Pcrtje schreef:Zo, we zijn alweer een jaar verder. Tijd genoeg geweest om hierover na te denken. Ik heb het draadje weer een paar keer helemaal van begin tot einde doorgelezen en ik heb eigenlijk nog steeds geen goed antwoord gekregen op de primaire vraag die ik stelde: Uiteraard had ik destijds verwacht de nodige waarschuwingen - selbstverständlich in de vorm van 'liefdevolle vermaningen' - te krijgen, evenals reacties van geschrokken of verontwaardigde medeforumleden. Ja, begrijpelijk. Het is dan ook een zware vraag. Echter, in alle reacties van medeforummers die wilden meedenken staat nergens echt een antwoord; het zijn veeleer pogingen om de drie (vermeende) perfecte eigenschappen Gods te waarborgen of ik-weet-ook-niet-hoe-het-zit-uitingen. Maar de vraag blijft: waarom zouden we zo sterk God als oorsprong des kwaads willen vrijwaren? Wat is er op tegen? Waarom zouden we het niet gewoon accepteren? Verliezen we er iets mee? Of geraken we dan in extreme cognitieve dissonantie? Waarom zouden we ons godsbeeld niet gewoon aanpassen aan hetgeen de bijbelschrijvers ons optekenden? Namelijk dat God niet alleen barmhartig, liefdevol en genadig is, maar ook wispelturig, jaloers en wraakzuchtig. Dat God geeft en neemt. Dat God misdaden van verouders vergeldt aan de kinderen. Dat God tijdens de intocht opdracht geeft alle mannelijke kinderen te doden. Dat God genocide verordeneneert. Dat God gruwelijke straffen op naburige volkeren laat neerkomen. Dat God schalen van ellende over de aarde laat leeggieten. Dat God eigenwijze, tekortschietende, kortzichtige, vertwijfelde, onwetende of gewoon menschliche allzumenschliche mensen in de uiterste duisternis uitwerpt, waar men weent en knarsetand - het eeuwige wee. Is dat proportioneel? Is dat liefdevol? Waarom trekken we niet gewoon de logischte en voor de hand liggende conclusie: God is almachtig en alwetend maar niet volmaakt liefdevol. Leest alstublieft goed: ik zeg niet dat Hij volledig kwaadaardig is of dat geen spoor van goedheid in Hem is. Nee, ik zeg dat God een bepaalde gradatie van goedheid en liefde bezit, maar niet volmaakt goed of liefdevol is. Wat is hierop tegen? In het bijzonder de gereformeerde leer legt de schuld volledig bij de mens. Tot op het bot bedorven. Maar dat verklaart de oorsprong van het kwaad niet. God schiep de mens met een zondemogelijkheid en Hij wist op voorhand al dat we kwaad zouden doen. Een decretum horribile. Hoe kan een mens kwaad doen als het er nog niet was? Wat is er op tegen God niet als oorsprong van kwaad te zien? Waarom zouden we dit niet gewoon aanvaarden? Het is toch het beeld dat de Bijbel ons voorhoudt?
Zo lang we de conclusie niet trekken blijven we wild rondjes draaien om de paradox die Epicurus overdacht krampachtig te proberen ontlopen. Een Kierkegaardachtige manier van het uithouden van paradoxen. Ik mis in alle theodicees een belangrijke (en mijns inziens logische) mogelijkheid: dat we gewoon een verkeerd godsbeeld hebben. Verwerp de premisse dat God perfect liefdevol is en het dilemma lost zich op. Aanvaard de conclusie dat God ook het kwaad voortbrengt en al die moeilijke teksten waar je haren van overeind gaan staan en waar de tandraderen der drogredenmachine van gaan draaien vallen opeens duidelijk te duiden. De Bijbel portretteert God immers niet als perfect liefdevol, 'slechts' als liefdevol.
Dus, om er maar weer eens een eind aan te breien: waarom zouden we het niet gewoon accepteren? God als oorsprong van zowel goed als kwaad: waarom zou het niet kunnen? Wat is er op tegen? "Komt uit de mond van de Allerhoogste niet goed zowel als kwaad?"
Ik heb niet echt bewijzen voor je aannamen gezien, niet meer dan voor de stelling dat het niet waar is. Komt een beetje over als: ik zie geen goede tegenargumenten dus dan zal het inderdaad wel kloppen.
Ik vind zelf het feit dat God alles goed maakt rn de mens opdraagt dat zo te houden en ze het verwijt en straft als het misgaat en vervolgens toch gaat werken aan een reddingsplan voldoende reden om te geloven dat het niet waar is.