verhalen

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4541
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: verhalen

Berichtdoor naamloos » 19 jan 2017 20:11

Johan100 schreef:Leer nou ook eens dat vergeestelijken af van O.T. geschiedenissen.
Nou ja, het topic heet ''verhalen'' dus het zit wel snor met de bijdragen van @euronao.
Hij stopt zijn verhaal in een bijbelverhaal, en tovert het er vervolgens weer uit. (konijn-goochelaar) En dan is het zogenaamd ''bijbels''. :neeschudden:

Ik ben trouwens wel benieuwd wat er gebeurd zou zijn als Jacob tussen Bethel en Pniël was komen te overlijden, maar ik denk dat die vraag in het vakje ''onzinnig'' gedeponeerd wordt.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 19 jan 2017 21:11

Johan:
Je zegt iedere keer wat anders, zodoende heeft het weinig zin om te reageren. Als ik de draaimolen in wil ga ik wel naar de speeltuin.
Leer nou ook eens dat vergeestelijken af van O.T. geschiedenissen.


Ik zeg niet iedere keer wat anders, maar probeer hetzelfde in andere bewoordingen te verduidelijken. En ik vergeestelijk het O.T. niet, maar wijs op de diepere typologische betekenis en toepassing in het geestelijke leven van vandaag. En daar is niets mis mee.
Want:2 Tim.3:16: ‘Al de Schrift is van God ingegeven, en is nuttig tot lering, tot wederlegging, tot verbetering, tot onderwijzing, die in de rechtvaardigheid is;
Rom.15:4 : Opdat de mens Gods volmaakt zij, tot alle goed werk volmaaktelijk toegerust.
En: Want al wat te voren geschreven is, dat is tot onze lering te voren geschreven, opdat wij, door lijdzaamheid en vertroosting der Schriften, hoop hebben zouden.gr: ereunao

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4541
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: verhalen

Berichtdoor naamloos » 20 jan 2017 00:42

Het zijn eigenmachtige uitleggingen van de schrift, die de bijbel zelf nergens ondersteunt maar juist weerspreekt. Op deze manier kun je de bijbel van alles laten zeggen.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 04 mar 2017 19:05

Tot hiertoe heb ik verhalen uit het leven van Herman verteld die lang geleden gebeurd zijn. Maar deze keer gaat het over een zeer recente gebeurtenis:
Op een zondagmorgen hoorde Herman in de kerk dat een oude br. uit het ziekenhuis overgebracht was naar een verpleeghuis. Hij had die man al enkele keren in het ziekenhuis bezocht en er een band mee gekregen. En hij kreeg sterk het gevoel dat hij er naartoe moest. Nu was dat niet zo eenvoudig; hij had geen auto en een directe verbinding met openbaar vervoer is niet .En op de fiets moest hij wel een uur rijden voordat hij weer thuis was. Maar hij kreeg er geen rust bij en dus stapte hij op de dag voor het overlijden van die br. op de fiets en reed er naartoe. Hij zag direct dat het niet goed met hem ging, hij was hard achteruit gegaan sinds hij hem in het ziekenhuis bezocht had. Hij was nauwelijks aanspreekbaar, als hij even de ogen opsloeg kon hij iets tegen hem zeggen. Toch had hij het gevoel dat hij zo niet weg kon gaan. En juist toen kwamen er een paar broeders die de deur voor hem openden en hem verzochten voor te gaan in het gebed. Hij heeft toen eerst nog een paar verzen uit 2 Kor.1 gelezen en kreeg toen werkelijk opening en mocht met vrijmoedigheid deze oude, stervende br. opdragen aan de troon der genade. Maar hij heeft ook hier weer eens gezien wat in zijn jeugd onder Gods volk een bekende uitdrukking was: 'God brengt Zijn liefste kinderen in het donker naar bed’. O.die ontluistering! Hij heeft toen nog een in memoriam geschreven en aan de familie gestuurd die er erg blij was met dit getuigenis
Hij rust nu in vrede tot de dag van de opstanding. Daarom sluit ik dit verhaal af met 1 Thess.4:13-18:

13 Doch, broeders, ik wil niet, dat gij onwetende zijt van degenen, die ontslapen zijn, opdat gij niet bedroefd zijt, gelijk als de anderen, die geen hoop hebben.
14 Want indien wij geloven, dat Jezus gestorven is en opgestaan, alzo zal ook God degenen, die ontslapen zijn in Jezus, weder brengen met Hem.
15 Want dat zeggen wij u door het Woord des Heeren, dat wij, die levend overblijven zullen tot de toekomst des Heeren, niet zullen voorkomen degenen, die ontslapen zijn.
16 Want de Heere Zelf zal met een geroep, met de stem des archangels, en met de bazuin Gods nederdalen van den hemel; en die in Christus gestorven zijn, zullen eerst opstaan;
17 Daarna wij, die levend overgebleven zijn, zullen te zamen met hen opgenomen worden in de wolken, den Heere tegemoet, in de lucht; en alzo zullen wij altijd met den Heere wezen.
18 Zo dan, vertroost elkander met deze woorden. h.gr: ereunao

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 01 apr 2017 19:40

Een Vader der wezen’

Een waargebeurde geschiedenis die zich afspeelde op de Veluwe.

Het was op een stormachtige voorjaarsavond, nu zo’n 150 jaar geleden, dat de inwoners van een dorpje in Gelderland zich reeds in hun woningen hadden teruggetrokken en aanstalten maakten om zich ter ruste te begeven.
In de eenzame dorpsstraat kwam er een wandelaar voorbij die voortliep tot aan een klein landelijk huisje, dat bijna aan het eind van de straat stond.
De eenzame wandelaar scheen, naar zijn manier van lopen te beoordelen, al op zekere leeftijd gekomen te zijn.
Hij opende de deur met een kleine sleutel en kort daarop zag men door de jalousie het schijnsel van een lichtje heendringen wat heen en weer gedragen werd, als dat de bewoner zijn avondrondje deed in zijn huis, voordat hij zich naar bed zou begeven.

De bewoner van dat eenvoudige kleine huisje was een geneesheer, dokter Mark, zoals men hem noemde.
Hij woonde in het dorp reeds meer dan dertig jaar en oefende er de geneeskundige praktijk uit.
De dokter leefde geheel op zichzelf, en zijn kleine woning getuigde van grote eenvoud en ingetogenheid, bijna van armoede.
Wie hem zo in zijn huisjas, met de kaars in de hand had zien rondgaan, had wel kunnen opmerken dat hij volstrekt niet tot de rijken der aarde behoorde. Want zijn huisraad was zeer eenvoudig, en hoewel alles netjes onderhouden was, kon men alles niet veel beter noemen dan van iemand uit de kleine burgerstand.

Nadat hij zich ervan overtuigd had dat alles goed gesloten was, een voorzorg die meer genomen werd uit gewoonte dan uit vrees dat men hier rijkdommen zou komen zoeken, opende hij een deur in de hoek van het vertrek…
En ging met een kaars in de hand een trap op die naar een bovenkamer leidde, waar zich zijn slaapstede bevond.
Hij las een hoofdstuk uit Gods Woord, en na zijn dank en avondgebed knielend te hebben uitgesproken, blies hij de kaars uit en begaf zich ter ruste.
Spoedig bewees zijn diepe en rustige ademhaling dat hij in een zoete slaap gedommeld was.(wordt verv)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 03 apr 2017 13:55

Laten we van de gelegenheid gebruik maken om hem eens nader aan onze lezers voor te stellen.
Dokter Mark behoorde niet tot de rijken en aanzienlijken der wereld, zoals wij al opmerkten.
Zijn ambt als geneeskundige leverde hem in deze omgeving slechts zoveel of liever gezegd zo weinig op, dat hij grote zuinigheid moest betrachten om daarvan rond te komen.
De bewoners van het dorp hadden over het algemeen hun geld ook hard nodig en betaalden hem slechts matig voor de hun bewezen geneeskundige bijstand.

Des te meer stond hij in achting om zijn minzaamheid en onbaatzuchtigheid, waardoor hij alles wat hij maar enigszins missen kon in de hutten der armen uitdeelde, en zich voor de diensten, aan onvermogenden bewezen, niet het geringste liet betalen.
Het zou voor hem niet moeilijk geweest zijn om zich in een andere woonplaats te vestigen waar hij, wat het uitwendige aangaat, in betere toestand had kunnen komen.
Doch daar kon hij niet toe overgaan, hij was zo ingeleefd in de omgeving van zijn eenvoudige dorpsgenoten en had zo hun lief en leed gedeeld, dat zijn leven was als te midden van een grote familie, al was hij altijd ongehuwd gebleven.

Zijn woning kwam achter uit in een tuin, die eigenlijk, hoewel hij er vrije toegang in had, behoorde aan een bejaarde boer, Hart geheten.
Deze boer Hart was bekend als de rijkste inwoner van het dorp en tevens als een uiterst gierig man. Hij was weduwnaar en liet zijn huishouden waarnemen door een nichtje. Al op jonge leeftijd was ze wees. Hij had haar reeds bij zich in huis genomen toen ze nog een kind was, omdat hij haar zogenaamde peetoom en voogd was, en omdat hij dan geen kostgeld hoefde te betalen voor een ander dienstmeisje.
Zodoende had de boer onder de schijn van weldadigheid zich een dienstmeisje verschaft aan wie hij geen loon hoefde uit te keren.
Anna, zo heette ze, had inmiddels de leeftijd van twintig jaar bereikt…Haar toestand bij haar oom was verre van benijdenswaardig. Maar ze had een zachtmoedige en stille geest. Het enige wat haar veel verdriet deed was de verregaande onverschilligheid van haar oom voor God en Goddelijke zaken.
Waar het haar lust geworden was om de Heere te dienen moest het haar wel smarten dat haar oom, ook bij het klimmen zijner jaren, volstrekt geen hoger heil kende dan het bijeenschrapen van geld.
Door de vijandschap van zijn afkerige hart gedreven, belemmerde hij haar in het onderzoek van Gods Woord en weigerde haar allen omgang met hen, die door dezelfde liefde tot de dienst des Heeren gedreven, gaarne de gemeenschap der heiligen beoefenden. De predikant van het dorp had niet de minste kennis aan het geestelijke leven, en toonde bij zijn bezoeken aan de oude boer Hart, dat ook hij het stille eenvoudige meisje inwendig haatte.
Het was zijn toeleg om de ouden man op te hitsen tegen de ‘fijnen’, en hem tot strengere maatregelen aan te sporen, dat zijn nichtje niet met ‘dat volk’ zou omgaan. wordt verv.

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 05 apr 2017 08:11

Dokter Mark had steeds met veel belangstelling, wanneer hij soms met de ouden ziekelijke man in aanraking kwam, de liefde gadegeslagen die Anna haar oom bewees.
Hij wees boer Hart dan ook op haar christelijke wandel, en vermaande de oude man dikwijls en met vrijmoedigheid, zijn hart niet moedwillig te sluiten voor de liefderijke taal, die Anna in het belang van zijn eeuwig zieleheil soms tot hem sprak. Bij zulke gelegenheden scheen Hart werkelijk overtuigd te worden van zijn verkeerde handelwijze, en zijn consciëntie beschuldigde hem.
Maar tot een echte verandering kwam het niet. Evenwel had hij geen moed om Anna de omgang met de dokter te verbieden, ook omdat de dokter het huisje aan de dorpsstraat van hem huurde.

Boer Hart stond toe dat Anna ook voor de huishouding van de dokter zorg droeg. Omdat hun woningen slechts door de tuin van elkaar gescheiden waren, kon zij dus zonder ver te hoeven reizen ook zijn huishouding verzorgen.
Des te meer kwam het de boer wel goed uit omdat ze door deze diensten net zoveel verdiende, dat ze nooit enig geld van hem nodig had voor haar eigen benodigdheden. Langzamerhand was Anna met kinderlijke liefde aan de dokter gehecht. Bij hem vond ze instemming, wanneer ze graag wilde spreken over haar geestelijke leven.
Bij hem ontving ze raad en bestuur. Hij onderwees haar, naar de mate der kennis die hemgeschonken was, in de Bijbelse waarheid. Tevens zorgde hij er voor dat ze niet onbekend bleef met de geschriften van Godzalige mannen, die voor zovele zielen tot een handwijzer zijn geweest op de weg ten leven.
Ook vergezelde Anna de dokter regelmatig op Zondag naar een naburig dorp, waar de leer der Waarheid in al haar zuiverheid werd gepredikt.
Dit was wel een doorn in het oog van de dorpspredikant, en zijn vijandschap werd daardoor niet weinig vermeerderd. Maar al zijn pogingen om haar die omgang te beletten waren vruchteloos.
Juist door de gierigheid van boer Hart, die niet graag tot de kostbare maatregel was overgegaan om een andere dokter uit een dorp in de omtrek te beroepen om hem in zijn ziekelijke toestand bij te staan.
Terwijl dokter Mark hem zo goedkoop, ja bijna uit vriendschap bediende, juist door die gierigheid wilde hij de hand tussen hem en zijn voordelige buurman niet verbreken, en zo liet hij oogluikend toe, wat bij anders zeker niet had toegestaan. (wordt verv.)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 07 apr 2017 08:10

Op dezelfde avond waarmee wij deze geschiedenis begonnen…had Anna naar gewoonte gezorgd, dat de dokter bij zijn thuiskomst alles zou vinden wat hij behoefde. Ze had zich, na dit alles gereed te hebben gezet, door de tuin naar de woning van haar oom begeven.
Nadat ze haar oom ook nog van alles voorzien had wat de oude man gedurende de nacht nodig zou kunnen hebben, was ze daarop naar haar kamertje gegaan.
Haar kamertje lag vlak naast die van hem, zodat ze gereed was om hem, als hij haar hulp ‘s nachts nodig zou hebben, direct bij te staan. Want sinds enkele dagen was zijn zwakkelijke toestand er niet op verbeterd.
Toch had hij haar volstrekt verboden om de dokter daarvan kennis te geven. Behalve de vrees, dat dokter Mark hem weder op zijn naderend einde zou wijzen, werkte ook zijn gierigheid mee dat hij Anna dit verbood.
Als hij, zo als hij hoopte, het zonder de dokter afkon, hoefde hij ook voor zijn bezoek, al was het weinig, niet te betalen, en alle kleintjes, die hij uitspaarde, maakten groot!


Het was even na middernacht. Reeds een paar uren was alles in het dorp in diep rust gedompeld, toen doctor Mark wakker geschrikt werd door kloppen op zijn achterdeur, die in de tuin van Hart, zo als wij gezegd hebben, uitkwam. Het kloppen werd sneller en sterker herhaald. Spoedig was hij op de been, kleedde zich haastig aan, was binnen enkele minuten beneden en opende de achterdeur.
De maan scheen helder. Bij haar schijnsel zag hij dat het Anna was, die op zo’n ongebruikelijk tijdstip bij hem aanklopte..
Hij schrok toen hij de ontstelde trekken van de het arme weesmeisje opmerkte.
”Wat is er, Anna?” vroeg hij ontsteld.
”Neem me niet kwalijk, mijnheer,” zei ze afgebroken en zenuwachtig, “dat ik u zo laat kom storen. Maar mijn oom, die al enkele dagen ongesteld is, lijkt een toeval gekregen te hebben. Hij had nog even kracht om mij te roepen, en toen ik bij hem kwam, zag ik dat hij in een flauwte gevallen was.”
”Maar Anna toch, waarom heb je mij gisteren niet gewaarschuwd? Dan was ik immers zeker al eens bij hem langs geweest!”
”Ach, mijnheer, dat had ik graag gedaan, maar ... mijn oom had het mij streng verboden,” antwoordde ze stamelend, “en wilt u toch vooral niet tegen mijn oom zeggen dat ik u geroepen heb?”
”Nu ja,” zei de dokter, “hij zal dat toch wel begrijpen, nu ik in de nacht bij hem kom, dat ik geen buurpraatje bij hem kom maken. Maar laten we snel gaan! Ik zal iets meenemen, wat ik nodig zal hebben om hem te helpen.”

Zo gezegd, zo gedaan. Dokter Mark sloot de achterdeur van zijn woning en volgde het meisje door de tuin naar het huis van boer Hart
Een klein lampje verspreidde een beetje licht in het koude, kille vertrek waar de zieke zich bevond. Er heerste dus een duister schemerlicht, waaraan dokter Mark bij het binnentreden eerst enigszins aan moest wennen.
De zieke scheen in die korten tijd al weer bijgekomen te zijn. Hij leunde met zijn ellebogen op zijn kussen en zat overeind in bed.
”Zo, bent u het dokter?” zei hij hijgend, “ik hoop niet, dat u voor mij komt. Hoe laat is het al Anna? Ik heb anders niet om u gestuurd!” en zonder op antwoord te wachten ging hij verder, “ik ben wel niet erg goed, maar toch beter dan gisteren..” ( wordt verv)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 10 apr 2017 08:09

“Rustig maar,” zei Mark, “ik kom hier nu niet als dokter, maar als belangstellende vriend, om te zien, of u mijn hulp nodig mocht hebben, daar ik u in verscheidene dagen niet gezien heb.”

”Wel op een vreemd tijdstip,” - zei de oude boer wantrouwig, “maar kom, als u het toch als geen doktervisite beschouwt, wil ik u wel zeggen dat ik mij daar straks in het geheel niet wel gevoelde, maar nu ben ik beter, veel beter.”

”Geef mij mijn drankje eens aan, Anna”, vervolgde hij, zich tot zijn nichtje wendend.
Hoestend dronk hij het boordevolle kopje wat Anna hem toereikte leeg.
Dokter Mark vroeg hem wat hij daar dronk en de zieke antwoordde, nadat zijn hoestbui
wat bedaard was: “Mijn gewone huismiddeltje, dokter, een eenvoudig aftreksel van muurkruid. Dat is gezonder dan al uw Latijnse afkooksels, en veel goedkoper ook, want het kost niets als alleen de moeite om het op te zoeken.”
”Het is hier veel te koud voor u in uw toestand.” ”Ik kan geen vuur verdragen, de warmte benauwt mij, en bovendien is het hout vreselijk duur,” was het antwoord, “ziet u, dokter, als men net genoeg heeft om rond te komen, dan moet men op alles bezuinigen. Ach! ik moet wel de tering naar de nering zetten, want ik wil den bozen K. niet vervolgen, door wiens schuld ik zoveel verloren heb.”

Deze K. was iemand van wie Hart vroeger inderdaad veel te vorderen had gehad, maar K. had deze schuld volledig afbetaald. Toch ging hij door, met daaraan zijn geveinsde armoede toe te schrijven. In zijn hart was hij verblijd, dat voorwendsel te kunnen aanvoeren tegen mensen die daarvan niet op de hoogte waren..
De dokter gaf daarop geen antwoord. Hij zette de lantaren op het tafeltje, bij het bed, en kon toen beter de gelaatsuitdrukking zien van de zieke.
Zijn rode verhitte ogen en wangen, evenals de donkerrode plekken op zijn voorhoofd en vooruitstekende kaakbeenderen verraden de koorts die hevig door zijn lichaam woede.

Dokter Mark vroeg de ouden man vriendelijk hoe deze zich gevoelde, en vatte zijn hand om zijn pols te voelen. Daarop wilde hij hem overhalen om enige geneesmiddelen in te nemen, die hij uit voorzorg al meegenomen had, maar op eens verloor de oude man zijn bewustzijn weer.

Anna had ondertussen een kaars aangestoken en na verloop van korte tijd kwam boer Hart weer bij. Hij opende zijn ogen, strekte zijn hand uit en wilde wat zeggen, maar kon slechts enige onverstaanbare klanken uiten.
Anna trad nog wat dichter bij hem met de kaars in de hand. Maar op dat moment kwam de oude boer driftig overeind en blies de kaars uit.

Met moeite, en alleen met de verzekering dat het niets kostte lukte het dokter Mark om de zieke wat toe te dienen. Hij sprak hem ook nog even toe en hield hem voor hoe snel het met hem gedaan kon zijn. Hij vermaande hem om toch nu, nu het nog de welaangename tijd, de dag der zaligheid voor hem kon zijn, zijn gedachten van het wereldse af te trekken en toch van het heden gebruik te maken om zijn zonden met ootmoedig berouw te belijden en buiten hoop op enige verdienste, alleen uit vrije genade, de toevlucht te nemen tot de Heere Jezus Christus.(wordt verv.)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 12 apr 2017 13:11

De volgende dag kon dokter Mark niet nalaten om de oude man weer te gaan opzoeken. Maar hij vond de zieke eerder verergerd dan verbeterd.
Zijn gierige leefwijze had de krachten van de grijsaard zodanig ondermijnd dat er werkelijk veel gevaar voor spoedig en snel verval van krachten te vreezen was. Hevige koorts sloopte het lichaam meer en meer, en Mark zag dat hij alle hoop moest opgeven.

Versterkende middelen wilde de oude man uit gierigheid niet gebruiken. En zijn ogen geheel sluitende voor de gevaarlijke toestand waarin hij verkeerde, stelde hij zich bij voorkeur een lang en door zijn rijkdommen onbezorgd leven voor.
Hij leek zodoende veel op de rijke dwaas, die ook veel verzameld had, zoals de gelijkenis leert, en tot zijn ziel wilde zeggen: “Gij hebt genoeg voor vele jaren, eet en drink en wees vrolijk” zonder te vermoeden, dat God tot hem (de rijke dwaas) zou zeggen: “gij dwaas! deze nacht zal Ik uw ziel van u afeisen, en wat gij bereid hebt, wiens zal dat zijn?”

Het is duidelijk, dat waar het hart met de mammon vervuld is, er geen plaats is voor de Heere Jezus. En zo wilde boer Hart volstrekt niet van dood en eeuwigheid weten, noch van het gebruik maken van de enigen Weg waarlangs redding voor de eeuwigheid mogelijk is.
Hij verbitterde en verharde zich, wanneer de dokter Mark of Anna hem smeekten zich toch om zijns levenswil te haasten en de toevlucht tot de Heiland te nemen, Die zelfs ter elfde ure de zondaar die tot Hem vlucht, niet uitwerpt.

Wel hadden die gesprekken de uitwerking dat de oude boer meer aan de dood ging denken, maar helaas, alleen met het doel om die zo veel mogelijk te ontvlieden.

Hij stemde daarom toe dat Anna hem om zijn krachten wat te versterken zo nu en dan een lepel oude wijn toediende en een stukje van een hoen voor hem klaarmaakte.

Zo verliepen er enige dagen. De koorts was afgenomen, maar in de zwakte van de oude boer kwam niet veel verbetering.
Anna legde veel geduld en zelfverloochening aan de dag en verzuimde niets ter verpleging van de grijsaard, die zij haar weldoener noemde. ( wordt verv.)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 14 apr 2017 08:56

Zij was aan armoede van haar jeugd af aan gewend, zodat zij die, behalve uit hoger beginsel, ook daardoor gemakkelijker verdroeg.
Ze geloofde min of meer ook zelf dat haar oom werkelijk nauwelijks genoeg had om van te leven

Wat dokter Mark betreft, hij bezocht buurman Hart dagelijks enkele malen en vatte hoe langer hoe meer vriendschap voor de naar aardse omstandigheden arme Anna op.
Reeds eerder had zij hem veel belangstelling ingeboezemd, maar nu hij haar in de ziekte van haar oom zo regelmatig van nabij in al haar doen en laten gadesloeg, steeg zijn achting en toegenegenheid steeds meer..

Menselijkerwijs waren de vooruitzichten van Anna donker. Op een erfenis van de oude boer Hart kon ze niet hopen, want hij had een nadere bloedverwant, de zoon van zijn enige zuster, de rijke brouwer Wild, die in een nabijgelegen dorp woonde.

Met brouwer Wild had boer Hart altijd in de beste verstandhouding geleefd. Anna was ook wel een nicht, maar van de kant van zijn overleden vrouw. Brouwer Wild had daarom het eerste recht op de erfenis, al was het wel waar dat Hart het recht had om over zijn nalatenschap bij testament te beschikken.
Zoals wij al zeiden, daaraan dacht het meisje niet, en doende wat haar hand vond om te doen, ging zij in liefde en met getrouwheid voort in het verplegen en verzorgen van de oude man.

De bierbrouwer was gewoon om om de andere dag een bezoek bij de zieke boer af te leggen. Hij was een ruw en onverstandig mens, niet in staat om de gevoelens te verbergen die hem bezielden.
Hij kon soms zijn spijt en ongeduld niet verbergen wanneer hij het langzame verloop van de ziekte opmerkte. Hij had liever gehad dat de oude boer maar snel gestorven was want hij hunkerde naar geld en goed, en wist heel goed dat de bezittingen van Hart niet onbeduidend waren. Hij rekende er op dat alles ongetwijfeld hem ten deel zou vallen, misschien met uitzondering van een klein legaat voor Anna.

Zo kwamen op een zekere dag de brouwer en zijn vrouw weer eens bij de boer kijken, om te zien hoeveel tijd hen nog van de inbezitneming van de erfenis scheidde.

Juist op die dag was de zieke weer minder dan hij enige tijd geweest was, die kleine verbetering in zijn toestand was slechts kort en voorbijgaand geweest.

Toen de brouwer en zijn vrouw dit merkten begonnen zij hardop te jammeren en moeite te doen om tranen te laten over het aanstaande verlies van hun lieve oom die erg goed merkbaar zijn einde naderde.
Echter ontging het dokter Mark die ook aanwezig was niet dat hun droefheid alle schijn had van geveinsd en nagemaakt te zijn.

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 17 apr 2017 08:10

De oude man, verre van ingenomen met dat geweeklaag, werd daardoor alleen maar wrevelig. Waarschijnlijk doorgrondde hij het gierige echtpaar ook.
Hij verzekerde hun, dat het zo ver nog niet met hem was dat hij zou sterven, en dat hij in tegendeel hoopte nog vele jaren te leven.
Hij verzekerde, dat zijn gehele ongesteldheid niets te beduiden had en dat hij over een paar weken wel weer geheel beter zou zijn.

Brouwer Wild beschouwde zijn oom oplettend van opzij, trok zijn droevige gezicht weer in opgeruimde plooien en riep schijnbaar gerustgesteld uit: “Op mijn woord, oom, als dat waar is zal ons dat gelukkig maken! Gevoelt u u werkelijk beter?”

”o, ja,” steunde de zieke, “veel beter, veel beter.”

”Welnu,” antwoordde de brouwer, “dan maar moed houden! Ik vind het ook, nu ik u wat nader bezie, dat u er veel beter uitziet. En wat zei de dokter die ons zojuist heeft verlaten?”

“Ik geloof dat hij ook geen gevaar in mijn toestand ziet,” antwoordde de zieke, “want hij schrijft mij sinds enkele dagen geen geneesmiddelen meer voor.”
Maar de arme man wist niet dat voor zijn toestand geen geneesmiddelen meer konden baten.

”Wel kijk eens, dat is heerlijk!” zei de brouwer, terwijl hij zijn best deed om zijn teleurstelling te verbergen.
”Nu, u heeft bepaald een sterk gestel, u kunt tegen een stootje, dat blijkt wel, en daar heb ik u altijd voor aangezien. Ik reeds vaak tegen m’n vrouw gezegd: oom kan wel honderd jaar worden..
Niets zou ons aangenamer zijn. Een ijzersterk gestel heeft u, dat is zeker!

Waarschijnlijk heeft u dan alleen wat kou gevat, dat kan iedereen overkomen, maar uw oude beenderen zitten nog sterk in elkaar. Aan de dood zou ik voorlopig nog maar niet denken.”
”Nee, de gedachte aan dood en eeuwigheid maken een mens nog maar meer van streek,” ging de oude boer er op in, “wanneer de koorts ophoud en mijn krachten terugkomen ben ik weer helemaal de oude. Ik heb alleen maar wat kracht nodig, maar die zal ook wel weer aansterken.”
”Dat denken wij ook,” mengde de vrouw van brouwer Wild zich in het gesprek, “en daarom hebben wij wat voor u meegebracht om uw krachten wat aan te sterken.” Ondertussen haalde ze een geslachte gans en twee flessen wijn uit een mandje.
”Kijk eens oom,” vervolgde ze, “deze heerlijke zelf gemeste gans heb ik expres voor u meegebracht. Ook is die wijn van een goed merk, precies om u wat aan te sterken.
Mijn man en ik houden zoveel van u dat wij alles verzinnen om u wat aan te sterken, want hoe langer onze enige lieve oude oom leeft, des te liever hebben wij dat. We durven er niet aan te denken dat u ons zou ontvallen.”
De oude man wierp begerige blikken op de meegebrachte lekkernijen, die hem immers niets kosten zouden…
Hij zag, nu de koorts wat afgenomen was, met verlangen een heerlijk middagmaal tegemoet, en riep Anna om het spoedig te bereiden.
Alles was kant en klaar, en daarom konden ze, vond de oude boer, snel beginnen aan de maaltijd.
”Fijn,” zei de brouwer, “dan kunnen wij mee-eten.”
Dat vond oom niet meer dan redelijk, ten minste dat zei hij, hoewel het hem blijkbaar toch wel een beetje speet.
(wordt verv)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 19 apr 2017 09:45

Anna zag alles verrast aan. Zij bleef een tijdje staan dralen, en zei toen: “Maar, oom! is dat eten wel goed voor u? Zo’n gebraden gans zal toch voor u te zwaar en te moeilijk te verteren zijn.”
”Kom, kom, dat is maar dwaasheid,” zei de brouwer, “als oom er trek in heeft, dan is dat voldoende. Eet maar zoveel als u lust, oom.”
”En moge God er Zijn zegen over geven,” voegde de vrouw van Wild er huichelachtig bij. Ik geloof waarlijk, dat dit juffertje u het niet gunt, omdat zij zeker liever alles voor zichzelf houdt.”
Anna gaf op deze beledigende taal geen antwoord. Maar toen haar oom haar nogmaals beval, dadelijk het meegebrachte gebraad te gaan klaarmaken, durfde zij niet meer tegen te streven, en ging naar de keuken om het middagmaal te gaan bereiden.
Weldra verkondigde het gesis in de braadpan en een aangename reuk, die tot in de ziekenkamer doordrong, dat de vette gans op het vuur stond. Toen het eten gereed was, liet de oude boer de tafel voor zijn bed zetten, om des te gemakkelijker aan de maaltijd te kunnen deelnemen.
Hij vouwde de handen en prevelde een zogenaamd gebed, ondertussen zat de brouwer in zijn pet te kijken. Ook zijn vrouw volgde met even weinig aandacht het gebed, zoals dat helaas in menig huisgezin eveneens geschiedt, en daarop ging de maaltijd aan de gang.

Anna bediende. De oude Hart deed werkelijk het gebraad alle eer aan. Brouwer Wild sprak veel met hem, vleide hem op allerlei manieren, en schonk zijn glas steeds weer opnieuw vol met de meegebrachte wijn. De oude man bracht het glas telkens met bevende hand aan de mond, maar niettemin dronk hij het elke keer begerig leeg. Het gebraad en de wijn bekwamen de grijsaard, in het begin althans, volstrekt niet slecht, maar schenen inderdaad zijn afnemende krachten te verlevendigen en op te wekken.
Het was duidelijk aan hem zichtbaar: hij richtte zich meer overeind, en zijn ogen begonnen te schitteren.
Opnieuw scheen een verjongde levenslust in hem te varen, en hij begon over allerlei plannen te spreken, die hij wilde uitvoeren als hij weer geheel in orde was. Hij drukte de brouwer en diens vrouw herhaaldelijk de hand, alsof zij zijn beste vrienden waren. Graag zou hij nog meerdere malen zo’n aardig huiselijk middagmaal met hen houden, zei hij, “en de toekomst zou alles goed maken!”
Op vertrouwelijke wijze gaf hij hun raad hoe zij het geld van zijn nalatenschap moesten aanwenden, en waarvan het bedrag hen niet tegen zou vallen..

Eindelijk namen brouwer Wild en zijn vrouw afscheid, want de tijd was al hard opgeschoten. Ze beloofden hun ‘dierbare’ oom dat ze elke dag naar zijn gezondheid zouden komen vragen, en stellig tweemaal per week voor een lekkernij voor zijn tafel zouden zorgen. Het was hun niet om geld te doen “och, neen!” - zeiden ze, “ze waren al dubbel beloond, als ze hun enige bloedverwant op aarde een genoegen konden doen.” Zo vertrokken de ‘liefhebbende’ bloedverwanten en de zieke zag hen, zonder dat ze het merkten, spottend na.(wordt verv.)

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 21 apr 2017 18:17

Nauwelijks waren ze een kwartiertje weg, of dokter Mark, die van die hele geschiedenis niets af wist, kwam binnen.
Hij had zich spoedig na de komst van de Wild moeten verwijderen, doordat hij bij een zieke in de omgeving geroepen was. Toen hij echter weer thuis kwam liep hij naar zijn gewoonte, even bij zijn achterbuurman Hart aan om te kijken hoe het met hem was.

Daar hoorde hij dat de zieke een overvloedige maaltijd had genoten, en daarbij ook al niet matig gedronken had.
Het gehele voorkomen van de oude man kondigde dat duidelijk genoeg aan.
”Ziet u, doktertje,” zei hij knipogend, “zulke beste familie heb ik, ze komen mij ongevraagd wijn en gebraad brengen. Die goede mensen zijn nog meer voor mijn leven bezorgd als u, ten minste zoals ze zeggen..
Maar net alsof ik niet wist dat dit schijnheilige huichelaargedrag, ongeduldig, met al hun mooie woorden, mijn einde afwacht.”
”Maar het zal hun tegenvallen,” voegde hij er meesmuilend bij, “als ze wisten wat ik wist, zouden zij mij geen gebraden ganzen meer brengen..”
“Hoe gaat het met u op dit ogenblik, buurman?” vroeg Mark.
”o, veel beter, veel beter,” zei de zieke. “Die maaltijd heeft mij koninklijk verkwikt en echt goed gedaan. Ik voel mij een heel ander mens.
De brouwer en zijn vrouw hebben eer van hun cadeau, al doen zij het om mijn erfenis. Maar ik sta niets af, wat zullen ze op hun neus kijken!”
”Wat bedoelt u daarmee buurman? Houdt u dan hun vriendelijkheid voor geveinsd?”
”Natuurlijk, ik doorgrond ze al sinds lang. Maar het zal hun niet meevallen..”
”U bent toch niet voornemens hen te benadelen?”
”Het is geen benadelen,” antwoordde Hart, “ik mag immers over het beetje geld en goed wat ik bezit beschikken zoals ik verkies, is het niet? En daarom wil ik liever een arm meisje daarmee gelukkig maken, die het harder nodig heeft, dan de rijke brouwer en zijn vrouw. Anna heeft altijd goed opgepast en alles van mij verdragen, als ik haar het weinige wat ik bezit nalaat, heb ik daardoor het dubbele genoegen in het vooruitzicht haar te verblijden en de brouwer zijn huichelarij betaald te zetten..”

Hijgend van inspanning hield hij op. Door de wijn opgewekt had hij tegen zijn bedoeling in, toch zijn plan geopenbaard.
De dokter verheugde zich in stilte dat het arme weesje, als hij de oude man tenminste vertrouwen kon, naar het uitwendige een betere toekomst tegemoet ging.
“o, vriend Hart,” zei hij levendig “als u dat arme meisje wel doet, die anders een zorgvolle toekomst tegemoet gaat, zal uw gedachtenis in zegening zijn.”
”Daar geef ik niet om,” steunde de oude boer, “ik heb er nu eenmaal genoegen in om de verwachtingen van de geveinsden brouwer en zijn vrouw teleur te stellen..
Dan kunnen ze toch nog eenmaal zien dat de oude Hart zo dom niet was, als hij er uitzag, en hun vleierij doorgrondde.
Ik heb allang alles in orde gemaakt, zonder dat iemand het weet, en ik verheug mij bij voorbaat bij de gedachte, hoe woedend zij zullen zijn…..”

”Foei, oude man,” antwoordde Mark, “neen, nu gaat u toch te ver, met uw ene been staat u in het graf, en wilt u dan met zulke gevoelens de eeuwigheid ingaan?
Dat u aan uw nichtje Anna denkt, vind ik erg fijn, maar doe het dan toch niet met zulke overleggingen, die zonde zijn voor de Heere.
Denk dan toch veeleerder over het heil van uw onsterfelijke ziel, waar ik u in het geheel niet over hoor spreken.

ereunao

Re: verhalen

Berichtdoor ereunao » 24 apr 2017 09:44

Wie weet, hoe spoedig het met u gedaan zal zijn, en als u dan onverzoend met de God de ontzaglijke eeuwigheid in moet gaan..?”

De oude man werd nu plotseling door een benauwdheid overvallen. Hij viel in zijn kussen achterover. Hij had zich mede door de wijn teveel opgewonden over Wild en hun veinzerij, en nu volgde de terugslag.Na een poosje kwam hij weer bij, maar het duurde niet lang of een nieuwe toeval overviel hem, nu nog erger en heviger dan de eerste maal.
Mark merkte met schrik dat de benauwdheid aanvallen al sneller elkaar opvolgden en langzaam tot de doodsstrijd overgingen.
Ook de zieke voelde zich dodelijk afgemat en benauwd. De vrees voor zijn naderend einde overviel hem eensklaps, en met ontzetting dacht hij aan het dreigende levensgevaar. Anna was biddend op de knieën voor het bed van de oude boer neergevallen en bedekte haar gezicht met haar beide handen.

”Ach, dokter” verbrak de zieke opeens de doodse stilte, “wat word ik naar … wat voel ik mij zwak … O … zou er echt gevaar bij zijn, en zou mijn einde naderen? Ach … ik durf er … niet aan denken … Doe toch uw best … Voordat ik sterf … heb ik … u … nog een geheim toe te vertrouwen …”

”Waarlijk, uw einde is nabij, als u mij iets wilt toevertrouwen vertel het dan spoedig. Maar bovenal, vlucht toch tot de Heere Jezus voordat het te laat is. Zullen wij samen nog bidden?


”O, is er dan volstrekt geen hoop meer?” vroeg de oude boer ontroerd, “is er, als ik u goed betaal ... geen middel om mijn leven ... al was het met een jaar, een maand ... of ... een paar weken te verlengen? Ontzie geen kosten.
O … moet ik nu alles achterlaten ... wat ik met zoveel moeite ... bijeen gebracht heb? Ik had er als ik beter geworden was ... nog zoveel goeds mee willen doen.”

Terwijl hij deze woorden in afgebroken zinnen uitsprak wrong hij steeds in zijn handen. Maar ach, zijn ogen waren gesloten voor zijn verloren toestand voor God als hij zonder Borg en Middelaar zou sterven.

Ook Anna merkte tot haar grote schrik dat het einde van haar oom met rasse schreden naderde. Toen hij nog even een klein beetje uit z’n kussen overeind kwam sloeg ze haar armen om hem heen en hield hem een tijdje in haar armen gesloten. De oude boer deed steeds een poging om nog wat tegen haar te zeggen, maar zijn stem was te zwak.
Eindelijk lukte het hem en met fluisterende stem zei hij: “arm kind!, wat heb ik je altijd hard behandeld … maar ik meende het zo erg niet … Ik heb voor je gezorgd, al leek het dat ik hard was voor je … Je moet maar zoeken … voor jou heb ik het bewaard …”

”waar moet ze zoeken?” kon dokter Mark die ook aanwezig was niet inhouden om te vragen. Hij zag dat het einde kwam.

”Ach! … ik geef de hoop nog niet op. Het is misschien maar een flauwte … ga in de tuin … achter de put …
Maar doe het raam open … ik wil lucht!”
Zijn stem verstomde. Zijn lippen trilden nog, als wilden ze nog enige woorden voortbrengen. Nog eenmaal rilde hij over zijn hele lichaam en toen werd alles onbewegelijk en stil …
De ziel had haar aardse hulsel verlaten en was de eeuwigheid ingegaan …(wordt verv.)


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 24 gasten