Mijn man slaat mij, en ik houd zielsveel van hem.

[ajl]

Bewonderingswaardig? Nou, dat zie ik zo toch echt niet, hoor. Ik heb geen bewondering, ik heb medelijden. Bewondering zou ik hebben, wanneer ze vertrekt.

Hier idem

Maar de echtgenoot van gruz. heeft een psychiatrisch probleem, een ziekte en daarvoor dient hij zich onder behandeling te stellen.

Misschien heb ik iets over het hoofd gezien, maar volgens mij is er nog geen diagnose gesteld en wordt hier op het forum gezegd dat hij psychiatrisch patiënt is. En aangezien hij gewoon op zijn werk kan functioneren, denk ik persoonlijk dat er geen schizofrenie in het spel is.
Iemand kan ook 'gewoon' heel driftig zijn.

[zomaariemand]

Soms zegt hij tegen me: "Ik ben slecht voor je." Dat zijn de momenten waarop we zo gelukkig zijn dat ik zoiets niet wil horen. Dan zeg ik: "Dat hoef je niet te zeggen, schat, zorg maar dat die boze momenten niet voorkomen, dat is beter."
Hij houdt het soms wekenlang vol.

Mijn verhaal (qua frequentie van hoe vaak het voorkomt) lijkt wat inconsistent. Dat komt omdat het al lang zo gaat. Vroeger gebeurde het af en toe, misschien 1 keer per maand. Toen in een stressvolle periode wel elke twee, drie dagen. Nu neemt de ellende weer af en heb ik hoop dat het echt over gaat.

Ik zou graag willen dat hij "sorry" zei. Dan zou ik het allemaal wel kunnen dragen omwille van het geluk wat er ook is.

Ik denk dat het voor de mensen op dit forum moeilijk te bevatten is dat dat kan, geluk in deze relatie.

Sorry, ik had vanmorgen het gevoel dat je verhaal niet waar was (ik heb iets teveel forumtrolls meegemaakt op de diverse fora waar ik zit en zat). Nu twijfel ik nog steeds over de echtheid van je verhaal, maar ik wil toch wel even reageren.
Je schrijft dat je twijfels hebt over de kerk en God, omdat Hij je nooit hoort. Dat vind ik heel erg om te horen. Ik herken het echter wel heel erg. Ik zal voor je bidden dat je die twijfels kwijtraakt, over je geloof, over je huwelijk en alles.
Ik weet verder niet goed wat ik moet zeggen. Het is zo moeilijk om zo te leven. Ik herken er veel van (behalve dat mijn ex-man geen liefhebbende echtgenoot was tussendoor). Waarom ga je zelf niet eens een paar gesprekken hebben met een pschologe ofzo? Geen therapie, maar een luisterend oor krijgen om zo zelf de boel op een rijtje te krijgen. Ik heb veel ervaring met therapie en psychiater/psychologen. Als je een goede vindt, kan dat heel nuttig zijn.

[mw]

Je wil dat je man sorry zegt, maar tegelijktijd snoer je hem ook de mond als hij erkent dat hij slecht voor je is.

Er wordt hier veelvuldig de bijbel bijgehaald. De bijbel lijkt mij duidelijk genoeg, de posting van Schaapje zegt genoeg.
Nergens, maar dan ook nergens geeft de bijbel aan de man toestemming om een vrouw te mishandelen. Maar de bijbel geeft ook nergens de vrouw toestemming om de mishandeling toe te staan.
Daarnaast kan & mag je niet van God verwachten dat Hij je uit deze situatie haalt, terwijl je zelf je verantwoordelijkheid niet neemt...

Je helpt je man echt niet door bij hem te blijven Gruzelement. Je maakt hem eigelijk alleen maar meer kapot. Hij kan blijkbaar niet omgaan met zijn woede/teleurstelling/ofwelkeemotiedanook. En zolang jij een gewillig slachtoffer blijft zal hij het nooit leren.
Zoek hulp!!! Je hebt de eerste stap gezet door hier je verhaal te doen, durf het dan nu ook tegenover een hulpverlener te doen.
Op deze manier blijf je niet 'gelukkig' met je man, alleen als de mishandeling stoppen zul je gelukkig met hem kunnen worden, zijn en blijven.

Je nickname zegt genoeg over de staat waarin je nu verkeert. Die staat is verre dan die van een gelukkige jonge vrouw...

[zomaariemand]

Trouwens, ik geloof wel dat mannen (mensen) kunnen veranderen, maar dat komt dan wel vanuit zichzelf en is níet eenvoudig.
Jij, gruzelementen, zult dat nooit voor elkaar krijgen als hij het zelf niet wil.

[schaapje]

Wat ik vreemd en vind is dat als mensen zulke woedeuitbarstingen hebben (werken van het vlees)
moeten we dat zonde noemen...en niet net doen alsof deze mensen ziek zijn en misschien dus niet
verantwoordelijk?

Gal.5:18

[Mortlach]

Nou, inderdaad, ik zou maar geen oordeel vellen op grond van 2 of 3 posts door een ander over een mishandelende man. Laat dat maar aan een psychiater over, na het voeren van een x aantal gesprekken.

Dat lijkt mij ook. Laten we nou met zijn allen - inclusief gruz! - geen diagnoses gaan stellen. Daar zijn proffesionals voor.

[Mortlach]

Ik denk dat het voor de mensen op dit forum moeilijk te bevatten is dat dat kan, geluk in deze relatie.

Ik zei al eerder, als je zo gelukkig bent, wat is dan precies het probleem...?

Ik word een beetje moe van je verhaal, eerlijk gezegd. Ik weet nog steeds niet wat je nou wilt en/of verwacht. Een magische pil waardoor je man ineens zijn handjes thuis kan houden? Of een schouderklopje dat je zo goed bent dat je bij hem blijft? Of dat God je wel zal helpen? Mensen die zeggen: 'joh, meid, wat erg...'

Jij vindt blijkbaar het regelmatig afgetuigt worden opwegen tegen het ... ahum... geluk dat je beleeft. Prima toch!

[schelpje3]

Wat ik vreemd en vind is dat als mensen zulke woedeuitbarstingen hebben (werken van het vlees)
moeten we dat zonde noemen...en niet net doen alsof deze mensen ziek zijn en misschien dus niet
verantwoordelijk?

Gal.5:18

Dat lees je ook altijd in de krant, over een dader.
Slechte jeugd, slechte sociale achtergrond, weinig kansen op de arbeidsmarkt enz enz
De trend lijkt soms te zijn dat iemand er niets aan kan doen.
Vroeger zeiden ze simpel en hard: er is een draadje los.
Als een man stelselmatig zijn vrouw aftuigt, is er toch sprake van een achterliggend probleem OF ziekte ?
Als het dan het ene niet is, de ziekte, wat is het dan ? Een kwaal, een aandoening, of gewoon een raar persoon waar dan toch het draadje bij los is ?

[ajl]

of gewoon een slecht en/of opvliegend karakter

( waarmee ik niet wil zeggen dat daar bij deze man sprake van is, maar er hoeft niet altijd een verklaring voor te zijn)

[schelpje3]

Sorry, ik had vanmorgen het gevoel dat je verhaal niet waar was (ik heb iets teveel forumtrolls meegemaakt op de diverse fora waar ik zit en zat). Nu twijfel ik nog steeds over de echtheid van je verhaal, maar ik wil toch wel even reageren.
Je schrijft dat je twijfels hebt over de kerk en God, omdat Hij je nooit hoort. Dat vind ik heel erg om te horen. Ik herken het echter wel heel erg. Ik zal voor je bidden dat je die twijfels kwijtraakt, over je geloof, over je huwelijk en alles.
Ik weet verder niet goed wat ik moet zeggen. Het is zo moeilijk om zo te leven. Ik herken er veel van (behalve dat mijn ex-man geen liefhebbende echtgenoot was tussendoor). Waarom ga je zelf niet eens een paar gesprekken hebben met een pschologe ofzo? Geen therapie, maar een luisterend oor krijgen om zo zelf de boel op een rijtje te krijgen. Ik heb veel ervaring met therapie en psychiater/psychologen. Als je een goede vindt, kan dat heel nuttig zijn.[/quote]

Als je tot God bidt over een bepaalde zonde in je leven, of probleem, en je bidt alleen maar en doet er zelf daadwerkelijk niets aan, kan het zijn dat God je gebed niet verhoort. Het is niet lijdzaam blijven en dan maar hopen en bidden dat God dit wel voor je op gaat lossen.
Ik zei al eerder in een ander topic, God verhoort niet elk gebed ! Soms omdat wij in de zonde blijven liggen en niet van plan zijn ons er van los te maken, soms om ons geloof op de proef te stellen of ons te scherpen.

[Gruzelement]

Ik word een beetje moe van je verhaal, eerlijk gezegd. Ik weet nog steeds niet wat je nou wilt en/of verwacht. Een magische pil waardoor je man ineens zijn handjes thuis kan houden? Of een schouderklopje dat je zo goed bent dat je bij hem blijft? Of dat God je wel zal helpen? Mensen die zeggen: 'joh, meid, wat erg...'

Jij vindt blijkbaar het regelmatig afgetuigt worden opwegen tegen het ... ahum... geluk dat je beleeft. Prima toch!

Zoals ik eerder tegen je zei, ik weet zelf niet wat ik wil van dit forum. Er zijn reacties waar ik wel degelijk moed van krijg, ik ben geschrokken (tijdens het typen van de allereerste post en bij het zien van de reacties) dat het verhaal er zo schokkend uit ziet als het aan 1 stuk uitgetypt is. Ik ben geschrokken dat iedereen zo geschokt is. Waarom? Ben ik blijkbaar zo naief? Ik word hier als naief gezien door mensen die waarschijnlijk jonger zijn dan ikzelf.

Na het lezen van de reacties zie ik ook dat iedereen maar 2 opties ziet. Weg of hulp zoeken. Weg kan ik niet en hulp zoeken durf ik (nog) niet. Hij wil het wel maar durft ook niet, of hij heeft een beetje een aversie vanwege eerdere ervaringen.

Verder zie ik aan jouw reacties, lieve Mortlach, dat je van harte hoopt dat het goed komt. Bedankt daarvoor, al is het alleen dit wat ik meeneem dan doet het me nog goed. Voor jou is het evident dat ik bij hem weg moet. Ik zeg dat dat niet kan en vertoon daarmee in jouw ogen iets van slapheid. Ik heb ondanks alles zo veel te verliezen. Niet in het minst een belangrijk deel van mijn leven.
Ik ben bang dat jij voorbij gaat aan 1 ding: ik ken de man al zo lang. Ik weet hoe hij gaat reageren als iemand iets zegt, ik begrijp hem als hij me aankijkt en zijn wenkbrauwen optrekt.
Daarom zijn zijn uitbarstingen voor mij totaal onbegrijpelijk, het lijkt wel of het een ander persoon is die los van hem staat. Misschien dat ik daardoor nog van de rustige, lieve man in hem kan houden.

(Als je moe van mij wordt, moet je niet meer lezen, die optie heb jij wel, want ik ben niet met jou getrouwd.)

[schelpje3]

Als jij nog een 3e optie weet te bedenken ?

[schaapje]

quote="schelpje3"

Gal.5:18

Dat lees je ook altijd in de krant, over een dader.
Slechte jeugd, slechte sociale achtergrond, weinig kansen op de arbeidsmarkt enz enz
De trend lijkt soms te zijn dat iemand er niets aan kan doen.[/quote]


En toch zie ik wel eens mensen die al die dingen hebben mee gemaakt, en heel anders reageren.
Bv. in je jeugd mishandelt te zijn, betekent niet dat je je eigen kinderen ook mishandelt.
Ik weet dat ook niet te verklaren, het heeft denk ik te maken met ons geweten, en hoeveel haat
we toelaten in ons hart.

Vroeger zeiden ze simpel en hard: er is een draadje los.
Als een man stelselmatig zijn vrouw aftuigt, is er toch sprake van een achterliggend probleem OF ziekte ?

Er zal zeker een achterliggend probleem zijn, als iemand zo stelselmatig zijn vrouw aftuigt.
Maar het feit alleen al dat zo,n persoon na 10 jaar nog geen hulp wil zoeken, zegt toch al genoeg
hoe genadeloos hij kan zijn, helemaal gericht op zich zelf, en niet ziet dat de ander hier op een
verschrikkelijke manier beschadigd wordt, waarschijnlijk heeft hij voor zich zelf al excuses bedacht.

[zomaariemand]

Sorry, ik had vanmorgen het gevoel dat je verhaal niet waar was (ik heb iets teveel forumtrolls meegemaakt op de diverse fora waar ik zit en zat). Nu twijfel ik nog steeds over de echtheid van je verhaal, maar ik wil toch wel even reageren.
Je schrijft dat je twijfels hebt over de kerk en God, omdat Hij je nooit hoort. Dat vind ik heel erg om te horen. Ik herken het echter wel heel erg. Ik zal voor je bidden dat je die twijfels kwijtraakt, over je geloof, over je huwelijk en alles.
Ik weet verder niet goed wat ik moet zeggen. Het is zo moeilijk om zo te leven. Ik herken er veel van (behalve dat mijn ex-man geen liefhebbende echtgenoot was tussendoor). Waarom ga je zelf niet eens een paar gesprekken hebben met een pschologe ofzo? Geen therapie, maar een luisterend oor krijgen om zo zelf de boel op een rijtje te krijgen. Ik heb veel ervaring met therapie en psychiater/psychologen. Als je een goede vindt, kan dat heel nuttig zijn.

Als je tot God bidt over een bepaalde zonde in je leven, of probleem, en je bidt alleen maar en doet er zelf daadwerkelijk niets aan, kan het zijn dat God je gebed niet verhoort. Het is niet lijdzaam blijven en dan maar hopen en bidden dat God dit wel voor je op gaat lossen.
Ik zei al eerder in een ander topic, God verhoort niet elk gebed ! Soms omdat wij in de zonde blijven liggen en niet van plan zijn ons er van los te maken, soms om ons geloof op de proef te stellen of ons te scherpen.

Ik begrijp je link met mijn eerdere post niet zo goed.

[schelpje3]

Ik inmiddels ook niet meer.
Ik denk dat ik afgeleid werd ergens door en iets anders wilde quoten.
Sorry, laat verder maar