jaapo schreef:Kort geleden raakte ik in discussie over het bovenstaande thema. Ik bemerkte drie opvattingen, waaronder dus de mijne.
1. Het volk Israël was eerder nog niet rijp om in te gaan in het Beloofde Land. 2. De godonterende opvatting, dat Kanaän nog niet voldoende gezondigd had, om later door Israël volledig in de pan gehakt te kunnen worden (mannen, vrouwen, kinderen, het vee, alles). N.B. En omdat ze dat alsnog nagelaten hebben, werden ze in de Richteren-tijd en in koning Sauls tijd steeds geplaagd door bezetting van de heidense volkeren eromheen. 3. Mijn eigen opvatting: Het getal 40 is symbool voor een bepaalde goddelijke volheid. Het komt op tal van plaatsen in de Bijbel voor, als 40 jaar of 40 dagen. Het in de ballingschap opgetekende verhaal is geen geschiedenisboekje, maar heilsgeschiedenis. Als je het puur historisch bekijkt, zijn er steeds groepjes Hebreeën geëmigreerd, al rondzwervende en vormden later een volk. Hoe denken we hierover?
Ik denk dat het allereerst een straf was voor hun ongehoorzaamheid, zoals beschreven in Numeri.
Daarnaast zal ik andere redenen niet uitsluiten, waarom 40 jaar en niet 39 of 41 jaar?
Misschien heb je gelijk en zit er een symboolwaarde in de 40 jr ( naast de reden dat na 40 jaar de generatie die de uittocht had meegemaakt was gestorven ) .
Misschien zit er ook wat in punt 2, en dan niet of ze al genoeg gezondigd hadden, maar wel dat ze nog verschillende kansen tot inkeer hebben gehad. En dat mochten ze die hadden benut het volk Israel uiteindelijk niet de opdracht tot uitmoorden had gehad?
Nouja, dat laatste is echt in het wilde weg brainstormen, maar ik geloof zeker dat God niet alleen met Israel bezig was maar ondertussen ook met alle andere mensen in de wereld.
Daarnaast geloof ik ook dat vele gebeurtenissen in het Oude ( en ook in het Nieuwe ) testament meerdere lagen hebben.
Maar als 1e reden voor mij blijft het feit dat het een straf was.