Maar dat vind ik iets heel anders, als mijn kind zelf zijn vingers tegen de verwarming duwt, tja, dan moet hij er maar van leren. Maar ik doe dat zelf niet, om te laten voelen dat het pijn doet, moet er niet aan denken zelfs dat ik dat zou doen bij hem.
Maar bij een tik doe je het als volwassene, wat mijns inziens toch echt een verkeerd voorbeeld is.
Maar volgens mij is het probleem niet dat het pijn doet bij het broertje, het probleem is dat hij ergens gefrustreerd over is, blijkbaar.
Als er hier gemept wordt, wat een heel enkele keer is gebeurd, dan ben ik boos, maar niet omdat het pijn doet, want dat doet het vaak helemaal niet, maar omdat het niet de oplossing van het probleem van dat moment is. Soms mogen ze dan in de gang na gaan denken wat een andere oplossing is. En dat weten ze heel goed
Ander vraagstuk m.b.t. opvoeding
Jurian krijgt zakgeld, Frederiek nog niet. vorige week kwamen ze naar me toe, dat ze erg graag iets van hun geld wilden gaan kopen. Op zich geen probleem, Jurian had al best wat gespaard, en in Frederieks spaarpot mik ik vaak de 1 en 2 eurocentjes. uiteindelijk bleek zij 23 cent te hebben. Daar kun je niks mee. Eigenlijk geven wij nooit cadeautjes tussendoor, maar dit keer heb ik haar toch maar een euro gegeven, zodat ze ook iets uit kon zoeken.
Hoe doen jullie dat? Gewoon uitleggen dat de ene oud genoeg is voor zakgeld en de ander niet? En dan alleen de oudste iets uit laten zoeken van zijn/haar geld?
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...