ow, nu nog geen zorgen maken hoor, als hij in groep 2 op de basissschool nog steeds alleen is en weinig contact maakt vind ik het reden tot zorg. Juul vind het heerlijk om zelf te kleuren en te prutten, zonder gezeur van anderen om zich heen. Ze heeft al gezeur genoeg.
Kinderen spelen tot zeker vier jaar naast elkaar. Dus niet echt met elkaar. En zolang hij met jou goed contact maakt, zal ik mij niet heel veel zorgen maken.
Voor heel onzekere kinderen schijnt er ook een soort van speltherapie te zijn. Geen idee. Hier doet julia niet iets als ze neit zeker weet of ze het kan. Poppetjes tekenen wilde ze nooit doen, tot ze vanmiddag een poppetje tekent, met handjes, voetjes, schoenen aan volgens haar, haar, ogen, oren, neus. Compleet gewoon!

en zo gaat het met alles. Eindeloos kon ze lopen aan mijn hand, maar alleen, echt niet. En toen ze zeker wist dat ze het kon, ging ze lopen. Soms erg vermoeiend. Ben de laaste keer op het cb vergeten te vragen of ze daar nog tips voor hadden.
Nu kan ze fietsen zonder zijwieltjes. Ik roep telkens dat ik haar vasthou, en dan houdt ik haar los vast aan de capuchon, dus heb haar helemaal niet vast. Maar zodra ze ziet dat mijn twee handen naar beneden zijn, zet ze direct de benen op de grond.
Tja....we doen niks anders dna haar de hemel in prijzen zo geod ze het doet.. en dan nog, niet laten zien of niet doen! We wachten wel af hoe het verder zal gaan. Ben benieuwd hoe ze dit straks op school gaat doen.
Julia is ook een meisje wat prettig klikt met kinderen die ook onzeker zijn. Kindje van me vriendin kan ze uren mee spelen. Overigens met alle kinderen wel, maar ze gaat in haar spel, lekker haar eigen gang, niet tot vervelends van andere kinderen, maar ze geeft er gewoon haar eigen draai aan ipv klakkeloos de leidster in het spel te volgen. Tot op heden, zonder conflicten.
Ennuh... had ik het al gezegd. De eerste nacht doorslapen is een feit in de geschiedenis van Marijn!!! van half zeven tot half zeven!!! joehoeeee!