Waarom heb jij geen relatie?

[christien]

Ik sluit me aan bij MW Je hebt op advies gevraagd T.A.F. nou die heb je meer dan genoeg gehad.
Ik zou zeggen ga er wat aan doen, BID & WERK!

En laat over 5 jaar nog eens van je horen!

[Rienuku]

Beste T.A.F
ALs ik je postings lees, schrijf je over geloof, geloof, geloof.
Wat betekend het geloof voor je?
Verderop schrijf je: ik ben NIET gelukkig?
Hoe kan dat nou? Dan heb je God toch?
Voorbereiden van een gemeente dag, doe je dat voor dat meisje, of voor God?
Misschien zou het helpen als je je levensdoel/levensrichting eens probeert te veranderen
Tel je zegeningen!

Ik ben ook vrijgezel, en dat is echt heus niet altijd makkelijk. Maar het leven bestaat uit zoveel meer!
Genieten van Gods natuur!
Ga eens met een reis mee!(en niet alleen op zoek naar een vrouw, maar geniet van Zijn schepping)
Uit liefde iets voor een ander betekenen. Ik sluit me daarbij aan bij de post van MW

Ik bedoel dit niet om je af te kraken... absoluut niet!
Je bent een schepsel van God, gemaakt! En ieder schepsel is uniek op zijn of haar wijze.
Probeer eens wat meer van jezelf te houden. (heb je naaste lief als jezelf )

[Mortlach]

Ik loop met stijgende verbazing te lezen. Ik pik er even 1 ding uit want ik kan het nu niet opbrengen op alles te reageren.

-Je eisen bijstellen (en dat gaat niet gebeuren)
-Compromie sluiten (dat gaat ook nauwelijks gebeuren, ik word over de jaren eerder strenger dan slapper, zou ik een EXTREEM orthodox gereformeerd meisje (amisch-achtig) treffen en me moeten aanpassen aan dingen die ik "overdreven streng" vind, kan ik daar uit liefde mee leven, maar versoepelen, kun je vergeten.

Ik gun het je echt hoor, maar met die houding hoop ik vooral dat God je de kracht geeft de rest van je leven alleen te blijven.

[T.A.F.]

@Christien :

Ik heb niet veel eisen;)
Een meisje wat 32 is, negroide, slank, klein, en niet al te slim, kan nog steeds me veroveren;)
-> zij het niet gemakkelijk natuurlijk;)

Maar op het gebied van geloof doe ik idd geen consessies, anders dan : ik kan leven met strenger, niet slapper.
in alles zijn nuances, ik ben niet opgevoed in een kerk, maar bvb roken vind ik niks, dronken zijn niet horen, uitgaan ben ik zeer negatief tegen, en ik vind het belangrijk dat iemand een persoonlijke relatie heeft met God, en dat je in een relatie elke dag samen kunt bidden en bijbellezen, EN dat zij zich dus ook bevindelijk ermee bezighoud.

En ik kan me voorstellen dat andere zaken voor haar een bigger issue zijn, stel ze houd echt niet van stijldansen, geloofd dat je niet mag inenten, of alleen zwart dragen, en ga zo maar door, sja ik kan ermee overweg me aan strengere eisen te moeten aanpassen.

Maar als iemand MIJN geloofspunten bestrijd, en dan ook nog niet erin mee wil gaan, dan kan ik daar inderdaad niet mee leven.

Ik kan ermee leven als de tegenpartij een eisenlijst heeft op geloofsgebied, maar het is maar beter een strengere lijst dan de mijne;)

en op de rest ben ik eigenlijk best meegaand;)

@mw

Mag ik heel eerlijk zijn : waar moet ik voor werken?
Voor wie zou ik me moeten uitsloven om meer te worden?
Voor geld?
Voor mezelf?
Voor status?
dat alles spreekt niet aan...
Voor God, dat wel, daarom ben ik ook gemotiveerder als ik met werk/dingen voor Hem bezig ben.
Maar God is ver weg, iig niet tastbaar aanwezig, ik beken tot mijn schaamte dat een geliefde NOG MEER kan bemoedigen.
Weten dat je een toekomst HEBT, dat je werk MOET hebben, want je wilt trouwen, en je hebt iemand om dat mee te doen, en je moet nu man-up, en je verantwoordelijkheid nemen VOOR HAAR, is een HELE sterke motivator.
Ik wil iemand om VOOR te werken, zoals een jager erop uitgaat om zijn prooi te jagen, ben je een single, vang je een simpel konijn, zonder moeite, of wat vis, maar heb je een gezin, wil je indruk maken, dan ga je achter de grote prooien aan, DAN is er iemand voor wie je dat kan doen

Waarom word ik niet aangenomen :
-laatste reeele arbeidservaring 3 jaar geleden.
-alleen VWO diploma, geen beroepsopleiding
-veel afgebroken studies, laatste voltooide studie, meer dan 10 jaar terug, daarna wel veel half afgemaakte studies.
-er is enorm veel concurentie (woon in een regio met veel werkelozen) dus op elke baan zijn 100-den inschrijvingen, waar de kans groot is dat er een met betere kwalificaties is dan ik.
-Ik ben man, veel functies in de ondermarge zijn gericht op vrouwen, en passen arbeidsdiscriminatie toe (nemen alleen vrouwen aan)
-ik ben ouder dan 23, veel functies in de ondermarge zijn gericht op mensen van 19 of jonger (jeugdloon is lager he) en passen dus arbeidsdiscriminatie toe.

Het kan dus wel, maar het is gewoon zo dat er VEEL meer mensen werk zoeken dan banen zijn in de ondermarge, en ik niet de beste kaarten bezit om boven op die stapel te belanden.

Wat ik wil kwa werk dan?
*voltijdfunctie
*minimumloon
*bij voorkeur met enige doorgroeimogelijkheden (want ik heb wel hersens, maar ik heb alle begrip dat men wil dat je je eerst bewijst)

Overigens houd ik me wel bezig :

Gisteren :
Op hond broer passen, afspraak bij tandarts maken (moet ik voor langs), en werken aan taken voor gemeentedag

Vandaag, idem + klussen bij broer.

Morgen : fiets ophalen, naar de drukker (voor gemeentedag), op hond passen, en drie telefoontjes

en zo is er elke dag wel iets... in die zin, vrijwiligerswerk HEB ik al... maar het voeld niet voldoenend..
het is meer... bezig blijven.. maar gelukkig, nee;)
Al is het wel zo dat zolang je bezig ben je niet kunt klagen.. MAAR : ook niet zoeken naar goede opties.

Om met een bediening aan de slag te kunnen zal ik erkenning van anderen moeten krijgen. Dat houd waarschijnlijk op zijn mindst een gedegen theologische opleiding in, of iets dergelijks.
Ik zal je de weg voor nu zeggen :

1 werk vinden dat genoeg betaald en bestaanszekerheid bied
2 hernieuwd inschrijven voor de studie GPW
3 na voltooing van die studie me aanmelden bij kerkeraad als geroepen voor voorganger en hopen dat ik langs alle keuringen daarvoor kom
4a als dat lukt, opgeleid worden tot voorganger voor gergem (daarna nog onbekend)
4b als men mij afkeurd (9/10 worden afgewezen, don't ask why, heb idee dat men te streng keurt, vernieuwing meer tegenhoud centraal dan in de gemeentes zelf) gewoon in ander type kerk of stichting gaan werken als cathageet of jeugdleider (dankzij mijn dan afgeronde GPW)

Het begind dus met werk, want zonder werk geen geld voor die studie.
Vrijwilligerswerk, leuk en aardig, maar ik heb cash nodig.
En kunnen zeggen dit is MIJN geld, heb IK verdiend, voelt toch beter dan een uitkering.
Net als de ruimte om eindelijk een rijbewijs, een auto en dergelijke te halen, zaken die toch indirect bij volwassenheid horen, en het ontbreken ervan voelt voor me als ondermaats zijn.

En sja ik beken toen ik mijn roeping aannam verwachte ik nooit puzzeltochten, ik kreeg dromen ontmoete een meisje, en verwachte inderdaad een ge-effend pad. Oh ik verwachte tegenslag, maar ik verwachte ook volledige duidelijkheid (directe bevelen, doe dit, ga daarheen, doe die studie), een vrouw die meteen naast me zou staan (want God voorziet immers) en de kracht om te sterke tegenslag tegen te gaan.

Zoiets als gewoon letterlijk tegen een kerkeraad die je wil tegenspreken zeggen zwijg! en dat ze dan gewoon stom zijn, dan je zegje doen, en dan doodkalm naar de volgende gemeente lopen.
Gewoon dus elke kerk ter wereld binnenlopen, naar de kansel lopen (en door Gods macht kan niemand je daarvan weerhouden) en dan daar zeggen wat je moet zeggen, en dan weer weglopen.
Maargoed, het pad is kennelijk niet zo heroisch als ik toen voor ogen had.
En ik beken deze puzzelende manier.. bevalt me niks;)

of zoals ik eens schreef :

I'm used to following Orders, coming straight from YOU,
I'm no good in puzzling, can't I buy some clue?
I know I don't deserve YOUR love, YOU showed upon that hill,
but thats too freaking long ago, TODAY it's far to still!

WHY! aren't you here with me
WHY! aren't you near to me
Hold me tight and take my hand
show the road and where I stand
Oh LORD! oh LORD!

(stukje van liedje dat ik eens schreef)

Een relatie begonnen op de smart van het alleen zijn EN de diepe wens God te willen dienen, maar dat alleen niet kunnen.
Het is NIET hetzelfde als wanhopig zijn, het is een overeenkomstige ziel verlangen.
En inderdaad omdat je geloofd dat het BECHET (voorbestemd door GOD, vrij vertaald) is.

Het liefst had ik dan ook een briefje van God met haar naam en zij met de mijne, dat zou meer zeggen dan wat dan ook.

Maar voor mij spelen veel van de zaken die voor anderen meespelen om te GELOVEN dat iemand BECHET is, niet mee, terwijl anderen dat juist wel doen.
Uiterlijk, Talenten, Looks, Rijkdom, enzovoort, al die onzin waar mensen eigenlijk op vallen. (zelfs zij die beweren het was Gods leiding, want het is direct terug te leiden)
Imput=output.

Iemand die op een bepaalde manier overkomt op je, wekt bij een andere persoon een bepaald gevoel (en daardoor tegenreactie op)
Ken iemands "knoppenset" en je weet precies welk gedrag je moet vertonen om welk effect bij de ander te krijgen.
En sja mijn "knoppenset is gewoon anders dan dat van veel anderen inderdaad.

ALS ik verliefd ben, kan ik gedrag vertonen dat ronduit irritant gezien word, en andersom als iemand verliefd op mij is (lang geleden maar het kwam voor) kan ik daar ijskoud voor blijven als dat op een meer wereldvormige manier betoond word.

Ik denk anders, en om je vraag te beantwoorden, ja ik heb autisme. En anders dan wat men mij wijsmaakte, dat betekend niet dat ik "gehandicapt ben" ik pasde nooit in instellingen nooit in hun normen en ontdekte pas later waarom.
Er zijn veel vooroordelen over wat autisten niet aanvoelen, niet kunnen, enzovoort. En vaak kloppen ze, maar bij mij niet.
Ik had en heb teveel eigenschappen die een autist niet hoort te kunnen, niet hoort op te merken, maar :
Ik verwerk ze anders.
Zo kan ik bijvoorbeeld wel zien hoe mensen bepaald sociaal gedrag ervaren en verwerken, maar ik verwerk het anders.

Ik zie een kind lekker direct spreken over bvb een jongen met lang haar, ik vind dat geweldig, ouders leren dat af.
Anderen vinden het geweldig als iemand professioneel is in zorg, ik kijk er dwars doorheen, en vind het achterbaks.
Als mij geleerd werd vroeger dat een hand geven beleefd is, vind ik het onzin dat men het uberhaubd NODIG vind om voor die beleving zo'n onzinnig en ellendig herhaalbaar symbool te gebruiken.

Nee, ik merk alle signalen op, maar ik verwerk ze anders,
en ja ik zou misschien me ertoe kunnen zetten om ze precies zoals normale mensen toe te passen. Maar maakt dat mij gelukkig?
nee. Het ergerd me vaak zeer, en emoties drijven me zeer.
Ik kan dat niet helpen, maar hoe beter ik in mijn vel zit (bijvoorbeeld als ik verliefd ben en in een relatie) hoe meer ik in staat ben om te incasseren.

Want zo voelt veel voor me, de hele dag incasseren, want de "normalen" zijn met meer, hoe stom, onzinnig, discrimnerend hun manier van protocol ook overkomt.
Das ook waarom ik niet graag in drukke plekken ben, teveel sociale interactie, das niet ontspannend, dan moet ik voortdurend erop letten wat ik doe, wat ik zeg, zodat ik niet per ongeluk een "natuurlijke reactie" geef, die ronduit rampzalig zou overkomen.

Verder in dat laatste contact was ik niet passief, het kost nu eenmaal maanden om gevoel op te bouwen, contact op te bouwen.
Je stapt niet op een wildvreemde af goh je ziet er leuk uit, wil weten of jouw innerlijk ook bevalt, zin om vrijdag eens bij me te komen eten?
Veel te direct, niet passief, ik steek er vaak veel energie en tijd in. Ik ben alleen niet zo snel in vervolgstappen nemen.
En ja het gebeurd nogal eens dat iemand "opeens bezet is" zelfs als ze bij aanvang nog vrijgezel waren.
emotioneel werkt dat gewoon langzamer voor me, liefde bouw je niet snel op, en waar ik me het meest over verbaast is als mensen hun relatie net uit is.. en ze enkele weken later al een ander hebben.

Ik ben vaak zo'n 6 maanden NA een relatie aan het verwerken, voor ik open sta voor een nieuw iemand... en ja ook in het zoeken, ik focus me vaak op een iemand, steek daar alle energie in, en als dat niets word, een cooldown voor ik weer op een iemand richt. Op meerdere mensen informeler tegelijk richten, is misschien kansrijker, maar voelt onnatuurlijk voor me, dan voelt het niet meer speciaal, maar pas echt wanhopig, en daar pas ik voor.

Besef je wel, ik wist NIETS van dit meisje, ik zag alleen een knap koppie voor me 3 rijen voor me zitten.
Er is geen koffie drinken, geen club, geen mogelijkheid om te socialisen. Geen groepje waar zij stond waar je bij kan gaan staan, ze ging altijd meteen weer naar huis, net als bijna iedereen. En ik zit daar nu net een jaar dus ken ook niet zoveel mensen in die gemeente.

Als ik haar iemand zag aanspreken, die ik wel kende, kon ik vissen hoe ze hete, daarmee gaan googlen en meer data achterhaald, haar toegevoegd op msn, aan de praat geraakt, uitgenodigd of ze mee wilde helpen, vriendschap met mensen opgebouwd die zij kent (zodat ik haar wellicht vaker zag)
en dat alles koste inderdaad maanden.
ben jij bezet is geen vraag die ik direct vroeg.
Als iemand weet dat je geintereseerd bent op die manier, voor ze mij goed kennen, slaat de deur vaak dicht en gaat nooit meer open.
IK moet eerst de kans hebben een vriendschappelijke band op te bouwen, en DAN de volgende stap nemen.

En ja ik denk wel een beetje egocentrisch, of ik echter ook vind dat iedereen zich aan mij moet aanpassen, weet ik niet, soms, soms niet, ik weet wel dat ik veel sterker zo overkom, dan het in werkelijkheid is. Maar het vraagt veel energie om een masker/houding op te zetten dat de norm van mensen beter berantwoord zeker als ik emotioneel niet goed in mijn vel zit.

En aangaande je kritiek over wat ik ze van de reis naar rome :
Niet ieder die zegt Here Here, ik denk breder dan veel van mijn huidige kerkgenoten, maar er zijn kerken die ik gewoon geen kerk vind, en als mensen dat kwetsend vinden, sja jammer dan.
In het beste geval komen ze tot inkeer en bekeren ze zich.
In het slechte geval haten ze mij erom en gaan wellicht later verloren.

Elke God die Christus niet erkend, is een afgod = een demoon in vermomming.
Iedereen die Christus wel met de mond belijd, maar niet verlangt te doen de Wil van de vader (en dus openlijk en bewust zondigd) zal niet gered worden.

En ik ben er allang aan gewend dat sommigen dat onverdraagzaam noemen, ik heb geen haat naar zulken anderen, integendeel, ik hoop oprecht dat zij zich nog eens bekeren en gered worden!

Ik heb het ook nooit kwetsend ervaren als mensen uit zwaardere hoek MIJ zulke zaken verweten, het voelt eerder als een elitekorps, een club waar je verlangend naar uitkijkt om deel van te worden, en waar je respect voor de leden ervan hebt niet iets wat afschrikt.

Wat heeft de wereld met ons te maken? Niets.
Wat is een humanist : een volger van satan
wat is een atheist : een volger van satan
wat is een boedhist : een volger van satan
wat is een ietsist : een volger van satan
wat is een moslim : een volger van satan
etc etc etc

Haat ik hen erom? nee, haat de zonde, hou van de zondaar.
maar ik heb GEEN respect voor andere geloven.
Ik spuug erop en vertrap ze als het kan.
De mensen die erin gevangen zijn, das een ander verhaal, die zie ik liever zo snel mogelijk bevreid en naar de Waarheid geleid.

[T.A.F.]

Beste T.A.F
ALs ik je postings lees, schrijf je over geloof, geloof, geloof.
Wat betekend het geloof voor je?
Verderop schrijf je: ik ben NIET gelukkig?
Hoe kan dat nou? Dan heb je God toch?
Voorbereiden van een gemeente dag, doe je dat voor dat meisje, of voor God?
Misschien zou het helpen als je je levensdoel/levensrichting eens probeert te veranderen
Tel je zegeningen!

Ik ben ook vrijgezel, en dat is echt heus niet altijd makkelijk. Maar het leven bestaat uit zoveel meer!
Genieten van Gods natuur!
Ga eens met een reis mee!(en niet alleen op zoek naar een vrouw, maar geniet van Zijn schepping)
Uit liefde iets voor een ander betekenen. Ik sluit me daarbij aan bij de post van MW

Ik bedoel dit niet om je af te kraken... absoluut niet!
Je bent een schepsel van God, gemaakt! En ieder schepsel is uniek op zijn of haar wijze.
Probeer eens wat meer van jezelf te houden. (heb je naaste lief als jezelf )

Ik ben ongelukkig alleen, MAG IK.
Mag ik het gewoon niet eens zijn met de wereld die vind dat je daarmee moet kunnen leven.
Onder de dood van vrienden en familie bleef ik sterk
Onder ziekte bleef ik sterk
Onder tegenslag in andere zaken bleef ik sterk

En als ik anderen DAAROVER hoor klagen, denk ik pas WAT BOEIT DAT NOU, GEEN ZAK.
Goed, ik heb inlevingsvermogen genoeg om te zien dat geluk voor elk in wat anders zit,
en als je ergens weinig geluk uit haalt, kan het wegvallen of gemis ervan je ook weinig lijden geven, maar als iets veel geluk kan bieden, dan is het ook mogelijk de bron van het diepste lijden.

Met een reis mee om de reis? waarvoor moet ik reizen?
Ik heb mijn geld keihard nodig om op te sparen, een reis betekend grote offers op andere vlakken.
Heb ik er plezier van : nauwelijks, het is geld vs geluk een ZEER slechte investering.
Inefficient dus.
De enige reden waarom ik geld weg zou smijten als dat (want zo zou het voelen) en de gevolgen van cash-tekort ervoor of erna zou nemen (wat dus wellicht letterlijk maanden geen enkele vorm van luxe in zou kunnen houden, droog brood, en geen nieuwe kleren voor maanden... en meer van die ellende) is als me dat een kans zou geven op levensgeluk, als er bvb iemand was die mijn liefde zocht en vroeg, wil je met me meegaan.
Want dat geluk is alles waard.

Ik volg God, maar dat geeft geen geluk, dat is een plicht.
En zoals een soldaat zijn plicht vervuld zal ik die ook doen.
Niet blij, niet gelukkig, maar getrouw.
Ben ik teleurgesteld in God, als Hij mij alleen laat blijven : ja absoluut.
Maar ik heb mijn trouw beloofd, en zal me als een trouw soldaat blijven inzetten.
Maar hoewel ik niet bewust zal veranderen, een verlaagd moraal heeft wel gevolgen.

En uit liefde iets voor een ander betekenen : en wat schiet IK daarmee op.
Als het Gods bevel is, dan zal ik gaan.
Maar anders dan dat, wat krijg ik ervoor terug?
ik WIL geen vrijblijvende liefde, als je mij niet echt wil, ervaar ik mij liefde geven als dat zelfs als me van een van de kostbaarste zaken beroven. Daarom haat ik hulpverleners zo, ze voelen als mensen die je tot emotionele hoererij proberen te dwingen, en mensen die zonder romantische bedoelingen zich over je ontfermen als ontuchtplegers.
1 iemand die zich over 1 iemand ontfermd 2 mensen die elkaar nodig hebben
Elk zijn eigen wederhelft, en niets daarbuiten.
niets, meer, niets minder, zo voelt het goed.

Ik ging de gemeentedag voorbereiden, want ik wil meer contacten, zoiets doen geeft kans op die contacten.
Het gaf me de kans een beginnende vriendschap te verdiepen, de kans op meerdere dagen/avonden vergaderen/gezelschap zodat ik minder alleen zat, en inderdaad de kans om dichterbij dat meisje te komen.
Niets is vrijblijvend, ook zoiets niet.
En nu vraag ik me af wat ik die dag zelf ga doen, had me voorgesteld die dag bij haar te gaan zitten, de perfecte kans om van afstandelijk naar direct contact over te stappen, maar nu.. ben ik bang dat ik die dag er maar een beetje verloren bijloop, het werk is gedaan, en bij wie moet ik nu gaan zitten.

Het geloof voor me : had ik mijn geloof niet gehad, dan had ik niet meer geleefd.
Ik ben zelf liever niet meer hier, maar om een plicht voor God hier te vervullen blijf ik hier.
Het aardse tranendal zogezegd.
Verder : ik WAS daar en ik HAD de kans te blijven, God zelf VROEG me terug te gaan en voor Hem iets te doen hier.
Het ENIGE wat echt nut heeft, het ENIGE wat echt doel geeft IS geloof.

Al het andere is stoffelijk, en onbelangrijk, geloof is uiteindelijk het ENIGE wat er echt toe doet.

Maar ik blijf mens, ik ben niet ongevoellig voor die "niet ertoe doende dingen" daarom bad ik God ook om een meisje, iemand om mijn hart rust in te geven, om de diepe pijn in me te vervullen, zodat ik eindelijk vrij zou zijn om Hem echt te dienen.

Ik zou gelukkig zijn met God, als ik in de Hemel was Bij hem. zoals eens. Tastbaar Zijn stem ECHT horen, Tastbaar zijn aanraking VOELEN, Tastbaar het Hemelse licht VOELEN, TASTBAAR voelen hoe die liefde je veranderd in de persoon die je ECHT bent.
Zelfs al kun je hier alle wonderen doen, zelfs al kun je in alles met God praten, het is NIET hetzelfde, het gemis blijft. Ik mis ten diepste de TASTBARE liefde van God, als een relatie, waarbij de ander op een verre reis is.
En al kun je met elkaar praten door de telefoon, heb je foto's van die ander en brieven, wat je zou geven om die ander gewoon even vast te kunnen houden is onvoorstelbaar.

En dat kan niet.. niet tenzij ik dood zou gaan, die tijd is nog niet.. en ja een vrouw is bij verre niet te vergelijken met de liefde die God kan bieden.... maar het kan een troost zijn.. een hulp om je last te dragen.
Iemand die dit gemis kent, weet hoe verterend het is.

Waar smacht ik dan zo naar?
Eindelijk iemand om mijn gevoellens mee te delen, wat ik echt denk, echt voel, zonder angst op afwijzing, afkraking, of verlating.
Eindelijk iemand waarvan ik op aan kan, dat diegene er altijd zal zijn, op elke weg, op elk moment
Eindelijk iemand die mijn pijn kent, mijn strijd kent
maar een vrouw is niet God zeg je?
Zie het zo in beeldspraak :

Wat betekende de genezing voor de lamme?
Of voor de blinde?

Ik denk werkelijk dat menselijkerwijs er niemand is die mij wil.
Ik voel me een verworpene..
Als er dan iemand is die mij wel wil, meer dan wil.. me echt wil.. mijn echte verlangen, wat ik niet eens durf te vragen.. dan is dat voor mij een wonder groter dan elk wonder is de bijbel meer zeggend dan al mijn ervaringen dromen en alles ervoor.

Want dan is het alsof God me een stukje hemel gaf, om me altijd te laten ervaren, dat Hij echt is, DAT Hij alles, kan, DAT mijn roeping echt is, en dat NIETS onmogelijk is als wij Hem volgen.
Dan hoef ik nooit meer te twijfelen, Dan weet niet alleen mijn verstand, maar ook mijn hart, wie Hij is.

En dat mag misschien heel raar klinken, totaal niet als gewone mensen die huwelijken als iets van alledag zien, maar voor mij is dit zoveel meer.

Wil je een ander beeld?
Denk een goedkoope ketting van een goedkope juwelier.
Wat kost zoiets, nog geen 10 euro, en wat is het waard na enkele jaren, als de verzilverde laag eraf gebladderd is, en de rest is gaan roesten..
Niets zou je zeggen, en opjectief, juist, ware het niet dat het in de handen van diegene die het ontving onbetaalbaar is, vanwege de inschriptie : omdat ik van je houd.

Nu een meisje krijgen, tegen en door al mijn twijfel heen, die dit kneusje verkiest, zelfs al zou ze elke andere man kunnen krijgen, dan nog wil ze alleen mij, omdat ik voor haar ben, wat zij dan voor mij is.. namelijk God belofte aan elkaar vervuld.
Dat is dan als een kettinkje van God ZELF krijgen omdat ik van je houd.
Veel meer dan de onperfecte persoon zelf, is het dan Gods liefde aan ons betoond.
EN dat maakt diegene onbetaalbaar.

Daarom zeg ik : het belangrijkste is dat ze mij echt wil, want of ze nou goud is, of roestig ijzer, de echte waarde die ze zal hebben in mijn ogen, en de echte waarde die ik hoop te hebben in haar ogen, zal uit de vervulling van deze belofte, uit Gods liefde aan ons betoond moeten komen, niet uit wie wij zijn.

de echte reden waarom ik woorden als dit spreek :
omdat ik nog steeds hoop heb, door wanhoop heen dat een dag iemand NIET als alle anderen reageerd.
Maar de woorden verstaat en beantwoord.
Want ik weet dat wat ik zeg de liefde opwekt van diegene die het is, waar het anderen wegjaagd.

[Mortlach]

Wat heeft de wereld met ons te maken? Niets.
Wat is een humanist : een volger van satan
wat is een atheist : een volger van satan
wat is een boedhist : een volger van satan
wat is een ietsist : een volger van satan
wat is een moslim : een volger van satan
etc etc etc

Haat ik hen erom? nee, haat de zonde, hou van de zondaar.
maar ik heb GEEN respect voor andere geloven.
Ik spuug erop en vertrap ze als het kan.
De mensen die erin gevangen zijn, das een ander verhaal, die zie ik liever zo snel mogelijk bevreid en naar de Waarheid geleid.

Sorry dat ik het zeg hoor, maar het lijkt me prima dat je niet meegaat naar Rome. Dat wordt voor niemand gezellig.

Haat de zonde, houd van de zondaar, dat is de kul die christenen zichzelf voorhouden om mensen op de ziel te kunnen trappen. Als jij mijn geloof beledigd, beledig je mij, zo simpel is het. En zéker als het gebeurt vanuit totale onkunde en onwetendheid. Met ik geloof dat mijn geloof goed is en DUS is de rest automatisch fout, kom je bij mij niet ver. Mijn geloof vertrappen? Wat u niet wilt dat u geschiedt... hoe ging de rest ook alweer?

Als je per se zo wilt duwen, moet je niet vreemd opkijken dat er zo nu en dan iemand terug duwt. En sommige mensen kunnen een stuk harder duwen. Het laatste waar ik op zit te wachten is om door types als jij te worden 'bevrijd'.

[TheKeimpe]

Haat de zonde, houd van de zondaar, dat is de kul die christenen zichzelf voorhouden om mensen op de ziel te kunnen trappen.

Ik denk dat er veel christenen zijn die deze uitspraak onderschrijven, en die vervolgens jou helemaal niet op je ziel willen trappen, Mortlach. Pas op dat je door de woorden van één extremist niet in de valkuil van de generalisatie trapt.

Als jij mijn geloof beledigd, beledig je mij, zo simpel is het.

Maar aangeven dat je iemands geloof niet als het juiste beschouwt, is volgens mij niet direct een belediging. Het is zelfs inherent aan het hebben van een geloof, dat je andere geloven als minder beschouwt. Het feit dat jij geen christen wilt zijn, maar wel boedist, is een signaal dat jij het boedisme boven het christendom plaatst. Hetgeen ik als christen betreur, maar waarom je niet de grond in trap.

En zéker als het gebeurt vanuit totale onkunde en onwetendheid.

Dat is zeker frustrerend.

Met ik geloof dat mijn geloof goed is en DUS is de rest automatisch fout, kom je bij mij niet ver. Mijn geloof vertrappen? Wat u niet wilt dat u geschiedt... hoe ging de rest ook alweer?

De Bijbelse uitspraak is andersom: behandel anderen zoals je zelf behandeld wil worden, dus vanuit de positieve insteek.

Verder ben je niet de enige die zich erg ongemakkelijk voelt bij de woorden van vriend T.A.F. Eng, en dat is ook wat ik hierbij tegen T.A.F. zeg, ik vind het eng, zoals je denkt.

[T.A.F.]

Je voelt je een met je geloof, sja des te triester.

De satan heeft je misleid, tot een dwaalleer, net als zovelen anderen.
En als je doorgaat op die weg, eindig je toch echt in de hel.

Jij nog iemand anders heeft er iets aan als de waarheid verzwegen word.
Sure het zou maken dat ik "liever" over kom, en mensen gebruiken daar mooie woorden als tolerant, verdraagzaam, medelevend, relativerend enzovoorts voor...
Maar in werkelijkheid is er maar een echt woord voor : lafheid.
Want door een houding als dat sta je toe dat anderen ongewaarschuwd verloren gaan, en op hun doodlopende weg voortgaan, met alle gevolgen van dien.

Beter dat 1000 mij haten omdat ik de aanstoot van het kruis predik, en EEN zich bekeerd en gered mag worden, dan dat alle 1000 verloren gaan, omdat ik niet te confronterend wil zijn.
En zelfs als niemand van die 1000 zich bekerd dan NOG is confronterend beter, want de prediking is zowel de aanklacht voor de onbekeerde als de vrijspraak voor de bekeerde.

En uiteindelijk moet je bevrijd worden door de Waarheid die is Christus, niet door de boodschapper.

Overigens ga je ervanuit dat mijn stelligheid vanuit onkunde en onwetendheid geschied, ook een (onterrechte) aanname.

Behandel anderen zoals ikzelf behandeld wil worden :

En dat doe ik, hoewel ik het vreselijk vond en vind als men mij afwees omdat ik niet van dezelfde kerk was, heb ik kritiek altijd gewaardeerd.
Er zijn veel punten waarin ik eerst dacht man wat overdreven streng maar met de tijd het nut van heb ingezien.
En zelfs daarvoor al was en is er een diep respect voor streng gereformeerden.
Ik was en ben het zeker niet altijd met hen op alle punten eens..
Maar ik heb zelden een kritiek niet verwerkt.

Als er een ding is wat mij bedroeft is het dat mensen me wel eens afwezen (zo waren er bvb meisjes die me afwezen omdat ik te licht zou zijn, puur beoordeeld op kerkelijke stroming, terwijl theologisch ik zwaarder dacht dan zij) of de tijd niet gaven informatie te verwerken (bijvoorbeeld uitverkiezingsleer koste me enkele maanden om aan te kunnen nemen, het was niet iets wat ik gemakkelijk aan wilde nemen..)

Daarin ben ik inderdaad anders dan veel othodoxen.. anders dan erin opgevoed zijn, en gewoon het daarbij houden, ben ik er werkelijk bevindelijk mee bezig, probeer het echt te laten doordringen, en ik vind het dan ook geweldig om te zien dat veel van de vraagstukken waar ik over denk, op dezelfde manier al zijn overdracht door mensen lang voor me.
Ik heb de beleving dat ik het dieper beleef dan veel andere orthodoxen, en wie weet is dat diepere iets wat ik nog eens aan hen mag leren, als God me gunt ooit voorganger of dergelijke te zijn.

Maargoed, ik behandel anderen dus precies zoals ikzelf behandeld wil worden.
En kan er dus ook tegen als mensen van mij zeggen dat ik onmogelijk een christen kan zijn als ik nog dingen doe die ik nu doe..
Of zelfs als anders gelovigen beweren dat IK degene ben die misleid ben.. etc.

Maar ik draai hem ook om, ik verwacht dat anderen ook kunnen incaseren zoals ik dat daarin kan.

[Rienuku]

@ T.A.F

Filipenzen 4:4, 5a
Verblijd u in den Heer ten alle tijde, wederom zeg ik u verblijd u!!!!!

Sorry T.A.F maar ik kan in je redenering niet mee gaan. De bijbel zegt mij iets heel anders.

Waar gaat het bij jou om in het leven? Ik wil niemand veroordelen, maar als ik dit lees dan denk ik: wat een egotripper :-> IK ben ongelukkig, IK wil een vrouw, IK volg God, IK ben teleurgesteld in God, maar IK zal trouw soldaat blijven, Wat krijg IK er voor terug?,IK wil meer contacten, IK wil niet elke avond alleen zitten
Ik wil
ik wil
ik wil
ik wil...

Wat wil GOD van ons? van mij?(ook een vraag die ik mezelf stel hoor!) En dan datgene doen wat God van mij vraagt met blijdschap! Pfjuuuww dat is niet niks, maar wel een opdracht!

[Mortlach]

Ik denk dat er veel christenen zijn die deze uitspraak onderschrijven, en die vervolgens jou helemaal niet op je ziel willen trappen, Mortlach. Pas op dat je door de woorden van één extremist niet in de valkuil van de generalisatie trapt.

Akkoord. Het was laat en ik was moe en boos. Ik had het beter niet gepost.

Maar aangeven dat je iemands geloof niet als het juiste beschouwt, is volgens mij niet direct een belediging. Het is zelfs inherent aan het hebben van een geloof, dat je andere geloven als minder beschouwt. Het feit dat jij geen christen wilt zijn, maar wel boedist, is een signaal dat jij het boedisme boven het christendom plaatst. Hetgeen ik als christen betreur, maar waarom je niet de grond in trap.

Nou, zo simpel is het niet. Voor mij is het dat ik het gevoel heb dat Boeddhisme voor mij werkt, waar christendom dan nooit heeft gedaan. Als de situatie voor jou omgekeerd is, zou ik wel gek zijn je daarvanaf te willen praten. Ik zet het er dus hooguit naast als evenwaardig alternatief. Dat anderen dat niet zo zien, is hun goed recht.

Maar goed, off topic.

[T.A.F.]

Kijk Rienuku, dat zijn nou woorden waar ik wat mee kan.

Terrecht hou je me een spiegel voor, om wie draaid mijn leven?
Iets waar ik niet direct een antwoord op kan geven in jouw context, maar een vraag om mee te nemen.

Al is het niet verkeerd om iets te verlangen, zolang je maar wel kunt zeggen niet mijn wil, maar Uw wil geschiede.

Ik wil je nog wel een overdenking terug schenken :

"velen zijn bereid de Wil van God te volgen.. maar het probleem is.. wie van ons KENT die wil?"
-> de moeite is vaak niet de bereidheid God te volgen, maar de zekerheid in wat God werkelijk van ons verlangd.

over je woorden rondom vreugde : ja, dat is een opdracht.
Maar God kan toch niet bedoelen daar dat we altijd blij zijn hier, gelukkig, of zelfs maar vergenoegzaamd?
De wetenschap van een betere toekomst later, geeft troost, maar haalt ons huidige lijden toch niet weg?
Ik ging me juist mede ergeren aan de pinkstergemeente waar ik eerst zat, omdat het altijd zo'n blij blij blij stemming was.
Waar ik best door tranen en eenzaamheid heen, wil proberen rust en vrede in God te vinden, en de goede weg te gaan.

En ja, ik mag mezelf herrinneren..

Turn my eyes upon Jesus..
It's not hopeless, He IS able..
It;s just Friday... buy Sunday WILL come.

De stem die eens de Golven temde, is er nog steeds..
Ja mijn kans is menselijk bezien onmogelijk, terrecht noem ik wat ik zo diep wens een wonder..
Maar wij HEBBEN een God van wonderen...

Wij hebben geen God die onbewogen blijft, en mijn verdriet, mijn smachten laat Hem niet koud..
En wij hebben geen God die onmachtig is, Hij kan alles veranderen..

Dat bied berusting en hoop, ik moet accepteren waarin ik nu zit, leren berusten.. en inplaats van een klaagzang, gaan zoeken wat God me hiermee wil leren.. niet makkelijk, dat geef ik toe..
Want als er ooit iemand voor me is.. Heeft God haar allang klaargezet, en precies op de dag dat ik haar zal moeten ontmoeten, zal ik dat ook.

Ja vaak kijk ik om me heen en zie zo weinig ingrijpen van God.. God lijkt zo weinig werkelijk in handen te nemen zie rondom je en bijna alles is mensenwerk, slechts kleine dingen lijken Godswerk.
Maar zelfs al is dat zo.. dat is GEENZINS omdat God onmachtig is in die dingen.. Hij HEEFT de GEHELE wereld in Zijn handen.. en als Hij voor mij WEL een wonder moet doen, inplaats van te verkiezen zaken hun beloop te laten hebben (want als mensenwerk plaatsvind, is het God die dat toelaat, want het zou niet kunnen zijn als God niet verkoos dat zo te laten plaatsvinden) dan is Hij daar ook bij volle machtig toe..

Mijn hart voelt vaak anders, want mijn hart voelt dat God, meelevende met mijn pijn, en machtig als Hij is, toch meteen zou moeten ingrijpen.

Waarmee het gaat twijfelen.. is God wel machtig in te grijpen in relaties.. want zie zoveel mensenwerk..
Is God wel willend zich in te mengen, want waarom gebeurd dit alles anders?
Voelt God mijn pijn wel, of is Hij ongevoellig en alles ge-obsedeerd door Zijn eigen eer..

Twijfelingen die als ik mezelf herrinner aan wat ik weet, vertroost worden.
En dat is die vreugde, tenmindste dat denk ik..

Ik mag weten, dat Hij de treurenden vertroost, de zwakken kracht geeft, natuurlijk leeft Hij mee met mij Pijn, en een Vader laat zijn kinderen niet zomaar pijn hebben, maar soms is het nodig, voor redenen die ons verstand te boven gaan.
Maar God laat zulke periodes ook zeker niet voor altijd duren, God zelf gaf aan dat Hij mij een meisje wilde geven, als vertroosting van het Gemis van niet meer daar zijn, nu dan ook al was dat 13 jaar geleden.. God breekt nimmer een belofte..
nimmer!

En ja de weg is lang, en onvoorstelbaar zwaar, ik smacht naar de dag dat ik haar in mijn armen houd, en me niet meer zoals david tegen mijn eigen ziel hoef te prediken.. maar niettemin, mag ik weten dat die weg ten einde zal komen een dag..

ik moet mijn vertrouwen niet stellen om de logica die ik zie, niet op mijn waarneming die zou zeggen menselijkerwijs is het vrijwel onmogelijk. Maar zuiver op God en zijn beloftes..
want met Hem als onze waarborg, hoeft er geen wanhoop, geen twijfel, geen angst te zijn.. maar slechts vertrouwen.

En als ik dan moet zeggen, Here ik geloof, maar toch, ik twijfel ben soms zo bang...
ook dat mag..

[mohamed]

Voor de duidelijkheid. Ik val op oudere mannen, 35 plus, met bruine ogen, zwart haar. Het liefst heeft hij een knettergoeie baan, al jaren, dus ook een leuke spaarrekening. Verder moetie ook nog hetzelfde geloven, romantisch en humoristisch zijn. Een geweldig figuur, sixpack hoeft niet, mag natuurlijk wel.. Doe er ook nog leuke schoonfamilie bij en ik ben blij.

Ik hoopte met een beetje schipperen, knippen en bakkebaarden hier nagenoeg aan te voldoen, maar toen las ik:

OOEEPS, ik ben al getrouwd, das waar ook. Met een man van 11 maandjes ouder, blond haar en groene ogen. Niet bepaald sixpack model materiaal en absoluut niet romantisch. Gelooft na een aantal jaar pas precies hetzelfde als ik, is vrachtwagenchauffeur met daarbij behorende salaris en de schoonfamilie... Sja...

Maar o wat istie grappig

Dan ben je overhaast in de boot gegaan vrees ik!

[mohamed]

@ T.A.F. ik ben dan wel geen Mod, maar wil je even een apart topic openen voor je relationele ellende want dit is een vrij luchtig forum.

[TheKeimpe]

Akkoord. Het was laat en ik was moe en boos. Ik had het beter niet gepost.

[christien]

[quote="T.A.F

Mag ik heel eerlijk zijn : waar moet ik voor werken?
Voor wie zou ik me moeten uitsloven om meer te worden?
Voor geld?
Voor mezelf?
Voor status?
dat alles spreekt niet aan quote

Misschien om je dienstbaar op te stellen, voor God en je naasten.
Je hebt geen afgeronde recente vervolgopleiding maar stelt wel eisen aan het werk.
Ga eens startten met vrijwilligerswerk, en stop eens met je arogante houding.
Volgens mij is er nog steeds een Bijbelse opdracht bid & werk. Je bent wel heel erg selectief in je godsdienstbeoefening!!!!


quote T.A.F.
Anderen vinden het geweldig als iemand professioneel is in zorg, ik kijk er dwars doorheen, en vind het achterbaks. quote

Bedankt voor het compliment! Makkelijk om iemand die wel werkt voor zijn geld, en wel probeert hoe gebrekkig misschien ook een stukje naastenliefde te geven de grond in te stampen!

Maar ik daag je uit, wordt vrijwilliger in een zorgcentra en probeer het eens uit hoe waardevol vrijwilligerswerk is. I.p.v. je uitkering te ontvangen en niks terug te doen voor de maatschappij, want dat is toch wel het minste wat je kan doen?

Pfff volgens mij komt een tegenpartij waarmee je in gesprek bent nooit aan bod.
Of dat het nu een leuke meid is, tijdens een sollicitatiegesprek of misschien die broeder die pastorale hulp wil als je misschien ooit predikant bent! Misschien moet je eens leren 'luisteren'