Marnix schreef:Op welk vlak niet? Ik heb dat namelijk niet zo ervaren, ik vond dat wel goed verteld, het is vrij realistisch van wat ik erover heb gelezen.
Oei...het is al even geleden dat ik dat boek heb aangeraakt. En ik ben vrij vroeg in het begin gestopt.
Om je een goed antwoord te geven zou ik er weer opnieuw in moeten duiken. Wat ik misschien nog ga doen als ik zin heb.
Oh die boeken heb ik ook nog liggen, hoe zijn ze?
Het eerste boek wat ik over Elisabeth Elliot heb gelezen is haar biografie geschreven door Ellen Vaughn. Iemand (wiens mening ik voor zinvol houd) schreef me ooit over deze zendelinge dat zij twee mannen verloren heeft (een door moord een andere door ziekte) en daar nooit een zinnig antwoord over heeft gekregen van God. En toch gelovig is gebleven. Zoiets was het wat diegene schreef.
Dat is in mijn geheugen blijven hangen dus toen ik in het rd-magazine las dat er een biografie over haar is verschenen was ik geïnteresseerd.
En ik vind het boek alleszins de moeite waard! De echtheid waarmee Elisabeth haar leven geleefd heeft raakt me.
Geen vrome prietpraat, humorvol, en de keuze's die zij maakt om Gods Wil te gehoorzamen vind ik zo aangrijpend!
Het tweede boek wat ik nu lees; 'dwars door het vuur' wat Elisabeth Elliot zelf heeft geschreven is wederom heel echt. Net of ik zelf in haar schoenen sta en beleef wat zij op dat moment beleefd. Een goede beeldende weergave van haar realiteit.
Behalve dat is het ook gewoon heel interessant om het leven van een zendelinge te lezen. Ze is bijvoorbeeld 90% van de dag bezig met huishoudelijke karweitjes. En daarbij moest ze een indiaanse taal op schrift stellen stellen wat niet eerder gedaan was. Moet je voorstellen dat je met iemand praat die je niet verstaan kunt, waarbij het alfabet nog niet is toegepast en dat je die geluiden (mond en keelklanken) op schrift moet zien te vangen

.
Of de ervaringen die ze opdoet met insecten (er had zich een mijt in haar huid gegraven en eitjes gelegd) of slangen... brrrr
Ik probeer nu iets stoerder te zijn bij één mug maar het lukt me nog niet erg.
Wel een bijzonder verhaal, inspirerend hoe iemand gewoon ja zegt op dingen die God vraagt, ook al lijken ze onhaalbaar. En hoe God dan altijd weer voorziet.
Heb hem trouwens uit. Ik lees nu “De radicale uitbanning van haast” van John Mark Comer. Op New Wine hadden we een serie van een andere Amerikaan over de sabbatsrust. De rustdag staat wat onder druk in de kerken en in de maatschappij terwijl mensen, christenen en seculieren steeds drukker, gehaaster, gestresster, meer overspannen raken dan ooit. Dat heeft ook impact op het geestelijk leven. Het boek gaat over het belang van rust in de Bijbel en in ons leven voor het menselijke geluk. Minder haast, minder je laten leiden door de technologie en een overvolle agenda.
Hopelijk leer ik er wat van

Nou... het lijkt me een hele oefening om te onthaasten

. Ik houd erg van rust en kan het door de omstandigheden in mijn leven ook wel goed pakken. Maar als je geleid wordt door een overvolle agenda dan krijg je jezelf maar moeilijk onthaast denk ik dan.