Berichtdoor Dine » 17 sep 2008 16:46
Ik herken het helemaal wat je zegt Petra, elke stap doet pijn...
Ik heb dat inderdaad ook, weken of dagen dat ik echt nauwelijks uit bed kom van de pijn en elke stap voel, niet te lang op een bepaalde manier kan zitten/liggen/staan, want dan wordt je gek van de pijn. Maar op sommige momenten heb je ook minder last, echt, die momenten komen, vooral later echt voorbij! en dan kun je daar heerlijk van genieten, momenten met maar een beetje pijn en lekker wat energie..heerlijk!
Op dit moment sport ik niet, maar dat is echt niet goed voor je lichaam.. ik merk duidelijk het verschil, toen ik nog sportte, verlegde ik de grens telkens, terwijl die nu blijft staan.
Ik ga ook telkens over mn grenzen heen, maar moet daar later wel weer voor boeten, dus probeer echt je grenzen duidelijk aan te geven! ook naar anderen toe..
Dat voelt heel erg vervelend en beroerd..je voelt je een enorme zeur en lastig, maar echt..ze willen je dan zo graag helpen en begrijpen!!
Ik moet nog steeds de drempel over en praat er vaak over alsof het mezelf niet aangaat, maar het is echt lastig en moeilijk..
Trouwens Petra, op dit moment word ik doorgestuurd naar een revalidatiearts..dan moet ik 3x in de week naar het ziekenhuis (waarschijnlijk) en ga ik daar sporten/gesprekken voeren/leefadviezen krijgen e.d.
dit is voor mij een beetje het laatste 'redmiddel' omdat fysiotherapie, ceasartherapie, mensendiecktherapie en ergotherapie niet hielpen..
Weet iemand trouwens waar ik dat dieet kan vinden dat ook wel eens schijnt te helpen? dat is dan ook nog het proberen waard;)
Petra en moppie, heel veel sterkte!!
Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.