Marnix schreef:Hm een wereldreis naar Westerse en niet-Westerse landen is helemaal mooi om uit je bubbel te komen!
Ik had weliswaar niet te maken met een refo-bubbel, maar ik heb mijn specialisatie en mijn promotie gedaan in Rusland. De ultieme manier om uit een bubbel te komen.
Nadeel was wel dat ik nooit meer 100% in Nederland heb kunnen aarden.
Toen ik mijn aanstaande echtgenote leerde kennen ben ik teruggegaan naar deze contreien, maar kocht nog geen drie maanden later al weer een appartement in Hamburg.
Na ons trouwen zijn we toch in Nederland gaan wonen, maar door mijn ervaringen zal ik me toch nooit meer 100% Nederlander voelen.
In mijn vorige baan heb ik alleen Afrika en Antarctica niet gezien, en heb in de laatste 25 jaar waarschijnlijk (bij elkaar opgeteld) zo'n 7/8 jaar in Nederland rondgelopen.
JTM schreef:Al enige tijd heb ik (Tijmen, 18 jaar) het verlangen om naar Amerika te gaan. Ik kijk er naar uit om nieuwe mensen te leren kennen, los te komen van het leven hier in Nederland en om daar mijn leven vorm te geven. Daarnaast wil ik graag mijn relatie met God verdiepen. Daarom wil ik vragen of jullie mensen kennen, die mogen voelen dat ze mij voor een periode een plek in huis/binnen hun gezin mogen/kunnen bieden. Mochten jullie iemand kennen, dan kunnen ze een mailtje sturen naar:
tijmentoamerica@gmail.com. Ik maak graag kennis met ze en zal meer over mezelf en mijn leven delen. Ik bid voor een ontzettend mooie, bijzondere ervaring en ik hoop iets waardevols toe te mogen voegen binnen hun leven.
Ik kijk uit naar jullie reacties!
Tijmen
Ik kan het iedereen aanraden om een niet-westers land te bezoeken, maar je loopt het risico dat je (met het "uit de bubbel komen") je ook gaat storen aan typisch Nederlandse zaken. En daarmee een soort fernweh (ik ken er geen Nederlands woord voor) ontwikkeld.
Is mij overkomen, en ik vraag me af hoe het gelopen zou zijn als ik niet als 18 jarige zou zijn gaan reizen.
Weet waar je aan begint
Maar goed:
Rusland is schitterend, fijne mensen, onverstaanbare taal: het risico op vereenzaming is vrij groot.
Duitsland: heerlijk land, maar eigenlijk net Nederland.
Noorwegen: prachtig land, fijne mensen, de taal heb je met een week of 3 onder de knie (`t is net Nederlands), en als je niet teveel gehecht bent aan alcohol, en vis een prima vervanger vindt voor vlees is het ook nog redelijk betaalbaar.
De VS (hoewel ik er nooit langer dan 2 maand gezeten heb) Mensen zijn ongelofelijk hartelijk, maar zijn je alweer vergeten als je je koffie ophebt. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik alleen New York, Boston en Houston ken, waarbij New York bijna Europees aanvoelt.
Japan: Zolang je de cultuur respecteert een geweldig land, en gegarandeerd dat je uit welke bubbel dan ook komt. Wel is het handig als je de taal een beetje probeert te spreken. Het Engels wat de hoger opgeleide Japanner spreekt is redelijk lastig te begrijpen.
China: prachtig land, maar als westerling voel je je nooit 100% welkom. De taalbarriere is enorm, vrijwel niemand spreekt een andere taal dan hun moedertaal (meestal Mandarijn).
Australie: Net Nederland, maar dan met een prachtige natuur. Hartelijke mensen, maar ze zitten niet overal even hard op buitenlandse werkkrachten te wachten.
Nieuw Zeeland: De allermooiste plek op aarde (met uitzondering van de Cuillin Hills in Schotland), en alles voelt Europees.
Als het aan mij ligt koop ik na mijn pensionering (over 25 jaar...) een huis in de regio Auckland, en kom ik nooit meer aan deze kant van de evenaar
Dit zijn wat tips van een wereldreiziger die onder de rook van Rotterdam zit weg te kwijnen
Geef me de rust om te accepteren wat ik niet kan veranderen.
Geef me de moed om te veranderen wat ik kan.
Geef me de wijsheid om het verschil te zien.