

Ze weten dat sparen heel belangrijk is, tot nu toe doen ze dat allemaal (ook van hun bijbaan)
Ik vind het vooral belangrijk dat ze zelf leren omgaan met geld, niet dat ze sparen omdat het van ons moet.
Als ze iets (duurs) willen kopen overleggen ze dat. Soms zeg ik dat ik het echt overbodig vind en zonde van het geld. Dan merk je dat ze toch gaan nadenken of ze het echt graag willen. Meestal besluiten ze dan om het niet te doen, maar soms ook niet en dat is dan hun eigen keuze. Tis uiteindelijk hun geld

Vanaf 18 moeten ze trouwens wel zelf hun zorgverzekering incl tandartskosten zelf betalen, kleding, reparaties aan hun fiets etc. Hier doet de oudste bbl en de tweede wil dat komend jaar ook gaan doen. Als ze zouden gaan studeren zou ik daar misschien anders over denken.

Als ze straks 25+ zijn en nog steeds thuis wonen, vind ik het niet vreemd om kostgeld te vragen.
Lijkt me niet onredelijk om dan een bedrag van 200/300 euro per maand te laten betalen voor water, stroom en boodschappen. Maar dat ligt er ook aan hoe we er zelf financieel voor staan. Kostgeld vragen en dan terug geven kan natuurlijk ook altijd, maar ik heb liever dat ze zelf die keuze maken om te sparen eerlijk gezegd.

[Marnix]

Volgens mij is het een lastig dilemma, vroeger kon je bij lang thuiswonen nog zeggen: dat is makkelijk profiteren. Maar tegenwoordig is het juist lastig want een huis kopen is niet te doen in je eentje en huren vaak ook niet en anders zonde van het geld.

Ik zou nooit kostgeld gaan vragen om kinderen op zo’n manier uit huis te pushen tenzij het financieel heel zwaar zou zijn, volgens mij werkt dat juist averechts. En de meeste volwassenen hebben het tegen de tijd dat hun kinderen volwassen zijn financieel prima voor elkaar. De constructie om geld te vragen en dat apart te zetten ven het bij uit huis gaan weer terug te geven vind ik wel mooi.

[ajl]

Tja, de verwachting is dat onze kinderen pas vanaf midden 20 een eigen inkomen krijgen. Tot die tijd zullen wij geen geld vragen, hooguit toestoppen. Daarnaast zullen wij hen stimuleren om ook tijdens hun studie op kamers te gaan. Ook dat is een meerwaarde in het volwassen worden.