Moderator: Moderafo's
Tabitha1970 schreef:Graag zou ik in contact komen met andere vrouwen die een relatie of een huwelijk zijn aangegaan met een weduwnaar. Zelf ben ik een aantal jaren getrouwd met een weduwnaar, terwijl ikzelf gescheiden was. Ik vind het bijzonder moeilijk, veel moeilijker dan ik verwachtte, om met deze situatie om te gaan. Op de een of andere manier voel ik me vaak de tweede vrouw, uiteraard niet alleen chronologisch maar in andere opzichten. Het lijkt steeds erger te worden en daar maak ik me zorgen over. Graag kom ik daarin contact met anderen in eenzelfde situatie om ervaringen te delen en hopelijk te leren van elkaar.
Chaya schreef:Hoi Tabitha,
Wat een akelig gevoel lijkt me dat.
Je schrijft dat je man weduwnaar is, zijn vrouw is overleden, jij bent gescheiden en jouw exman leeft dus nog(?)
Theoretisch gesproken zou jouw huidige man zich dus onzekerder moeten voelen dan jij, want zijn vrouw is immers overleden, dus keert niet meer terug.
Maar zo simpel is het niet. Jouw gevoel zegt je dat jouw man nog teveel in het verleden leeft, begrijp ik dat goed?
En wat wordt nu erger, jouw gevoel of zijn gevoel?
Wat ik weet is dat een dergelijk huwelijk alleen goed kan zijn als de partners elkaar de ruimte geven om te rouwen over hun voorbije huwelijk, maar dat tevens wel alle ruimte geboden wordt om een nieuwe liefdevolle relatie op te bouwen, zonder "spoken en vergelijkingen" uit het verleden.
Als je als 2e vrouw steeds te horen krijgt: sjonge, zo deed zij dat nooit, of: zij kookte veel lekkerder, dat soort opmerkingen, gaat dat verschrikkelijk irriteren. Je bent als 2e vrouw geen vervanger van de eerste, jij bent uniek en dat geeft ook een heel andere relatie.
Tabitha1970 schreef:Dank voor jullie reacties en meedenken. Ook bedankt voor de youtube-luistertip. Op de een of andere manier kan ik me in dergelijke situaties evenwichtiger inleven dan in dezelfde situaties als in mijn eigen leven. Bijv. de sterfdag van de eerste vrouw, hoe verhoudt deze dag zich tot mij? Ik wil me het liefst verstoppen op die dag. Mijn man en kinderen hebben dan soms een herinneringsmoment, maar ik voel me daar dan zo misplaatst bij. Of bijvoorbeeld bij zijn ouders, daar hangt zijn eerste trouwfoto nog steeds aan de muur en die van ons staat ergens in een hoekje. Die eerste was ook echt een trouwfoto met alles erop en eraan, die van ons gewoon een eenvoudige foto, geen trouwjurk enzo. Dat doet best pijn om dan die foto daar zo prominent te zien hangen terwijl ik nu in zijn leven rondloop. Dat soort dingen....
Tabitha1970 schreef:Dank voor jullie reacties en meedenken. Ook bedankt voor de youtube-luistertip. Op de een of andere manier kan ik me in dergelijke situaties evenwichtiger inleven dan in dezelfde situaties als in mijn eigen leven. Bijv. de sterfdag van de eerste vrouw, hoe verhoudt deze dag zich tot mij? Ik wil me het liefst verstoppen op die dag. Mijn man en kinderen hebben dan soms een herinneringsmoment, maar ik voel me daar dan zo misplaatst bij. Of bijvoorbeeld bij zijn ouders, daar hangt zijn eerste trouwfoto nog steeds aan de muur en die van ons staat ergens in een hoekje. Die eerste was ook echt een trouwfoto met alles erop en eraan, die van ons gewoon een eenvoudige foto, geen trouwjurk enzo. Dat doet best pijn om dan die foto daar zo prominent te zien hangen terwijl ik nu in zijn leven rondloop. Dat soort dingen....
Boerin schreef:Pfff dat is wel raar ja. Leuk dat jij rekening mag houden met zijn gevoel maar andersom mag ook wel zou ik denken. Jeetje een sterfdag vieren. Wat een kul en irritant. Ik zou denk ik een foto van m'n overleden kat ophangen en zeggen dat ik niet meekan vandaag en dan heel hard huilen om m'n kat die dood is en vaak zeggen: tsja het is best aardig hoor een man maar er gaat toch niks boven een kat. Of je kunt het op een volwassen manier uitleggen maar daar ben ik zelf niet zo goed in. Daarom ben ik ook gescheiden denk ik. My goodness.
Dippie schreef:
Wat een rare reactie... Het is niet niks om een weduwnaar te trouwen. Maar als je doet zoals jij zou doen, denk ik dat je huwelijk niet lang stand houdt.
Dippie schreef:
Wat een rare reactie... Het is niet niks om een weduwnaar te trouwen. Maar als je doet zoals jij zou doen, denk ik dat je huwelijk niet lang stand houdt.
Tabitha1970 schreef: En hoe waardevol is het als mijn man bepaalde dingen niet meer doet omdat ik het hem dringend vraag?? Dat moet hij toch aanvoelen? Of werk het zo niet bij mannen?
Gebruikers op dit forum: Google Adsense [Bot] en 62 gasten