Yoshi schreef:In mijn leven wel iig. En ik denk dat dat voor veel mensen opgaat toch?
Ik denk van wel en zo simpel is de praktijk, veronderstel ik.
Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
Yoshi schreef:In mijn leven wel iig. En ik denk dat dat voor veel mensen opgaat toch?
Yoshi schreef:De redding ligt altijd bij God. Maar mijn verwachting is dat hij waarde hecht aan de door Hem ingestelde sacramenten.
De doop wast de erfzonde weg. En op dat moment in de tijd ben je dus even vrij van zonden. Daarna verval je weer in meer of mindere mate tot zonde. Dat zien we bij christenen in de dagelijkse praktijk gebeuren helaas. Wil niet zeggen dat de erfzonde permanent weggewassen is.
De christelijke leer zegt het anders, alinea 556 van de catechismus van de Katholieke Kerk omschrijft het als:
Op de drempel van zijn openbare leven: het doopsel; op de drempel van Pasen: de gedaanteverandering. Door het doopsel van Jezus "werd het mysterie van onze eerste wedergeboorte geopenbaard": ons doopsel; de gedaanteverandering "is het sacrament van de tweede wedergeboorte": onze eigen verrijzenis. Voortaan hebben wij deel aan de verrijzenis van de Heer door de heilige Geest die werkzaam is in de sacramenten van het Lichaam van Christus. De gedaanteverandering geeft ons een voorproef van de komst in heerlijkheid van Christus "die ons armzalig lichaam zal herscheppen en het gelijkvormig zal maken aan zijn verheerlijkt lichaam" (Fil. 3, 21). Maar zij herinnert ons ook eraan dat "wij door vele kwellingen het rijk Gods moeten binnengaan" (Hand. 14, 22)
https://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/inde ... =1&id=1076
Dorpeling schreef:Dat is de roomse catechismus en opvatting, en je zult inmiddels wel begrepen hebben dat ik me daar als refo niet in kan vinden.
Het 'doopsel', de doop dus, is voor mij geen wedergeboorte en heeft niet een gedaanteverandering als gevolg.
DeLange schreef:Terug komend op de wedergeboorte, het staat letterlijk in de bijbel hoe het zit:
Kolossenzen 3:
5: "Laat dus wat aards in u is afsterven: ontucht, zedeloosheid, hartstocht, lage begeerten en ook hebzucht - hebzucht is afgoderij - 6 want om deze dingen treft Gods toorn de genen die Hem omgehoorzaam zijn. 7 Vroeger hebt u ook die weg gevolgd en zo geleefd, 8 maar nu moet u alles wat slecht is opgeven: woede en drift, vloeken en schelden. 9 Bedrieg elkaar niet, nu u de oude mens sn zijn leefwijze afgelegd hebt 10 en de nieuwe mens hebt aangetrokken, die steeds vernieuwd wordt naar het beeld van zijn schepper en zo tot inzicht komt.
De oude mens zien we echter nog wel eens in ons aan het werkt. Toen ik net typte vloekte mijn vrouw bij iets wat mis ging, dat moeten we telkens afleggen en weer de nieuwe mens aantrekken.
CorsdeKort schreef: Hij krijgt, gaande de weg, deel aan het leven van Jezus.
CorsdeKort schreef:“Veendam”: Nee en ja (maar ik denk dat we hetzelfde bedoelen). Bij de wedergeboren wordt de geestelijke mens in iemand geboren. Je wordt niet volwassen geboren maar als baby. Ook al wil je als pas wedergeborene het beste en ook al heb je dan kracht gekregen om de zonde onder de voet te houden toch is de uitwerking van je doen bij lange na niet perfect. De vrucht van de geest moet groeien, rijpen. Want ook hebben we dan macht gekregen over de zonde, dan hebben nog wel zonde dat wil zeggen er komt onbewust nog veel van ons mens-zijn mee. Zo is het bijvoorbeeld makkelijk voor een pas wedergeboren persoon om te oordelen over anderen die (nog) niet wedergeboren zijn. Om zich beter te voelen dan anderen en op hen neer te zien.
Bij wedergeboorte gaan we door de enge poort en daarachter ligt de smalle weg. Tal van zaken komen we “onderweg” tegen. Hier gaat het niet om zonden maar meer om ons ZIJN. Eerzucht, hoge gedachten van jezelf, hebzucht (kleren, auto’s, huizen, positie), belangrijk vinden wat anderen van je denken, populair willen zijn kom je onderweg tegen. Klagen, mopperen, ongeduld (in de file), irritatie, beledigd zijn, gemakzucht en dergelijke ben je niet geheel meteen vanaf. Het kost tijd.
God, zijnde de pottenbakker, wil wel iets moois van ons maken en dat kan hij (pas) doen in degene die zich willen laten vormen. Maar als mens zijn we beperkt. In Jezus kreeg, de tijdens zijn mens zijn, deel aan de HELE volheid van God (Col 1:19) maar het ligt niet in de verwachting dat zoiets ook in een ander mens kan gebeuren. Ik ken tenminste niemand die, net als hij, uit de doden opstond. Wel is het zaak ijverig te laten zijn, ons te laten vormen. Immers, wij zullen daar zijn wat God hier van ons heeft kunnen maken.
Veendam schreef: Geen mens is verder bij machte om dit te doen, maar ik weet wel van mensen die opgestaan zijn uit de dood doordat ze tot leven zijn gewekt. Het gaat om tientallen, en ik weet hoe die dingen gegaan zijn toen
Veendam schreef:
Wedergeboren worden is hetzelfde als het aantrekken van de nieuwe mens.
Als gevolg van het aantrekken van de nieuwe mens is het zo dat we ons denken vernieuwen naar het denken van God.
Op die manier komen we ook juist tot het inzicht, dat de manier waarop we wandelden VOORDAT we de nieuwe mens aantrokken niet past bij wie we NU zijn, als nieuwe mens. Daaruit volg logischerwijs dat we dus die dingen niet meer doen omdat het niet past bij een kind van God om die dingen te doen.
Veendam schreef: Zonde is ingaan op je eigen vleselijke verlangens (dat zijn dus niet de verlangens die wij hebben door het wandelen in de Geest, maar de verlangens die passend waren in ons leven voordat we wedergeboren waren).
CorsdeKort schreef: Bij wedergeboorte gaan we door de enge poort en daarachter ligt de smalle weg. Tal van zaken komen we “onderweg” tegen.(...)Eerzucht, hoge gedachten van jezelf, hebzucht (kleren, auto’s, huizen, positie), belangrijk vinden wat anderen van je denken, populair willen zijn kom je onderweg tegen. Klagen, mopperen, ongeduld (in de file), irritatie, beledigd zijn, gemakzucht en dergelijke ben je niet geheel meteen vanaf. Het kost tijd.
Veendam schreef:Vaak hoor je dat mensen zeggen dat alles wat aards is in je laten afsterven het wedergeboren worden is, of de manier om wedergeboren te worden.
Niets is echter minder waar dan dat.
Wedergeboren worden is hetzelfde als het aantrekken van de nieuwe mens.
Als gevolg van het aantrekken van de nieuwe mens is het zo dat we ons denken vernieuwen naar het denken van God.
Op die manier komen we ook juist tot het inzicht, dat de manier waarop we wandelden VOORDAT we de nieuwe mens aantrokken niet past bij wie we NU zijn, als nieuwe mens. Daaruit volg logischerwijs dat we dus die dingen niet meer doen omdat het niet past bij een kind van God om die dingen te doen. Wdergeboorte zelf is dus niet een langdurend proces waarbij je dor verschillende fases heen zou moeten, maar een plotselinge gebeurtenis waarbij we door God doormiddel van de Heilige Geest IN CHRISTUS worden geplaatst, doordat we in Hem geloven. Het IN HEM geplaatst worden is ook gewoon een andere manier van zeggen van de wedergeboorte.
Wedergeboren worden is dus slechts EENMALIG en de nieuwe mens aantrekken ook eenmalig.
De wapenrusting aantrekken is ook bedoeld als eenmalig, want wie trekt nu midden in de strijd van het leven zijn wapenrusting uit ?
Dorpeling schreef:
Je zegt hier eigenlijk dat een wedergeboren mens geen vleselijke verlangens meer heeft, en geen zonde meer doet omdat ´dat niet past´?
Wat dat betreft heb je gelijk, het past niet. Dat geldt overigens voor ieder mens. We zijn geschapen om God te dienen, Hem te loven. We zijn na onze val in het paradijs allemaal zondaars, doelmissers, geworden. Maar´niet passen´ is wat anders dan ´niet doen´.
Dorpeling schreef:Paulus bijvoorbeeld wist dat heel goed. Hij zegt in de Romeinenbrief over zichzelf dat hij vleselijk, verkocht onder de zonde is. Hij wíst het, geen goed in mij. En hij sprak over de strijd in zijn leden (zijn vlees), die hem gevangen neemt onder de wet der zonde. Zijn vlees diende de wet der zonde nog. En het kwade wat hij níet wilde, dat deed hij... Hij riep het uit, ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Omdat hij zoveel last had van die zondemacht die hem ongewild nog aankleefde. Was Paulus misschien niet wedergeboren?
DeLange schreef:Dat heeft twee kanten. Wat je verteld is de ene kant van het verhaal, maar de andere kant van het verhaal is dat we door levenservaringen op te doen leren wat Gods wil is. Zo ga ik een traumatherapie volgen. Dat is hard nodig, om niet vanuit mijn trauma's te fel op mijn vrouw onder andere te reageren. Want dat heeft wel bijna mijn huwelijk gekost. En zo is dat wedergeboren worden toch een geestelijk groeiproces en een herstelproces.
Veendam schreef:Nee ik zeg niet dat de wedergeboren mens geen vleselijke verlangens meer heeft !
Wat ik duidelijk wil maken is dat de mens dieniet wedergeboren is de vleselijke verlangens gewoon na loopt en uitvoert, maar dat de wedergeboren mens de keuze kan maken om de vleselijke verlangens niet te laten heersen in zijn leven.
Een mens die niet wedergeboren is en de zonde doet dat is gewoon de daden die passen bij zijn natuur, namelijk zondaar.
Paulus spreekt inderdaad over de strijd die in hem is, namelijk dat zijn vleselijke begeerten nog steeds wakker zijn en aktief de baas willen spelen in zijn leven. Hij zegt echter ook dat dat niet de zonde meer in hem leeft, maar Jezus leeft in mij. Als je wettisch bent en je houdt jezelfeen plaatje voor van perfect moraal leven, dan wil je dat wel doen en zo worden als het ideaalplaatje, maar dat lukt je zelf dus niet. Dus wie kan je nu bevrijden uit die situatie ? aulus geeft gewoon een vers verder het antwoord, namelijk dat door Jezus Christus de zonde niet meer over je heerst, maar dat Jezus in je woont en dat Hij op de troon van je leven zit. De zondemacht kleeft helemaal niet aan, de zondemacht is juist verbroken door Jezus.
Je houdt zelf alleen de zonde nog als machthebber aan door de zonde die macht zelf te geven, en dat is dan gelijk een excuus voor het nalopen van de zonde, want nee, zelf kan je er niks aan doen want je kon niet anders. Dat is echt een slap excuus en weglopen voor je eigen verantwoordelijkheid.
Paulus was echt wel wedergeboren en juist hij schrijft heel veel over het nieuwe leven dat je als wedergeboren mens kunt leven.
Lees Efeze maar, het staat er vol mee. Wanneer iemand zegt dat een wedergeboren mens nog slaaf van de zonde is, waarvan heeft Christus je dan bevrijdt ?
Het paste bij de mens die wij waren voordat we wedergeboren werden. Ik zeg niet dat dit verlangen er niet meer is als je wedergeboren bent en dat bedoelde ik dus ook niet.Dorpeling schreef:Je schrijft in de verleden tijd, 'passend waren in ons leven voordat we wedergeboren waren' , dus neem ik aan dat je dan ook bedoeld wat je zegt, nl. dat verlangen ziet als een gepasseerd station.
Die andere mensen die lopen wel hun begeerte na door te doen wat ze zelf willen en die doen dus niet de wil van God. De wedergeboren mens heeft gewoon keuze vrijheid om te kiezen of hij wel of niet iets gaat doen dus de wedergeoren mens kan uitstekend zelf de keuzes maken om niet de zonde te doen.Dorpeling schreef:Verder ken ik heeeeel veel (niet wedergeboren) mensen die deze verlangens niet nalopen en uitvoeren. Gelukkig maar, anders werd het pas een zooi hier zeg! En daarnaast kan de wedergeboren mens die keuze niet zelf maken, hij krijgt de genade daarvoor. Als hij niet vastgehouden werd, zou hij alsnog in de meest vreselijke zonden vallen.
Dorpeling schreef:Ik zeg nergens dat een wedergeboren mens een slaaf van de zonde is, ik had het over ongewilde zonde waar ook een wedergeboren mens in dit leven nog steeds last van heeft, waar hij tegen strijden moet maar soms die strijd ook weer verliest. Kijk alleen maar naar David. Deze strijd maakt je afhankelijk van de Heere Jezus.
Dorpeling schreef:Een wedergeborene is een twee-mens geworden, Paulus weer: 'en deze staan tegenover elkander, alzo dat gij niet doet wat gij wildet'. Hij heeft het hier over zijn leven na zijn wedergeboorte. Want daarvóór is die strijd tussen die twee naturen niet eens!
Paulus beweert nergens dat een wedergeborene in staat is op te klimmen tot een heilige, volmaakte mens en dat hij het zondaar zijn te boven komt. Het hele bestaan van een mens is zonde. Paulus had zelfkennis.
Dorpeling schreef:Wie de zonde willens en wetens doet en daarbij zegt dat je er zelf niks aan kunt doen, is inderdaad op een verkeerd spoor. Maar bekennen dat je zondaar blijft is geen slap excuus, dat is met beide benen op de aarde je zondige natuur elke dag weer voelen, bestrijden en daarvan walgen, bekennen nog steeds tot alle boosheid geneigd te zijn. Pas bij onze dood is de oude mens echt voorbij, een afsterving van de zonden en een doorgang tot het eeuwige leven. Een wedergeboren mens is door de genade van Christus alleen voor God, In Hèm, geen zondaar meer.
Terug naar “[Religie] - Algemeen”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 56 gasten