JeeWee schreef:Precies. Maar kennelijk wordt de interpretatie van de Bijbel belangrijker geacht dan de Bijbel zelf.
De Nashville-verklaring is een interpretatie, die dwingend wordt opgelegd.
Er staat gewoon niets in de Bijbel over een relatie in liefde en trouw tussen twee mensen van hetzelfde geslacht of over trangenders.
Er staat wel dat de liefde de ander geen kwaad doet...
Uiteraard is de Nashville-verklaring een interpretatie. Naar mijn idee is dat een mengeling van overtuiging, belang en strategische overweging. De interpretatie is in die zin niet zuiver.
Maar geldt dat niet voor elke interpretatie? Ook jouw visie, namelijk dat je in de Bijbel geen veroordeling kunt vinden van liefdevolle homofiele relaties of van transgenders, is een interpretatie.
Want je neutraliseert de vrij sterke afwijzing in de Bijbel van seksualiteit tussen twee mensen van hetzelfde geslacht, door er bij te zeggen (er bij te denken) dat het hier niet gaat om liefdevolle relaties. Zo hou je de Bijbeltekst in stand, maar verklaar je hem niet meer van toepassing op relaties in liefde en trouw.
Dat doe ik overigens ook. Dus ik ben het met je eens. Maar je bereikt dit alleen door een zekere interpretatie van de Heilige Schrift toe te passen. Hetzelfde geldt voor transgenders: omdat het in de Bijbel met zoveel woorden niet voorkomt, kun je het ook goedkeuren (ook hier weer: als het maar op basis van liefde en trouw gebeurt). Geef dat eerlijk toe, want het is niet anders. De vraag is echter of het verkeerd is.
De conclusie is volgens mij: je kunt de Bijbel niet anders lezen dan met behulp van een toegevoegde uitleg, een interpretatie, een bepaalde methode waarmee jij de tekst in ontvangst neemt. Juist dit punt wordt door letterlijke Bijbel-lezers ontkend. Zij blijven zeggen dat een eenvoudige manier van lezen (gewoon lezen wat er staat) een interpretatie-vrije lezing kan zijn. Maar dat is niet waar. Ook die zogenaamde letterlijke uitleg van de Bijbel verzandt in eindeloos veel problemen die allemaal moeten worden gerepareerd met krampachtig toegevoegde verzinsels. Daaruit blijkt al snel dat dit ook interpretatie is, die om die reden ook niet puur en eenduidig is.
Dat we wel moeten interpreteren blijkt het sterkst wanneer het om actuele onderwerpen gaat, waarbij we onze visie niet rechtstreeks kunnen afleiden van de letterlijke Bijbeltekst. Dan zullen we de Bijbelteksten zodanig moeten lezen dat we de bedoeling van de Bijbel kunnen vertalen in een praktische / ethische conclusie voor het nieuwe fenomeen dat we bij de hand hebben.
Eén van die nieuwe fenomenen is dat we inmiddels weten en erkennen (ook wij als christenen) dat homofilie een geaardheid is. Geen ziekte, niet aangeleerd, niet bewust gekozen of geactiveerd. Als we dit Bijbels willen duiden kunnen we dus niet één op één uit de voeten met de Bijbel. Dan zullen we uit de bedoeling van de Bijbel de juiste keuze moeten maken. En dan kun je tot de conclusie komen dat de strekking van de gehele Bijbel gericht is op wat God wil: vrede, recht, barmhartigheid, leven, trouw. Homofilie is, vanwege de nieuwe kennis die we hebben, als zodanig geen zonde meer te noemen. Daarom kom ik met jou tot de conclusie dat een relatie in trouw en liefde die onvermijdelijk voortkomt uit dit gegeven ook geen zonde mag worden genoemd.
Ik ben het met iedereen eens dat dit nieuw is. Dat dit een nieuwe interpretatie is van de teksten die homoseksualiteit in de Bijbel scherp lijken af te wijzen. Maar er is een reden dat die nieuwe interpretatie is ontstaan: we weten en voelen dat er een nieuwe interpretatie nodig was, omdat we in eigen kring ontdekken dat homofilie inderdaad een geaardheid is (je snapt het pas als je het ziet), die onlosmakelijk verbonden is aan de persoon, en in die zin een scheppingsgegeven kan worden genoemd (want hebben homofielen hun bestaan dan niet te danken aan de Schepper?). Het zondige karakter is er vanaf. En dat is ook precies de houding die bijna alle kerken in Nederland nu hanteren. Er wordt nog verschillend gedacht over de zondige aard van seksuele handelingen, maar niet meer over de zondigheid van een homofiele persoon als zodanig.
De Nashville-verklaring is daarom zo hard en onbuigzaam, omdat ze het nieuwe gegeven ontkent en als-niet-bestaand propageert (kan natuurlijk niet, maar ze doen het toch). Alle interpretaties die daarmee samenhangen worden zo in één moeite bij het grof vuil zet.
Dat gaat lijnrecht in tegen de ontwikkelingen in kerkelijk Nederland en zal om die reden ook geen stand houden.
Als ze eerlijk zijn en consequent zeggen de Nashville-verklaarders ook wat zij ten diepste nog steeds vinden,
namelijk dat homofilie een ziekte is of een aangeleerd gedrag, bewust gekozen of geactiveerd. Maar dat zeggen ze niet, omdat ze weten dat die interpretatie geen steun meer heeft. Ik daag de ondertekenaars uit om deze consequente visie wél hardop te zeggen. Zij en wij weten echter wat er dan zal gebeuren: ze zullen alle steun verliezen...daarom doen ze het niet. Een aanwijzing dat het niet alleen om principes gaat, maar ook om het behouden van de eigen positie (als kerk of als ambtsdager).
Wie is er dan zo principieel, Bijbels, orthodox, rechtzinnig? Laat dan eens horen dat er geen duimbreed geweken zal worden! Zeg het dan eens hardop wat de Nashville-verklaring suggereert! Zeg het eens: homofilie is een te genezen ziekte, is aangeleerd, is bewust gekozen of bewust geactiveerd! Durf het eens!
....niemand Heere......Het kwalijke van de verklaarders is dus, dat zij wel een harde conclusie op papier zetten (of die ondertekenen), maar dat zij geen verantwoordelijkheid durven nemen voor de achterliggende visies die tot zo'n conclusie hebben geleid.
Dat is ook tegelijk het hoopvolle: de verklaring zal niet kunnen standhouden in christelijk Nederland en daar hebben we de tekenen ook al van gezien. Ook de "simpele" versie van de verklaring voor jongeren zal hetzelfde lot beschoren zijn.
gravo
PS. Verder was mijn quote "Sola Scriptura" natuurlijk ironisch bedoeld.
