Wat ik vanuit de hoek van mensen die achter de kinderdoop vaak bemerk, is dat er een bepaalde angst heerst wanneer er over dit onderwerp gesproken wordt. Het lijkt zo naar voren te komen dat het juist de doop is wat hun geloof verstrerkt en dat juist de kinderdoop de basis is van hun geloofsleven.
Als het goed is dan zal geen enkele persoon die oprecht om gaat met medebroeders en zusters welke zelf persoonlijk staat voor volwassendoop daar naar de andere persoon afbreuk aan willen doen met als doel de ander onderuit te willen schoppen.
Er bestaan welliswaar mensen die slechts schoppen tegen de anderen aan, maar die mensen schoppen vaak overal tegenaan en vinden dat er helemaal niks goed is bij de ander, en dat soort mensen zijn aan de kinderdoop- en de volwassendoopkant aanwezig en daarvan is er elke gewoon 1 teveel.
Uit ervaring weet ik dat mensen met de volgende vragen komen als er 1 vraag gesteld wordt, namelijk stel nu dat de kinderdoop niet de juiste doop zou zijn ? De eerste vraag is dan van maar het staat in de Bijbel maar dan lezen ze het daar niet, dus gaan ze naar het doopformulier. Dan komen ze tot de ontdekking dat de teksten die er bij vermeld staan verwijzingsteksten zijn die niet exact over deze vraag gaan maar betrekking hebben op een bredere cirkel om dit onderwerp heen.
De doop wordt bediend aan de uitverkorenen ? Als dat zo is waarom krijgen deze kinderen dan later vaak vragen van: Ben ik wel uitverkoren ?
Als dat de basis zou zijn dan was er maar 1 antwoord en dat is JA, want anders was je niet gedoopt.
Worden de zonden afgewassen bij de doop ? En als dat zo is, hoe zit het dan als mijn kinderen later niets van God willen weten ?
Is die zonde dat bij de doop wel of niet weggewassen of is alleen de nieuwe zonde na de doop blijven kleven of moet ik twijfelen aan Gods Woord, want als God iets zegt dan is het altijd de Waarheid.
Dan kom je terug naar de kern en dat is dat God trouw is en altijd de Waarheid spreekt.
Maar alles wat Gods Hand eenmaal begonnen is dat zal Hij ook voleinden wat moet ik daar dan mee, als ik mijn kinderen ondanks de kinderdoop en een opgroeien in de Gemeente en in ons gezin waarin wij alles aan hen hebben voorgehouden op latere leeftijd niets met God te maken willen hebben ?
Als iemand uitverkoren is dat zal God ze toch ook tot geloof brengen ? En als ze niet willen dat zal God het wel zo doen dat ze daartoe wel beslissen ?
God is soeverijn dus de wil van God geschiedt altijd. Maar het is ook de wil van God dat allen tot geloof komen en er niemand verloren gaat dus hoe zit dat dan nu weer ? Dat iemand niet uitverkoren is dan snap ik het wel dat ze niet tot geloof komen want Gods genade was niet voor hen bedoeld. Maar als ze dat zeggen dan strookt dat ook weer niet met het feit dat God wil dat ALLEN tot geloof komen en anders zou er toch staan dat God zal zorgen dat alle uitverkorenen tot geloof zullen komen of ze nu willen of niet dat maakt niks uit.
Alles wat er gebeurd is de wil van God toch ? Dus zoals het staat beschreven dan geeft God alles uit Zijn Hand, dus regen en ziekte en genade en oordelen alles uit Zijn Hand. Maar is die aardbeving en die tsunami dan ook een oordeel uit Gods Hand, en als dat wel zo is, waarom komen er dan ook gelovigen om het leven bij dit soort dingen ? O ja, God vond dat het je tijd was of God had je huisje boven al klaar of God vond jou zo speciaal dat Hij geen dag langer zonder jou wilde zijn in de Hemel.
Zoals je al bemerkt is dit allemaal een wirwar van vragen die ontstaan als mensen serieus vanuit de kinderdoop willen kijken of het wellicht zo zou kunnen zijn dat ze het mis zouden hebben. Dit komt omdat de hele gereformeerde theologie is als een goed opgebouwd kaartenhuis. Alles overzichtelijk, maar als je er 1 kaart uit trekt dan valt het hele theologische huis ineens in elkaar. En dan ? Dan blijven sommige mensen die dit zo allemaal naast elkaar hebben gelegd in zak en as zitten en wantrouwen ze werkelijk alles, inclusief God Zelf.
Laten we in alles wat we bespreken, of het nu gaat over de kinderdoop, over de Almacht van God, over de Wil van God, over de soeverijniteit van God en over de uitverkiezing, met elkaar 1 ding afspreken en dat is het volgende: God heeft het beste met de mens voor omdat Hij Zijn gehele schepping lief heeft, en dat bewees Hij op Golgotha. Laten we de goedheid van God dus in alles wat we bespreken centraal stellen en zelf in alle woorden die we spreken een afspiegeling zijn van Zijn karakter van goedheid. Houdt dat dan in dat we niet meer de waarheid kunnen zeggen als een ander het echt mis heeft ? Nee we zeggen gewoon wel de waarheid, maar dat wel IN LIEFDE, want als Jezus alle mensen zo lief heeft gehad dat Hij voor hen wilde sterven, wie zijn wij dan om met name ook nog onze medebroeders en zusters, die deel uitmaken van hetzelfde Lichaam, niet te behandelen in liefde en de waarheid daarin wel volledig de waarheid te laten blijven ?