Even voorstellen; ik ben nieuw hier. Ik ben een vrouw van 46 en ben precies op de helft van mijn leven katholiek geworden. Ik ben Gereformeerd (synodaal) opgegroeid. Heb destijds belijdenis gedaan maar heb vóóraf duidelijk aangegeven dat ik waarschijnlijk niet gereformeerd zou blijven. Om het plaatje compleet te maken: mijn man is van baptistenhuize en onze beste vrienden zijn vrijgemaakt.
Hoe dat zo gekomen is, is een lang verhaal, maar laat ik stellen dat ik nogal oecomenisch ingesteld ben. Dat betekent niet, dat 'iedereen maar moet doen zoals het hem goeddunkt' maar wel, dat ik actief het contact met andere christenen van andere kerken zoek, omdat ik belijd, dat wij, verschillend als wij zijn, één in Christus zijn.
Nu heb ik toch de indruk dat sommigen uit de 'refohoek' de RK kerk (en ik zeg bewust niet het RK geloof omdat het volgens mij allemaal het Christelijk geloof is) als 'minderwaardig' of 'niet (volwaardig) christelijk' beschouwen.
Klopt dat?
In alle openheid; Hoe kijken jullie dan aan tegen de zin uit de apostolische geloofsbelijdenis:
en hoe rijm je dit met het afwijzen van andersdenkende medechristenen die dezelfde geloofsbelijdenis in hart en handelen onderschrijven?Ik geloof één heilige, algemene, christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen;
Dit topic is niet bedoeld om te rellen maar dit is iets wat mij oprecht raakt en ik ben heel benieuwd hoe wij nader tot elkaar kunnen komen.