Schipje schreef:tulp schreef:Ik laat het van de ouders afhangen. Ik heb neefjes/nichtjes die 'u' en tante' zeggen en neefjes/nichtjes die 'je' en mijn voornaam zeggen.
De ouders voeden op en willen hun kinderen bepaald gedrag aanleren. Ik vind het niet nodig daar doorheen te fietsen.
Wat respect betreft hoeft het voor mij niet, maar als ze 'tante' zeggen duidt dat een speciale relatie aan en dat vind ik wel mooi.
Dat vind ik ook, ik zou graag willen dat mijn dochtertje ook 'u' en 'tante' tegen mijn vriendinnen zegt. Het klinkt wel ouwelijk maar vind het niet netjes als ze hun gewoon bij de voornamen noemt, ik heb zelf ook een paar 'tante's' die geen familie van me zijn maar ze staan weer te dichtbij om mw (achternaam) te zeggen.
Huh? Tante tegen mensen die hun tante niet zijn? Dat lijkt me maar raar.... Maar wat is er niet netjes aan het noemen van voornamen? Die namen hebben ze toch niet voor niets gekregen? Ik snap dus niet waarom dat niet netjes zou zijn. Ik ervaar dat totaal niet zo. Ik heet gewoon Marnix en ik ben een jij.... voor jong en oud. Geen oom Marnix, u, meneer of wat dan ook. Dat is heel formeel en kan op zijn hoogst in formele situaties, hoewel ik dan ook liever Marnix genoemd word. Met kinderen heb ik doorgaans geen formele band (ik zeker niet
) en dan wil ik liever ook niet informeel aangesproken worden.
En dan kom je uit bij een lastig dilemma. Als er ouders zijn die hun kinderen aanleren om u te zeggen tegen mij, respecteer ik dat op zich best... Maar het heeft twee kanten. De eerste is dat je rekening houdt met de keuzes die ouders maken bij de opvoeding van kinderen en daar, zoals Tulp aangeeft, niet doorheen gaat fietsen. De andere kant is: Stel, ik vind het vreselijk om met u aangesproken te worden en met meneer, oom etc. Kan daar dan ook rekening mee worden gehouden? Of is het rekening met elkaar houden dan niet wederzijds.
Om bovenstaande reden ben ik er dus voorstander van dat je kinderen niet 1 manier aanleert. Je moet altijd zus, of altijd zo. Je kan ze beter aanleren dat sommige mensen graag met u worden aangesproken en anderen dat liever niet hebben... En dan weten ze echt wel wanneer ze wat moeten zeggen. Mijn nichtjes zeggen "tante" tegen een tante van Joanne maar zullen me nooit met oom Marnix aanspreken... heerlijk
Als je het laat afhangen van persoon, leeftijd enz. krijgt iedereen toch wat hij/zij wil en voor de kinderen is het volgens mij echt niet schadelijk hoor.
).
), en hij eet het dan zelf op. 
Veel makkelijker, veel netter en veel sneller klaar 
Proberen ze dan wel het brood aan te bieden met een vork, maar mogen ook wel zelf eten met de handen. De oudere kids krijgen gewoon een dubbele boterham in 2á3 stukken geknipt.
