De rellen van afgelopen weekend naar aanleiding van de avondklok zijn verwerpelijk, maar ook voorspelbaar. Het verwerpelijke hoef ik hopelijk niet uit te leggen: we hebben ons aan de maatregelen te houden, ongeacht wat we er zelf van vinden.
De voorspelbaarheid is wat moeilijker uit te leggen, maar laat ik het er op houden dat veel mensen niet overtuigd zijn van de noodzaak ervan, ik ook niet. Het is een disproportionele maatregel die bij mensen het gevoel opwekt dat hun een stuk vrijheid wordt afgenomen bovenop de eerdere maatregelen, terwijl daar geen merkbaar resultaat tegenover staat. Tenminste, dat is mijn theorie voor de rellen. Ik kan me ook voorstellen dat jongeren van allerlei pluimage (of het nu Urker jongeren zijn die op zaterdag graag in barren samenkomen, of Marokkanen in de Haagse Schilderswijk, of hooligans in Eindhoven enz.) zich al teveel beknot voelen en daarom gaan rellen.
In elk geval, toen de maatregel afgekondigd werd had ik al zo'n voorgevoel dat dit ging gebeuren en helaas: zo is het ook gegaan.
Wat ook voorspelbaar is, is dat de politieke partijen momenteel in campagnemodus staan en sommige partijen anderen beschuldigen van het aanzetten tot rellen (onjuist trouwens). Daar hebben we niets aan: een gezamenlijke oproep tot rust en kalmte zou veel beter zijn i.p.v. geruzie door politici.
Dat brengt me bij de vraag waarom deze maatregel is afgekondigd. Want ik geloof niet dat deze veel zoden aan de dijk zet, zeker niet als relschoppers elkaar om 9 uur 's avonds op gaan zoeken. Is deze maatregel bedoeld om dit kabinet een gevoel van daadkracht te geven, omdat het vaccinatiebeleid niet op orde is? Wat dat betreft vind ik de opmerking van van der Staaij (SGP) in het debat wel treffend toen hij zei dat dit eerder een vorm van
onmacht duidelijk maakte, dan daadkracht. De politiek kan nu natuurlijk niet meer terug, want nu die avondklok afblazen betekent toegeven aan relschoppers, maar ik mag toch hopen dat die avondklok na 9 februari, als de noodmaatregel afloopt, niet verlengd wordt.
Marnix schreef:Wat de christelijke dorpen betreft, ik veroordeel niemand, maak geen nest (het is mijn eigen nest ook niet) vuil. Het valt me alleen op dat er in christelijke dorpen wel vaak dit soort problemen zijn (denk bijvoorbeeld ook aan Veen) en dat heeft in zekere zin wel met een bepaalde cultuur te maken. En daarmee zeg ik niet dat dat in alle christelijke dorpen zo is of dat het in de reformatorische subcultuur zit ingebakken (dat heb je zelf zo ingevuld)
Ik vond
dit stuk op de site van de NOS wel treffend over de situatie op Urk. Er is sprake van een jonge bevolking met weinig gelegenheid tot ontspanning, waarbij bovendien ook nog eens een geheel eigen eilandcultuur en geschiedenis meespeelt. Ik heb het
boek van de Belgische journalist Matthias Declerq onlangs gelezen en hoewel ik me niet in alles kon vinden (hij richt zich teveel op 1 kerkgenootschap naar mijn mening), is het wel een eerlijke en soms schokkende spiegel van hoe het er op Urk aan toegaat. Kort gezegd: het is complex en er valt voor de Urker gemeenschap (en dan vooral voor de ouders en gezagsdragers) nog veel werk te verzetten om de eigen cultuur te corrigeren die in bepaalde opzichten duidelijk is ontspoord.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)