Refowebkids deel 20

[Evelien]

Houten speelgoed is echt super leuk. S. speelt hier ook graag met de blokken en bouwt dan ook op los. Op school is de trein dan ook favoriet. Op school hebben ze dan ook alleen maar houten speelgoed.
Hij heeft ook een houten garage met een lift.

Nacht zindelijkheid, S. heeft 's nachts nog een luier om. Op welke leeftijd zijn jullie daar mee begonnen om die ook af te doen? Van het weekend gaf hij 's nachts aan dat hij moest plassen, maar hij had een luier om.

[Jannoek]

o dat zal dan zeker wel ajl! leuk! ik vind houten speelgoed ook veel mooier staan haha al die schreeuwerige plastic dingen

@evelien F heeft 's nachts nog wel een luierbroekje aan. Hij plast ook echt nog elke nacht.. in de zomervakantie hebben we 1x een droge nacht gehad en zetten we 'm elke avond op de wc, maar was hij als nog nat. Toen hebben we maar geconcludeerd dat hij er nog niet aan toe is... Schijnt tot 7 jaar geen probleem te zijn dus ik maak me er maar niet te druk om.

[ajl]

Ik was bij H een beetje naïef, want vanaf het moment dat het overdag zindelijk was ( 2,5 jaar) deed ik hem 's nachts ook geen luier meer om en eigenlijk heeft hij nooit een ongelukje gehad. Toen dacht ik dat dat normaal was...haha. C heeft tot haar 4e 's nachts een luier omgehad en lieten wij elke avond plassen. J heeft ook nog een luier om en laten wij ook elke avond plassen. Hij is af en toe droog, maar als ik hem niet laat plassen is ook zijn bed nat.

Vandaag is J trouwens wennen op school, altijd weer zo'n buikpijnmomentje voor mij als moeder.

[LeChat]

ik vind houten speelgoed ook veel mooier staan haha al die schreeuwerige plastic dingen

Helemaal mee eens

[Memmem]

Als jullie de kinderen 's avonds laat laten plassen make jullie ze dan ook echt wakker?
Hier hebben we het een poosje met de 2e gedaan maar hij was nog eerder natter dan dat het hielp bij zindelijk worden.
toen laten gaan en toen hij 9 was was hij zo 's nachts ook droog.

[Mortlach]

Hier zitten we een beetje met onze handen in ons haar. Onze dochter (mijn stief) B. is 10 en heeft ontzettend last van angsten, veel meer dan wat je als 'normaal' zou verwachten.

Laatst had ze chocola uit onze voorraad gestolen en in plaats van te bekennen toen ik ernaar vroeg, gaf ze haar autistische vriendinnetje de schuld omdat ze weet dat die zich niet kan inhouden rond chocola. Er werden allerlei 'bewijzen' bedacht. Op een gegeven moment besloten we haar te geloven, dus wij nemen contact op met de moeder van dat vriendinnetje. Daar komt na een week uit dat het niet dat vriendinnetje was maar B. zelf. Blijkt dat ze bang was dat we haar het huis zouden uitzetten als ze eerlijk zou zijn.

In verhalen die ze vertelt laat ze alles weg waaruit wij zouden kunnen denken dat ze een beetje brutaal is. Met als gevolg dat er geen touw aan die verhalen is vast te knopen en als we doorvragen naar hoe het nu precies zit, we stukje bij beetje informatie krijgen die we nodig hebben en dan inderdaad blijkt dat zij (ook) brutaal was of zich ongepast heeft gedragen. Ze is doodsbang dat als mensen zouden weten hoe ze 'echt' is, niemand haar meer aardig vindt. Ik zei dat zij echt niets kan bedenken wat ik niet al drie keer erger heb bedacht.

Vanaf zondagmiddag is het een grote ellende omdat ze niet naar school durft, waardoor ze dus niet naar bed wil en op maandagochtend niet wil eten. Ik heb vanmorgen echt moeten staan op dat ze een halve boterham at en dat was een gevecht.

We gaan zoeken naar een kindertherapeut, want wij komen hier zelf niet meer uit. Iemand ervaringen of ideeën?

[meribel]

@Mortlach, wordt ze gepest op school?
( dit zou ze zelf richting jou misschien niet toegeven, en ook een leerkracht ziet het soms niet hoor )

[Mortlach]

@Mortlach, wordt ze gepest op school?
( dit zou ze zelf richting jou misschien niet toegeven, en ook een leerkracht ziet het soms niet hoor )

We zijn vorig jaar van school gewisseld omdat er inderdaad werd gepest. Het lijkt nu beter te gaan. Het probleem is dat we het nu dus gewoon niet meer zeker weten omdat we wat ze zegt niet zonder voorbehoud kunnen vertrouwen. Ze klaagt wel over bepaalde klasgenootjes, maar nu zitten wij dus van "Ja ja, je vertelt alleen jouw aandeel niet".

Voor dat liegen over de chocola (en met name haar vriendin ervoor laten opdraaien) heeft ze enorm straf gehad: 2 weken geen tech. Ze begon vandaag al te miepen dat ze vond dat ze wel genoeg was gestraft. (de straf begon afgelopen donderdag. vandaag is maandag en het weekend was ze bij haar vader). Nee dus, die twee weken zit je volledig uit.

[ajl]

Heeft het zin om haar hiervoor zo te straffen als je niet weet wat erachter zit? Ik kan mij voorstellen dat jullie boos zijn, maar is het niet beter om de achtergrond te achterhalen van het waarom.

Kan het ook in de verhouding tussen haar en haar vader zitten? Therapie lijkt mij wel aangewezen.

@ memmem Ik heb het idee dat ze wakkerder worden naarmate wij ze steeds rond hetzelfde tijdstip wakker maken. Hij is vaak al nat( plast dus echt in het begin van de avond), maar niet altijd.

[Mortlach]

Heeft het zin om haar hiervoor zo te straffen als je niet weet wat erachter zit? Ik kan mij voorstellen dat jullie boos zijn, maar is het niet beter om de achtergrond te achterhalen van het waarom.

Daar zit ik zelf ook een beetje mee. Als het inderdaad haar angstigheid is, lijkt straffen niet behulpzaam. Maar aan de andere kant moet gedrag, ongeacht de oorzaak, wel consequenties hebben. Het kan niet zomaar zijn dat ze glashard tegen ons kan staan liegen zonder dat dat gevolgen heeft. We willen al helemaal niet dat ze een soort 'Tumblrina wordt die alles op haar anxiety gooit. Straffen en hulp zoeken dus.

Kan het ook in de verhouding tussen haar en haar vader zitten? Therapie lijkt mij wel aangewezen.

Die is inderdaad ook niet al te rooskleurig en dat helpt zeker niet.

[liefie]

Zindelijk in de nacht kun je niet trainen zover ik weet. Ook rond 23.00 naar de wc laten gaan maakt geen verschil maar of dat echt zo is geen idee.
Nina was binnen een week dag en nacht zindelijk (met 2,5 jaar) en nu 2 jaar verder heeft ze overdag misschien 2x een ongelukje gehad en dat was meer dat ze haar kleren niet snel genoeg uit kreeg.
En 's avonds 2x in bed toen was mijn man vergeten haar naar de wc laten gaan en stond de babyfoon uit.

Hopelijk gaat het met Jet over een tijdje ook zo makkelijk maar daar hoop ik maar niet teveel op

[pien]

Door te straffen werk je liegen alleen maar in de hand denk ik. Dat zou ik dus niet meer doen. Een goed gesprek werkt vaak beter, en daarnaast een heleboel geduld. En haar een duidelijk gevoel geven van veiligheid. Het is niet voor niets dat een kind denkt dat het uit huis moet wanneer het zich niet gedraagt, dus daar zou ik eerst mee aan de slag gaan.

Gedrag moet wel consequenties hebben, maar dat kan ook anders. Ik zeg hier vaak dat ik ze wil vertrouwen, dus leg ik snoep en koek niet achter een slot. Oudste nam ook wel eens iets, ongevraagd, en ik heb dat nagevraagd, en gezegd dat ik eerlijkheid wilde. Toen gaf ze het toe. Ik heb aangegeven dat ik haar wil vertrouwen, en dus de snoep niet wil verstoppen. Toen ze het nog een keertje deed (en toegaf) zei ik dat ik haar dus even niet meer kon vertrouwen, en dat het snoep dus achter gesloten deuren moest. Dat vond ze heel erg. Na twee weken heb ik gevraagd of het weer terug kon op de oude plek. Zij dacht dat dat wel kon, en heeft het niet weer gedaan tot nu toe.
Ik vind dat zelf toch prettiger werken dan straf geven.

[ajl]

Daar zit ik zelf ook een beetje mee. Als het inderdaad haar angstigheid is, lijkt straffen niet behulpzaam. Maar aan de andere kant moet gedrag, ongeacht de oorzaak, wel consequenties hebben. Het kan niet zomaar zijn dat ze glashard tegen ons kan staan liegen zonder dat dat gevolgen heeft. We willen al helemaal niet dat ze een soort 'Tumblrina wordt die alles op haar anxiety gooit. Straffen en hulp zoeken dus.

Voordat zij volop in de pubertijd komt, lijkt het mij echt essentieel om hulp te zoeken.
En qua angsten voor school. Kan je geen gesprek met school aanvragen? Bij ons zijn de lijntjes op school erg kort en kan je snel en makkelijk dingen aangeven.
En praten, praten, praten. Probeer haar te leren dat leugens ook jullie vertrouwen beschadigd.

[Mortlach]

Door te straffen werk je liegen alleen maar in de hand denk ik. Dat zou ik dus niet meer doen. Een goed gesprek werkt vaak beter, en daarnaast een heleboel geduld. En haar een duidelijk gevoel geven van veiligheid. Het is niet voor niets dat een kind denkt dat het uit huis moet wanneer het zich niet gedraagt, dus daar zou ik eerst mee aan de slag gaan.

Dat proberen we ook wel. Ik ben zo'n 3 jaar deel van dit gezin, en we proberen het al 3 jaar. 3 jaar gesprekken, geduld, etc. En dat zullen we ook wel blijven doen, maar dat betekent niet dat ze ondertussen met ongewenst gedrag wegkomt. Niet straffen werkt dan toch net zo goed liegen in de hand? Het moet in mijn ogen een combinatie van beide zijn. En als ze een klinische angststoornis heeft, weet ik echt niet of een goed gesprek genoeg is.

Gedrag moet wel consequenties hebben, maar dat kan ook anders. Ik zeg hier vaak dat ik ze wil vertrouwen, dus leg ik snoep en koek niet achter een slot. Oudste nam ook wel eens iets, ongevraagd, en ik heb dat nagevraagd, en gezegd dat ik eerlijkheid wilde. Toen gaf ze het toe. Ik heb aangegeven dat ik haar wil vertrouwen, en dus de snoep niet wil verstoppen. Toen ze het nog een keertje deed (en toegaf) zei ik dat ik haar dus even niet meer kon vertrouwen, en dat het snoep dus achter gesloten deuren moest. Dat vond ze heel erg. Na twee weken heb ik gevraagd of het weer terug kon op de oude plek. Zij dacht dat dat wel kon, en heeft het niet weer gedaan tot nu toe.
Ik vind dat zelf toch prettiger werken dan straf geven.

Natuurlijk leggen wij ook de nadruk op vertrouwen. Maar het feit dat de jouwe het in eerste instantie nog eerlijk toegaf, geeft al aan dat de situatie hier niet hetzelfde is. Het schijnt niet te helpen omdat ze toch al denkt dat we haar niet vertrouwen en niet aardig vinden. Er gaat iets serieus verkeerd met haar zelfbeeld en dat projecteert ze op anderen.

Ik wil niet negatief zijn, ik stel je inbreng ontzettend op prijs. Er zijn niet echt andere plekken waar ik met deze frustratie heen kan. Lees alles wat ik schrijf dus met dat in gedachten.

[pien]

Het is natuurlijk erg lastig, zo niet onmogelijk, om adviezen te geven als je de situatie alleen maar kent vanaf een forum. Daar ben ik me heel goed van bewust. En natuurlijk is mijn situatie volledig anders.

Ik kijk alleen even vanuit mijn eigen werk als therapeut. In het algemeen gesproken: als ergens iets mis is gegaan in het verleden van een kind, waardoor bepaalde gedragspatronen zijn ingeslepen, dan moet die cirkel weer worden doorbroken, en het vertrouwen hersteld. Als dat in de drie jaar dat jij bij haar betrokken bent al speelt, dan zou ik zeker hulp gaan zoeken.
Sterkte.