Canon schreef:Hallo allemaal,
Ik ga op het moment niet heel vaak naar de kerk. Ik geloof wel actief (vind ik zelf). Ik bid dagelijks en luister ook regelmatig opwekking enzo. Ook spreek ik soms met vrienden over het geloof. Ik probeer mijn leven ook in te stellen om dienstbaar te zijn richting anderen. Vrijwilligers werk, praatje maken met iemand in de kroeg die alleen zit (terwijl ik liever met mijn eigen vrienden praat) etc..
Dit voelt goed.
Ik heb een redelijk druk leven (of maak mij druk
) en werk onregelmatig (zorg).
Op zondag ben ik regelmatig lui en geef me hier ook aan over. Ik ga hierdoor niet zo vaak naar de kerk. Als ik ga voelt het vaak ook fijner ‘omdat ik ben geweest’ als dat ik echt een opkrikker heb gehad in mijn geloof.
En gaan omdat het hoort ben ik niet echt voorstander van. Je moet wel een innerlijke drang voelen lijkt me (en dus meer dan ‘het hoort’).
De gemeente vind ik opzich wel leuk. Mijn type mensen, maar niet meer dan dat. Ik ken eigenlijk weinig mensen, het enige wat ons zou moeten verbinden is dat we in dezelfde kerk zitten. (En opzich is dat ook genoeg, ik heb sociale contacten genoeg).
Ik ben trouwens ook ‘echt’ tot geloof gekomen in deze kerk en heb er ook belijdenis gedaan.
Goed mijn vraag is dus eigenlijk, hoe vind ik innerlijke drang om naar de kerk te gaan? Of is 1 keer per maand naar de kerk ook prima?
Ik heb niet heel veel bijbelkennis, maar de basis wel. Ik heb soms ook, wat heb ik er aan om te weten dat Paulus een gemeente tot geloof heeft gebracht? Ik kan beter nu een eenzame vrouw de krant voor lezen.
Doe ik onrecht naar God als ik niet ga?
Hopelijk kunnen jullie duidelijkheid bieden. Ik wil zeker blijven gaan. Vind het eigenlijk wel prima zo, maar ik ben opgevoed dat elke zondag moet. Dus het voelt ergens niet goed.
Dag Canon,
Het woord 'moeten' voelt voor mij ook niet zo goed. Een religieuze gemeenschap, georganiseerd in kerkverband, of wat vrijer in een lokale gemeente, is een sociale groep en daar gelden wetmatigheden waar je mee te maken krijgt. Als je lid bent, maar je komt nooit opdagen worden daar wel vragen over gesteld. Er zijn groepsprocessen die je nu eenmaal niet kunt ontlopen. Dat kan aanvoelen als 'moeten'. Je wilt aan bekende of aan onuitgesproken verplichtingen graag voldoen. Maar soms heb je er geen zin in of komt het niet uit.
De vraag is of er naast dit gewone groepsproces, waar altijd een zekere druk van uitgaat, nog een reden is waarom je eigenlijk in een christelijke gemeente zou 'moeten' zijn.
In onze huidige situatie in Nederland, met in elk dorp een kerk, met enorme vrijheid om kerken op te richten en te bezoeken, lijkt het er op dat een christen per definitie dus in een kerk 'moet' zitten. We kennen het christendom niet anders dan dat er een regelmatige kerkgang is op zondag.
Nu is daar niets fout aan, maar dit hoeft beslist niet de gewone gang van zaken te zijn. Hoeveel christenen missen die vrijheid niet!
In de Bijbel wordt opgeroepen om de onderlinge bijeenkomsten niet na te laten. Dus die oproep is duidelijk. Maar heel vaak is dat niet mogelijk.
Iemand als Bonhoeffer die zich tegen de Duitse overheid keerde in WOII (en de luxe van een vrije kerk moest missen) zag heel goed dat het voor een christen misschien een extra is, als hij de rust en de mogelijkheid heeft om bijeenkomsten te bezoeken. Hij zei zelfs: in principe is een christen alleen. Allen met God. En dat is voldoende. Het is echter een bonus, een extra genade als je ook nog eens de warmte en de vreugde van een gemeente mag ervaren.
Ik zou dus vooral de positieve kanten van een gemeente of een kerk benadrukken en eerder blij zijn dat je andere christenen kunt ontmoeten en met hen je geloof belijden, dan teveel de lasten te zien die er ook zijn in religieuze gemeenschappen.
Overigens vind ik dat een christen die niet zo sterk verbonden is aan een kerk ook een volwaardig christen kan zijn. Soms past het gewoon niet zo goed, ben je nog op zoek of vind je steun en troost in persoonlijke meditatie.
Dat wordt vaak gek gevonden in kerkelijk Nederland, omdat bijna iedereen vindt dat je gewoon heel regelmatig naar de kerk moet.
Maar die houding alleen al kan je juist erg huiverig maken en een
Alleingang nog verder stimuleren.
Van dat woord 'moeten' moeten we sowieso af.
gravo