talenten van een moeder...

[hieke]

Tja, zo zie je dat die artikelen ook niet altijd kloppen, want echt bijna iedere beginnende dierenarts (bijna allemaal vrouw ook) wil parttime werken (= 38 a 40 uur) En omdat er nauwelijks dierenartsen te krijgen zijn, moet men het daar wel mee doen.

In het Tijdschrift voor diergeneeskunde stond laatst ook een artikel dat vrouwen er mee stoppen omdat ze het te zwaar vinden. De onregelmatigheid, de diensten.........En ja, dat hoort er nu eenmaal allemaal bij . Zij willen dus die 38 uur, en dat botst wel met wat de werkelijkheid. Een aangereden hond kun je nu eenmaal niet laten liggen tot de volgende ochtend. Zij gaan dus massaal het bedrijfsleven in.
Waarschijnlijk heeft het NRC die klok horen luiden (maar het is dus iets meer genuanceerd )

Ik woon ook in de Randstad. Grappig dat het dus blijkbaar een groot verschil maakt in welke kringen je je begeeft. Mijn (vrouwelijke) familieleden en kennissen/studiegenoten kregen juist jong kinderen, en gaan na hun 30e carriere maken.
Ik ben overigens wel erg benieuwd hoe die trend zich gaat ontwikkelen. Op oudere leeftijd neemt de kans op een gehandicapt kind immers toe, en de kans om niet spontaan zwanger te worden ook. In die zin ben ik er dan ook voorstander van om eerst kinderen te krijgen, en daarna carriere te maken. Hoewel dat, zoals al gezegd is, niet voor iedereen haalbaar is, en ook niet in elke sector.

[hieke]

Wow leuke plannen heb je Hieke, klinkt als een hele mooie uitdaging.
Nee, zelfstandig kan als psycholoog moeilijk. Je moet daarvoor in ieder geval de gz-opleiding gedaan hebben, omdat je anders niet binnen de zorgverzekering valt. Dat is momenteel een beetje het probleem in psychologenland, er is wel veel vraag naar gz-psychologen, maar er zijn heel weinig opleidingsplekken. Voor mij is het nu wel belangrijk op werkervaring op te doen, want zonder ervaring kom je nergens binnen.
Afgelopen jaar heb ik nog een poging gedaan om leraar te worden in het voortgezet onderwijs, daarin is natuurlijk wel veel werkgelegenheid. Maar zo'n klas pubers bleek niet helemaal voor mij weggelegd te zijn. Maar goed wel weer een nieuwe ervaring erbij

Het lijkt me best naar als je gewoon niet het werk kunt vinden wat je graag wil doen.

Ik heb pedagogiek gestudeerd, ook niet echt een richting met gunstige werkkansen. Daarna ook nog wel cursussen gedaan. Maar ik heb dus het voordeel van het werk van mijn man. Toch een soort van kruiwagen. Anders was ik die studie misschien niet eens gaan doen........Bovendien is mijn baan ook meer voor "erbij". Ik ben geen kostwinner, en wanneer ik geen carriere maak is dat voor mij ook prima, er is genoeg te doen aan vrijwilligerswerk bijvoorbeeld. En daar haal ik ook veel voldoening uit.

[Em.]

@ Hieke: gaaf! Leuk om dat nu nog te gaan doen. En idd 30 jaar is nog een heleboel

[sientje]

ik wil ook graag aan de studie,maar weet niet of dat te combineren valt met een gezin(man+4kinders)
Ik overweeg een HBO studie Maatschappelijk werk en Dienstverlening die 3 jaar duurt.
iemand die hier ervaring mee heeft, of tips?

[Jannoek]

@hieke ik kan alleen de beelden van ajl en em. onderschrijven. Ook in mijn omgeving geen dames met kindjes en een universitaire studie achter de rug die stoppen met werken.
Ook voor mij geldt dat ik als ik stop, ik echt niet verwacht ooit weer in mijn eigen 'vakgebied' aan de slag te kunnen, en dan heb ik nog een heel brede studie achter de rug (Sociale geografie en planologie).

wellicht heeft het er ook mee te maken dat hbo opleidingen hogere beroeps opleidingen zijn. Die leiden echt op voor een specifiek beroep, dat kan je denk ik ook makkelijker oppakken na een pauze. Na een universitaire studie zijn er nog ontzettend veel mogelijkheden, al is de ene studie veel specifieker op een bepaald beroep gericht dan de andere. Oud studiegenoten van mij zijn ook overal en nergens beland.

[ajl]

Tja, zo zie je dat die artikelen ook niet altijd kloppen, want echt bijna iedere beginnende dierenarts (bijna allemaal vrouw ook) wil parttime werken (= 38 a 40 uur) En omdat er nauwelijks dierenartsen te krijgen zijn, moet men het daar wel mee doen.

In het Tijdschrift voor diergeneeskunde stond laatst ook een artikel dat vrouwen er mee stoppen omdat ze het te zwaar vinden. De onregelmatigheid, de diensten.........En ja, dat hoort er nu eenmaal allemaal bij . Zij willen dus die 38 uur, en dat botst wel met wat de werkelijkheid. Een aangereden hond kun je nu eenmaal niet laten liggen tot de volgende ochtend. Zij gaan dus massaal het bedrijfsleven in.
Waarschijnlijk heeft het NRC die klok horen luiden (maar het is dus iets meer genuanceerd )

Het was ook een heel genuanceerd stuk in het NRC. Vrouwen wilden inderdaad parttimen. Het probleem dat werd omschreven was dat veel dierenartsenpraktijken klaar zijn en men met een man ( of vrouw ) of 3 de diensten moeten opvangen. Dat is nu alleen niet meer mogelijk, omdat veel vrouwen met een gezinsleven zitten. De 'mannen'van vroeger hadden ook een gezinsleven, maar vaak een vrouw die niet werkte en thuis alles opving. Dat is nu natuurlijk niet meer zo. Stellen werken vaak parttime en als men kinderen heeft, kan je gewoon niet zoveel uren maken, omadt je toch met de opvang zit.

Eigenlijk is de tendens c.q. probleem van de dierenartsen hetzelfde als van de huisartsen in het verleden. Die waren ook niet meer van plan om de helft van de week bereikbaarheidsdiensten te hebben. Dat is nu opgelost met de HAP, maar er zijn gewoon minder dierenartsen.

[ajl]

Ik ben overigens wel erg benieuwd hoe die trend zich gaat ontwikkelen. Op oudere leeftijd neemt de kans op een gehandicapt kind immers toe, en de kans om niet spontaan zwanger te worden ook. In die zin ben ik er dan ook voorstander van om eerst kinderen te krijgen, en daarna carriere te maken. Hoewel dat, zoals al gezegd is, niet voor iedereen haalbaar is, en ook niet in elke sector.

Dan is de vraag wel, wat is oudere leeftijd? In refokringen is kinderen rond je 30e krijgen al op oudere leeftijd, maar in seculiere kringen is dat nog redelijk op tijd. Ik weet wel dat je vruchtbaarheid rond je 25e het grootst is en het risico op afwijkingen toeneemt als je 35 jaar of ouder bent. Dat is voor ons tenminste wel een reden om er nu 'snel' een paar achter elkaar te krijgen, al heb ik nu niet de indruk dat mijn vruchtbaarheid op mn 33e aan het afnemen is

[hieke]

Het was ook een heel genuanceerd stuk in het NRC. Vrouwen wilden inderdaad parttimen. Het probleem dat werd omschreven was dat veel dierenartsenpraktijken klaar zijn en men met een man ( of vrouw ) of 3 de diensten moeten opvangen. Dat is nu alleen niet meer mogelijk, omdat veel vrouwen met een gezinsleven zitten. De 'mannen'van vroeger hadden ook een gezinsleven, maar vaak een vrouw die niet werkte en thuis alles opving. Dat is nu natuurlijk niet meer zo. Stellen werken vaak parttime en als men kinderen heeft, kan je gewoon niet zoveel uren maken, omadt je toch met de opvang zit.

Eigenlijk is de tendens c.q. probleem van de dierenartsen hetzelfde als van de huisartsen in het verleden. Die waren ook niet meer van plan om de helft van de week bereikbaarheidsdiensten te hebben. Dat is nu opgelost met de HAP, maar er zijn gewoon minder dierenartsen.

Klopt, en daarom moeten de dierenartsen met een eigen praktijk wel al die diensten blijven draaien, want er zijn simpelweg geen mensen meer te krijgen die full-time willen werken.
Het is bijna hetzelfde als bij huisartsen, alleen wel met een allesbepalend verschil: dierenarts is een vrij beroep, en afhankelijk van marktwerking. Wisselen van huisarts omdat je niet tevreden bent kan niet heel makkelijk, bij een dierenarts wisselt men al als men er om 6 uur 's avonds niet terecht kan.

[hieke]

Dan is de vraag wel, wat is oudere leeftijd? In refokringen is kinderen rond je 30e krijgen al op oudere leeftijd, maar in seculiere kringen is dat nog redelijk op tijd. Ik weet wel dat je vruchtbaarheid rond je 25e het grootst is en het risico op afwijkingen toeneemt als je 35 jaar of ouder bent. Dat is voor ons tenminste wel een reden om er nu 'snel' een paar achter elkaar te krijgen, al heb ik nu niet de indruk dat mijn vruchtbaarheid op mn 33e aan het afnemen is

Je bent optimaal vruchtbaar tussen de 18 en 31. Daarna neemt de vruchtbaarheid af, net als de kwaliteit van de eicel.

[ajl]

De theorie ken ik

Ik merk er bij mij persoonlijk nog niets van dat mijn vruchtbaarheid afneemt. Voor de duidelijkheid; ik ben nu zwanger en elke keer als wij met anticonceptie stoppen, ben ik binnen een maand zwanger. Vandaar mijn opmerking

[hieke]

@hieke ik kan alleen de beelden van ajl en em. onderschrijven. Ook in mijn omgeving geen dames met kindjes en een universitaire studie achter de rug die stoppen met werken.
Ook voor mij geldt dat ik als ik stop, ik echt niet verwacht ooit weer in mijn eigen 'vakgebied' aan de slag te kunnen, en dan heb ik nog een heel brede studie achter de rug (Sociale geografie en planologie).

wellicht heeft het er ook mee te maken dat hbo opleidingen hogere beroeps opleidingen zijn. Die leiden echt op voor een specifiek beroep, dat kan je denk ik ook makkelijker oppakken na een pauze. Na een universitaire studie zijn er nog ontzettend veel mogelijkheden, al is de ene studie veel specifieker op een bepaald beroep gericht dan de andere. Oud studiegenoten van mij zijn ook overal en nergens beland.

Ja, het kan dat je het niet herkent. Zoals al gezegd is het een opkomende trend, die wellicht nog niet is doorgedrongen tot jouw omgeving. Uiteraard is het nog steeds een grote minderheid die stopt, maar men heeft dus geconcludeerd dat daar een stijging in te zien is. En ik heb dat ook in mijn eigen omgeving geconcludeerd. Blijkbaar ga ik dus veel met trendsetters om

[hieke]

De theorie ken ik

Ik merk er bij mij persoonlijk nog niets van dat mijn vruchtbaarheid afneemt. Voor de duidelijkheid; ik ben nu zwanger en elke keer als wij met anticonceptie stoppen, ben ik binnen een maand zwanger. Vandaar mijn opmerking

Ja, dat herken ik ook wel. Maar ik kon niet aan de buitenkant zien wat de kwaliteit van mijn eicel was op dat moment. Het gaat natuurlijk niet alleen om al dan niet zwanger raken.....

[ajl]

[
Ja, het kan dat je het niet herkent. Zoals al gezegd is het een opkomende trend, die wellicht nog niet is doorgedrongen tot jouw omgeving. Uiteraard is het nog steeds een grote minderheid die stopt, maar men heeft dus geconcludeerd dat daar een stijging in te zien is. En ik heb dat ook in mijn eigen omgeving geconcludeerd. Blijkbaar ga ik dus veel met trendsetters om

Het ligt er misschien ook aan of je in een seculiere omgeving zit of in een kerkelijke omgeving. Ik merk tocht dat het in een kerkelijke omgeving nog vaker 'normaler'wordt gevonden om te stoppen met werken dat in een seculiere omgeving. Daar staat de tendens van 'financiële onafhankelijkheid'van de vrouw nog hoog in het vaandel. Dus ik vraag mij af of je kan spreken van een trendbreuk, maar of het niet statistisch gezien hetzelfde percentage is.

[esli]

Voor mij is dat (afnemende vruchtbaarheid) ook zeker de reden om nu serieus te overwegen niet eerst te wachten op mijn droombaan, daar een vast conctract zien te krijgen en dan pas kinderen, wat veel vrouwen in mijn omgeving wel doen. Ik ben nu 27, dus nu ben ik nog jong maar voor ik dat vaste contract heb ben ik waarschijnlijk minstens 3 jaar verder en met de huidige ontwikkelingen waarschijnlijk nog wel meer.

[ajl]

Dat was voor mij ook een reden om geen droombaan na te streven. Ik was op mijn 27e klaar met mijn studie en kreeg een baan. Eerst had ik nog het idee om mijn droombaan na te streven, maar ik zag al vrij snel de voordelen van mijn huidige werk in in combi met kinderen krijgen. Ik heb wel gewacht op een vast contract ( 2 jaar later) en ben op de dag van ondertekening gestopt met de anticonceptie. Ik was dus nog net 29 toen ik mijn eerste kreeg, 31 met de tweede en 33 met de derde. En daarna zien wij het wel.