over de wil

[1a2b3c]

Pietpiet schreef: Ik kan toch niet begrijpen dat als er staat dat het geloof (of geloven wat u wilt) een genadegave is dat u dat dan niet wilt zien als iets wat geschonken moet worden.

Het vermogen om te geloven is niet bij de schepping verloren gegaan maar hebben we, net als alle andere gaven 'gewoon' meegekregen bij onze geboorte. Zo kan er geen enkele verontschuldiging zijn als de mens het evangelie niet gelooft, wat wel zo zou zijn als hij er een apart soort geloof voor nodig zou hebben wat hem niet is meegegeven bij zijn geboorte.
Dus als alles er is, het volbrachte werk van Jezus, het evangelie dat bij de mens gebracht wordt, alle natuurlijke vermogens, dan is het 1000% eigen schuld als hij verloren gaat.
Dat de mens uit zichzelf niet gelooft betekend niet dat hij niet kan geloven. Ik ben het met u eens als u zegt dat wij onze wil niet kunnen veranderen om opeens het goede te willen,(dat is iets wat God belooft te zullen doen, Ik zal u een nieuw hart geven..) maar we kunnen wel ervoor kiezen om ondanks onze onwil God te gaan zoeken met onze natuurlijke vermogens. En het staat toch echt in de Bijbel dat wie zoekt vindt. Onze wil is niet zo gebonden dat je niet tegen je wil in kan kiezen.
Als God spreekt over de dingen die Hij zal doen (nieuw hart geven, schapen toebrengen enz.) hebben we het over Gods kant van de zaak en niet over de onze, dus dat is iets wat buiten onze verantwoording valt.
Onze verantwoording is te DOEN de dingen die Hij ons vraagt en als we dat doen is Hij het van Zijn kant, die de dingen doet die wij niet kunnen, Zijn kant van de zaak dus. En dat doet Hij niet omdat we daar dan recht op hebben maar omdat Hij dat belooft heeft. En zo hebben we het kringetje weer rond.

De voorgeschreven weg is zoeken, bidden, kloppen, strijden, en daar staan beloftes op
Natuurlijk kan God ook anders werken maar daar staan geen beloften voor in de Bijbel.
God kan bijv. ook iemand die in de kroeg zit opeens overtuigen en bekeren en dat is wel gebeurd ook maar dat is niet Zijn 'gewone' weg. Zo heeft Paulus ook geen gewone weg gehad.

U zegt: En gelukkig dat de overtuigingskracht van de prediking om ons tot geloven te bewegen niet de oorzaak is van de bekering maar het werk van de Heilige Geest die de prediking als middel gebruikt.

Het is het allebei, van de kant van de mens komt hij door de prediking tot geloof, het geloof is uit het gehoor...enz. Overtuigingskracht wordt zeker ook gebruikt (dwing ze in te komen, ....bewegen de mensen tot geloof, wij bidden van Christus wege, laat u met God verzoenen).
God van Zijn kant werkt op een verborgen manier in de mens die dat op dat moment totaal niet kan zien.
God dwingt een mens niet. Jezus en de gelovigen worden in de Bijbel vergeleken bij een bruid en bruidegom.
En zoals een bruidegom zijn bruid niet dwingt, want hij wil geen gedwongen liefde, zo dwingt God een zondaar niet maar Hij overreed hem door Zijn Woord (prediking) . Dat is juist het werk van de H.G. dat we gaan kiezen voor Hem, dat we gaan willen/geloven. (Gods kant en onze kant tegelijk)
En dat moment is ook het moment van de wedergeboorte. Een munt heeft twee kanten en toch is het maar één munt.
Gods kant is alles te geven en onze kant is onze verantwoordelijkheid. Tegenstrijdig??? Bij God niet.
Wij moeten van onze kant verantwoording afleggen en niet van Gods kant.

[Jantjes]

Van harte mee eens 1a2b3c.
Het is jammer dat Pietpiet niet wilt inzien dat er een 'Gods kant' en een 'mensen kant' is.
Ook de Dordtse Leerregels hebben dat niet begrepen. Dat bewijst D.L. Hfdst 3/4 Par.13 wel als er staat: De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen. Ook de Dordtse leerregels is op de leest van Gomaris geschoeid. Hiermee wil ik niet zeggen dat de D.L. en leugen is, zeker niet, maar wel veel té eenzijdig belicht. Geen onderscheid gemaakt tussen Gods kant en mensen kant.

[Bastiaan30]

En nu over de stokbewaarder:
Naar mijn mening biedt de kanttekening die je aanhaalt geen grond om te zeggen dat de kinderen al kinderen des verbonds waren. De kinderen zijn in het verbond begrepen in hun ouders. Dus als de stokbewaarder in Christus zou geloven, zouden Hij en hij een verbond aangaan, waarin ook de kinderen van de stokbewaarder zijn begrepen.

Beste TheKeimpe,

Ik zie aan uw antwoord dat ik eerst even wat moet uitleggen.

Aller eerst moet je even de bladzijde dicht slaat over de opvatting zoals veel kerken en de Ger.Gem. dat leren over de doop, dat de doop in de plaats van de besnijdenis gekomen is.

Dan ga ik er even vanuit dat u in Nederland geboren bent en daardoor bent u dus een Nederlander. Eveneens zo als een Jood in Israël geboren wordt is dat een Israëliet. Zoals je weet is Israël ‘Gods verbondsvolk’. Daarom worden joden in Israel Gods verbondsvolk genoemd. De stokbewaarder was dus zo iemand een Jood in Israel geboren en daardoor een bondeling. Dat bedoeld de kantekenaren te zeggen als zij zeggen: ‘kinderen des verbonds’.

Nu is het waar wat Paulus zegt dat niet al Israel is wat Israel genoemd wordt. Dit had ook betrekking op de stokbewaarder wat blijkt uit zijn roep: ‘wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?’. Hij voelde zich niet zalig met de wettelijke godsdienst. Vandaar dat Paulus en Silas het ontbrekende deel verkondigde namelijk ‘geloof alleen’.

De kantekenaren zeggen dus niet, zoals u het opvat, dat zij al in het verbond waren dus wedergeboren mensen. Nee zeker niet want dat blijkt weer uit het feit dat zij, de stokbewaarder met zijn huis, lieten dopen. Of daar kinderen bij geweest waren dat weet ik niet, het staat er letterlijk in ieder geval niet.

Zoals je weet is die periode dat alleen Israel het verbondsvolk was, toen voorbij. Er waren toen al vele niet Joden bij dat verbond ingelijfd, zo ook deze cipier. De kanttekeningen geven dat ook aan, dat hij en zijn gezin, ongeacht of er kinderen bij waren of niet, in dat verbond werden ingelijfd. Het wil dus niet zeggen dat hij al Jood was, dat staat nergens en hebben de kanttekenaren ook niet op een briefje van boven doorgekregen.

"Gij en uw huis" slaat op hem en zijn gezin. De cipier was waarschijnlijk gewoon een romein hoor.

Ik geef gelijk toe als ik het fout heb omdat het niet zo duidelijk uitkomt. De kantekenaren zeggen: Dat is, huisgezin, uwe vrouw en kinderen, als kinderen des verbonds.
Het ‘werden’ geen kinderen van het verbond, het ‘waren’ kinderen van het verbond, dus joden of Israëlieten.

Nee, het slaat op hen die door het geloof bij het verbond zijn gekomen, zoals Paulus later ook aangeeft dat de kinderen van gelovigen heilig zijn. Zo staat het er ook: Geloof en u en uw huisgezin zullen gered worden.

Waarom lees ik in het NT toch nooit deze uitdrukking "bij het verbond ingelijfd of er bijgekomen", de Heere voegde toe tot de Gemeente, is wat ik lees.
In Luc22:19,20 staat wat het teken van het Nieuwe Testament(verbond) is.
NA geloof dus pas, en nadat men zichzelf beproeve.
Als baby op een genade erf gezet worden en dan op je 18de belijdenis doen (meestal van de leer, ipv een boetedoening aan de Verlosser) spreekt me derhalve niet aan.Doop is in ieder beschreven geval verbonden aan geloof en wedergeboorte, wat van een baby nog niet gezegd kan worden.
Vandaar dat ik jantjes standpunten allemaal veel geloofwaardiger en bijbelser vind dan de rest.

[T.A.F.]

De eis voor genade is "doe Gods wil"

Dit lezen wij als Christus Jezus spreekt over wie Hij binnen zal laten :
Ik laat binnen Hen die Mij liefhebben;
Zij die Mij liefhebben, doen Mijn wil.

En ook in de welbekende text :
"Niet iemand die zegt Here Here, zal het Koninkrijk beërven, maar eenieder die doet de Wil van de Vader"

Hieruit maak ik duidelijk op dat Behoudenis VOORWAARDELIJK is, en dat de voorwaarde is "Wij moeten Gods Wil doen"
Hier is echter de spagaat, niemand KAN die wil volledig doen UIT ZICHZELF.

Als we dan verder zien, dan zien we spreken over het dienen van Meesters, in het bijzonder deze text :
"Wie Mijn boodschap hoort en warm word en zich ijvert, dat is goed in Gods ogen,"
-> hier word gesproken van ijver, ijver is niet altijd succes, maar het is een diep geworteld streven tot.
"Wie Mijn boodschap hoort en er koud onder blijft, die zal ook koud gelaten worden voor God"
> hier blijkt duidelijk dat het de mens zichzelf veroordeeld, want God verkiest niet mensen tot hel, maar laat zulke mensen gewoon "koud, oftewel met rust"
MAAR
"wie LAUW is, DIE spuugt God uit, want niemand kan twee heren dienen!"
Dienen is een hartsgesteldheid, en als je probeerd twee meesters te dienen, dien je dus God niet volledig, en God zal je dan afwijzen.

Doe Mijn Wil.
Dien de Meester
Zoek Mij Oprecht.

Alle voorwaardes die gesteld worden aan deelschap aan Genade, zijn werkwoorden, die dus handeling van ons vragen.
Hoe zouden wij deze kunnen DOEN als wij geen vrije wil bezitten?

Daar is mijnsinziens slechts een antwoord op : Van natuure zijn wij geneigd tot alle kwaad, inzicht dat wij deze andere keuze moeten maken, kunnen wij uit onszelf niet maken. Ons word dit inzicht dus geschonken! Verkozen tot keuzevrijheid!
Ik klop (God komt eerst tot ons) wie zal opendoen?

Het is dus overduidelijk dat zonder een handelen van God, al ons handelen dood werk is, en zinloos, maar toch God verkiest in ons werk een zekere voorwaarde te leggen.
Geloof ik dat elke keuze die ik maak, door God mij is opgedragen? Nee IK maak ze.
Echter de vrijheid om te KUNNEN kiezen, om in te zien dat ik me moet bekeren, DIE is me door verkiezing geschonken.
De mensen die die vrijheid niet hebben ontvangen zijn niet verkozen tot hel, zij zijn eenvoudigweg "koud" gelaten.

Echter betekend dit ook dat wij automatisch ook deze keuzevrijheid juist gebruiken?
Theoretisch moet ik me hier aansluiten bij armenius, JA we kunnen ook verkeerd kiezen, immers deed adam dat ook niet?
Echter in het licht van Gods genade lijkt me dit onwaarschijnlijk, GOD zal niet loslaten wat Het werk van ZIJN hand begon,
echter kan het zijn dat wij BEWUST God wegsturen? ja, staat er niet genoemd de zonde tegen de Geest?

Ik zou uiteindelijk de 5 regels van calvinisten en armenius niet zo fel tegenover elkaar zetten.

Voor onze bezinning is het Goed te zien, dat wij enkel door verkiezing gered zijn, en bewust te zijn ten diepste hebben wij geen vrije wil.
Voor onze daadkracht, om onszelf tot de ijver te stellen die van ons word ge-eist hebben we geloof nodig dat wij daar ook de wilskracht voor nodig hebben.
Daartoe zou ik stellen dat beiden waar zijn.

Ten diepste hebben we geen vrije wil, als we er bezinnend over gaan nadenken, maar in praktijk moeten we handelen alsof we er wel een hebben.

[Jantjes]

De eis voor genade is "doe Gods wil"

Dit lezen wij als Christus Jezus spreekt over wie Hij binnen zal laten :
Ik laat binnen Hen die Mij liefhebben;
Zij die Mij liefhebben, doen Mijn wil.

En ook in de welbekende text :
"Niet iemand die zegt Here Here, zal het Koninkrijk beërven, maar eenieder die doet de Wil van de Vader"

Hieruit maak ik duidelijk op dat Behoudenis VOORWAARDELIJK is, en dat de voorwaarde is "Wij moeten Gods Wil doen"
Hier is echter de spagaat, niemand KAN die wil volledig doen UIT ZICHZELF.

Als we dan verder zien, dan zien we spreken over het dienen van Meesters, in het bijzonder deze text :
"Wie Mijn boodschap hoort en warm word en zich ijvert, dat is goed in Gods ogen,"
-> hier word gesproken van ijver, ijver is niet altijd succes, maar het is een diep geworteld streven tot.
"Wie Mijn boodschap hoort en er koud onder blijft, die zal ook koud gelaten worden voor God"
> hier blijkt duidelijk dat het de mens zichzelf veroordeeld, want God verkiest niet mensen tot hel, maar laat zulke mensen gewoon "koud, oftewel met rust"
MAAR
"wie LAUW is, DIE spuugt God uit, want niemand kan twee heren dienen!"
Dienen is een hartsgesteldheid, en als je probeerd twee meesters te dienen, dien je dus God niet volledig, en God zal je dan afwijzen.

Doe Mijn Wil.
Dien de Meester
Zoek Mij Oprecht.

Alle voorwaardes die gesteld worden aan deelschap aan Genade, zijn werkwoorden, die dus handeling van ons vragen.
Hoe zouden wij deze kunnen DOEN als wij geen vrije wil bezitten?

Daar is mijnsinziens slechts een antwoord op : Van natuure zijn wij geneigd tot alle kwaad, inzicht dat wij deze andere keuze moeten maken, kunnen wij uit onszelf niet maken. Ons word dit inzicht dus geschonken! Verkozen tot keuzevrijheid!
Ik klop (God komt eerst tot ons) wie zal opendoen?

Het is dus overduidelijk dat zonder een handelen van God, al ons handelen dood werk is, en zinloos, maar toch God verkiest in ons werk een zekere voorwaarde te leggen.
Geloof ik dat elke keuze die ik maak, door God mij is opgedragen? Nee IK maak ze.
Echter de vrijheid om te KUNNEN kiezen, om in te zien dat ik me moet bekeren, DIE is me door verkiezing geschonken.
De mensen die die vrijheid niet hebben ontvangen zijn niet verkozen tot hel, zij zijn eenvoudigweg "koud" gelaten.

Echter betekend dit ook dat wij automatisch ook deze keuzevrijheid juist gebruiken?
Theoretisch moet ik me hier aansluiten bij armenius, JA we kunnen ook verkeerd kiezen, immers deed adam dat ook niet?
Echter in het licht van Gods genade lijkt me dit onwaarschijnlijk, GOD zal niet loslaten wat Het werk van ZIJN hand begon,
echter kan het zijn dat wij BEWUST God wegsturen? ja, staat er niet genoemd de zonde tegen de Geest?

Ik zou uiteindelijk de 5 regels van calvinisten en armenius niet zo fel tegenover elkaar zetten.

Voor onze bezinning is het Goed te zien, dat wij enkel door verkiezing gered zijn, en bewust te zijn ten diepste hebben wij geen vrije wil.
Voor onze daadkracht, om onszelf tot de ijver te stellen die van ons word ge-eist hebben we geloof nodig dat wij daar ook de wilskracht voor nodig hebben.
Daartoe zou ik stellen dat beiden waar zijn.

Ten diepste hebben we geen vrije wil, als we er bezinnend over gaan nadenken, maar in praktijk moeten we handelen alsof we er wel een hebben.

Tja, mooie conclusie.
Maar…een ander of tegengestelde conclusie als de vijf artikelen of Dorste leerregels.
En je weet dat de meeste reformatorische kerken die onderschrijven.

[T.A.F.]

De eis voor genade is "doe Gods wil"

Dit lezen wij als Christus Jezus spreekt over wie Hij binnen zal laten :
Ik laat binnen Hen die Mij liefhebben;
Zij die Mij liefhebben, doen Mijn wil.

En ook in de welbekende text :
"Niet iemand die zegt Here Here, zal het Koninkrijk beërven, maar eenieder die doet de Wil van de Vader"

Hieruit maak ik duidelijk op dat Behoudenis VOORWAARDELIJK is, en dat de voorwaarde is "Wij moeten Gods Wil doen"
Hier is echter de spagaat, niemand KAN die wil volledig doen UIT ZICHZELF.

Als we dan verder zien, dan zien we spreken over het dienen van Meesters, in het bijzonder deze text :
"Wie Mijn boodschap hoort en warm word en zich ijvert, dat is goed in Gods ogen,"
-> hier word gesproken van ijver, ijver is niet altijd succes, maar het is een diep geworteld streven tot.
"Wie Mijn boodschap hoort en er koud onder blijft, die zal ook koud gelaten worden voor God"
> hier blijkt duidelijk dat het de mens zichzelf veroordeeld, want God verkiest niet mensen tot hel, maar laat zulke mensen gewoon "koud, oftewel met rust"
MAAR
"wie LAUW is, DIE spuugt God uit, want niemand kan twee heren dienen!"
Dienen is een hartsgesteldheid, en als je probeerd twee meesters te dienen, dien je dus God niet volledig, en God zal je dan afwijzen.

Doe Mijn Wil.
Dien de Meester
Zoek Mij Oprecht.

Alle voorwaardes die gesteld worden aan deelschap aan Genade, zijn werkwoorden, die dus handeling van ons vragen.
Hoe zouden wij deze kunnen DOEN als wij geen vrije wil bezitten?

Daar is mijnsinziens slechts een antwoord op : Van natuure zijn wij geneigd tot alle kwaad, inzicht dat wij deze andere keuze moeten maken, kunnen wij uit onszelf niet maken. Ons word dit inzicht dus geschonken! Verkozen tot keuzevrijheid!
Ik klop (God komt eerst tot ons) wie zal opendoen?

Het is dus overduidelijk dat zonder een handelen van God, al ons handelen dood werk is, en zinloos, maar toch God verkiest in ons werk een zekere voorwaarde te leggen.
Geloof ik dat elke keuze die ik maak, door God mij is opgedragen? Nee IK maak ze.
Echter de vrijheid om te KUNNEN kiezen, om in te zien dat ik me moet bekeren, DIE is me door verkiezing geschonken.
De mensen die die vrijheid niet hebben ontvangen zijn niet verkozen tot hel, zij zijn eenvoudigweg "koud" gelaten.

Echter betekend dit ook dat wij automatisch ook deze keuzevrijheid juist gebruiken?
Theoretisch moet ik me hier aansluiten bij armenius, JA we kunnen ook verkeerd kiezen, immers deed adam dat ook niet?
Echter in het licht van Gods genade lijkt me dit onwaarschijnlijk, GOD zal niet loslaten wat Het werk van ZIJN hand begon,
echter kan het zijn dat wij BEWUST God wegsturen? ja, staat er niet genoemd de zonde tegen de Geest?

Ik zou uiteindelijk de 5 regels van calvinisten en armenius niet zo fel tegenover elkaar zetten.

Voor onze bezinning is het Goed te zien, dat wij enkel door verkiezing gered zijn, en bewust te zijn ten diepste hebben wij geen vrije wil.
Voor onze daadkracht, om onszelf tot de ijver te stellen die van ons word ge-eist hebben we geloof nodig dat wij daar ook de wilskracht voor nodig hebben.
Daartoe zou ik stellen dat beiden waar zijn.

Ten diepste hebben we geen vrije wil, als we er bezinnend over gaan nadenken, maar in praktijk moeten we handelen alsof we er wel een hebben.

Tja, mooie conclusie.
Maar…een ander of tegengestelde conclusie als de vijf artikelen of Dorste leerregels.
En je weet dat de meeste reformatorische kerken die onderschrijven.

Een van de punten waarin ik dan ook hoop dat groei zal zijn. We hebben immers geen reformatie gehad om ons van paapse declaten te bevrijden, om vervolgens deze te vervangen voor nieuwe declaten;)

Tegenover 5 stellingen, 5 haaks ertegenover staande stellingen plaatsen, heeft dan ook weinig met theologie te maken;)
Een herzien en uitbalanceren van de twee stellingnamens met de bijbel maar vooral de Geest Gods als leidraad, is dan ook verkeerde keuze.

Ik merk in mijn leven dat ik wel degelijk in staat ben bewust keuzes te maken, en dat door te doorgronden hoe ik werk, en anders te spreken en kiezen ik mijn gedrag kan heiligen, zelfs boze gedachtes kan wegwerken door bewust een tijdlang anders te handelen.
Deze ervaring van zelfbeschikking, is strijdig met het fatalistische gedachtegoed dat we onszelf niet bij de lurven kunnen nemen en verbeteren. Als je bvb vaak dronken bent, kun je zeggen, ik moet mezelf diciplineren en niet meer of iig veel minder drinken, of fatalistisch blijven klagen ik ellendig mens, God verlos me hiervan. De eerste houding van ik moet iets doen, leid vaak tot verandering, dus tot geestelijke groei, de fatalistische houding tot stagnatie en soms zelfs verval.

Ik kan ook niet om de veelheid van texten in de bijbel heen waar staat dat wij dingen MOETEN doen.

Het enige wat dan nog werkt ten voordele van de dordse leerregels is dat ik merkte dat toen ik mijn bekeringsmoment had, God al veel langer met me bezig was. Je kunt zeggen, ik was altijd anders, en ontdekte toen waarom, dus God had al mij gekozen voor ik Hem koos.
Ook merkte ik dat de honger die ik toen kreeg voor de bijbel, en de haat tegen zonde niet iets was wat ik mezelf kon geven, en ook iets is wat God weer weg kan nemen. Die "hartsgesteldheid" kunnen wij onszelf niet geven.
Wij kunnen onszelf geen nieuw hart geven, dat kan alleen God.
Daaruit moet ik ook concluderen wij zijn uit onszelf niet in staat tot enig goeds.

Maar hierin merk ik ook dat God vaak kiest te reageren op ons handelen, staat er bvb niet een volk wat zich van God afkeert leverd hij uit aan ontucht en een volk wat zich naar God toekeert, geeft hij een diep verlangen naar Gods woord?
en dit ervaar ik vaak in mijn leven, en dat van anderen dat als wij op een bepaalde manier ons opstellen en handelen God gaat werken. Als wij aan de lange weg beginnen hebben wij uit onszelf de kracht niet deze te volbrengen, echter tijdens die weg zal God ons die kracht schenken. Blijven we echter passief zitten want die weg kunnen we toch nooit volbrengen dan merk je vaak dat God ook niet handeld.

mijn mensbeeld is dan ook niet de mens is dood, maar de mens is stervende, kreupel, oneindig zwak, echter God hecht grote waarde eraan, in Zijn barmhartigheid als wij deze zwakte aan Hem geven en verkiest deze zwakte vaak te verhogen tot Kracht

Ik moet dus uit ervaring zeggen
*Wij kunnen uit onszelf niets goeds en verdienen niets.
*De mens is oneindig zwak en ziek, maar nog niet dood er is en minimalistisch restant vrije wil over.
*Ons handelen heeft direct invloed op Gods handelen, maar alleen omdat God dit zo verkiest.
*God verkiest mensen tot bekering (hun latere bekering is slechts een reactie op deze verkiezing die er al was)
>>Dit bekend niet dat God hen deze bekering zelf opdringt, echter een mens uit zichzelf is blind, daarom zouden wij, ook al zijn wij nog in bezit van een restant vrije wil,
nooit voor christus kiezen als God ons niet verkoos. Want wij zijn blind voor onze zonde en blind voor de noodzaak tot bekering. God verkiest ons door ons het zicht te geven op onze zonde en de noodzaak tot bekering dit schenkt Hij enkel aan hen die Hij verkiest.
*De verkiezing om het zicht op onze zonde te krijgen is onafwijsbaar. Dit betekend echter niet direct dat wij ook rechtreeks en onafwijsbaar verkozen zijn tot behoudenis.
Echter de volle smaak van deze verkiezing maakt deze afwijzing zeer onwaarschijnlijk en daardoor waarschijnlijk zelfs geheel niet voorkomend.

En hierin zit de spagaat in de oorspronkelijke leerregels, men gaat ervanuit dat God rechtstreeks verkiest tot behoudenis. Echter God verkiest slechts tot bekering.
Dat daar eigenlijk in praktijk zonder uitzondering ook behoudenis uit voortvloeit neemt niet dit niet weg.

[1a2b3c]

T.A.F. zegt: Echter God verkiest slechts tot bekering.
In Rom.8:29 staat: Want die Hij te voren gekend heeft, die heeft Hij ook te voren verordineerd, den beelde Zijns Zoons gelijkvormig te zijn, opdat Hij de Eerstgeborene zij onder vele broederen.
Daar maak ik uit op dat je uitverkoren bent om aan het beeld van Jezus gelijkvormig te zijn. Uiteraard houd dat ook bekering en behoud in, maar het doel van de uitverkiezing is gelijkvormigheid aan het beeld van Jezus!!

[T.A.F.]

De reden waarom ik weinig kan met uitverkiezing in praktijk is omdat passief gaan roepen ik ben zo slecht en God zo groot me geen micrometer heiliger laat leven.
Geen gebed extra laat bidden, en de relatie met God geen snars verbeterd.

Echter streven om in mijn gebrokenheid naar mijn beste kunnen en weten me in te zetten om naar mijn beste kunnen Gods wil te volgen, en te bidden dat God dit streven zegend heeft WEL effect.

Nu dan kun je stellen dat die drive in me komt vanuit de verkiezing die al in me gelegd is, wellicht, en het is goed dat te beseffen om mezelf nederig te houden.

Echter in het dagelijkse leven zie ik vooral werktuigen die God ons geeft, krachten die Hij ons aanmoedigd aan te roepen, en eigenschappen onszelf eigen te maken.
Ik kan niet ontkennen dat veel van de methodes vanuit mijn pinkster en charismatische achtergrond WERKEN.
Moet ik die methodes dan maar overboord gooien ook al zorgen die voor geestelijke groei, domweg omdat ze teveel uitgaan van de vrijheid om zelf invloed te hebben?
Van een God die klopt en wacht op ons opendoen, of een God die verkiest te reageren met kracht op onze gebeden?

Dus dat ons handelen RECHTSTREEKS invloed heeft op hoe God handeld, en door ons eigen handelen, denken, voelen te sturen, we dus ook een andere respons van God krijgen?
Dat als wij UITSPREKEN dat wij bepaalde machten over ons leven verbreken in christus naam openlijk afstand doen van zaken EN DAT AAN ELKAAR BELIJDEN.. dit werkelijk ook in ons hart verandering bewerkstelligd?

Ik geloof in uitverkiezing, maar niet in de fatalistische soort die onze vrije wil, onze verantwoordelijkheid geheel buiten spel laat. en ik kan het theologisch nog niet helemaal onderbouwen.. maar er zit ook een element van ons in...

Het is een bekende fout in veel kerken dezer dagen dat God komt als een bevrijder van de hel, ipv een bevrijder van zonde. De toorn Gods word niet meer genoemd, en de aanstoot van het kruis nog weinig gepredikt. Inplaats daarvan preekt men graag hoe lief God ons vind, hoeveel Hij van ons houd, en dat Hij ons accepteerd precies zoals we zijn.
Zoet, lief, maar onjuist.
Echter als we dan verkozen zijn om bevrijd te worden van zonde, kan het dan niet zijn dat God ons zoals ik dus ervaar "ons in staat stelt daarmee aan te slag te gaan" niet dat Hij als een sinterklaas soms ons veranderd, soms niet en wij domweg onderuitgezakt zitten wachtend tot God eens wat gaat doen?

Als we WERKELIJK alleen slecht kunnen WERKELIJK geen vrije wil hebben, dan kunnen we ons ook niet ijveren tot meer heiligheid.. want dat is een tot falen gedoemd werk, er kan geen groei zijn. Echter daar er groei IS, moet er iets van wil sprake zijn.
We zien namelijk dat iemand die onderuitgezakt zit, geestelijk zwak blijft en iemand die ijverd geestelijk sterk word.
net zoals iemnd die lichamelijk traint sterker word dan iemand die geen lichaamsbeweging ondergaat.

Ik kan dus weinig met het tradiotionele beeld van uitverkiezing, het eindeloos herhalen van het fatalistische God is zo groot en wij zo slecht.
Wie van U kan zeggen dat Hij al zo is?
Maar dan Wie van U VERLANGT zo te zijn..
goed laat mij u dan zeggen ijvert u, opdat U zo mag worden!
Een oproep tot de geestelijke diensplicht, sterk focussend op wat wij moeten doen zowel in onze persoonlijke groei als in de diensplicht van God.
Geen klaagzang over dode lijken, maar een krachtige moed insprekende preek voordat we weer de loopgraven ingaan naar geestelijke soldaten, die een plicht hebben te doen.
Wees dan getrouwe soldaten en DOE JE PLICHT DAN OOK!

En in de training moeten we keihard te horen krijgen als we iets foutdoen, maar niet als "zo zijn we nu eenmaal slecht en verrot'
Maar als, wil je nu veranderen of niet? waar ben je mee bezig broeder? BEKEER JE NU EENS EINDELIJK en doe het niet meer!!
hard maar wel met een sterke oproep op verantwoordelijkheid en daadkracht.

[T.A.F.]

Hierom kan ik dus weinig met een mens zonder wil.

Het belangste in het geloof, datgene wat voor mij een valse van een echte christen onderscheid is het streven Gods wil te doen.
Daarin hanteer ik een bijna militante overtuiging, met groot beroep op eigen wilskracht, inzet, loyaliteit, trouw, dicipline enzovoorts.
Niet je verschuilen achter je eigen zwakte, of zweverige verhalen gaan ophangen over Gods grootheid..
En al helemaal niet je geslabbak gaan goedpraten met dat God toch wel liefde is en het allemaal wel best vind..
maar je verantwoordelijkheid nemen, en de harde weg gaan, vol wilskracht envuur.

hierbij is het ESSENTIEEL dat je elkaar voortudurend vermaand, aanspoort en herrinerd aan de trouw die wij hebben gezworen aan onze God.
Als IK een scheve schaats wandel soms ongemerkt, dan heb ik mijn broeder nodig die mij keihard vermaand en zegt wie wil jij eigenlijk dienen?
Spaar vooral de harde woorden niet!
En is het dan niet ik die kies die woorden te negeren of er gehoor aan te geven?
Het is waar ik kan niet veranderen in mijn hart wat ik verlang, en in mijn hoofd wat ik denk..
maar ik bezit WEL de winskracht om anders te handelen, anders te spreken, en dit is ZO krachtig dat het als je bewust tegen bepaalde gedachtes en verlangens ingaat, ze veranderen. zowel ten positieve als ten negatieve..
wil je zeggen dat dat niet een KEUZE is, ONZE keuze? en dat die keuze dus VRIJE WIL vereist.

Ja ik geloof dat God al weet welke keuzes ik ga maken in de toekomst, maar ik geloof dat God louter TOEKIJKT, dat God alles "in handen" heeft betekend niet dat er geen vrije wil is. Als je als ouders kinderen hebt en je waakt op ze, betekend dat jij degene bent die elk woord in hun mond legt elke beweging van hun hand dirigeerd, elke gedachte in hun hoofd legt, enzovoorts? nee, het betekend dat je toekijkt en ze redelijk hun eigen weg laat gaan en INGRIJPT als het mis dreigt te gaan.
Zo geloof ik zeker dat God alles stuurt in Zijn plan, maar niet op die manier dat de vrije wil geheel word uitgesloten.

[Jantjes]

Hierom kan ik dus weinig met een mens zonder wil.

Het belangste in het geloof, datgene wat voor mij een valse van een echte christen onderscheid is het streven Gods wil te doen.
Daarin hanteer ik een bijna militante overtuiging, met groot beroep op eigen wilskracht, inzet, loyaliteit, trouw, dicipline enzovoorts.
Niet je verschuilen achter je eigen zwakte, of zweverige verhalen gaan ophangen over Gods grootheid..
En al helemaal niet je geslabbak gaan goedpraten met dat God toch wel liefde is en het allemaal wel best vind..
maar je verantwoordelijkheid nemen, en de harde weg gaan, vol wilskracht envuur.

hierbij is het ESSENTIEEL dat je elkaar voortudurend vermaand, aanspoort en herrinerd aan de trouw die wij hebben gezworen aan onze God.
Als IK een scheve schaats wandel soms ongemerkt, dan heb ik mijn broeder nodig die mij keihard vermaand en zegt wie wil jij eigenlijk dienen?
Spaar vooral de harde woorden niet!
En is het dan niet ik die kies die woorden te negeren of er gehoor aan te geven?
Het is waar ik kan niet veranderen in mijn hart wat ik verlang, en in mijn hoofd wat ik denk..
maar ik bezit WEL de winskracht om anders te handelen, anders te spreken, en dit is ZO krachtig dat het als je bewust tegen bepaalde gedachtes en verlangens ingaat, ze veranderen. zowel ten positieve als ten negatieve..
wil je zeggen dat dat niet een KEUZE is, ONZE keuze? en dat die keuze dus VRIJE WIL vereist.

Ja ik geloof dat God al weet welke keuzes ik ga maken in de toekomst, maar ik geloof dat God louter TOEKIJKT, dat God alles "in handen" heeft betekend niet dat er geen vrije wil is. Als je als ouders kinderen hebt en je waakt op ze, betekend dat jij degene bent die elk woord in hun mond legt elke beweging van hun hand dirigeerd, elke gedachte in hun hoofd legt, enzovoorts? nee, het betekend dat je toekijkt en ze redelijk hun eigen weg laat gaan en INGRIJPT als het mis dreigt te gaan.
Zo geloof ik zeker dat God alles stuurt in Zijn plan, maar niet op die manier dat de vrije wil geheel word uitgesloten.

Oké, oké.
Arminus en Gomarus verzoend

.

[T.A.F.]

Vond dit filmpje vandaag aangaande dit thema was wel grappig;)
http://www.youtube.com/watch?v=sLUboGKgPvA&feature=related

*wij hebben een vrije wil, maar wij zijn niet in staat om de goede keuze uit onszelf te maken*
*predestinatie is niet dat God ons christenen maakt, maar ons in staat stelt tot die keuze te maken die wij van nature niet kunnen maken*
*ten diepste KAN elk mens dat Jezus aannemend ELK mens tot redding komen, maar geen mens zal dat doen, tenzij God hem daartoe in staat heeft gesteld*
*daarom zei christus ook dat sommigen hem niet WILDEN aannemen (niet dat zij dat niet konden), immers hun wil uit zichzelf kan dat verlangen niet opbrengen*
*toch is vrije wil voor gelovigen niet geheel uitgeschakeld, uitgaande dat wij verkozen zijn en dan kiezen voor God, dan is dat onze vrije wil (in feite bestaat predestinatie uit het herstel van de vrije wil, niet de vervanging ervan)
*is de uitverkiezing derhalve weigerbaar? ja, denk aan saulus die Gods zegen verloor!
*het is dus niet mogelijk VOOR God te kiezen zonder uitverkozen te zijn
*maar het is wel mogelijk TEGEN God te kiezen ook al ben je uitverkozen (waarop je vaak wel die uitverkozen status dus verlies, dat is immers de zonde tegen de geest waar geen vergeving voor is)

Het is belangrijk dat wij beseffen dat wij uit onszelf slecht zijn, en alle goede werken van ons genadegaven zijn.
Het is belangrijk dat wij verantwoordelijkheid nemen en ons ijveren tot heiligheid
Het is belangrijk dat wij beseffen dat heiliging een vrucht van genade is, en niet de vereisde ervoor
Dit alles heeft elementen van zowel armanius als gomarus, in wezen zijn beide zaken te ver doorgetrokken extremen.
Geen van de groepen van 5 leerregels is juist, maar eerder een mix van beiden.

Misschien net zoals licht altijd een golf en een deeltje is, maar nooit tegelijkertijd beiden. zo hebben beiden gelijk maar zijn beiden een andere kant van dezelfde medaille.