Toch denk ik dat je wel goed op moet blijven passen, je kunt wel zeggen ik 'moet' niks. Maar toch ga je nog na je werk toe, ondanks dat je het misschien zelf kunt indelen... Volgens mij is iedereen in z'n vakantie wel bezig, maar het moeten is er vaak niet, je kunt lekker voor jezelf dingen doen. Wat ik me nog wel afvraag moet je nu niet naar de bedrijfsarts? Je teamleider kan je toch niet zomaar voor langere tijd ziekmelden? Het zal geen kwestie zijn van 2 weekjes... En net wat TK ook zegt; naar buiten en bewegen! Veel sterkte verder !
Zelf heb ik dan zo'n 2,5 jaar geleden een depressie gehad maar ik heb me na die tijd nooit meer de oude gevoeld. Ik kan gewoon niet meer wat ik voor die tijd allemaal deed... Heb toen ook echt afstand moeten nemen van beroep waar ik in verder wou, ik kon het gewoon niet aan. Soms denk ik wel eens dat ik er ook tikje van een burnout bij had, maar dat is verder nooit bewezen... Het gaat nu stukken beter met me, maar ik moet o zo op blijven letten, ik kan erg moeilijk nee zeggen en moet er dan ook voor waken dat ik m'n eigen rust en ontspanning ook krijg. Dan heb ik er ook wel een chronische lichamelijk 'probleem' bij waardoor ik ontzettend op m'n grenzen moet letten, ga ik daar overheen dan moet ik het weer een aantal dagen bezuren. Waardoor ik heel bewust m'n dagen moet indelen. Zoals het nu lijkt zal ik ook nooit volledig aan het werk kunnen, alleen al aan m'n opleiding heb ik me handen meer als vol en wil toch binnenkort proberen om volledig na school tegaan. Ieder weekend ben ik aan het einde van m'n latijn en voor m'n gevoel moet ik echt opladen dan. M'n energieniveau is nog erg laag, alles vergt veel van me, de arts zegt me dan ook geef je lichaam de tijd om te herstellen zover dat het nog kan... Je lichaam geeft het ook wel aan, zo word ik rood en ga zweten, al voel ik hetzelf al veel eerder maar vooral richting andere vind ik het dan wel eens moeilijk om mezelf eraan toe tegeven. Maar toch denk ik wel, wat is de mens toch wonderlijk geschapen, je lichaam reageert gewoon zo op elkaar. Maar toch blijf ik het wel eens moeilijk vinden, je bent jong en mensen verwachten dan ook dat je alles kunt, maar dat dat niet voor iedereen haalbaar is lijkt bij sommige dan niet te landen. Maar ik moet echt mezelf voorp zetten i.p.v. anderen... Of zeg ik nu iets heel raars?