Wij treuren, maar niet als degenen die geen Hoop hebben, Marnix.
Ze laat ons een rijke schat na.
Moderators: Memmem, Moderafo's
Chaya schreef:Wij treuren, maar niet als degenen die geen Hoop hebben, Marnix.
Ze laat ons een rijke schat na.
Chaya schreef:Wij treuren, maar niet als degenen die geen Hoop hebben, Marnix.
Ze laat ons een rijke schat na.
Marnix schreef:Mooi ook hoe zelfs, of juist door haar dood, haar getuigenis ook klinkt. In tal van seculiere media was er over haar te lezen en over hoe ze getuigde van de hoop, haar geloof, door de ziekte heen, wetend dat ze niet beter zou worden. Een roepstem in de wereld en een houvast voor medegelovigen, wat een God hebben we, dat Hij mensen zo door het lijden heen kan en wil dragen.
https://nos.nl/artikel/2283613-christel ... einde.html
Gereformeerd zijn in Malawi valt niet mee. „Afrikanen zijn gericht op entertainment in de kerk. De gereformeerde leer vindt men veel te passief”
veel kerken in Malawi zien een echt reformatorische kerk niet zitten omdat die de mens leert dat hij vanuit zichzelf niets kan en alleen op genade is aangewezen
Tijdens het verblijf van ds. R. J. Oomen (hersteld hervormde kerk) in Malawi is gewerkt aan een versobering van de eredienst. We zingen nu alleen nog psalmen, geen gezangen, zoals in het verleden het geval was. Psalmen zijn gebaseerd op de Bijbel, gezangen op mensen.”
Ook instrumenten zoals de Afrikaanse tamtam en trommels verdwenen. Past dat laatste toch niet bij Afrikanen? Paundedi lacht: „Als Afrikanen drums of trommels horen, beginnen ze direct te dansen en dat past niet in de kerk. Als in Nederland het orgel speelt, blijven mensen rustig zitten. Afrikanen kunnen dat niet zodra hun emoties opgewekt worden. We willen nu een eredienst volgens gereformeerde regels. We zitten rustig in de kerk, zingen de psalmen en gaan met de laatste psalm staan als we de zegen ontvangen.”
MoesTuin schreef:Als dit nu reformatorische evangelisatie is
Laat die mensen lekker geloven in de Heer Jezus volgens en in hun cultuur en enthousiasme....(en leer juist van hen....)
Marnix schreef:Doet me een beetje aan dit artikel denken:
https://www.rd.nl/kerk-religie/invloed- ... -1.1566548
En aan een stukje van Godfried Bomans over evangelisatie in de rimboe, over een pamflet, waar mensen er eerst als inboorlingen uitzien en dan tot geloof komen en vervolgens als mensen in pak worden getekend, met westerse kapsels en zelfs een lichtere huidskleur.
Ik word er erg so(m)ber van.
Ds Vreugdenhil schreef:
Het zal duidelijk zijn dat de manier van zingen en de instrumenten die worden gebruikt, niet altijd en overal dezelfde kunnen zijn.
Dat is gebonden aan de cultuur en de geschiedenis. Nu zijn er weer andere instrumenten dan in de Bijbel. Het orgel van vandaag is ook iets totaal anders dan de orgels die Jubal maakte (Gen. 4:21).
In de Bijbel lees je over het tiensnarig instrument. Een gitaar heeft er zes of twaalf Er wordt op getokkeld of op geslagen. Ieder heeft daarin zo zijn eigen smaak en traditie.
De een zingt alleen psalmen bij het orgel.
Een ander houdt vooral van gezangen en zingt deze het liefst bij zijn gitaar.
Je zult inmiddels wel doorhebben dat ook op het gebied van muziek geldt dat we elkaar niet moeten veroordelen en elkaar de maat moeten nemen met onze eigen maatstaven en smaak.
Natuurlijk is er wel een maatstaf waaraan we ons te houden hebben.
Ook hier geldt weer Gods Woord als norm.
De Bijbel moet gezag hebben over de teksten die we zingen en de wijze waarop we muziek maken om ons geloof te beleven en God te eren.
De kleur van de geloofsbeleving door middel van zang en muziek is van cultuur tot cultuur verschillend. Iedere geloofstraditie heeft weer haar eigen vormen.
Ik wil van hetgeen ik besproken heb, voorbeelden geven hoe het in de praktijk zou kunnen gaan ...
Ik zie in gedachten een keurig geklede heer in Staphorst in de kerk genieten van het orgelspel.
Even later zet de gemeente in. Men zingt psalmen tot Gods eer.
Stichtelijk en uit volle borst.
Met volle teugen geniet de bewuste heer. Zo heeft hij altijd gezongen.
Er is herkenning.
Hierin voelt hij zich helemaal thuis.
De tranen van ontroering vullen zijn ogen als hij gekomen is bij de regel ‘Hij kan, en wil, en zal in nood, zelfs bij het naad’ren van den dood, volkomen uitkomst geven’ (Ps. 68:10 berijmd).
Dat gelooft hij echt.
Zo kent hij God.
Zijn hele hart doet mee als hij op deze manier aan zijn geloof uiting geeft.
Mijn gedachten dwalen verder ...
In een bouwvallig onderkomen met een grasdak in de vallei van Nipsan op Papoea zie ik een Papoea met zijn blote zwarte huid en alleen een peniskoker uit volle borst in zijn moedertaal een lied zingen over een van de wonderen van de Heere Jezus, zoals dat beschreven is in de Evangeliën.
Met een zekere regelmaat roffelt hij op zijn pauk om het ritme er goed in te houden.
De vreugde en opwinding staan op zijn gezicht te lezen.
Hij looft God en gelooft echt in de wondermacht van Jezus.
Hij gelooft dat de Heere bij machte is om zijn zieke vrouw weer beter te maken en hij weet zich geborgen in het bloed van Christus.
Mijn gedachten dwalen weer verder ...
In Amerika zingt een neger bij zijn gitaar.
Zijn ogen beginnen te glanzen als hij die ontroerende negro spiritual ten gehore brengt. Al zijn de omstandigheden nog zo moeilijk, hij hoopt op God. ‘Nobody knows the trouble I’ve seen, nobody knows my sorrow (...) Sometimes I’m up, sometimes I’m down.
O yes Lord. Sometimes I’m always to the ground, o yes Lord.’
Hij legt zijn hele hart in dit lied en looft de goedertierenheid van zijn God.
Maar het kan ook anders.
Heb je weleens gehoord over een Schot die principieel tegen het orgel is en zijn doedelzak gebruikt bij het zingen?
Ooit een Zwitser gezien die hoog in de Alpenweide op een stille avond met zijn alpenhoorn ‘Blijf bij mij, Heer? speelt?
Of een Rus in Siberië die onder de slepende tonen van zijn trekharmonica zingt: ‘Welk een Vriend is onze Jezus, Die in onze plaats wil staan’?
In gedachten zie ik een jongere bladeren in zijn liederenbundel.
Hij zoekt een lied op en begint onder begeleiding van zijn gitaar te zingen ‘Genade groot, oneindig groot, genade van de Heer’.
Diepe vreugde straalt van zijn gezicht.
Hij gelooft echt dat Jezus ook voor hem gestorven is. ‘Hij gaf mij leven door Zijn dood.’
Wat heeft hij Hem lief gekregen.
Al deze mensen verheerlijken God.
Ieder vanuit zijn eigen cultuur en geestelijke traditie. Ieder op zijn eigen instrument.
Maar allen doen ze het vanuit de grond van hun hart. En wat is het heerlijk om niet één van hen te veroordelen, maar de rijke verscheidenheid te zien van het werk van Gods Geest via al deze verschillende culturen.
De een doet het niet beter dan de ander.
Die blanke meneer uit Staphorst is voor God niet welbehaaglijker dan die donkere man uit Papoea. Samen met al de heiligen mogen wij iets beleven van de breedte en de lengte, de hoogte en de diepte van de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat (Ef. 3:18-19).
Hidden schreef:Daar wordt je wel verdrietig van. Lees de psalmen er maar eens op na. Vooral minimaal de laatste 4. Reidans tamboerijnen etc.etc.
Terug naar “Actualiteit & Politiek”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 81 gasten