Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
irmo schreef:Daft is Henkie, die vind het leuk om af en toe te gummen en niks te zeggen. Om ons te verrassen
Ik zal van het weekend even uitgebreid reageren trouwens, ik heb er nu echt even geen tijd voor. Als je mijn zienswijze nog wil weten tenminste
irmo schreef:Ik zal van het weekend even uitgebreid reageren trouwens, ik heb er nu echt even geen tijd voor. Als je mijn zienswijze nog wil weten tenminste
Gtn schreef:Volgend weekend dan maar?
Hulpverlening doe je in principe voor jezelf, dus het is per definitie egoistisch. Is ook helemaal niet erg, zolang je de realiteit maar in het oog blijft houden. In jouw geval gaat het niet alleen om jezelf maar ook om je vrouw en kinderen. Die zul je in ieder geval moeten betrekken in je proces, als je tenminste wil dat ze je vertrouwen.Gtn schreef:Nog niet gepraat, dit wil ik in overleg met hulpverlening doen. Terechte vraag was hier: doe je het voor haar of voor jezelf. Om eerlijk te zijn meer voor mezelf. Dus nog werk aan de winkel.
Ik ben behoorlijk met mezelf bezig, soms vind ik het bijna egoïstisch. Toch denk ik echt dat ik eerst mezelf moet doorgronden nu. Anders loopt alles straks weer in hetzelfde cirkeltje.
Nee, je wil het niet opbiechten omdat je zal moeten veranderen als je dat gedaan hebt. En daar heb je geen zin in. Als het andere zijn smoesjes. Jij wil doorgaan op de weg waar je op zit, en daarom ben je niet eerlijk tegen jezelf en de hulpverlening. Hoe lang denk je dat je die om de tuin kan leiden? Hoe lang wil je die spelletjes spelen? Wanneer denk je dat mensen moe worden van je? Mensen zien het echt wel hoor, als je niet eerlijk bent vooral als je iemand goed kent. Dus jij kan wel fijn denken dat je je vrouw voor de gek houdt, maar ik durf te wedden dat je vrouw het haarfijn doorheeft hoor. En op een gegeven moment is ze moe van je gelieg. En als je dan nog hulp wil zoeken en je vrouw mee wil krijgen, dan krijg je dr niet meer mee. Want dan wil ze niet meer, is ze er moe van. En dan staat je huwelijk op springen.Gtn schreef:Om eerlijk te zijn zou ik op dit moment het opbiechten vooral voor mezelf doen en niet in het belang van mijn vrouw. (Egoïstisch he, maar zo is het wel op dit moment)
Heeft die therapeut zijn diploma bij een pakkie boter gehaald ofwat? Alles in je relatie is een wisselwerking schat, daarom is het ook een relatie. En ja, als je samen therapie wil hebben zal je vrouw toch mee moeten anders kom je er niet……Gtn schreef:De therapeut vindt het een goed idee om eerst zelf de oorzaak van gevoel van onveiligheid enz te bespreken. Omdat een en ander in onze relatie waarschijnlijk toch een wisselwerking is, denkt hij wel dat al vrij snel therapie samen nodig is, omdat hij ook de kant en de reacties van mijn vrouw wil zien. Logisch. Ook denkt hij dat het opbiechten wel moet gebeuren.
Gtn schreef:Zelf heb ik écht het gevoel dat dit van God is, onder andere heeft Hij mij ook wat financiële middelen vanuit mijn hobby gegeven om dit mogelijk te maken.
Jij hebt beide nodig. Ik zou staan op een diagnostisch traject, en daarna een grondige therapie. En daar heb je een gespecialiseerde hulpverlener voor nodig, dus zoek er een. Een gewone relatietherapeut heeft daar meestal echt de skills niet voor. En de interesse ook niet trouwens.Gtn schreef:Mijn vrouw denkt daar echter heel anders over, en heeft liever dat ik een reformatorische therapeut zoek, ipv een gereformeerde. Ook hecht zij meer waarde aan het uitzoeken van evt ASS of ADD, wat deze therapeut niet kan. Anderzijds is hij wel gespecialiseerd in relatietherapie, wat op termijn hard nodig gaat zijn als we tenminste bij elkaar kunnen blijven.
Is u gek? Als je een ASS hebt zal dat je leven in alles beinvloeden omdat het bepaalt hoe jij naar de dingen kijkt. En dat wou jij buiten beschouwing laten omdat je het niet belangrijk vindt? Of wilde je er niet aan omdat het dan definitief aan jou ligt en al je trucjes je uit handen worden geslagen door een psych die je doorziet? Als je weet hoe iemand met autisme denkt is het meestal vrij makkelijk te doorzien hoor. De smoesjes, de leugens. Ze vinden het alleen wel vervelend dat ze de controle kwijt zijn als je ze doorziet, en controle houden daar gaat het nou juist om.Gtn schreef:Tegelijk denk ik dat therapie niet logisch is door een ggz specialist, die doen meer diagnose en geen behandeling. Althans zo heb ik dat bij onze dochter gezien. En ik denk dat ik meer een therapeut nodig heb, eventueel kan een diagnose laten stellen altijd nog.
Als jij een ASS hebt, dan heb je ook een individueel traject nodig voor jezelf. Met of zonder je vrouw. Wanr dan loop je waarschijnlijk wel in meer relaties vastGtn schreef:Uiteindelijk heb ik besloten om niet verder te gaan met de huidige therapeut. Ik vond het een bijzonder prettig gesprek. Als ik echt voor mezelf alleen hulp zou moeten hebben dan had ik ook niet getwijfeld maar dan had ik het gewoon wel gedaan.
Gtn schreef:Maar, zoals hij zelf ook zei is het reëel dat mijn vrouw toch op korte termijn mee zou komen. Ik krijg haar er niet in mee. En ik wil voorkomen dat we straks ieder ons eigen pad gaan lopen.
Daar maken veel mensen zich schuldig aan. Het is namelijk best wel makkelijk om God te laten zeggen wat jou goed uitkomt, of niet?Gtn schreef:Ik denk dat ik mijn eigen wil/wens met Gods wil verward heb.
Als je wil dat je vrouw zich veilig bij je voelt zul je haar moeten betrekken ja. En daarnaast kun je dan ook nog eventueel individueel therapie volgen.Gtn schreef:Maar uiteindelijk moet ik nu toch gaan kiezen voor iets waar mijn vrouw zich ook veilig bij voelt. We zullen dan ook samen op zoek gaan naar iets waar zij zich ook prettig bij voelt.
Gtn schreef:Uiteindelijk zal het moment van biechten komen. Hoe het daarna verder moet, kan ik nog niet overzien. Beide opties kan ik tegen opzien, maar ik heb het zelf gedaan. Of we bij elkaar kunnen blijven weet God alleen.
Gtn schreef:Irmo, dank voor je reactie. Om eerlijk te zijn wilde ik eerst allerlei tegenwerpingen gaan schrijven, maar bij nader inzien kun je op sommige punten wel eens gelijk hebben.
Astu.
Ik merk dat je nog steeds reageert vanuit je boosheid. Ik neem je dat niet kwalijk, maar misschien is het goed dat je je dat realiseert. Je projecteert in mijn ogen nogal. Ik ben namelijk wel eerlijk tegen de hulpverlening, met als doel ook eerlijk tegen mijn vrouw te zijn. Het idee van ADD of ASS komt trouwens bij mezelf vandaan, en dan niet om me achter te kunnen verschuilen maar omdat ik merk dat ik regelmatig anders reageer of denk dan veel andere mensen doen. Ook wil ik graag mijn gedrag uit het verleden verklaard hebben, welke reactie of iets dergelijks daaraan ten grondslag ligt. Wederom niet om me achter te verschuilen, maar om het in de toekomst te kunnen herkennen en voorkomen. Ik wil namelijk niet doorgaan op de weg waarop ik zit. Ik wil gaan leven zoals God dat wil, al schiet ik daar op dit moment nog erg veel in tekort.
Ik ben niet boos, maar ik was wel redelijk geschokt door je woorden. En ASSers reageren nou eenmaal anders en dat kan je maar beter van jezelf weten. Bovendien krijgt je vrouw dan ook handvaten om met jou te dealen, wat weer kan leiden tot een betere relatie tussen jullie twee.
Ik wil mijn vrouw hierin betrekken, maar wel met hulp of na advies van hulpverlening. Plompverloren alles meedelen omdat ik nou eenmaal de behoefte heb om in het licht te leven, is op dit moment niet verstandig volgens mij.
Waarom redeneer je hier nog steeds vanuit jezelf?
Het ging hier echt om een verslaving. God heeft mij daarvan af willen helpen, maar dat ontneemt mij niet van de verantwoordelijkheid om hier waakzaam mee om te gaan. Hier wil ik dan ook aan werken.
Dikke hint: seksverslaving bestaat niet en heeft nooit bestaan. Je was er al die tijd zelf bij en je hebt er zelf voor gekozen. Je wilde het alleen niet weten want dan hoefde je er niet mee te dealen.
Mooie woorden allemaal, nu moet ik ze nog in praktijk gaan brengen. Ik zie daar echt wel enorm tegenop. Ik heb er een enorme puinhoop van gemaakt. Maar ik wil de consequenties dragen. Met Gods hulp.
Ik stel het op prijs om hierover van gedachten te wisselen. Ik denk namelijk dat ik echt wat aan je reacties kan hebben.
Ik wil wel reageren, maar diplomatie kan ik niet beloven. Ik ben soms nogal bot, ook omdat ik een vrij ongeduldig mens ben.Slechte eigenschap van mij.
Gtn schreef:Nou sorry hoor maar ik zie het niet als een ziekte maar wel als een behoorlijk probleem. Hoe die nogal uitgesproken dokter van jou er ook over denkt.
Een alcohol verslaving of drugs verslaving of gok verslaving noem je toch ook geen ziekte?
Ik denk dat het lang niet gaat om een te grote seks drang. Ik denk dat het eerder gaat om vluchtgedrag. Om iets anders te ontvluchten, wat het dan ook is. Op den duur wordt dat een patroon in je leven en wordt het een verslaving.
irmo schreef:Seksverslaving stond vroeger in de DSM, een soort lijst van psychologische ziektes. Nu staat het er niet meer in, terwijl ze uitgezocht hebben hoe seksverslaving werkt. Maar alle verslavingen zijn eruit gehaald, dus eigenlijk is het niet zo netjes om dat te gebruiken om te bewijzen dat al die seksverslaving overal eigenlijk onzin is. Dat is mijn mening namelijk, en ik zal uitleggen waarom ik dat zo vind.
Wat seksverslaving is, is nog niet makkelijk te zeggen. Er wordt nogal veel over gepraat, maar het is niet duidelijk wat nou het belangrijke is om officieel te zeggen dat iemand seksverslaafd is. Ze hebben het namelijk over dat het gaat om mensen die teveel seksdrang hebben, en wat is nou eigenlijk teveel? Wie bepaalt dat? Het komt erop neer dat de dokter dat maar moet gaan beslissen, en daar hebben andere dokters ook nog verschillende kijk op.
Het is nog ingewikkelder dat de moraalridders er een handje van hebben om het te hebben over seksverslaving. Mensen willen graag doen alsof hun mening over seks ook echt een vaste regel is, iets waar je redelijk over bent als je dat bij iemand anders op wil leggen. Dit is vooral doen alsof iemand ziek is omdat hij niet hetzelfde met seks omgaat als je wil.
Via iemand anders heb ik contact met een dokter die ook in het leven zit. Ze is een uitgesproken type, en ik heb bij haar nagevraagd waar de seksverslavingstoestand vandaankomt. Zij noemt het "Doctor Phil bullshit" en vertelde me dat het vooral afkomt van de zelfhulp-industrie uit Amerika. Heel veel boeken en coaches adverteren zelfs dat ze je van je seksverslaving af kunnen helpen, voor geld uiteraard.
Ik heb wel wat gehoord over seksverslaving, maar dat is ook omdat prostitutiebezoek door een hoop van de lijstjes wordt gebruikt als een belangrijk signaal van seksverslaving.
Waar iedereen het wel over eens is, is dat je bij seksverslaving geen controle meer hebt over je seksdrang, en seks problémen veroorzaakt in je leven. Dan heb je last van je seksdrang, die dringt zich ongevraagd aan je op, en gooit je leven en je zelfbeeld in de war. Als je seksleven ten koste begint te gaan van je gewone leven, dan is er iets waar je wat aan moet doen. Dat klinkt heel logisch, totdat je erover na gaat denken.
Waarom mag seks niet doen wat je wel hebt met andere dingen? Je hebt vanalles dat je leven beïnvloedt. Je werk zit je dwars bij àlles in je leven. Je hebt altijd dingen in je sociale leven die voor stress zorgen. Kijk ook maar hoeveel mensen er om je heen zijn die ongezond dik zijn door eten. Dat vinden we allemaal normaal, het moet héél bijzonder zijn voordat we het een verslaving noemen.
Met seks is het anders. Als dat niet perfekt in je leventje past dan heet het meteen verslaving. Seks hoort volgens de mensen die erover beginnen alleen iets voor erbij te zijn. Iets wat alleen thuishoort op zijn plekje in een relatie. Het relatiedenken is waar de ideeën over "normaal" vandaankomen. En het is dus niet zo vreemd dat mensen erachterkomen dat hun seksuele drang dingen doet die niet op diezelfde manier normaal zijn.
Er wordt gepraat over mensen die een pijn onderdrukken met seks. Dat zou je een ziekte of een probleem kunnen noemen, maar je hebt het dan over een probleem dat met seks onderdrukt wordt. Dan is seks niet het probleem. Je gebruikt seks juist, om naar een gezond leven te komen. Ook al is het maar voor eventjes. Seks als medicijn. En toch kijken ze dan weer naar de seks, alsof het iets is waar je bang voor moet zijn.
Dat is trouwens helemaal niet alleen maar zo bij de mensen die erover praten bij anderen, maar ook bij de zogenaamde verslaafde zelf. Die hebben een beeld van zichzelf dat ze niet zoveel seksbehoefte moeten hebben als ze echt hebben, of ze schamen zich ervoor wat ze willen, of ze zijn gewoon bang voor seks. Als je je seksdrang niet leert kennen, dan kan hij je de baas worden, en dat is inderdaad eng. Maar het is niet dat de seksdrang dan verkeerd is.
Je behoefte aan seks kan net zo sterk zijn als honger of eenzaamheid. Als je lijf behoeftes heeft, voel je dat gewoon. Dat is de natuur, en zo heeft de Here ons geschapen. Het is niet verkeerd om je daardoor gedwongen te voelen om te eten, om gezelschap te zoeken, of om seks te zoeken. Als je niet met seks kan omgaan, kan je dat natuurlijk heel eng vinden, maar het probleem is dan natuurlijk niet dat je een behoefte naar seks hebt.
Het is bijna normaal om seks te zien als zwakte. Je hoort vaak dat mensen zich zwak noemen omdat ze seksuele behoeftes hebben. *censuur* zijn is niet zwak. Seks is niet toegeven aan iets verkeerds. Seks is iets wat uit jezelf komt, en het is sterk. Je behoeftes zijn waar je echt van lééft, ook als ze niet zijn wat de maatschappij je vertelt dat ze moeten zijn. Als je zo al begint met verkeerd tegen seks aankijken is het niet zo raar dat je er niet mee kan omgaan.
benefietdiner schreef:Je was vergeten de bron te vermelden: http://zondares.blogspot.com/2013/03/se ... aving.html
Terug naar “[Religie] - Geloof & Leven”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast
