ArmvanGeest schreef:Ik vind het altijd boeiend om te horen hoe bij andersdenkenden op het gebied van religie hun wereldbeeld en godsbeeld er uit ziet en met name hoe ze dat dan voor zichzelf kloppend proberen te krijgen. En dat hoor je dan door met elkaar in gesprek te gaan en mogelijk wat te discussiëren. Ik heb dat ook met Jehova's Getuigen, of Katholieken of Moslims.
Mij mag je onder vrijzinnig plaatsen. Voor mij betekent
hét geloof geen geloof in de Bijbel of in theologische concepten of dogma's.
Ook niet in de eerste plaats de overtuiging dat iets wat je niet bewijzen kunt waar is. Vertrouwen komt al dichterbij.
Als ik zeg dat ik in Jezus geloof (hem vertrouw) dan heb ik daar een reden voor.
Ik lees over hem dat hij opkwam voor de onderdrukten, dat hij vriendelijk en behulpzaam was, eerlijk en betrouwbaar ... maar ook dat hij een hekel aan schijnheiligheid had. Gewoon lekker recht voor z'n raap.
Hij had precies de karaktereigenschappen waar ik in geloof. En iemand die oprecht zo
is (en niet doet alsof) die vertrouw ik gewoon.
Ik ben het er mee eens dat een oprecht geloof vrucht draagt, want wie gelooft in naastenliefde onderdrukt zijn medemens niet.
Wie gelooft in gelijkwaardigheid is tegen racisme en seksisme, en wie gelooft in rechtvaardigheid zal eerlijk handelen.
Toegegeven, we zijn niet volmaakt. Maar op zijn minst kun je wel zeggen dat aan iemands leven te zien is waar ie in gelooft.
Dat geldt ook negatief: Iemand die in ikke-ikke-ikke gelooft staat bekent als een egoïst.
Iemand die bij alles wat ie denkt en doet een Bijbeltekstje wil hebben noem ik een biblisist. Die gelooft in z'n Bijbel.
Je kunt daarbij best óók in het goede geloven natuurlijk. De Bijbel is ook
voor rechtvaardigheid en naastenliefde enzo. (hangt er wel vanaf welk gedeelte je leest natuurlijk
) Maar wie die deugden alleen maar nastreeft omdat het in de Bijbel staat gelooft er niet van harte in, anders had ie daar de Bijbel niet eens bij nodig.
En wie alles afserveert wat (volgens hem-haar) niet de juiste interpretatie/leer/theologie/dogma is, die gelooft gewoon in z'n eigen leer...
Voor mij heeft dat met oprecht hartelijk geloof niets te maken.
Wel aardig om er af en toe eens over te discussiëren, en het kan ook nog behulpzaam zijn om je Godsbeeld bij te stellen.
Maar of geloof in een bepaalde leer je zalig maakt?
Of geloof in Jezus, dat enkel gebaseerd is op de juistheid van wat er over Hem in de Bijbel, staat je zalig maakt?
Dat durf ik zelfs op Bijbelse grond te betwijfelen. Want er staat meerdere keren dat we geoordeeld worden naar onze
daden, goed of kwaad.
En aangezien Jezus een hekel aan schijnheiligheid heeft prikt hij ook dwars door formalistische goeddoenerij heen. (iets doen omdat het moet, niet vanuit je hart)
Je kunt geloven wat je wilt ''Jezus is voor mijn zonden gestorven,'' ''ik ben gereformeerd,'' ''ik geloof in het eenzijdige werk van God, niks van de mens erbij, ''alles wat er tussen die 2 kaften stond neem ik voor waar aan ....'' dat noem ik gewoon een theorie-geloof.
En goed doen alleen omdat het moet is schijnheilig. En geloven zonder daden is een dood geloof.
Een hartelijk geloof (waar ik dus in geloof) is helemaal niet moeilijk omdat het al in je hart zit.
Iets doen (vrucht dragen) waar je in gelooft is eigenlijk gewoon vanzelfsprekend. (niet dat dat altijd even volmaakt lukt natuurlijk)
En dat heeft niet alleen met karaktertrekken te maken, maar het is ook heel praktisch.
Zo vind ik het bijvoorbeeld helemaal niet moeilijk om voor gelijke rechten van man en vrouw op te komen, daar geloof ik nl. in.
Een biblicist die de Bijbel zo interpreteert dat de vrouw onder de man staat, gelooft dat wel (theorie-geloof) maar vaak merk je niets van in de praktijk van hun leven. Zondag een hoedje op naar de kerk als teken van onderdanigheid, maar intussen hebben ze de figuurlijke broek aan.
Ze zouden hun kerk verlaten als er een vrouw op de preekstoel zou komen, maar ze schromen dan weer niet te proberen man en vrouw te overtuigen van de juistheid van hun eigen leerstellingen. Heel komisch!
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)