Eenzaamheid,
Heden ten dage zou men denken dat er geen eenzaamheid bestaat. Altijd en overal is men bereikbaar.
Of men in bed ligt alvorens men gaat slapen, of men aan tafel zit tijdens het eten, op de bak of in de stoel zit. Zelfs op vakantie is men bereikbaar. Of men zich bevindt in Nederland, Amerika, Afrika, waar dan ook, er is geen plek waar een mens geen contact kan hebben met een medemens, ook al is men helemaal alleen in de diepste jungle van de Amazone of in diep Afrika. Met een satelliettelefoon kan men toch contact leggen met een ander persoon aan de andere kant van de wereld. De hele wereld ligt in de handen dmv een mobiele telefoon, iPad, laptop, desktop, noem maar op.
En toch is er eenzaamheid. Maar die eenzaamheid kan men ook gebruiken tot stichting van de band met God.
Een oud theoloog schreef: ”Eenzaamheid is een afzondering van allerlei gezelschap van mensen voor een tijd”.
Nu zijn er diverse soorten om de eenzaamheid op te zoeken en het kan een mens ook overkomen.
Ik wil het hebben over eenzaamheid in relatie tot het geloof.
Gen. 2 vs 18 : Ook had de Heer God gesproken: Het is niet goed dat de mens alleen zij,….. “. God wil dat wij ons licht vertonen aan onze medemensen, zodat zij kunnen zien onze goede werken en wij daardoor God verheerlijken. Matth. 15 vs 6: “Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken mogen zien, en Uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken”.
Echter, men kan ook bewust de eenzaamheid opzoeken. Dat kan om diverse redenen zijn, ik wil het echter hebben over de eenzaamheid zoeken om nader tot God te komen. Het geloofsleven verder uitte bouwen.
In de Bijbel staan daar ook voorbeelden van.
Onze Heere Jezus heeft os daarvan een voorbeeld nagelaten. Markus 1 vs 35:” ….. opgestaan zijnde, ging Hij uit en ging heen in een woeste plaats en bad aldaar”.
Zo ging Jezus ook de berg op om alleen te bidden. Matth. 14 vs 23
Ook in Gethsémane verliet Jezus zijn discipelen om alleen te gaan bidden. Luc. 22 vs 39.
Maar ook in het OT verlieten godzaligen hun huis en huisgenoten om alleen te gaan bidden hetwelk wij kunnen lezen in o.a.: Gen. 15, Gen. 25, Gen 32, achtereenvolgens, Abraham, Izak en Jakob.
Ook ik heb mij weleens eenzaam gevoeld, maar heb ook regelmatig de eenzaamheid gezocht. Want al voel je je eenzaam, God is altijd bij jou.
Mijn redenering is dus dat ik mij dan niet eenzaam hoef te voelen.
Maar jezelf afzonderen van alles en iedereen om je heen en enkel en alleen maar je daar verbonden met God te voelen geeft zoveel genoegdoening, vrede en blijdschap.
Men voelt de verbondenheid met God, het hart onthard, het kan een mens tot ontroering brengen, en al heeft het soms niet veel anders gehad, dan te mogen en hebben kunnen bidden, toch gaat men naar huis met een blijdschap.
God is goed, hij ziet jouw worsteling, jouw smeken, maar bovenal jouw liefde voor Hem.
Toen Jakob zich op een eenzame plaats neervlijde, openbaarde de Heere zich aan hem, en Jakob zei: “….Gewisselijk is de Heere is aan deze plaats,……… dit is niet dan een huis Gods, en dit is de poort des hemels”!
Ook Petrus op het dak biddende, viel in ene vertrekking van zinnen en de Heere openbaarde hem zijn roeping over de heidenen. Hand. 10 vs 9 e.v.
Ik wil maar zeggen dat de eenzaamheid opzoeken als christen zijnde jou dichter bij God kan brengen. Eenzaamheid kan een mens ook overkomen en dan durf ik te zeggen dat men juist dan dichterbij God kan komen.
Nu wil ik niets afdoen aan de eenzaamheid die er rond ons heen is. Ouderen maar ook jongeren kunnen zich in deze tijd met al die contactmogelijkheden toch heel alleen voelen.
Ik heb dit geschreven vanuit het perspectief dat ieder mens, iedere gelovige, mag hebben. Zoek God in jouw eenzaamheid, zing een Psalm, zing een gezang, lees de Bijbel, val op jouw knieën en bidt en dank God. Vertel Hem al jouw onrust, vertel Hem al jouw zonden, huil, ja wat er ook in jou om mag gaan, woedde, verdriet, geluk, dankbaarheid. Als je eenzaam bent, ben je niet alleen. God ziet jou, God hoort jou, God heeft je lief.
Tenslotte.
Jaren geleden, overmand door verdriet ben ik op een late avond het bos en de heide opgelopen. Gehuild, gebeden, gesmeekt. Alleen daar in het donker, geen huis of auto of wat dan ook in km omtrek, angstig ja, bang in het begin. Maar zodra ik wist dat ik niet alleen was viel alle angst van mij af en kon ik mij afsluiten van het wereldse en mijn gedachten en hart richten tot God.
Eenzaam, maar niet alleen.
Ik kan het eenieder aanraden en ben benieuwd of mede forumleden ook zoiets hebben meegemaakt.