Chaya schreef:En Benefietdiner, tot welke groep van ontkenners behoor jij?
Tot geen van die allen alhoewel, die van Arminius was zo slecht nog niet.
Ik behoor tot Ds. M.M. van Campen
De erfzonde wordt traditioneel onderscheiden in erfschuld en erfsmet. De erfsmet (= de van Adam geërfde smet van de zonde) is een bijbels gegeven, maar de erfschuld (= de van Adam geërfde schuld) is niet rechtstreeks uit de Bijbel aan te tonen. Dat is wel een deel van de gereformeerde leer geworden, maar de Schriftuurlijke gronden ervoor zijn uitermate zwak.
A. Erfschuld (juridisch begrip: schuld, toegerekende zonde, God rekent ons schuldig met Adam).
B. Erfsmet (ethisch begrip: onheilig, inklevende zonde).
Traditioneel wordt inderdaad verwezen naar Romeinen 5:12 en 18. Maar dat moeten we wel goed lezen.
1. Ik ken geen schriftbewijs voor de stelling dat Adams schuld ons toegerekend wordt. Wij zijn schuldig doordat wij zelf dankzij onze onreine natuur zondigen, niet doordat de schuld van Adam ons wordt toegerekend. Gestraft te worden om toegerekende schuld is in strijd met Gods rechtvaardigheid. De mens die zelf zondigt, is schuldig en daarom strafwaardig.
2. Wij erven de zondige natuur van Adam en Evan, maar wij worden door God niet gestraft voor hún zonde, maar -als we ons niet bekeren- alleen voor onze eigen zonden. Wat ik erf is niet de zonde die Adam begaan heeft, ik erf niet de schuld die hij op zich heeft geladen, ik erf niet de aansprakelijkheid voor zijn schuld. Wat ik erf is de zondige natuur die Adam sinds zijn zondeval bezat en die hij op zijn nageslacht heeft overgedragen, zie Job 14:1-4 en Joh. 3:3.
3. Ik ben alleen verantwoordelijk -en dat is al ernstig genoeg- voor de zonden die ik als gevolg van die zondige natuur bega. Er wordt mij niets toegerekend wat een ander in een ver verleden heeft gedaan. Wat mij in deze zaak wel met Adam verbindt is de zondige natuur.
4. Bedenk dat straks de mens niet in de eerste plaats om zijn zondige natuur veroordeeld zal worden, maar om zijn zondige daden. God zal ieder vergelden naar zijn wérken! (Rom. 2: 5v). Ik zal mij voor de rechterstoel van God niet hebben te verantwoorden voor mijn erfzonde, maar voor mijn eigen boze werken.
5. Morele schuld is niet overerfbaar, noch voor de wet noch voor God. Erfsmet is geen straf, maar gevolg van de zonde van het eerste mensenpaar. Wij erven de zondige natuur van Adam en Eva, maar wij worden niet gestraft voor hun zonde, maar -als we ons niet bekeren- alleen voor onze eigen zonden: zie Deut. 24:16 en Ezech. 18:20. God straft nooit kinderen voor de zonden van hun ouders, maar wat wel gebeurt is dat kinderen de schadelijke gevólgen dragen van de zonden van hun voorouders.
6. Romeinen 5:12 is bedenkelijk in de vertaling van SV en de HSV: in wie allen gezondigd hebben (zo reeds Augustinus en dan zou er over de erfzonde gesproken worden door de term inwie, namelijk in die ene Adam). Maar je kunt evenzeer vertalen: aangezien allen gezondigd hebben of: doordat allen gezondigd hebben en dan wordt er niet gewezen op de erfzonde, maar op het persoonlijk zondigen van individuele mensen, dat is namelijk het beste bewijs dat de verdorven natuur van Adam is overgegaan op zijn nageslacht. Het feite dat we allen gezondigd hebben bewijst dat allen deelhebben aan de boze natuur van Adam. In het voetspoor van Calvijn spreken vele gereformeerde theologen over de erfzonde als een schuld , een boze daad die ik in Adam bedreven zou hebben en waarvoor God mij schuldig zou houden. Op grond van de uitleg van Romeinen 5:12 kun je dat dus niet handhaven. De vertaling "inwie" is onnauwkeurig, zie ook de King Jamesversion. Straf is in de Bijbel steeds het antwoord van God op ongerechtigheden die door de gestraft personen zelf bedreven zijn.
7. Dit geldt ook voor de vertaling van Romeinen 5:18: de schuingedrukte woorden in de Statenvertaling zijn er door de vertalers zelf bijgevoegd en staan niet in de grondtekst. En die zelf bijgevoegde woorden gaan juist over schuld! De dogmatiek heerst hier dus over de exegese! En dat is een kwalijke zaak. Vers 18 luidt: "Zo dan, gelijk door één misdaad de schuld gekomen is over alle mensen..." Helaas geldt dit ook voor de HSV. Met evenveel recht en reden kun je vertalen: "zoals door de overtreding van één de gevolgen zich uitstrekken tot alle mensen." En dat is zeker waar: de ene ongehoorzaamheid van Adam leidde tot dramatische gevolgen, van dood en veroordeling. Het had enorme consequenties voor iedereen. Maar dat is erfsmet!
DUS: noties als erfschuld en geërfde straf en toerekening van Adams schuld staan niet in de Bijbel en de Bijbel leert dat ook niet. Je kunt geen zondeschuld erven, dit is wel geleerd en is geprobeerd te verklaren met hoe wij "in Adam" gezondigd hebben, maar dat berust op een onnauwkeurige vertaling van Romeinen 5:12 en 18.
In Adam zondigen zou dan hetzelfde zijn als te zeggen dat Adams zonde ons toegerekend wordt en dan is Adam schuld onze schuld geworden. Wij draaien dus voor de gevolgen van Adams zonde op alsof wij die zonde zelf bedreven hadden. Zou ik om vreemde zonden schuldig worden verklaard? Zou een vréémde schuld ons worden aangerekend? Daar heb ik bijbelse moeite mee, dat is onrechtvaardig. Als het tot het menselijk recht behoort dat aan niemand een schuld mag worden toegerekend die hij zelf niet op zich heeft geladen, moet het recht van God daar dan niet bovenuit gaan? Bovendien wordt de mens dan slachtoffer i.p.v. schuldenaar!
Er is er maar één die een Hem persoonlijk totaal vreemde schuld werd aangerekend en dat is Christus geweest! Hij die geen zonde heeft gekend, is voor ons tot zonde gemaakt opdat wij zouden worden gerechtigheid Gods in Hem!
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/198 ... -erfschuld
) en Ryle suggereren dat gelukkig niet.
