toekomstige vorm eredienst

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor gravo » 02 jan 2019 18:30

Een pijnlijk onderwerp, maar waarschijnlijk erg herkenbaar voor huidige kerkgangers: de kerken lopen leeg.

Als je zou willen reageren in de trand van: maar bij ons niet, hoor, bij ons wordt het Woord nog recht gesneden, dus de teloorgang moet je vooral zoeken ter linkerzijde, bij de vrijzinnigheid en zo... laat dit topic dan maar aan je voorbij gaan.
Kennelijk zit je goed en ben je er gerust op! Mooi. Houden zo!


De aanleiding voor mij is een gesprek met mensen die zo'n beetje de kern hebben gevormd van een Hervormd Gereformeerde gemeente (Bond in de PKN) . De gemeente heeft al tal van veranderingen moeten ondergaan, fusie van twee wijkgemeenten, de afstoot van een groot aantal kerkgebouwen, achteruitgang in het aantal FTE's voor predikanten, kosters, kerkelijk werkers ed., vergrijzing en nu dan ook nog: leegloop.

Wat ik hoor is dat er inhoudelijk niet zulke grote verschillen meer zijn als vroeger tussen de wijkgemeenten van Bond-signatuur. Dat was ooit klassiek Gereformeerde Bond versus een meer evangelische georiënteerde jonge gemeente. Je zou verwachten dat de rust en ook de hechtheid van de gemeente zou toenemen, nu die strijd er een beetje af is.
Maar dat is niet het geval. Met name de gezinnen vertrekken. Door de keuze van ouders. Kennelijk zien zij niet langer een toekomst in de kleiner wordende gemeente, die ook sterk vergrijst. Wat over blijft is de groep senioren. Dat is ook te verwachten. Maar ook een groep jong-volwassenen blijft hangen. Vooral omdat zij via activiteiten verbonden blijven en omdat ze elkaar hebben op verenigingen en clubs.

Vreemd genoeg holt de gemeente dus uit van binnenuit. Omdat gezinnen met jonge kinderen vertrekken. De verwachting is dat over een paar jaar ook de jong-volwassenen, wanneer ze gaan studeren of het huis uitgaan zullen vertrekken. Dan bestaat de gemeente opeens uit louter bejaarden. En eigenlijk is het dan snel voorbij. Als er geen mensen meer zijn voor de kerkenraad, voor bezoeken van de bejaarden, voor alle taken waar je nog een beetje fit voor moet zijn, wat dan?

Wat is nu de analyse? Ik hoor het volgende: het gaat allemaal om de kerkdienst. Daar vinden de grote veranderingen plaats. Zowel de jonge als de oude mensen bezochten de morgendienst nog wel, de middagdienst werd heel minimaal bezocht. Om financiële redenen kan die middagdienst ook eigenlijk niet meer. Men teert daarmee in op reserves, omdat het te duur is.
Maar goed, die morgendienst. Gaat het dan om de dominee? Zorgt die ervoor dat de middengroep, de vitale ouders van gezinnen wegblijven? Eigenlijk niet. Men heeft nu geen predikant, de vorige predikant heeft het best aardig gedaan en waarschijnlijk komt er wel weer een. Men heeft ook aan de liturgie gewerkt, voor ieder wat wils. Je zou denken: we kunnen weer even voort. De mensen waarderen het. Maar toch: behoorlijke leegloop.

Wat is het dan wel?

En dan hoor ik het volgende: eigenlijk komen mensen naar de kerk voor warmte, ontmoeting, gesprek, contact, troost, herkenning, samen zijn.

En dan komt het hoge woord er uit: dat vind je niet tijdens de preek. Men wijst de prediking niet af. Wat de dominee zegt is niet onwaar, er is geen irritatie of afkeuring. En dat geldt voor bijna elke dominee die langskomt.
Maar, eenvoudig, dat is niet waar men naar op zoek is. Uit beleefdheid zit men de preek uit, maar aangezien de kerkdienst bijna helemaal afgestemd is op die preek, voelt men zich bijna de hele kerkdienst uit beleefdheid zitten. En op een dag gaat dat niet meer.

In de kerkdienst is men stil, men wacht, men luistert, men houdt zich aan de rol die men op zich neemt: keurig, beleefd meedoen, niet bewegen, niet reageren, niet opvallen. Terwijl men van binnen met onrust zit. Onrust over het leven, over werk, over beloftes die men gedaan heeft, over schulden die men heeft, over morele dilemma's, men zoekt van binnen steun voor een vijandige wereld. Hoe moet je leven, handelen, spreken?

Hoe denken de anderen er eigenlijk over? maar die zitten ook allemaal zo stil. Ze zingen als er gezongen moet worden, ze sluiten hun ogen als het gevraagd wordt, ze gaan staan als het hoort, gaan weer zitten als iedereen gaat zitten. Men luister, zwijgend, stil.

En dan is een uur, anderhalf uur lang. Dan wordt de koffie achteraf alleen nog maar gebruikt om even los te komen, om even te bewegen. Maar de energie is op. De energie om de dingen waar men echt mee zit nu eens te kunnen bespreken is weggevloeid in de geforceerde houding tijdens de kerkdienst.
Was er maar meer tijd. Was er maar een maaltijd of een intiemere kring waarin men zijn mond ook open kon doen.
Maar dat moet dan allemaal op donderdagavond op de Bijbelkring, middenin de werkweek.

Kortom deze groep van mensen, vader, moeders met een druk leven, met kinderen en misschien zorg voor hun ouders: op de rustdag vinden ze geen luisterend oor en door de week als ze elkaar wel ontmoeten hebben ze geen rust.

Dat is de reden, hoorde ik, dat mensen uiteindelijk weggaan. Ze kunnen deze boog van verplichtingen (want dat is het geworden) niet langer gespannen houden. Tel daarbij op de mogelijkheid dat hun actieve kinderen na hun 20e ook weggaan en dat hun ouders, de senioren van de kerk, op een dag komen te overlijden...wat hebben ze dan nog voor reden om te blijven? Alleen omdat ze achter de inhoud staan? Dat is kennelijk te weinig.

Dat leert mij twee dingen:

- De onderwerpen in de preek zijn misschien mooi, wijs, goed, knap, maar ze sluiten totaal niet aan bij de mensen die de kerk zouden moeten dragen. Het gaat volledig langs hen heen.
- De kerkdiensten bieden niet wat mensen nodig hebben. Dat blijkt vooral contact te zijn. Gezamenlijk opereren, een sfeer van openheid, rust, ontspanning, gezelligheid. (doe niet te blasé over dat laatste woord, veel mensen zijn gespannen in de kerk, niet op hun gemak. Is dat goed?)

Alles komt dus aan op de toekomstige vorm van de eredienst.

Wie herkent iets?
Wie heeft een voorstel?
Want hoeveel tijd hebben we eigenlijk nog?

gravo
Laatst gewijzigd door gravo op 02 jan 2019 19:08, 2 keer totaal gewijzigd.
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Yoshi

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor Yoshi » 02 jan 2019 18:37

Ik heb voor mijn toenmalige parochie meegewerkt met een groep parochianen aan het project 'kerk in de wijk'. Eigenlijk waren wij onder begeleiding van een diaken die daarvoor opgeleid was de ideeënbus om de parochie nieuw leven in te blazen. Maar dat is natuurlijk in katholiek perspectief geweest en sommige ideeën (die ook toegepast zijn) zal je als zeer onorthodox ervaren. Als je desalniettemin wil weten hoe dat ging qua ideeën en wat er mee gedaan is dan wil ik er best een en ander over typen.

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor gravo » 02 jan 2019 19:14

Yoshi schreef:Ik heb voor mijn toenmalige parochie meegewerkt met een groep parochianen aan het project 'kerk in de wijk'. Eigenlijk waren wij onder begeleiding van een diaken die daarvoor opgeleid was de ideeënbus om de parochie nieuw leven in te blazen. Maar dat is natuurlijk in katholiek perspectief geweest en sommige ideeën (die ook toegepast zijn) zal je als zeer onorthodox ervaren. Als je desalniettemin wil weten hoe dat ging qua ideeën en wat er mee gedaan is dan wil ik er best een en ander over typen.

Alles is welkom. Maar je moet begrijpen dat de kerkdienst in de protestantse kerk eigenlijk zo'n beetje het begin en einde van alles is. Als men niet meer naar de kerk gaat (geen diensten meer bijwoont) dan voelt dat voor mensen zelf, maar ook voor mensen in de kerk, alsof ze definitief met de kerk gebroken hebben. En men bedoelt dan ook vaak: met het geloof! Dat maakt het nog prangender.
Misschien zit daar vanuit protestants perspectief al een handvat voor dit probleem: zet nu eens niet alle kaarten op het regelmatig kerkbezoek. Is dat wel zo bepalend? Kan er niet iets relaxter mee omgegaan worden? Parttime kerk-bezoeker? Ben wel benieuwd naar je ervaringen. Ik plaats de problematiek wel uitdrukkelijk in het verder voortschrijdend afscheid van instituten, dat onze tijd kenmerkt. Maar wat dan? De wezenlijke behoeften en vragen blijven bestaan.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor benefietdiner » 02 jan 2019 19:35

gravo schreef:Wie heeft een voorstel?
https://doorbrekers.nl/
gravo schreef:Want hoeveel tijd hebben we eigenlijk nog?

Weinig.

Gebruikersavatar
pindas83
Majoor
Majoor
Berichten: 1929
Lid geworden op: 01 jun 2015 15:35

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor pindas83 » 02 jan 2019 20:42

Dit hoor je inderdaad meer en meer tegenwoordig. Het is bij ons niet anders.
De tweede dienst is er nog, maar slecht bezocht. Ondanks aanpassing van liturgie (opwekking, speciale aandacht voor de kinderen) blijf je horen dat een traditionele kerkdienst niet meer iets is van deze tijd. Vooral het passieve aspect van stilzitten en alleen luisteren is lastig. En als je geen fervent zanger of zangeres bent dan is het vooral uitzitten.
Ik snap dit ergens wel hoewel ik (niet altijd) heel geboeid kan luisteren en kan genieten van muziek en samenzang, ook de oude nummers.

Wij hebben wel eens een aantal geloofsgesprekken gedaan na de morgendienst, met koffie en 1 koekje. Dat is wel mooi omdat het de bedoeling is dat je met mede-gemeenteleden vragen bespreekt waarbij je dat anders niet snel doet. Zo leer je van elkaar, en leer je elkaar ook beter kennen.
Echt wel waardevol! Echter, als je daarnaast zowel in de morgen- als in de middagdienst verwacht wordt kan dit gaan tegenstaan. Zondag is dan geen rustdag meer, vind ik zelf maar een aaneenschakeling van verplichtingen hoe goed en mooi het ook kan zijn.

Ik hou zelf best wel van orde, ook (of misschien wel juist :-k tijdens een dienst. Maar een interactieve noot waarbij de gemeenteleden worden ingeschakeld om ook mee te doen is wel iets waarover nagedacht mag worden.
Wellicht een kortere, kernachtige preek of overdenking waarbij aansluitend reageert kan worden op een ordelijke wijze ofzo.. ik denk hardop hoor! 8-[

Yoshi

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor Yoshi » 03 jan 2019 10:16

gravo schreef:Alles is welkom. Maar je moet begrijpen dat de kerkdienst in de protestantse kerk eigenlijk zo'n beetje het begin en einde van alles is. Als men niet meer naar de kerk gaat (geen diensten meer bijwoont) dan voelt dat voor mensen zelf, maar ook voor mensen in de kerk, alsof ze definitief met de kerk gebroken hebben. En men bedoelt dan ook vaak: met het geloof! Dat maakt het nog prangender.
Misschien zit daar vanuit protestants perspectief al een handvat voor dit probleem: zet nu eens niet alle kaarten op het regelmatig kerkbezoek. Is dat wel zo bepalend? Kan er niet iets relaxter mee omgegaan worden? Parttime kerk-bezoeker? Ben wel benieuwd naar je ervaringen. Ik plaats de problematiek wel uitdrukkelijk in het verder voortschrijdend afscheid van instituten, dat onze tijd kenmerkt. Maar wat dan? De wezenlijke behoeften en vragen blijven bestaan.

gravo

Je zegt het zelf al zo'n beetje. De kerk en samen kerk zijn is zoveel meer dan enkel de eredienst. Misschien werkte dat als meeting de afgelopen decennia maar dat gaat nu niet meer op. De kerk moet concurreren met andere zaken op de zondagochtend en legt het dan vaak af, ook bij gelovigen.

Bij het kerk in de wijk project was het de bedoeling om de drempel van de kerk zo laag mogelijk te maken. In het kerkgebouw is bijvoorbeeld een nieuwe keuken geïnstalleerd zodat er gekookt kon worden zodat er samen een maaltijd genuttigd kan worden. Zo ontstond er een kookgroep. Niet perse uit enkel gelovigen, maar er kwamen weer mensen van buitenaf over die drempel en maakte zo kennis met het gebouw, de gelovige mensen en hun verhalen. Daarnaast was het natuurlijk een mooie diaconie actie voor mensen die zelf moeite hadden om rond te komen en voor een maaltijd te zorgen. Er is een toneelgroep opgezet voor de wijk. Maar ook de vieringen zijn aangepast. Het bleek dat een woord en communieviering drempelverhogend is dus kwamen er meer gebedsdiensten. Jongeren zijn aan te spreken met bouwprojecten in het Oostblok waar ze in wat weken in de zomer meehelpen aan het bouwen van een school oid dus koos men om daarvoor aan te sluiten bij de plaatselijke PKN. Zo'n jongere komt dan niet vaker in de kerk maar blijft wel verbonden met de kerk. Op een andere manier dan in de viering maar wel een manier die meer aansluit op de leefwereld van die persoon.

De ontkerkelijking zal nog wel even doorzetten, het is zaak om jezelf als kerkgemeenschap niet in te graven en het kerkgebouw als burcht te gebruiken met hoge muren. Maak die drempel zo laag mogelijk zet in op maatschappelijk relevante zaken voor de wijk waarin de kerk staat. Zoek contact met andere kerken in de buurt om voor jongeren iets actiefs te organiseren. Denk buiten de kaders.

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor MoesTuin » 03 jan 2019 11:38

pindas83 schreef:Dit hoor je inderdaad meer en meer tegenwoordig. Het is bij ons niet anders.
De tweede dienst is er nog, maar slecht bezocht. Ondanks aanpassing van liturgie (opwekking, speciale aandacht voor de kinderen) blijf je horen dat een traditionele kerkdienst niet meer iets is van deze tijd. Vooral het passieve aspect van stilzitten en alleen luisteren is lastig. En als je geen fervent zanger of zangeres bent dan is het vooral uitzitten.
Ik snap dit ergens wel hoewel ik (niet altijd) heel geboeid kan luisteren en kan genieten van muziek en samenzang, ook de oude nummers.

Wij hebben wel eens een aantal geloofsgesprekken gedaan na de morgendienst, met koffie en 1 koekje. Dat is wel mooi omdat het de bedoeling is dat je met mede-gemeenteleden vragen bespreekt waarbij je dat anders niet snel doet. Zo leer je van elkaar, en leer je elkaar ook beter kennen.
Echt wel waardevol! Echter, als je daarnaast zowel in de morgen- als in de middagdienst verwacht wordt kan dit gaan tegenstaan. Zondag is dan geen rustdag meer, vind ik zelf maar een aaneenschakeling van verplichtingen hoe goed en mooi het ook kan zijn.

Ik hou zelf best wel van orde, ook (of misschien wel juist :-k tijdens een dienst. Maar een interactieve noot waarbij de gemeenteleden worden ingeschakeld om ook mee te doen is wel iets waarover nagedacht mag worden.
Wellicht een kortere, kernachtige preek of overdenking waarbij aansluitend reageert kan worden op een ordelijke wijze ofzo.. ik denk hardop hoor! 8-[


Dat zijn mooie ideeën Pinda.
In onze kerkelijke gemeente heeft de verandering al gestalte gekregen.
Dat ging helaas niet vanzelf...
Leden die uittreden wat verdriet geeft.
Maar nu zien we ook de zegen over nieuwe wegen die ingeslagen zijn.
Zelfs groei van de gemeente waar je stil van wordt.
Elke Zondag ochtend zijn er diensten in verschillende vormen en thema's waarin ook de gemeente leden actief in de dienst een rol en bijdrage hebben.
Om de 2 weken is er op zondag middag een thema middagdienst of zingend gelovendienst.

Bovenstaande veranderingen hebben heel wat voeten in aarde gehad maar in Geloof en Vertrouwen op de Levende God en het werk van Zijn Geest heeft Hij het goed gemaakt ook gezien veel buitenkerkelijke mensen die nu bereikt worden ( elke 1e zondag van de maand is het "welkomstdienst")
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23540
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor Marnix » 03 jan 2019 16:50

gravo schreef:
Dat leert mij twee dingen:

- De onderwerpen in de preek zijn misschien mooi, wijs, goed, knap, maar ze sluiten totaal niet aan bij de mensen die de kerk zouden moeten dragen. Het gaat volledig langs hen heen.
- De kerkdiensten bieden niet wat mensen nodig hebben. Dat blijkt vooral contact te zijn. Gezamenlijk opereren, een sfeer van openheid, rust, ontspanning, gezelligheid. (doe niet te blasé over dat laatste woord, veel mensen zijn gespannen in de kerk, niet op hun gemak. Is dat goed?)

Alles komt dus aan op de toekomstige vorm van de eredienst.

Wie herkent iets?
Wie heeft een voorstel?
Want hoeveel tijd hebben we eigenlijk nog?

gravo


Ik denk dat er naast de traditionele dingen inderdaad meer ruimte zou moeten zijn voor interactie. Zo was dat in de eerste gemeenten ook. Een veilige plek waar je elkaar echt tot hand en voet bent, waar je dingen met elkaar kan bespreken en delen, samen kan bidden, samen eten. Dat kan op de zondag (en ik denk dat dit goed zou zijn want dat is wel de primaire samenkomst) maar daarnaast ook op andere dagen, in kleinere groepen. Daar is veel behoefte aan i.t.t. met z'n alleen maar in de bank zitten en luisteren. Waarbij men weer snel huiswaarts gaat, naar de koffie.... (ik ben totaal niet tegen de preek maar daarnaast zou er veel meer ruimte moeten zijn voor gemeenteleven, samen het lichaam van Christus zijn. Dat vraag ook om interactie, een actieve houding... inzetten van gaven etc. En niet alleen om onderwezen worden door te zitten en te luisteren.

Overigens las ik in een artikel over de laatste cijfers over ontkerkelijking ook hoopvol nieuws:

Tegenover die daling staat dat jonge kerkleden juist gemotiveerder zijn. Volgens het SCP typeren ze zichzelf vaker als uitgesproken gelovig. Ze geloven zonder enig voorbehoud in God, de Bijbel en een leven na de dood.Ook wonen er in Nederland ongeveer 1 miljoen christenmigranten, die zo een belangrijke christelijke geloofsgemeenschap vormen. Migrantenkerken helpen bij de integratie van deze groep, bijvoorbeeld met taallessen en hulp bij sollicitaties.

(Bron: NOS https://nos.nl/artikel/2264211-ontkerke ... aties.html)
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

GDK
Mineur
Mineur
Berichten: 243
Lid geworden op: 26 mar 2014 21:29

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor GDK » 03 jan 2019 20:25

Iemand die juist de andere kant op is gaan zoeken is Elbert Smelt. Jammer dat je moet betalen voor het artikel, dus ik heb alleen de kop gelezen :https://cip.nl/cip+/70649-elbert-smelt-trinity-al-schrijvend-hebben-we-geprobeerd-god-te-vinden.

Ik begrip dat wel een beetje. Juist komend vanuit de drukte van het bestaan en dat gecombineerd met een rationalistisch gereformeerd godsbesef kan de eeuwenoude mystiek een verademing zijn. 2000 jaar christendom heeft al veel stormen meegemaakt en doorstaan. We kunnen daar een hoop van leren.
Vooruit met de geit!

Yoshi

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor Yoshi » 03 jan 2019 21:38

Ik kan het helaas ook niet lezen maar de reacties zijn hylarisch, priceless.

ben db bd
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1264
Lid geworden op: 02 okt 2013 16:04

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor ben db bd » 03 jan 2019 21:50

Wie herkent iets? Wie heeft een voorstel? Want hoeveel tijd hebben we eigenlijk nog?

hoewel redelijk in aanmerking komend voor de cursief aangesproken groep, herken ik uiteraard ook veel, heb ik wel wat voorstellen en adviseer dat we gerust alle tijd mogen nemen, want de Heer der Kerk houdt haar toch Zelf in stand.

Omdat mijn vrouw toenemend mankerende is en absoluut geen anderhalf uur meer stil in een kerkbank kan zitten, zou zij wellicht meer mogelijkheden hebben als ze onder de dienst zou mogen gaan zitten haken, wat haar gedachten sterk afleidt van de constante pijn die ze heeft. En het luisteren gaat beter als je wat zit te frummelen, zo weten we allemaal. Haar haakwerkjes groeien wel doorgaans uit tot hele dekens, spreien en poncho's, wat wel erg opvalt, maar ook heel mooi wordt gevonden, zie ik. (morgen voor te stellen bij het ouderlingenbezoek?!)

Ook het even een stukje wandelen, zou verlichting geven. Wat is het heerlijk om gerust net als de kleuters, van wie dat ruimschoots wordt geaccepteerd , even de benen te strekken om een plasje te kunnen gaan doen. Voor mijzelf zou dat o.a. ook inhouden dat ik niet zo angstvallig na 6 uur 's morgens beslist niets meer mag drinken om de dienst droog door te kunnen komen. :)

Wat is het ook leuk als de kinderen ook wat mogen doen binnen de eredienst. Bij ons zingen ze soms mooie versjes.
Wij hebben bewust geen kindernevendienst, waar de dominee dus tevens de preek op aan dient te passen. En dat op hun niveau aanspreken van de kinderen, spreekt mij als ouwe (bijna over-) opa (die thuis ook graag de BGT of Het Boek leest aan tafel) ook wel aan hoor.
De creatieve kunstwerkjes van de kinderen krijgen soms ook een functie in de dienst. En bij de doopplechtigheid worden alle kleintjes uitgenodigd om daar 'met hun neus op te komen staan'. Zo zijn zij immers ook ooit ingelijfd binnen wat we bij ons zelfs een verbond noemen.

Een zanggroepje of professionele zanger(es) breekt de sleur wel gezellig. En iemand die een verslag van bevinding doet, stel ik ook voor.
Niet alles in één keer driftig overhoop willen schoffelen, maar op natuurlijke wijze laten groeien naar Het Licht toe.
De Kerk van Christus is immers geen dorre organisatie maar een levend organisme...

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor gravo » 03 jan 2019 22:21

ben db bd schreef:hoewel redelijk in aanmerking komend voor de cursief aangesproken groep, herken ik uiteraard ook veel, heb ik wel wat voorstellen en adviseer dat we gerust alle tijd mogen nemen, want de Heer der Kerk houdt haar toch Zelf in stand.

Omdat mijn vrouw toenemend mankerende is en absoluut geen anderhalf uur meer stil in een kerkbank kan zitten, zou zij wellicht meer mogelijkheden hebben als ze onder de dienst zou mogen gaan zitten haken, wat haar gedachten sterk afleidt van de constante pijn die ze heeft. En het luisteren gaat beter als je wat zit te frummelen, zo weten we allemaal. Haar haakwerkjes groeien wel doorgaans uit tot hele dekens, spreien en poncho's, wat wel erg opvalt, maar ook heel mooi wordt gevonden, zie ik. (morgen voor te stellen bij het ouderlingenbezoek?!)

Ook het even een stukje wandelen, zou verlichting geven. Wat is het heerlijk om gerust net als de kleuters, van wie dat ruimschoots wordt geaccepteerd , even de benen te strekken om een plasje te kunnen gaan doen. Voor mijzelf zou dat o.a. ook inhouden dat ik niet zo angstvallig na 6 uur 's morgens beslist niets meer mag drinken om de dienst droog door te kunnen komen. :)

Wat is het ook leuk als de kinderen ook wat mogen doen binnen de eredienst. Bij ons zingen ze soms mooie versjes.
Wij hebben bewust geen kindernevendienst, waar de dominee dus tevens de preek op aan dient te passen. En dat op hun niveau aanspreken van de kinderen, spreekt mij als ouwe (bijna over-) opa (die thuis ook graag de BGT of Het Boek leest aan tafel) ook wel aan hoor.
De creatieve kunstwerkjes van de kinderen krijgen soms ook een functie in de dienst. En bij de doopplechtigheid worden alle kleintjes uitgenodigd om daar 'met hun neus op te komen staan'. Zo zijn zij immers ook ooit ingelijfd binnen wat we bij ons zelfs een verbond noemen.

Een zanggroepje of professionele zanger(es) breekt de sleur wel gezellig. En iemand die een verslag van bevinding doet, stel ik ook voor.
Niet alles in één keer driftig overhoop willen schoffelen, maar op natuurlijke wijze laten groeien naar Het Licht toe.
De Kerk van Christus is immers geen dorre organisatie maar een levend organisme...


Een mooie reactie ben db bd. Inderdaad, de ontspanning is belangrijk. Je wilt toch jezelf zijn in het contact met God en met anderen. Ik bedoel: je moet niet teveel een rol hoeven spelen. Geloof is sowieso al geen toneelstukje (net doen alsof je blij bent, verlost en bevrijd), laat staan dat je om een beetje mee te kunnen doen verplicht wordt om allerlei vaste houdingen aan te nemen. Een wat kleinere kring zou al helpen. waar je met je eigen naam wordt aangesproken. Ook het vooraf samen komen (voor de eigenlijke viering) helpt misschien. Meer een familie-bezoek, dan het bijwonen van een college.
Aan de andere kant, er zijn verschillende culturen in kerkelijk Nederland en in het christendom wereldwijd. Dus het moet ook passen bij de mensen. Zelf denk ik dat de maaltijd wel eens heel belangrijk zou kunnen worden. Per slot van rekening werd de gemeente vanaf het allereerste begin toch gevormd door het gezamenlijke brood breken? Vriendschappen, het kunnen delen van je levensverhalen. Maar wel vol vreugde, blijheid en opgetogenheid als je elkaar weer ziet.
Uiteraard horen de mensen met de meeste talenten voor de Schriftuitleg en de verkondiging dit ook te doen. Ook nog zo, dat er goed geluisterd kan worden. Of gereageerd. Maar de tijd dat er een massale bijeenkomst is, waarin alles groots en collectief moest worden verricht ligt achter ons. Machtig orgelspel, 2000 zingende mensen, eindeloos lang durende collecten, anderhalf uur stilzitten, omdat er geeneens plaats was om te bewegen, zo vol was de kerk, dat is echt verleden tijd aan het worden.
Maar de diepgang dan? De diepgang? Misschien is de grootste diepgang die een mens nodig heeft soms een één op één gesprek met een ander over alles wat je bezig houdt, inclusief je worsteling in geloofszaken. Bezoek elkaar eens, ga uit met vrienden, stel je tuin open op een mooie zomeravond. Knoop eens een gesprekje aan op straat. Kan allemaal zonder kerkgebouw!
En echt, ik heb het over zeer kerkelijke gemeenten, Gereformeerde Bond en zo. Er is misschien wel wat te leren van evangelische gemeenten die het jarenlang zonder groot imponerend kerkgebouw moesten (misschien ook: wensten) te doen. Die het probeerden te vinden in het persoonlijke contact, kleinschalig, eenvoudig, dicht bij het hart.
Tot zover. Het denken staat niet stil.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Yoshi

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor Yoshi » 04 jan 2019 15:20

Wat ook leuk is is om een of twee keer per jaar een openlucht dienst te houden. Noem het een hagenpreek. ;)

Joosting87

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor Joosting87 » 12 jan 2019 16:35

aan ene kant snap ik wel dat er gezocht wordt naar 'alternatieve' invulling. zeker voor de middagdienst. we hebben gelukkig een redelijk goede bezetting smiddags, maar het loopt toch terug.

aan andere kant ben ik misschien tradidtioneel, maar ik kan vaak veel halen uit de beide preken die gehouden worden op de zondag. al kan ik me best voorstellen dat voor andere mensen het soms lastig is om 'erbij' te blijven.

andere vormen van een middagdienst zou dan soms zo gek niet zijn. korte inleidende preek + bijbelstudie erachter aan met broeders en zusters. dan maak je het interactief en heb je gelijk een bijdrage van gemeenteleden.

verder ben ik groot voorstander van ondersteunend beeldmateriaal in kerkdiensten. plaatjes, foto's, cartoons, tekeningen e.d. op scherm tonen houdt de aandacht vast en maakt de preek fris.

Geytenbeekje
Mineur
Mineur
Berichten: 228
Lid geworden op: 18 jan 2018 23:55

Re: toekomstige vorm eredienst

Berichtdoor Geytenbeekje » 14 jan 2019 20:32

Ik ben zelf een beetje benauwd voor veranderende liturgieën in kerken
Van het een komt toch vaak het ander.
Waarom niet een bevindelijke preek met een toepassing ?
En waarom steeds de liederen willen vernieuwen als er in de Psalmen ook mooie en veelzijdigheid in staat ?


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Google Adsense [Bot] en 27 gasten