irmo schreef:Ik is goed en zij zijn allemaal fout. Wat een onzin verkoop je toch weer.
Ik heb nergens beweerd beter te zijn, dit is 'n discussie, niet of jij of ik beter ben.
Maar ik zal je 'n voor zetje geven, de leer van de onsterfelijke ziel vind zijn oorsprong in oude heidense filosofieën, die terug te leiden zijn tot aan Babylon
Ik citeer:
Hetzelfde artikel vervolgt: "Het geloof in de onsterfelijkheid van de ziel kwam tot de Joden door het contact met het Griekse denken en hoofdzakelijk door de filosofie van Plato, de voornaamste vertolker ervan, die ertoe kwam door de Orfische en Eleusinische mysteriën, waarin Babylonische en Egyptische opvattingen op een zonderlinge manier waren vermengd" (p. 566). Jewish Encyclopedia.
Deze leerstelling is later, 'n officiële leer geworden van de kerk van Rome.
Anders denkende werden als ketters vervolgd. bedenk ook hoe kerkvaders deze leer hebben gebruikt om het eenvoudige volk van gelovigen eeuwen lang in de ban te houden, van of men gaat naar de hemel of men gaat naar de HEL!
Tijdens de Reformatie probeerden sommigen van de eerste protestanten het dogma van de onsterfelijkheid der ziel los te laten. Maarten Luther verklaarde dat de Bijbel de onsterfelijkheid van de ziel niet onderwees . "Luther was van mening dat de ziel tezamen met het lichaam stierf en dat God beide in het hiernamaals zou opwekken"
William Tyndale, hervormer en drukker van het eerste Engelstalige Nieuwe Testament, schreef: "Door de overledenen in de hemel, de hel of het vagevuur te plaatsen vernietigt men de argumenten waarmee Christus en Paulus de opstanding bewijzen... Het ware geloof stelt de opstanding; de heidense filosofen, die dit loochenden, stelden dat de ziel altijd blijft leven... Indien de ziel in de hemel is, waartoe dient dan de opstanding?"
'