Antidepressiva

[NdW]

Ik denk dat ik maar weer eens aan de valeriaan ga... het lijkt weer nodig

[petra85]

leen10 Welkom !
Ik slik ook citalopram 40mg, dat wisselende herken ik wel.
Bij mij is het ook met ups en downs
ik heb ook begeleiding.

NdW als je het denkt, dan maar doen he? Wie weet voel je je weer wat beter ! Hug

[NdW]

Ik heb nu maar een halve oxazepam genomen. Die heb ik hier in huis, voor als ik echt niet in slaap kan komen, maar ik wordt hier echt niet lekker van. Dus nu toch maar ff geslikt.

[*Annette*]

@ Leen10 en Petra85; Sterkte !

@ NdW; Balen , sterkte , hopelijk mag het weer 'n beetje opknappen!

@ Mortlach; nog bedankt voor je reactie op m'n laatste post!

Denk je de draad in je leven weer opgepakt te hebben, een doel en structuur in je leven te hebben, krijg je weer van alles voor de voeten gegooid . Waarbij ik me dan vaak afvraag, waarom ik?? Maar dat zijn van die waarom's waar je geen antwoord op krijgt... M'n psych. antwoorden met ja de 1 krijgt dit en de ander dat... sja daar heb ik niet veel aan... Dat weet ik ook wel. Af en toe krijg ik echt een punthoofd van m'n psych ... Ik zou een positief dagboek bijhouden, en dan zou er tijdens het volgende gesprek nagekeken worden en zou m'n psych kijken hoe ik er verder bij geholpen kon worden om positiever over mezelf tegaan denken. Heb ik weer gesprek, word er over heel iets anders begonnen. Na een halfuur was het we moeten stoppen... Tot de volgende keer , al moet ik nu wel eerder op gesprek komen. Ik was nogal somber en vind het de laatste tijd moeilijk de nut van het leven in tezien.... Blijft het zo, dan waarschijnlijk opnieuw gesprek met de psychiater om beoordeling voor evt. ad. Voor m'n gevoel had ik weinig tijd om nog vragen testellen o.i.d., als het niet ging kon ik altijd bellen.

[Daphne]

Vervelend, Annette! Heb je het tegen je psychiater gezegd, dat je het vervelend vindt dat hij niet op je dagboek ingegaan wordt? Doen, hoor! Op deze manier krijg je geen hulp volgens mij.
Sterkte met alles!

[Daphne]

NdW, ook sterkte!

[leen10]

@ Annette, echt heel vervelend dat het contact met die psychiater zo stroef loopt! Echt frustrerend zo!!! 'k Denk dat het wel heel goed is om dit te benoemen. Want zo kom je niet verder met hem, en is het heel moeilijk om open te zijn en gemotiveerd te blijven. Ik herken het ook wel, dat het lijkt of een hulpverlener op een totaal andere lijn zit. Het is niet bepaald makkelijk om dat aan te geven, maar het kan wel heel goed uitwerken! Sterkte! (en alle anderen!)

[campanula]

Hoi allemaal,

Ik slik ook anti-depressiva: Sertraline.
Heb bij twee verschillende instanties gesprekken gehad, maar men denkt dat het beter is dat ik wat intensievere therapie ga volgen. De ellende is dat de wachttijden steeds zo lang zijn. Ik ben nu al vanaf oktober bezig met gesprekken en ik wordt steeds doorgestuurd. Moet nu waarschijnlijk weer een aantal maanden wachten tot ik echt met therapie kan beginnen.
Echt vreselijk frustrerend allemaal.

[Mortlach]

Denk je de draad in je leven weer opgepakt te hebben, een doel en structuur in je leven te hebben, krijg je weer van alles voor de voeten gegooid . Waarbij ik me dan vaak afvraag, waarom ik?? Maar dat zijn van die waarom's waar je geen antwoord op krijgt...

Ik schreef volgens mij al eerder: waarom jij? Waarom niet? Je kunt met die gedachte twee kanten op: het gebeurt zonder reden en er is dus niemand die het op je voorzien heeft, of het gebeurt huist wel met een reden, dus is er iemand die weet wat jij op dat moment nodig hebt. Allebei kunnen ze rust geven, maar het sleutelwoord is weer "vertrouwen".

M'n psych. antwoorden met ja de 1 krijgt dit en de ander dat... sja daar heb ik niet veel aan... Dat weet ik ook wel. Af en toe krijg ik echt een punthoofd van m'n psych ... Ik zou een positief dagboek bijhouden, en dan zou er tijdens het volgende gesprek nagekeken worden en zou m'n psych kijken hoe ik er verder bij geholpen kon worden om positiever over mezelf tegaan denken. Heb ik weer gesprek, word er over heel iets anders begonnen. Na een halfuur was het we moeten stoppen... Tot de volgende keer , al moet ik nu wel eerder op gesprek komen.

Ik denk dat dit wel iets is wat je kan bespreken. Die man/vrouw is er om jou te helpen, en om dat te kunnen moet jij wel duidelijk en eerlijk zijn. Hou vooral in gedachten dat je psych de hele week mensen ziet met uiteenlopende problemen en dat jouw dagboek hem/haar gewoon ontschoten is. Dat zegt verder helemaal niks over jou als persoon; enkel dat je psych ook maar een mens is. Probeer het vooral luchtig te houden, iets van "volgens mij zijn we vorige keer helemaal mijn dagboek vergeten..."

Ik was nogal somber en vind het de laatste tijd moeilijk de nut van het leven in tezien.... Blijft het zo, dan waarschijnlijk opnieuw gesprek met de psychiater om beoordeling voor evt. ad. Voor m'n gevoel had ik weinig tijd om nog vragen testellen o.i.d., als het niet ging kon ik altijd bellen.

En? heb je gebeld? Neem die gevoelens heel serieus, en heb het er ook zeker over met je psych, want hiermee wil niemand alleen rond blijven lopen. Eerlijk, zelfs het uitspreken ervan kan al helpen in te zien dat die gevoelens niet werkelijk zijn. Ik spreek -helaas- uit ervaring.

[leen10]

Ik slik ook anti-depressiva: Sertraline.
Heb bij twee verschillende instanties gesprekken gehad, maar men denkt dat het beter is dat ik wat intensievere therapie ga volgen. De ellende is dat de wachttijden steeds zo lang zijn. Ik ben nu al vanaf oktober bezig met gesprekken en ik wordt steeds doorgestuurd. Moet nu waarschijnlijk weer een aantal maanden wachten tot ik echt met therapie kan beginnen.
Echt vreselijk frustrerend allemaal.

Ik denk dat het wel fijn zal zijn als je straks met intensievere therapie bij 1 instantie zit. Lijkt me fijner om overzicht te houden, wat bespreek je waar enzo. Maar wel pittig joh, dat je intensievere therapie nodig hebt! Ik heb het ook gehad. Dat was echt zwaar, maar achteraf was ik erg blij dat ik het gedaan heb. Hopelijk geldt dat voor jou straks ook!
Waar sta je op de wachtlijst?

[*Annette*]

Hoe gaat het nu met je NdW?

@ Daphne/Leen10; Dankje! Nee ik heb het niet gezegd dat ik het vervelend vindt dat er niet op me dagboek ingegaan werd. Er was ook helemaal geen tijd voor... Vorig jaar liep het ook allemaal al zo moeizaam, uiteindelijk heb ik toen alles op papier geschreven, een afspraak gemaakt voor 'n gesprek en van te voren de brief ingeleverd. Vanaf die tijd ging het een stuk beterder... alleen nu lijkt het weer dezelfde kant op tegaan.

@ Campanula; Heel veel sterkte! Vervelend dat je steeds weer wordt doorgestuurd. En wachtlijsten daar weet ik (helaas) alles van . Zo ontzettend frustrend! Wat voor therapie/therpiën ga je volgen? Of weet je dat nog niet. Succes, blijf doorzetten als is dat soms ontzettend moeilijk!

@ Mortlach; Inderdaad schreef je het al eens eerder over de waarom's. En je hebt totaal gelijk waarom niet? Alleen het is soms zo ontzettend moeilijk om het te accepteren en je weer door 'n zware tijd moet gaan. Één iemand weet af van die waarom's...

Deze vraag kwam ik laatst tegen in de vragenrubriek... Misschien ga ik dat boekje 'Waarom Heere' maar eens aanschaffen...
http://refoweb.nl/vragenrubriek/15503/waarom-vragen

Ik weet ook wel dat zo'n psych. zoveel mensen op een dag krijgt, de één heeft dit, de ander dat. En net zoals mij en ieder anders een mens is met zijn/haar gebreken. Maar er word toch gerapporteerd waar het in het vorige gesprek over gegaan is, welke afspraken er gemaakt zijn enz. enz. Voordat ik daar binnen kwam is alles, ook de rapportage van de therapie doorgelezen. Maar iedere keer word er weer over wat anders begonnen... Misschien tijdens het volgende gesprek maar eens aangeven dat ik het erg vervelend en verwarrend vind als er iedere keer over iets anders wordt gesproken.

Nee ik heb niet gebeld, tijdens het afgelopen gesprek heb ik die gevoelens ook verteld. Daarom werd er ook gezegd als het zo blijft ik waarschijnlijk opnieuw een gesprek met de psychiater krijg voor beoordeling over evt. ad. Maja...

[Mortlach]

@ Mortlach; Inderdaad schreef je het al eens eerder over de waarom's. En je hebt totaal gelijk waarom niet? Alleen het is soms zo ontzettend moeilijk om het te accepteren en je weer door 'n zware tijd moet gaan. Één iemand weet af van die waarom's...

Klopt. Er zijn geen kant-en-klare antwoorden waardoor *poef* ineens alles makkelijk wordt. Hopelijk heb je wat aan dat boekje en helpt het je rust te vinden, ook als het moeilijk is.

Ik weet ook wel dat zo'n psych. zoveel mensen op een dag krijgt, de één heeft dit, de ander dat. En net zoals mij en ieder anders een mens is met zijn/haar gebreken. Maar er word toch gerapporteerd waar het in het vorige gesprek over gegaan is, welke afspraken er gemaakt zijn enz. enz. Voordat ik daar binnen kwam is alles, ook de rapportage van de therapie doorgelezen. Maar iedere keer word er weer over wat anders begonnen... Misschien tijdens het volgende gesprek maar eens aangeven dat ik het erg vervelend en verwarrend vind als er iedere keer over iets anders wordt gesproken.

Als het iets is wat vaker gebeurd en wat je als vervelend ervaart, dan mag je het zeker ter sprake brengen.

Nee ik heb niet gebeld, tijdens het afgelopen gesprek heb ik die gevoelens ook verteld. Daarom werd er ook gezegd als het zo blijft ik waarschijnlijk opnieuw een gesprek met de psychiater krijg voor beoordeling over evt. ad. Maja...

Wat "Maja..."? Je wilt niet aan de pillen? Geloof me, niemand wil aan de pillen. We slikken ons blauw aan paracetamol en vitaminepillen, maar als er echt wat aan de hand is in ons hoofd willen we ineens niet. Ook ik was er erg huiverig voor hoor, maar achteraf ben ik dolblij dat ik eraan begonnen ben. Je bent niet "gek" omdat je antidepressiva neemt.

Je kunt jezelf afvragen waarom je niet aan de anti-depressiva wil. En wat je van plan bent te doen als je aan dat standpunt vast blijft houden. Wachten, hopen en bidden dat het vanzelf wel over zal gaan. Dat zal je de afgelopen tijd vast al wel gedaan hebben, en zo te lezen werkt dat nog niet. Je kunt je ook afvragen wat de effecten van antidepressiva zijn. Zou je er nóg ongelukkiger van worden? Als je al met zelfmoordgedachten rondloopt, lijkt me dat onmogelijk. Je kunt dus stil blijven staan - wat geen verschil maakt met die pillen níet nemen - of vooruitgaan.

[*Annette*]

Ik wist niet meer zo goed wat ik typen moest, vandaar die maja...

[Mortlach]

Ik wist niet meer zo goed wat ik typen moest, vandaar die maja...

Ah, ok, dat geeft niks hoor, soms weet je inderdaad de juiste woorden niet te vinden. Ik las er teveel in, sorry daarvoor. Het punt is echter wel dat het jammer is dat er zo'n taboe rust op geestelijk niet helemaal gezond zijn. Aan de pillen gaan betekent accepteren dat de dingen niet helemaal goed gaan in je brein, en dat is voor heel veel mensen een hele moeilijke stap, terwijl het niks is om je voor te schamen. Maar ja, wij en onze ouders zijn merendeels opgevoed met de leus: "hop, niet zo flauw, zet het maar gewoon van je af en door met waar je mee bezig was." Zeker omdat je mentale dingen niet kunt "zien", het is zelfs nauwelijks uit te leggen aan mensen die er niet mee te maken hebben gehad.

[petra85]

Ik ben idd blij ( tussen haakjes) Dat er ad bestaan.
Voor mij voorlopig mischien wel nooit een leven zonder ad.
K slik ze nu met paar tussenpozen van niet bijna 8 jaar.

Mortlach: Pijnstilling vindt men heel normaal en als je ad slikt ben je gelijk "gek".

Sterkte iedereen, wat kan het leven toch moeilijk zijn.........................