Marnix schreef:Daarom probeer ik het uit te leggen. Want als jij het niet bij elkaar krijgt kan je misschien wat leren van iemand die dat wel kan.
Daar ben ik je dankbaar voor, Marnix. Het is zeker behulpzaam en maakt dat ik diepgaander over dit vraagstuk moet nadenken en dat is zondermeer leerzaam.
Marnix schreef:Wat mij betreft ook maar het is hier geen reële keuze. Die 0 zijn er namelijk niet. Dus als de keuze 30000 of 35000 is, wat heeft dan je voorkeur?
Het is niet jou taak om daar iets mee te doen maar misschien wel die van anderen. En dat kan levens redden of op andere manieren helpen. Het punt is dat je niet verantwoordelijk bent voor de uitkomst als je zo onderhandelt. De CU zit in de coalitie en abortus is nog steeds legaal. Maar daarmee is men nog niet verantwoordelijk daarvoor want men is tegen. Dat geldt overigens net zo goed voor andere partijen. Je krijgt nooit een akkoord waar iedereen wat hij / zij wil voor 100% gerealiseerd heeft. Je moet elkaar ergens vinden en dus moet iedereen ook concessies doen, niet op je moreel en je idealen maar op de praktijk, die anders is dan je idealen zijn. Ook bij jou. Er is een hoop ellende die we niet wensen maar het is dan beter om een deel van die ellende te voorkomen, voor zover het in je macht ligt, dan omdat je het nooit perfect krijgt, maar helemaal niets te doen.
De keuze om voor 30000 te gaan, begrijp ik. De gedachtegang van mensen die denken dat niets doen kwalijker is dan iets doen, kan ik ook goed volgen. Ze zien de praktijk van alledag en daar willen ze een rem op zijn of er verandering in aanbrengen. Je kunt stellen: het gebeurt nu eenmaal, laten we daarom beleid ontwikkelen waardoor mensen alternatieven hebben en onwenselijke praktijken minder vaak plaatsvinden. Snap ik. Dat is exact wat politiek is en wat politieke idealen zijn.
Waar ik bij je uiteenzetting echter afhaak is: het gebeurt nu eenmaal. Of zoals jij het verwoordt: "
het is hier geen reële keuze. Die 0 zijn er namelijk niet." of "
abortus is nog steeds legaal" of "
er is een hoop ellende die we niet wensen" of "
de praktijk, die anders is". Moet ik er daarom mee akkoord gaan? Ik kan de eerste stap niet eens maken, namelijk de praktijk verkroppen dat het nu eenmaal gebeurt!
Vervolgens en hoe je het ook wendt of keert, feit blijft dat er met christelijke medewerking een kabinet zit dat abortus legaliseert of de legaliteit ervan in stand houdt. Hoezo zijn ze dan niet verantwoordelijk voor de uitkomst? Natuurlijk zijn ze wel verantwoordelijk. Dat zou een mooie boel worden! "
Ja, we hebben er dan wel schoorvoetend mee ingestemd en/of meegeschreven, maar als het aan ons had gelegen was die hele wet er niet geweest en daarom zijn we niet verantwoordelijk voor de uitwerking van de wet." Niet erg overtuigend...
Als er iets is wat ik als christen niet kan dan is het op dergelijke zaken concessies doen. Waaruit blijkt mijn moreel en moraal als ik het te grabbel gooi omdat de praktijk toch al niet perfect (of niet mijn ideaal) is? Dan bevinden mijn christelijke normen en waarden zich op een hellend vlak en wat is er dan nog wel heilig? Wees volmaakt, want Ik ben volmaakt, zegt God.
Als ik ruilhandel zou drijven met hetgeen ik in mijn wezenskern als goed en heilig acht, dan is dat het einde van mijn christelijk zijn. Als ik vanwege gewetensbezwaren principieel tegen abortus ben, dan ben ik er onder alle omstandigheden tegen. Dan maar geen kabinet en dan maar geen politiek.
Ik dank God en ik bid onze overheid en haar dienaren veel wijsheid en kracht toe, maar ze zullen hun belangrijke taak zonder mij en mijn inspraak moeten doen. Dat lukt ze vast wel. Met sommige dingen die ze doen ben ik het niet eens, maar dat hoeft ook niet.
Dit zijn mijn overwegingen en wellicht kun je de door mij geschetste (geloofs)bezwaren adresseren.