Verliefd op een ongelovige jongen

[schelpje3]

Dat herken ik inderdaad wel.
Fietsen mag wel, hardlopen niet.
Jeu de boules mag wel, voetballen niet.
Radioluisteren mag wel, TV-kijken niet.
In het bos wandelen mag wel, op het strand wandelen mag niet.
Gourmetten mag wel, barbecueën niet.
Geloof me, het is geen onwil, maar daar kan ik echt (nog steeds) geen lijn in ontdekken...

Nee zo is het niet helemaal. Ook die regels zijn variabel.
Ik mocht niet fietsen, niet buiten spelen, wel binnen spelletjes doen en lezen. Ook luisterden we naar het nieuws en "de toestand in de wereld van GBJH". Dat was na het nieuws van 1 uur smiddags.
In het bos wandelen dus wel, als het bos op loopafstand ligt.
Op het strand liggen zonaanbidders en wie woont er vlak tegenover een strand?
TV hadden wij niet in huis.
Ik mocht een lange broek aan tijdens schaatsen, i.t.t. mijn vriendinnetje die met een rok aan moest schaatsen.
Mijn oudste broer had een supermarkt. Als er op zondag een wanhopige klant aan de deur kwam zei hij: hier heb je een fles melk, betaal morgen maar.
Zijn vrouw zei: nee, het is zondag.

Snap je? Zo kan het strikt persoonlijk zijn, elk regeltje. Maar voordat je begint te oordelen, als iemand dat zo beleeft, moet je daar niet te lelijk over doen. Mijn broer vond het overdreven van zijn vrouw, maar liet haar wel in haar waarde!

[ajl]

Klopt, maar wij kijken eigenlijk overdag geen tv en doen vaak spelletjes of de kinderen spelen buiten. Soms gaan wij wandelen, fietsen of iets anders. Maar er zijn ook wel eens dagen dat wij met zn allen een leuke film gaan kijken.
En met een bord op schoot eten doen wij sowieso niet. Eigenlijk proberen wij van de zondag gewoon een gezellige dag te maken waarop heel veel kan en mag ( tussen de kerkdiensten door dan)

Dat hellende vlak ben ik ook wel eens bang voor, maar aan de andere kant vond ik vroeger de zondag dodelijk saai met het verplichte zondagmiddagdutje....vreselijk. De kinderen vinden het juist een fijne dag, 's morgens naar de kerk/zondagschool. Daarna leuke dingen doen, vroeg eten, een van de ouders gaan 's avonds en de kinderen kijken lekker tv of worden uitgebreid voorgelezen.

[schelpje3]

Een hellend vlak is niet goed, laat dat duidelijk zijn.
Regels die geen achtergrond hebben zijn dat echter ook niet.
Wij zijn nog steeds bezig om daar een middenweg in te vinden, en staan niet altijd even hard op één lijn.

Bedoel je hier met "wij", je vrouw en jou?
Of wij hier op het forum?
Ik ga maar even uit van het eerste.
Wij zitten ook niet op 1 lijn, maar dat zaten mijn ouders niet eens!
Toen mijn vader overleden was, bleek dat zij voor zichzelf helemaal niet tegen zondagsrijden was, maar mijn pa hierin had gerespecteerd en gevolgd.
En toen mijn moeder bij haar kleindochter logeerde en deze The Sound of Music ging kijken op de DVD, keek mijn moeder gezellig mee en vond het nog een mooie film ook.
Dat zou mijn pa nooit gedaan hebben.

[StillAwake]

Bedoel je hier met "wij", je vrouw en jou?
Of wij hier op het forum?
Ik ga maar even uit van het eerste.
Wij zitten ook niet op 1 lijn, maar dat zaten mijn ouders niet eens!
Toen mijn vader overleden was, bleek dat zij voor zichzelf helemaal niet tegen zondagsrijden was, maar mijn pa hierin had gerespecteerd en gevolgd.
En toen mijn moeder bij haar kleindochter logeerde en deze The Sound of Music ging kijken op de DVD, keek mijn moeder gezellig mee en vond het nog een mooie film ook.
Dat zou mijn pa nooit gedaan hebben.

Ja, ik bedoelde mijn vrouw en mijzelf.
The sound of music kijkt mijn vrouw wel, maar ik word helemaal koekie van die liedjes...
Ook samen een muziekje opzetten, samen een wijntje drinken en samen een filmpje kijken wordt lastig, maar dat zijn meer smaak-problemen dan principiële bezwaren

[schelpje3]

Daar heb ik inmiddels een dochter voor

Manlief gebruik ik als "haas", bij het hardlopen

[MissVis]

.....

[StillAwake]

Denken jullie dat ik hem al te snel heb afgewezen?
Een collega heeft tegen me gezegd "Stel nou dat je 6 weken verder zou zijn geweest, en hij is helemaal gek op je en dat 'ie dan misschien wél bereid is om eens een keer met je mee te gaan naar de kerk?" Zo ver had ik niet gedacht. Ik heb hem gelijk verteld dat het niet verder kon gaan. Anderen vonden het ook al heel wat dat ik het daar al over had gehad. (Het nieuws op m'n werk gaat snel. Ik heb het tegen één iemand gezegd, binnen de korste keren wist bijna iedereen het.)

Als ik toch nog eens met hem zou willen praten, dan zal het initiatief bij mij vandaan moeten komen. Hij zal het niet doen. Het is nu 1,5 week geleden, dan moet ik ook niet al te lang meer wachten denk ik. Om er dan misschien weer achter te komen dat het waarschijnlijk niet gaat werken en ik hem wéér vaarwel moet zeggen en vervolgens weer 3 dagen aan het huilen ben...
Wat ik aanhaalde in 2 Kor. 6:14 hoor ik hier niemand over. Daar staat toch dat een gelovige niet met een ongelovige mag trouwen? God verbied het in Zijn woord. Dat is waar ik het nu zo moeilijk mee heb. Mijn hoofd zegt dat ik het juiste heb gedaan, maar mijn hart zegt wat anders.

Als mijn vrouw me indertijd direct aan mijn (toen nog lange) haren de kerk in had gesleurd zou dat denk ik niet gewerkt hebben.
We hebben elkaar leren kennen, en ze heeft me duidelijk laten merken dat ze de kerk belangrijk vond.
Ik kende het alleen van een begrafenisdienst op mijn 16e...
Na een maand of twee ben ik meegeweest, en heb haar gevraagd of er ook "makkelijkere" kerken waren. Toen hadden we overigens nog géén verkering...
Na een halfjaar ben ik op cathechesatie gegaan in een lichter genootschap, omdat de tale kanaäns voor mij niet ging werken.
Drie jaar later ben ik gedoopt en heb belijdenis gedaan en vrij kort daarna zijn we getrouwd.
Ik ben christen geworden, maar mijn vrouw heeft een andere kerk moeten zoeken. Zo zijn we naar elkaar toegekomen.
Doe ermee wat je wilt, en mocht je vragen hebben: PB is geduldig...

[Boerin]

Denken jullie dat ik hem al te snel heb afgewezen?
Een collega heeft tegen me gezegd "Stel nou dat je 6 weken verder zou zijn geweest, en hij is helemaal gek op je en dat 'ie dan misschien wél bereid is om eens een keer met je mee te gaan naar de kerk?" Zo ver had ik niet gedacht. Ik heb hem gelijk verteld dat het niet verder kon gaan. Anderen vonden het ook al heel wat dat ik het daar al over had gehad. (Het nieuws op m'n werk gaat snel. Ik heb het tegen één iemand gezegd, binnen de korste keren wist bijna iedereen het.)

Als ik toch nog eens met hem zou willen praten, dan zal het initiatief bij mij vandaan moeten komen. Hij zal het niet doen. Het is nu 1,5 week geleden, dan moet ik ook niet al te lang meer wachten denk ik. Om er dan misschien weer achter te komen dat het waarschijnlijk niet gaat werken en ik hem wéér vaarwel moet zeggen en vervolgens weer 3 dagen aan het huilen ben...
Wat ik aanhaalde in 2 Kor. 6:14 hoor ik hier niemand over. Daar staat toch dat een gelovige niet met een ongelovige mag trouwen? God verbied het in Zijn woord. Dat is waar ik het nu zo moeilijk mee heb. Mijn hoofd zegt dat ik het juiste heb gedaan, maar mijn hart zegt wat anders.

Ik kende wel iemand die een tijd verkering had, maar alleen met 'm wilde trouwen als ie zich bekeerde. Dat lijkt me ook een ellende. Hij bekeerde zich wel, maar ja, zo niet, dan heb je al een hele band en daar moet je wel erg sterk voor in je schoenen staan. Ik vond ze een leuk voorbeeld, maar bij mij lukte het niet. Ik ben een tijd van m'n geloof afgevallen door hem, wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Hij ging ook mee naar de kerk eerst voor mij, dat is al helemaal geen goed uitgangspunt als iemand het alleen maar voor jou doet. Bid anders voor 'm. Als God het echt wil dan zal ie zich eerst bekeren lijkt me.

[StillAwake]

Ik kende wel iemand die een tijd verkering had, maar alleen met 'm wilde trouwen als ie zich bekeerde. Dat lijkt me ook een ellende. Hij bekeerde zich wel, maar ja, zo niet, dan heb je al een hele band en daar moet je wel erg sterk voor in je schoenen staan. En trouwen willen ze sowieso vaak niet als ze niet geloven, dat was ook nog een gedram. Ik vond ze een leuk voorbeeld, maar bij mij lukte het niet. Ik ben een tijd van m'n geloof afgevallen door hem, wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Hij ging ook mee naar de kerk eerst voor mij, dat is al helemaal geen goed uitgangspunt als iemand het alleen maar voor jou doet. Bid anders voor 'm. Als God het echt wil dan zal ie zich eerst bekeren lijkt me.

Of hij zich eerst zal bekeren weet ik niet, als je bid leg je het bij God neer, geef hem dan ook de ruimte e.e.a. op Zijn manier op te lossen.
Wel kan het zijn dat hij toch interesse gaat tonen (bekeren is een heel grote en heel zware stap kan ik je verklappen).
Bekeren gaat niet zo makkelijk van het één op het andere moment!

[StillAwake]

@missvis
Besef wel dat, mocht je deze weg kiezen, je wel levenslang opgescheept kan zitten met iemand die alle regeltjes die voor jou normaal zijn uitgelegd wil zien worden, en zonder het in de opvoeding ingebakken stukje christelijke "common sense" denkt.
Mijn vrouw houdt van me, maar daar wordt ze soms gek van (ik heb die uitleg echter nog vaak nodig).

Hoewel ik besef dat jij als evenagelisatiewerktuig gebruikt kan worden adviseer ik in elk geval de rust heel erg goed te bewaren!

[ajl]

Inderdaad, verwacht niet dat hij op stel en sprong meegaat naar de kerk. Ik weet niet hoe oud jullie zijn, maar ik denk dat leeftijd ook een grote rol kan spelen in het maken keuzes. In hoeverre maak je al zelf keuzes en ben je al "los" van je ouders.
en je zal zelf altijd het voortouw moeten nemen.

[StillAwake]

Inderdaad, verwacht niet dat hij op stel en sprong meegaat naar de kerk. Ik weet niet hoe oud jullie zijn, maar ik denk dat leeftijd ook een grote rol kan spelen in het maken keuzes. In hoeverre maak je al zelf keuzes en ben je al "los" van je ouders.
en je zal zelf altijd het voortouw moeten nemen.

Klopt! en hier spreekt een ervaringsdeskundige die dus nooit het voortouw neemt...

[visje36]

Ooit ook een jongen gekend die niet gelovig was, maar die deed ook niet raar over het geloof, geen spot of iets. Hij had er gewoon geen interesse in.

Deze jongen heeft na mij een relatie gehad met een andere vrouw, met wie hij een kind heeft, deze relatie is 'uit' gegaan. Hij sprak mij aan via facebook , was me nooit vergeten. Wilde eigenlijk gelijk al weer afspreken om bij te praten, wilde ik niet gelijk moest er over nadenken, niks meer gehoord.

[moedertje31]

Ik heb ook ooit een relatie gehad met een niet-gelovige jongen. Hij wist echt nergens van. Omdat hij dolverliefd was op me, ging hij met me mee naar de kerk. Hij ging zelfs een schriftelijke cursus volgen. Na een jaar heb ik het uitgemaakt. Waarom? Ik kwam erachter dat hij zo'n ander leven had als ik. Dat hij zich nooit 100% kon aanpassen in wat ik wilde in het leven. Dat hij mij nooit 100% zou begrijpen als het om God en Goddelijke zaken gaat. Etc. We woonden niet naast elkaar, dus we zagen elkaar alleen in de weekenden. Het gaf mij een soort 'kick' dat ik een jongen had die niet naar de kerk ging en nu dus wel. Maar al die tijd heb ik geweten dat het niet goed was om te doen wat ik deed.
Ik weet niet of je in de tijd dat je je laatste bericht hebt geplaatst en nu nog contact hebt gehad met die jongen. Maar vanuit m'n hart wil ik je wel waarschuwen. Natuurlijk zijn er mensen die naar de kerk gaan vanuit niets, maar is het vaak niet dat ze het voor een bepaald persoon doen?
Ik hoop dat ik niemand kwets, dat is mijn bedoeling niet. Ik ben nu getrouwd met iemand die niet christelijk is opgevoed maar wel al jaren zelf naar de kerk ging voordat wij elkaar leerden kennen. Maar zelfs dat geeft soms toch nog moeite, vooral nu er kinderen zijn gekomen in ons gezin.

Het allerbeste toegewenst hoor!

[StillAwake]

Ik heb ook ooit een relatie gehad met een niet-gelovige jongen. Hij wist echt nergens van. Omdat hij dolverliefd was op me, ging hij met me mee naar de kerk. Hij ging zelfs een schriftelijke cursus volgen. Na een jaar heb ik het uitgemaakt. Waarom? Ik kwam erachter dat hij zo'n ander leven had als ik. Dat hij zich nooit 100% kon aanpassen in wat ik wilde in het leven. Dat hij mij nooit 100% zou begrijpen als het om God en Goddelijke zaken gaat. Etc. We woonden niet naast elkaar, dus we zagen elkaar alleen in de weekenden. Het gaf mij een soort 'kick' dat ik een jongen had die niet naar de kerk ging en nu dus wel. Maar al die tijd heb ik geweten dat het niet goed was om te doen wat ik deed.
Ik weet niet of je in de tijd dat je je laatste bericht hebt geplaatst en nu nog contact hebt gehad met die jongen. Maar vanuit m'n hart wil ik je wel waarschuwen. Natuurlijk zijn er mensen die naar de kerk gaan vanuit niets, maar is het vaak niet dat ze het voor een bepaald persoon doen?
Ik hoop dat ik niemand kwets, dat is mijn bedoeling niet. Ik ben nu getrouwd met iemand die niet christelijk is opgevoed maar wel al jaren zelf naar de kerk ging voordat wij elkaar leerden kennen. Maar zelfs dat geeft soms toch nog moeite, vooral nu er kinderen zijn gekomen in ons gezin.

Het allerbeste toegewenst hoor!

Kan een christelijk opgevoede jongen zich dan wel voor 100% aanpassen in wat jij wilt in het leven?
Mijn vrouw heeft zich aangepast aan mij, en ik aan haar. Lijkt me erg ongezond als één van beiden zich volledig moet aanpassen, zonder dat de ander daarin een stap in tegenovergestelde richting doet.