Arco schreef:Dan kom je juist op het punt dat de vraag is: wanneer is er sprake van ondraaglijk, eindeloos (dat kan niet, want je gaat een keer dood) en uitzichtloos lijden? Als er geen medische behandelingen meer mogelijk zijn, sluit dat psychische behandeling nog niet uit. De dood is geen oplossing voor lijden, de dood is geen optie.
Ik was het woord even kwijt, het is niet eindeloos, maar uitzichtsloos inerdaad. Volgens mij vallen psychische behandelingen gewoon onder medische behandelingen.
En dat is dus egocentrisch. Je bent als mens niet alleen, je leeft niet voor jezelf, je bent er en je mag er zijn.
Mag, niet moet. En ik vind juist weer dat de andere houding egocentrisch is. Jij wilt niet dat iemand euthenasie kiest, want die persoon leeft (en lijdt ondraaglijk en uitzichtsloos) immers voor jou. Jij verliest iets als iemand voor euthenasie kiest.
Dus zonder enig bewijs heb je aangenomen dat de dood slechts het stoppen van bewustzijn is? Is dit niet een vorm van religie, het geloven in iets waarvoor je geen bewijs heb?
Nee. Er zijn namelijk zat aanwijzingen die erop wijzen dat ik gelijk heb. En daarbij aanbid ik niks, dus hoe je dat in vredesnaam religie kunt noemen, is me een raadsel.