Wanhopig in mijn huwelijk

Moderators: Memmem, Moderafo's

Gebruikersavatar
Mortlach
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 18306
Lid geworden op: 06 sep 2008 20:11
Locatie: Ontario, Canada

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor Mortlach » 14 feb 2020 17:54

Chaya schreef:Nou Mortlach, mevr Rots raadt haar aan om aangifte te doen bij de politie!
Vluchten kan soms niet zomaar, vanwege allerlei omstandigheden.
Ik ken een mevrouw die bleef vanwege haar 2 honden en 2 katten, die niet mee konden naar een blijfvanmijnlijf huis.
En gaandeweg wel steeds assertiever werd.
Toen haar man haar een klap wilde geven, ze zag het aankomen, gaf ze een trap in zijn kruis.
Ze schrok er zelf van, maar het bleek wel effectief. Hij zag tijdelijk sterretjes.
In die tussentijd kon ze hem waarschuwen: de grens is bereikt!!


Tja, het is helaas een waarheid. Er zijn altijd wel redenen om NIET weg te gaan. Dat je toch zou komen worden te vermoord om je hond...
Mijn vrouw heeft kennissen via Facebook die ze ook niet meer emotioneel kan bijstaan omdat ze gewoon weigeren te vertrekken ondanks het geweld. Maar ik weet maar al te goed dat het makkelijker is gezegd dan gedaan.

Maar goed, in ongeveer 30 gevallen per jaar gaat dat in Nederland dus helemaal fout. Leuk dat ze hem in zijn kruis trapte, maar als je daarna in hetzelfde huis blijft, kan dat gewoon fataal voor je zijn.

Het is trouwens ook niet uit te leggen dat je je partner wél mag/moet aangeven bij de politie, maar dat je niet van hen af mag. Ongelovigen zouden je (mijns inziens terecht) voor gek verklaren. Want wat dan? Elke week trouw bezoeken terwijl ze door jouw handelen in de gevangenis zitten? Hoe bizar is dat?
ḥtp dỉ nsw wsỉr nb ḏdw, nṯr ꜥꜣ, nb ꜣbḏw
dỉ=f prt-ḫrw t ḥnqt, kꜣw ꜣpdw, šs mnḥt ḫt nbt nfrt wꜥbt ꜥnḫt nṯr ỉm
n kꜣ n ỉmꜣḫy s-n-wsrt, mꜣꜥ-ḫrw

lekkerbek
Luitenant
Luitenant
Berichten: 520
Lid geworden op: 10 mei 2012 09:28

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor lekkerbek » 14 feb 2020 19:23

Nee eens hoor Mortlach, een studiegenoot van mij vertelde ook steeds over de problemen met haar vriend waarmee ze samenwoonde, ook haar jonge kind woonde daar. Hij had waanideeën, als ze op school was belde hij wel 30 x, hij voelde dan iets, was bang dat hij dood ging etc. Zij trok het niet meer, maar nee zei ze, de agressie die hij naar de hulpverlening toonde was niet naar haar gericht.
Tot we op school hoorden dat ze finaal in elkaar was geslagen, ze had alles gebroken wat je maar kón breken, ze heeft ontzettend lang in het ziekenhuus gelegen,kreeg daarna een ander adres en telefoonnummer, we hebben niets meer van haar gehoord. Afschuwelijk! Ze bleef naar haar hand boven zijn hoofd houden, hij is ziek, hij is boos op de situatie niet op mij. Toen ze erachter kwam was ze te laat. Haar zoontje heeft het zien gebeuren, ook hij is voor zijn leven getraumatiseerd.
En nee ze was niet gelovig.

Scheiden nag niet. Maar slaan ook niet. Ik zou geen dag langer in t zelfde huis blijven wonen, t zou mij daarom ook niet gebeuren, hij zou t 1 keer kunnen doen maar dan ben ik weg. Als je zo'n houding niet hebt en alleen verdrietig bent dan krijgen ze geen tegengas, dan gebeurt het zo weer!
Ik zou als hij hulp zoekt wel samen in therapie gaan, omdat voor mij scheiden ook een laatste stap zou zijn die ik liever niet zou maken. Maar eerst verandering zien voor ik weer terug zou gaan. En met kleine stappen. Ik zou mijn grenzen heel duidelijk aangeven en hij zou er met geen millimeter overheen mogen gaan!

Gebruikersavatar
Mortlach
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 18306
Lid geworden op: 06 sep 2008 20:11
Locatie: Ontario, Canada

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor Mortlach » 14 feb 2020 20:40

lekkerbek schreef:Nee eens hoor Mortlach, een studiegenoot van mij vertelde ook steeds over de problemen met haar vriend waarmee ze samenwoonde, ook haar jonge kind woonde daar. Hij had waanideeën, als ze op school was belde hij wel 30 x, hij voelde dan iets, was bang dat hij dood ging etc. Zij trok het niet meer, maar nee zei ze, de agressie die hij naar de hulpverlening toonde was niet naar haar gericht.
Tot we op school hoorden dat ze finaal in elkaar was geslagen, ze had alles gebroken wat je maar kón breken, ze heeft ontzettend lang in het ziekenhuus gelegen,kreeg daarna een ander adres en telefoonnummer, we hebben niets meer van haar gehoord. Afschuwelijk!


Ik heb soms het idee dat vrouwen niet altijd helemaal doorhebben hoe veel sterker mannen over het algemeen zijn. Op Reddit zie je wel eens een topic voorbijkomen met "Wanneer/Hoe ontdekte jij dit" en daar lees je soms wel een grappige anecdotes. Zo was er een dame die aan zelfverdediging deed en dacht dat ze mannen wel aan kon. Tot een mannelijke kennis van haar (1 meter 80, 100+ kg) zei: okee, probeer maar iets, voluit! En het bleek dat ze net zo goed tegen een muur had kunnen slaan voor het effect dat ze had. Zijn advies: het enige wat je kunt doen als er iemand zoals ik op je af komt, is proberen weg te rennen.

Het blijkt altijd dat mannen zich tijdens het stoeien enorm inhouden omdat als het serieus was ze letterlijk met 1 hand op de rug zonder enig probleem zouden winnen.
Een deel van de reacties in dat soort onderwerpen is ook altijd "En daarom zijn wij vrouwen bang voor mannen", terwijl de mannen iets als "ik had geen idee dat wij zo intimiderend zijn, maar nu begrijp ik dat wat beter" zeggen.

Ze bleef naar haar hand boven zijn hoofd houden, hij is ziek, hij is boos op de situatie niet op mij. Toen ze erachter kwam was ze te laat. Haar zoontje heeft het zien gebeuren, ook hij is voor zijn leven getraumatiseerd.
En nee ze was niet gelovig.


Het is ook niet exclusief iets voor gelovigen, hoewel daar wel het taboe op scheiden en de sociale druk uit de gemeente meespeelt. Er zijn altijd wel redenen, vaak schaamte, soms financiële redenen. Het is ook geen keuze: of in doodsangst leven of straatarm worden (goede reden om voor Universeel basisinkomen te zijn, trouwens, want dan kan iemand gewoon weg zonder te vrezen direct dakloos te worden.)

Scheiden nag niet. Maar slaan ook niet.


Tja, maar als je toch moest kiezen, dan wist ik het wel.

Ik zou geen dag langer in t zelfde huis blijven wonen, t zou mij daarom ook niet gebeuren, hij zou t 1 keer kunnen doen maar dan ben ik weg. Als je zo'n houding niet hebt en alleen verdrietig bent dan krijgen ze geen tegengas, dan gebeurt het zo weer!


Ik ben blij dat je daar zo van overtuigd bent. Het blijkt helaas in de praktijk vaak dat er toch wordt ontkend, toch goedgepraat, want de kinderen, want de huisdieren, omdat je het anders niet in je wereldbeeld gepast krijgt. Cognitieve dissonantie heet dat.

Ik zou als hij hulp zoekt wel samen in therapie gaan, omdat voor mij scheiden ook een laatste stap zou zijn die ik liever niet zou maken. Maar eerst verandering zien voor ik weer terug zou gaan. En met kleine stappen. Ik zou mijn grenzen heel duidelijk aangeven en hij zou er met geen millimeter overheen mogen gaan!


Hmm, tja, ik zou dat niet willen/kunnen. Dan krijg je zo'n gespannen huwelijk waarbij je continu op je hoede moet zijn en hoe ga je dan nog normaal met elkaar om? Er zijn situaties waarin teruggaan volledig is uitgesloten. Bij verkrachting binnen het huwelijk, bij geweld.

Maar goed, ik volg het niet goed. Scheiden mag niet maar je zegt vervolgens ook dat het een laatste stap zou zijn. Wat nou als hij niet verandert en geen hulp zoekt. De rest van je leven gescheiden van tafel en bed leven? Dus in feite alleen? Maar wel nog gelijkwaardige partners zijn als er kinderen bij betrokken zijn? Dat is toch ook niks.
ḥtp dỉ nsw wsỉr nb ḏdw, nṯr ꜥꜣ, nb ꜣbḏw
dỉ=f prt-ḫrw t ḥnqt, kꜣw ꜣpdw, šs mnḥt ḫt nbt nfrt wꜥbt ꜥnḫt nṯr ỉm
n kꜣ n ỉmꜣḫy s-n-wsrt, mꜣꜥ-ḫrw

K80
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1102
Lid geworden op: 25 aug 2016 20:29

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor K80 » 14 feb 2020 21:19

Tis toch te gek voor woorden dat als er geweld tegen je wordt gebruikt, je nog niet mag scheiden.
Als een dominee deze vraag had beantwoord was er waarschijnlijk iets over een kruis dragen gezegd.

Waar een wil is, is er weg , zegt mw Rots. Weg ja, wegwezen zou ik zeggen.
1,5 jaar getrouwd en dan deze toestand.
Als ze eerst hadden samengewoond, was ze na een half jaar al weggegaan. Maar ja, dat mag niet, dat is maar proberen.
Lijkt me vaak toch geen slecht idee om eerst iemand echt te leren kennen.

Nu weten we niets over deze man en vrouw, maar ik heb toch wel een beeld:
Beide jong en jong getrouwd, natuurlijk na maar een paar jaar verkering.
In die verkering mochten ze nooit lang samen zijn op de slaapkamer
Samen op vakantie mocht ook niet.
Neeeeee, eerst trouwen. Dan komt alles goed.

Recept voor mislukking en ongeluk.

En dan denk ik ook, in de verkering al signalen van agressie en dan toch gaan trouwen?
Denk toch na.
Vandaag is het gisteren van morgen.

Gebruikersavatar
Mortlach
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 18306
Lid geworden op: 06 sep 2008 20:11
Locatie: Ontario, Canada

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor Mortlach » 14 feb 2020 22:13

K80 schreef:En dan denk ik ook, in de verkering al signalen van agressie en dan toch gaan trouwen?
Denk toch na.


Tja, dat is het risico van denken/verteld worden dat God je voor elkaar heeft bedoeld of voorbestemd. Waar ze dat dan weer op baseren? Geen idee, maar het kan wel zorgen voor een enorme druk om een verkering ondanks gegronde twijfels toch door te zetten naar een huwelijk, waarna je vervolgens pas écht vast zit.
ḥtp dỉ nsw wsỉr nb ḏdw, nṯr ꜥꜣ, nb ꜣbḏw
dỉ=f prt-ḫrw t ḥnqt, kꜣw ꜣpdw, šs mnḥt ḫt nbt nfrt wꜥbt ꜥnḫt nṯr ỉm
n kꜣ n ỉmꜣḫy s-n-wsrt, mꜣꜥ-ḫrw

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor Chaya » 14 feb 2020 22:51

K80 schreef:Tis toch te gek voor woorden dat als er geweld tegen je wordt gebruikt, je nog niet mag scheiden.
Als een dominee deze vraag had beantwoord was er waarschijnlijk iets over een kruis dragen gezegd.

Nee joh, dit heeft niets met kruisdragen te maken!
Zo'n vent verbreekt de huwelijksbelofte. punt.
Maar er komen zoveel invloeden bij te pas, van familie, vrienden, kinderen, buren, bekenden, de kerk.
Een narcist kan zich naar buiten toe voordoen als een charmante echtgenoot.
En dan sta je als vrouw al 1 - 0 achter.
En nu zijn de meiden economisch zelfstandig, maar veel vrouwen uit de eerdere generaties zijn fulltime moeder (geweest)
AOW krijg je pas als zo'n 67 jaar bent.
Samen een koophuis, niet assertief, ach er zijn zoveel redenen te bedenken.
Gevangen in een huwelijk, verschrikkelijk.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor Chaya » 15 feb 2020 15:38

Wel opmerkelijk dat de mannen vinden dat het een simpele zaak is. Word je geslagen? Dan wegwezen.
Alsof dat zomaar kan.
Ik sprak deze week een mevrouw in het verpleeghuis. Haar man was gaan dementeren en veranderde van een redelijke (wel dominante) man in een boosaardige, achterdochtige echtgenoot. Hij snauwde haar af, maakte kwetsende opmerkingen, later begon hij haar te knijpen en te slaan.
Ze durfde niets te zeggen tegen haar kinderen, vooral omdat de oudste altijd een zeer moeizame relatie had gehad met zijn vader.
Ze leed in stilte.
Totdat op een dag haar man haar keel dichtkneep en ze dacht, nu is het afgelopen. Maar op dat moment werd haar man van haar weggetrokken door haar zoon. Hij had inmiddels een sleutel. Hij zei: gaat dit zo hier?? Ik bel meteen de huisarts.
Die kwam direkt en regelde een spoedopname.

Ik bedoel te zeggen, als jij wegloopt bij je man die dementerende wordt (dus nog niet is), hem dus in de steek laat, krijg je pek en teer over je heen. Bovendien krijg je onherroepelijk last van schuldgevoelens.
Heren, breng dus vooral de nuances aan. Ook in het geval van een jongere vrouw met jonge kinderen.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

K80
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1102
Lid geworden op: 25 aug 2016 20:29

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor K80 » 15 feb 2020 20:34

Ik begrijp wat je bedoeld hoor Chaya.
Maar vaak wordt er te laat aktie ondernomen.

In dit geval over die jonge vrouw die net 1,5 jaar getrouwd is, lees ik niets over kinderen. Als ze slim is zorgt ze er voor dat die er helemaal niet komen. Lijkt me ook wel te gebeuren aangezien ze zelfs geen seks meer met hem wilt.
Dit huwelijk is al over voordat het goed en wel begonnen is.
Vandaag is het gisteren van morgen.

K80
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1102
Lid geworden op: 25 aug 2016 20:29

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor K80 » 26 feb 2020 20:23

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/27 ... hte-ruzie/

Niet lang getrouwd en heel vaak ruzie. Wat een trieste situatie.
Hoe kan dat toch? Je zou toch helemaal hoteldebotel moeten zijn?

Kan er eigenlijk niet bij.
Vandaag is het gisteren van morgen.

Gebruikersavatar
Mortlach
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 18306
Lid geworden op: 06 sep 2008 20:11
Locatie: Ontario, Canada

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor Mortlach » 26 feb 2020 20:39

Tja, normaal werelds gesproken woon je meestal al een tijdje samen voordat je elkaar het jawoord geeft. Dan ben je dit soort situaties meestal al tegengekomen en heb je ze opgelost of ben je niet meer bij elkaar.

Ik vroeg me trouwens ook af wat de vraagsteller onder 'vaak' verstaat. Misschien dachten ze dat er nooit ruzie zou zijn en dan voelt 1 ruzie om de paar maanden al als vaak, natuurlijk, maar misschien is het meerdere keren per maand.
ḥtp dỉ nsw wsỉr nb ḏdw, nṯr ꜥꜣ, nb ꜣbḏw
dỉ=f prt-ḫrw t ḥnqt, kꜣw ꜣpdw, šs mnḥt ḫt nbt nfrt wꜥbt ꜥnḫt nṯr ỉm
n kꜣ n ỉmꜣḫy s-n-wsrt, mꜣꜥ-ḫrw

K80
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1102
Lid geworden op: 25 aug 2016 20:29

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor K80 » 26 feb 2020 23:48

Proef een beetje dat het elke week wel voorkomt.
Wij hebben ook wel eens woorden hoor, ruzie wil ik het niet noemen. Toch wel maximaal twee keer per jaar.
En inderdaad, als we wekelijks ruzie zouden hebben, waren we al lang niet meer samen.
Regelmatige ruzie tussen partners is nooit goed, hoeveel je ook van elkaar houd. Dan is de relatie niet goed en waarschijnlijk pas je niet bij elkaar. Daar moet je in je verkering toch wel achter komen.
Vandaag is het gisteren van morgen.

Gebruikersavatar
Mortlach
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 18306
Lid geworden op: 06 sep 2008 20:11
Locatie: Ontario, Canada

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor Mortlach » 27 feb 2020 01:09

Maar ja, in je verkering moet je ook niet te veel bij elkaar zitten, want daar komt maar zonde van /s

Serieus: verkering en in één huis wonen zijn nog wel verschillende dingen. Pas als je samen met iemand dagelijks beslissingen moet nemen over hele banale zaken zoals het huishouden, dan leer je iemand pas echt kennen.
ḥtp dỉ nsw wsỉr nb ḏdw, nṯr ꜥꜣ, nb ꜣbḏw
dỉ=f prt-ḫrw t ḥnqt, kꜣw ꜣpdw, šs mnḥt ḫt nbt nfrt wꜥbt ꜥnḫt nṯr ỉm
n kꜣ n ỉmꜣḫy s-n-wsrt, mꜣꜥ-ḫrw

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor Chaya » 27 feb 2020 11:12

K80 schreef:https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/27484/vaak-echte-ruzie/

Niet lang getrouwd en heel vaak ruzie. Wat een trieste situatie.
Hoe kan dat toch? Je zou toch helemaal hoteldebotel moeten zijn?

Kan er eigenlijk niet bij.

Ik wel.
Ik was eens met een vriendin op vakantie en in dat hotel logeerde een pasgetrouwd stel dat op huwelijksreis was.
Elke dag, de hele dag door, hoorde je ze kiften, snauwen, mokken, zag je hen zwijgend aan tafel zitten.
Wij dachten echt, dit komt niet goed.
Enkele jaren daarna kwam datzelfde stel bij mijn vriendin in de straat te wonen, wat een merkwaardig toeval.
Ze waren nog steeds bij elkaar, hadden inmiddels 2 kinderen en nog steeds bevechtten ze regelmatig.

Sommige schijnen dat normaal te vinden, of nodig te hebben, sterke karakters misschien?

Goed ruziemaken is inderdaad een kunst. Meestal ontstaat het in een split second op een verkeerd moment.
De een zegt iets en de ander springt op als een bos vlooien. Dan slaat de vlam in de pan ja.

En ja, al heb je 10 jaar verkering en ben je vaak samen, het is heel anders als je tezamen een huishouding + gezin moet bestieren.
Volgens mij gaan de meeste echtelijke ruzies daarover.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

K80
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1102
Lid geworden op: 25 aug 2016 20:29

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor K80 » 27 feb 2020 17:28

Mortlach schreef:Maar ja, in je verkering moet je ook niet te veel bij elkaar zitten, want daar komt maar zonde van /s

Serieus: verkering en in één huis wonen zijn nog wel verschillende dingen. Pas als je samen met iemand dagelijks beslissingen moet nemen over hele banale zaken zoals het huishouden, dan leer je iemand pas echt kennen.


Je hebt een punt hier.
In mijn jongere jaren toen ik verkering had mocht ik niet; samen op de slaapkamer zijn, blijven logeren, samen op vakantie gaan.

Mijn vrouw ken ik toen ik half twintig was. Hadden mijn ouders zich er bij neergelegd.
Bleef wel daar logeren en samen op vakantie.
En vooral als je samen 2 weken 24 uur bij elkaar zit leer je elkaar echt wel een stuk beter kennen. Wordt altijd gezegd dat dat onzin is, maar dat is dus echt niet waar. Zou altijd adviseren om als stel eerst maar eens een paar keer samen op vakantie te gaan, voordat er er huizen worden gekocht samen.

En veels te jong trouwen lijkt me ook niet echt een slim idee.
Vandaag is het gisteren van morgen.

K80
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1102
Lid geworden op: 25 aug 2016 20:29

Re: Wanhopig in mijn huwelijk

Berichtdoor K80 » 27 feb 2020 17:30

Chaya schreef:Ik wel.
Ik was eens met een vriendin op vakantie en in dat hotel logeerde een pasgetrouwd stel dat op huwelijksreis was.
Elke dag, de hele dag door, hoorde je ze kiften, snauwen, mokken, zag je hen zwijgend aan tafel zitten.
Wij dachten echt, dit komt niet goed.
Enkele jaren daarna kwam datzelfde stel bij mijn vriendin in de straat te wonen, wat een merkwaardig toeval.
Ze waren nog steeds bij elkaar, hadden inmiddels 2 kinderen en nog steeds bevechtten ze regelmatig.

Sommige schijnen dat normaal te vinden, of nodig te hebben, sterke karakters misschien?

.


Vreselijk zo'n relatie.
Maar goed, niet iedereen is gelukkig hetzelfde.
Vandaag is het gisteren van morgen.


Terug naar “Relaties”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 17 gasten