Hij heet Jonathan. En het was horror. Extreem veel pijn, de verloskundige en de arts kregen ruzie over pijnbestrijding en toen ze er eindelijk uit waren, had ze al zoveel ontsluiting, dat het niet meer mocht. Ze hebben hem eruit moeten 'pellen' (de woorden van mijn zus), de placenta wilde niet komen, dus daar gingen ze weer aan trekken, ze heeft heel erg veel bloed verloren, etc. etc. Het was echt hels, omdat ze geopereerd is aan haar baarmoeder en het helemaal verkeerd ging met het littekenweefsel, enzo. Mijn zus heeft een hele hoge pijngrens, maar ze heeft echt het hele ziekenhuis bij elkaar gegild. En dat is niks voor mijn zus, dus dan is het echt erg. Bij haar eerste bevalling heeft ze bijna geen kik gegeven. Deze was echt 100x erger, zei ze.
Maar goed. Hij is er. Het gaat goed met hem.
