Reactie op de rest van de post van Naamloos op: 03 mar 2018 11:36.
naamloos schreef:Mooi dat we het eerste eens zijn! Maar in tegenstelling tot jou gaat het er mij helemaal niet om hoe anderen dat hebben gedaan.
Mij is ook geen 'wet' bekent dat wij op dezelfde manier te werk moeten gaan.
Volgens mij eist elke cultuur en situatie wél dezelfde principes, maar zeker niet perse dezelfde aanpak.
Die anderen, waaronder de Heere Jezus en de apostelen, verkondigden een boodschap (het Evangelie), daar is toch echt maar één versie van.
Ieder mag dan zijn eigen manier hebben, maar de boodschap moet wel overeenkomen met wat de Bijbel zegt.
Voor elk mens, los van cultuur, karakter of religie is de boodschap van het Evangelie hetzelfde.
naamloos schreef:Onvoorwaardelijke liede, ontferming, mededogen, vergeving e.d. zijn, voor zover mij bekent, geen dingen die we vanzelfsprekend vinden.
Met haat, uitbuiting, egoïsme, dominantie, discriminatie e.d. zijn we helaas veel meer vertrouwd.
Zet daar het eerste tegenover, dan is het meteen duidelijk, toch?
Ik heb het niet alleen over het inzien dat we zondigen, maar ook over het inzien dat we slaven van de zonde zijn. Dat betekent onder andere dat we de Heere Jezus niet aannemen en niet geloven wat Hij zegt. Het gaat niet alleen om berouw, waarvoor je vergeving nodig hebt, maar vooral om dat je ziet waarom je de Heere Jezus als Verlosser nodig hebt. Als je slaaf van de zonde bent, oftewel niet anders kunt doen dan de wil van het vlees (zondigen), dan heb je genade en verlossing nodig.
naamloos schreef:Met acceptatie bedoel ik dat je welkom bent bij Jezus, je hoeft zijn liefde niet te verdienen, ook niet door 'doorleefde kennis' ofzo.
God aanvaard je in Christus als zijn kind, en ik vertrouw zijn wijsheid in het opvoeden van zijn kinderen.
Je mag dan welkom zijn bij Jezus, maar dat betekent niet dat de mens ook bij Hem wil komen (Johannes 5:40). Sterker nog, de Heere Jezus zegt dat niemand tot Hem komen kan, tenzij het hem van de Vader gegeven is (Johannes 6:65). De mens wil niet, gelooft niet en zoekt niet.
naamloos schreef:Wat mensen wel of niet prettig vinden blijkt in de praktijk nogal te verschillen.
Verder zijn er veel voorbeelden van mensen die tot Jezus getrokken werden zonder de dreiging van hel en verdoemenis.
Maakt het voor jou verschil of mensen tot Jezus getrokken worden door zijn liefde, of dat ze tot Hem gedreven worden uit angst voord de hel?
Ik geef de voorkeur aan het eerste, maar het eindresultaat is hetzelfde.
Dat dreigen zie ik niet, wel waarschuwen. Niet om angst in te boezemen, maar om mensen te wijzen op hun werkelijke staat tegenover God en waarom God Zijn eniggeboren Zoon heeft gezonden, oftewel Evangeliseren. De natuurlijke mens heeft Jezus niet lief, maar haat Hem. Was het maar waar dat de mens zich uit angst tot Christus liet drijven, maar de mens vreest God niet, laat staan hel en verdoemenis.
Volgens de Bijbel is het eindresultaat helemaal niet hetzelfde. De Heere Jezus zegt niet voor niets: "Ik heb u nooit gekend" (Mattheüs 7:23) en "Waarom noemt u Mij: Heere, Heere, en doet niet wat Ik zeg?" (De wijze en de dwaze bouwer: Lukas 6:46-49)
naamloos schreef:Wel, ik geloof niet dat ik geheel een vreemdeling ben in mijn eigen hart. Ik begrijp dat je er graag een bijbeltekst bij hebt: "Want wie van de mensen kent de dingen van de mens dan de geest van de mens, die in hem is".
Daarmee zeg ik niet dat ik de diepte van mijn eigen hart doorgrond, maar ik weet wél wat er in mijn eigen hart leeft. (niet wat er sluimert)
Wat er sluimert daar gaat het juist om, want dat is een gapend zwart gat. Mensen, waaronder dus ook jij en ik, zijn werkelijk tot alles in staat, ook al kunnen we het ons niet voorstellen.
naamloos schreef:Verder: ik lees ook in de Bijbel en ik onvang ook licht van God in mijn hart. Toch verschillen we van opvatting, en nu?
De illusie dat mensen elkaar van de waarheid kunnen overtuigen heb ik niet. Daarom richt ik mijn hoop en gebed op God, want Hij kan het wel, door Zijn Woord en Geest. Voor het Woord moeten we allemaal buigen, tenzij je dat Woord verwerpt, maar dat doe je mijns inziens niet. Ervoor buigen is voor ons allemaal nog weleens het probleem.
Dat laatste weet ik zo net nog niet, lieve Naamloos. Ik kan niet in je hart kijken, maar alleen wat je schrijft toetsen aan het Woord en dat probeer ik zorgvuldig te doen. Je openhartigheid en dat je zegt waar het op staat, zal niet iedereen waarderen, maar ik wel.
Wordt vervolgd.
.