hubert schreef:Interessante discussie! Mijn eerste partner was RK en wilde persé gereformeerd worden. De eenvoudige liturgie en de gemeentezang sprak juist aan. Heeft zelfs belijdenis daar gedaan. Mijn tweede partner was (hoog liturgisch) hervormd en ik nu ook.
De RKK heeft een aantrekkelijke liturgie. Er valt wat te zien en te ruiken. Alle zintuigen doen mee en dat is zeer Bijbels. Met Pinksteren was ik in de Notre Dame in Parijs en heb zelden zo'n prachtig vormgegeven hoogmis bijgewoond. Het mannenkoor was subliem. Van de preek - door de kardinaal - heb ik niet veel verstaan, maar het overige is voor een refo goed te volgen. Heb ook de hostie ontvangen, hoewel dit officieel niet mag. Ik geloof nl niet in de transsubstantiatie. Maar goed, de meeste katholieken - denk ik -ook niet. Als ik er al eens naar vroeg kon niemand mij dat uitleggen.
Op het gevaar af, dat ik in de verdediging vlieg, kan ik het toch niet laten om op je punten in te gaan.
Zoals ik het destijds geleerd heb, betekent het vooral dat Christus daadwerkelijk aanwezig is in de eucharistie; het is dus meer dan een symbolische handeling. Het betekent niet dat de hostie ineens magisch omgezet wordt in vlees. Maar als wij ter communie gaan, eten wij in betekenis daadwerkelijk Christus' lichaam. Toen Jezus tegen de apostelen zei "neemt en eet allen hiervan, dit is Mijn Lichaam" veranderde dat brood ook niet ineens in vlees. In protestantse kerken is het slechts een herdenken van het Laatste Avondmaal met een aantal symbolische handelingen daarbij. Daarom is het voor katholieken ook ondenkbaar dat de rest van de wijn door de gootsteen wordt gespoeld.
Zolang ik zelf maar niet celibatair hoef te zijn (grapje). Ik vind het een onjuiste keuze en niet meer van deze tijd maar ik lig er niet wakker van.Toch zou ik nooit lid van deze kerk kunnen zijn.
Er zijn te veel dingen die mij tegen de borst stuiten. Ik noem er enkele die mij nu te binnen schieten:
- het celibaat;
Net als hierboven: in de tijd van de eerste kerk en nog heel lang daarna was het ondenkbaar; in de huidige cultuur zou het moeten kunnen.- het weigeren van vrouwelijke ambtsdragers;
Dat heeft me echt verbaasd. Ik heb erop gegoogled maar er niets over kunnen vinden. Is dat echt waar?- het miskennen van gescheiden mensen (zelfs Prinses Irene werd de hostie geweigerd in de kerk aan de Parkstraat in Den Haag toen zij gescheiden was);
Scheiden is op zich ook helemaal niet verboden in de RKK. Alleen wordt het niet erkend, dus ziet men het als scheiding van tafel en bed, wat op zich acceptabel is. Het probleem zit hem erin dat zolang je de huwelijkse staat nog hebt, je geen nieuwe relatie kunt aangaan. Pas dan kan het in heel behoudende kringen tot problemen gaan leiden.
Lastige; hoe ver wil je gaan? Het lijkt erop, dat Rome inderdaad vaak achterloopt op de praktijk. En die is meestal dat het geen punt is. Maar ook ik vind dat er grenzen zijn. Een huwelijk tussen homo's? Nee. En nu ik lid ben, vind ik het eerder zaak om - op mijn eigen kleine bescheiden wijze - bij te dragen aan het ontwikkelen van nieuwe inzichten, dan dat ik de kerk zou moeten verlaten om dit soort dingen.- het niet aanvaarden van praktiserende homo's en lesbiennes;
eigenlijk wel mee eens; ik vind het nogal overdreven. Ik zing Marialiederen ook nooit mee in de kerk; krijg het niet over mijn lippen.- de overdreven Mariaverering die ik ook net weer in Italië tegenkwam (Maria op een praalbed, onder een voile, midden in de oudste - overigens prachtige kerk van Cagliari);
Helemaal mee eens....ik heb ook weleens heimwee naar ouderwetse protestantse preken. Zoeentje waarover je tijdens de koffie nog napraat.- de minimale verkondiging en Schriftuitlegging;
Deprimerend? Waarom? Erkennen en belijden van je zonden gaat toch vooraf aan de vergeving? In de protestantse kerken is toch ook een schuldbelijdenis?- de deprimerende start van elke mis: mea culpa, mea maxima culpa.
Niemand kan je voorschrijven hoe je moet geloven. Het is jammer dat ze dat zo beleefd hebben, maar ik hoop vooral dat ze hun geloof niet verloren hebben.Verder zijn mijn beste vrienden (ex)-katholiek. Zij ervaren het als een enorme bevrijding niet meer te hoeven geloven zoals de RKK voorschreef.
Ten slotte vroeg ik mij waarom je als protestant niet beter naar de Oud Katholiek Kerk of Orthodoxe kerk zou overgaan. Dan heb je ten minste nog een echte oude oorspronkelijke liturgie en heb je ook geen last van de directieven van de Romeinse curie en de paus. Ook de Anglicaanse kerk heeft een mooie liturgie en is toch modern.
Zit wat in. Om heel eerlijk te zijn: stond ik nu opnieuw voor de keuze, dan was ik mogelijk oud-katholiek geworden. Maar een kerk wissel je niet zo gemakkelijk als je kapper.