Wij hebben weinig samen voorbereid. Ik zoek de dingen uit, laat het aan mijn man zien, en als hij het echt niks vind zoek ik verder.
Hij moest van mij wel verplicht mee naar de locaties. Verder handelde ik het gewoon af. Ik hoef van mij niet persé samen een avond eraan te zitten. Mijn man heeft zeker zijn eigen mening, maar die dingen vindt hij niet belangrijk genoeg om zijn mening over te hebben.
Ik ben ook maar gewoon naar zijn moeder geweest voor alle namen en adressen van zijn familieleden. Hij heeft ze toch niet.
We hebben wel boeken gelezen voor we trouwden. Ook hebben we samen veel gebeden. Dat vond ik veel belangrijker om echt samen te doen, om zo voorbereid ons huwelijk in te gaan, in plaats van al die regeldingetjes samen te doen.
We hebben ook samen een paar huwelijksformulieren doorgelezen, om te kijken welke we wilden (die oude uit de statenvertaling sowieso echt niet), omdat dát toch de basis van ons huwelijk zou zijn. De liturgie heb ik verder helemaal opgesteld. De tekst hadden we gewoon, omdat we veel met die tekst hebben.
Mijn man vond het al snel best. Hij is kritischer als het gaat om de opvoeding van ons kindje, om inrichting in huis zelfs, om klussen in huis. Nouja, prima. Vooral dat klussen heb ik niks mee, dus laat hem dat lekker doen. Je moet ook niet alles samen willen doen

Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...