Johan100 schreef:(...)Wat versta je onder een beginnende gelovige en wat onder een volwassen gelovige?
Wat versta jij precies onder melk en wat onder vaste spijze, gravo?
Ik heb het onderscheid tussen "beginnende" en "ervaren" gelovige gemaakt in het kader van de steeds weer opduikende vraag hoe het nu toch zit met de verhouding tussen het aandeel Gods werk en ons werk in de bekering.
Kort gezegd was mijn opmerking de volgende: iemand die tot geloof komt (en dus aan het begin staat van de weg) ervaart die hele zaak beslist anders dan gelovigen die de weg van het geloof al langer hebben afgelegd. Zij zijn in staat om terug te blikken en alles in de juiste proporties en verhoudingen te zien. De christelijke belijdenis en leer bevat altijd die visie van de terugblik. Dat geldt ook voor het gerijpte inzicht van mensen die al lang geloven. Daar zien je vaak dat de scherpe kantjes er af gaan, dat men milder wordt, relativerender, minder radicaal.
Helaas worden de verschillen die er zijn (in positie op de weg van het geloof, in leeftijd, in geestelijke groei of gewoon in temperament) soms door veroordelingen zichtbaar gemaakt. Jonge gelovigen krijgen dan theologische verwijten (jullie slaan stappen over, te weinig zondebesef, jullie geloven dat je gelooft, jullie zijn "Arminiaans"), verwijten op grond van "jonkheid" (jullie hebben nog te weinig ervaring, het inzicht ontbreekt nog, het duurt lange tijd voordat je hebt geleerd wat wij weten) of verwijten die gedaan worden uit conservatisme (de kerk gaat veranderen nu jullie er ook bij willen horen, vroeger ging dat allemaal niet zo makkelijk, nieuwlichterij!).
Er zit ook een menselijk element in van de generaties die elkaar opvolgen. Niet altijd willen gesettelde voormannen hun plaats opgeven en daarom accepteren ze nieuwe gelovigen niet zo snel. Een verwijt is dan snel gevonden.
Het is dus een meervoudig probleem, dat overigens alleen bestaat wanneer er groei is in het geestelijke leven van een gemeente, aanwas. Kijk, als iedereen wegloopt heb je die spanning niet.
Het kan wel verband met elkaar houden. Als je zo conservatief bent dat je denkt dat alleen je eigen generatie het juiste inzicht heeft, dan kan dat een effectief slot op de deur betekenen voor de aanwas van nieuwe gelovigen.
Daarom moet één van de wapens tegen de kerkverlating en tegen het betekenisverlies van het geloof in onze samenleving volgens mij ook zijn dat we:
1. Ophouden met die strikte en veroordelende scheiding tussen het geloof van het regerende "establishment" en het enthousiaste geloof van jonge mensen die inderdaad niet erg geplaagd worden door langdurig inzicht en daarmee de traditionele wijsheid wel eens over het hoofd zien, maar niettemin een zeer belangrijke opbouwende kracht zijn voor het voortbestaan van de geloofsgemeenschap. Laat al die verwijten als "te evangelisch", "té Arminiaans", té "moderne" nu eens even weg.
2. De prediking weer krachtiger maken en veel meer inzetten op werving,. Om mensen indringend uit te nodigen om de weg van het geloof te gaan. Niet altijd maar weer die complete, ingewikkelde en soms totaal onbegrijpelijke vaak theoretische en theologische traditionele wijsheden over de mensen uitstorten. Je doelgroep moet een ander zijn. Niet alleen maar de ervaren gelovigen bevestigen, maar jonge mensen werven en eenvoudig en direct uitleggen waar het over gaat. Ja, je loopt het risico dat je dan een jongere groep binnen krijgt, met het bijbehorende temperament. met onvoldragen ideeën misschien, verkeerde inzichten, té enthousiaste voorstellingen over de toekomst (we gaan de hele stad bekeren), maar is dat erg? De traditie heeft toch tijd, geduld en wijsheid genoeg om dat tzt te corrigeren?
Zonden genoeg in het jonge over-ijverige christendom. Het is vaak oppervlakkig, ze lopen het gevaar om er een succes-Evangelie van te maken, ze dreigen inderdaad te denken dat hun geloof hun eigen prestatie is, ze lopen in zeven sloten tegelijk, vallen in handen van radicale
one-issue-predikers (over eindtijd of gebedsgenezing), de letter domineert nogal eens over de geest (helaas wordt deze "melk" ook nog vaak genuttigd door ervaren gelovigen die eigenlijk al toe zijn aan de "vaste spijze" van een geestelijke Bijbellezing), ze moeten nog zo veel leren en afleren.
Maar alles beter toch dan ze de deur te wijzen en ze overlaten aan een wereld buiten onze geloofsgemeenschap. Ze zullen heus wel blijven samenkomen met elkaar. Een nieuwe kerk is zo geboren. Maar daar zullen ze dan alle fouten zelf opnieuw moeten maken en ze ook zelf weer moeten corrigeren, terwijl de wijsheid die daar voor nodig is al in de traditie aanwezig is.
Nieuwe kerkjes, daar zijn we in Nederland hartstikke goed in, maar of ze dat in de hemel ook zo goed vinden?
Kortom, in geloof is veel diversiteit. Van simpel, zwak, klein, oppervlakkig tot zeer ervaren, breed, wijs en met grote diepgang.
Laten we dit onder één dak houden, alle geloof waarderen cq accepteren en verder doen waar de tijd om vraagt.
gravo