Beste allemaal.
afgelopen zondag na de kerkdienst spraken wij (mijn vrouw en ik) nog even na met een echtpaar waar we de laatste tijd vaker even mee nababbelen.
Op een gegeven moment kwamen we op Budo sporten en het geloof. Zij hadden gehoord dat ik les geef en wilden eens informeren voor hun kinderen. De dame van het tweespan bracht wat vragen naar voren waar ik zelf eigenlijk nog nooit echt over nagedacht had.
Gedeeltelijk ging dat over het gebruikelijke groeten. Zoals u misschien wel bekend is is het gebruikelijk dat aan het begin en eind van de les een korte ¨ceremonie¨ is waarbij de leerlingen en docenten elkaar groeten DMV een buiging en gezamelijk groeten naar (indien aanwezig) een foto van de grondlegger van de vorm in kwestie. In dit specifieke geval Jigoro Kano grondlegger van het Judo.
Zij hadden zoiets van is de buiging niet een soort teken van onderwerping aan de sensei (wat niets meer of minder betekend dat leraar/meester/juf) En in ultimo aan de stichter van onze Budo vorm. Waar wij als christenen ons slechts aan God zouden moeten onderwerpen.
De term Budo is afgeleid van Bushi-Do. Bushi = krijger Do betekend weg/pad/manier/wijze. Vrij vertaald de Weg van de krijger. In oude tijden sloeg het op een gedragscode voor de Japanse Samurai (krijgers kaste) en volgens sommige interpertaties hun weg naar verlichting.
De vraag die naar voren kwam moeten wij als christenen eigenlijk niet alleen de gedragscode van de Heere erkennen en komen begrippen als ¨verlichting¨ niet te dicht in de buurt van afgoderij ?
Ten laatste hadden zij vragen over het gemend trainen. In vrijwel alle dojo´s is het gebruikelijk dat jongens en meisjes en dames en heren gewoon met elkaar oefenen. Bij Budo sporten is er vanzelfsprekend sprake van, nogal veel, fysiek contact zeker in het Judo, De vraag van met name de vader was of het niet wijzer is om , zeker na een bepaalde leeftijd, Jongens alleen met jongens te laten oefenen en meisjes alleen met meisjes. Hoewel niet de intentie is het natuurlijk niet helemaal onvermijdelijk dat er wel eens een hand of ander lichaamsdeel contact maakt met tere delen. Hoewel dat in mijn ervaring nooit met opzet is en er van ¨gevoelens of gedachten¨ al helemaal geen sprake is kun je dat in de aanleerfase van een techniek. en randori (oefenpartijtjes) natuurlijk nooit helemaal voorkomen. Fouten maken mensen nu eenmaal. Meestal gebeurt dat als de ander bv net wegdraait als je iets wil grijpen. probeert te ontsnappen uit een houdgreep etc. Er zijn technieken (niet in het Judo maar in andere vormen) waarin technieken voorkomen waarbij je met de vingers in de lies van de ander ¨prikt¨ teneinde een daar zich bevindend zenuwknooppunt te prikkelen (AU!!!). Ik kan me voorstellen dat niet iedereen dat een prettig ID vind maar in de vormen die in onze Dojo onderwezen worden komt dat niet voor.
Er was een kleine vraag over kleding. Bij ons wordt meisjes al van het prilste begin aangeleerd Sterker het is verplicht. om onder het judopak een wit , niet doorschijnend hoog gesloten shirt te dragen en tegen de tijd dat ze zich gaan ontwikkelen een sport BH. Veel meer kan je als club en ouders nier verlangen denk ik.
Natuurlijk heb ik er zo mijn gedachte inmiddels wel over maar ik vroeg me af. Hoe kijken jullie tegen dergelijke zaken aan vanuit jullie interpertatie van het geloof. En hoe vinden/denken jullie dat we er mee zouden moeten omgaan. Ik doel dan op Budo sporten in het algemeen en deze vragen in het bijzonder.