Adoptie deel2

[Lalage]

Ik vind zo'n donker kleurtje stiekem veel mooier dan mijn eigen bleke huid.

[*|Scatie]

Ik ook

[gempa]

ik ook, ik heb in den haag in de thuiszorg gewerkt, en als ze oud zijn blijft hun huid ook vaak veel mooier

[LauraC]

Maar ik vind het wel erg jammer dat er, als er uitleg gegeven wordt, weer fel gereageerd wordt. het gaat nu om de naam. Al wordt de naam tante tortel al gezien, dan wordt de reactie bij voorbaad ook al fout gevonden.
Zo komt het nu echt over, en dat vind ik kinderachtig.
Ik ben het ook lang niet altijd eens met haar, maar een beetje meer volwassen kijk erop kan ook geen kwaad denk ik.

(nu zijn we met zn drieeen fout? )

Het gaat mij niet om het feit dat ze iets zei over donkere kindjes, het gaat mij om het feit dat wij nu allemaal wel weten dat zij tegen adoptie is en dat ze toch iedere keer hier even komt om dat duidelijk te maken. Jij zou het ook niet leuk vinden als je met je pasgeboren kindje op schoot zit en iemand zei tegen jou: ik ben het echt niet eens met mensen die zwanger zijn en dan kinderen baren...

[LauraC]

O ja, vandaag trouwens een vergadering gehad met verschillende sociaal werkers om te kijken hoe het gaat. Zonde van m'n tijd. We moesten een uur heen en een uur terug rijden dus Michael helemaal uit zijn ritme. We hadden het m.i. ook telefonisch kunnen doen maar goed. Dinsdag komt de hele bups plus nog een aantal hier, voor een evaluatie gesprek over Michaels ontwikkeling en gezondheid en of hij het naar z'n zin heeft bij ons. Deze evaluaties worden iedere 6 maanden gehouden voor pleegkinderen en omdat wij nog nog wettelijk zijn pleegouders zijn, moeten wij er ook aan geloven. Ik denk dat het gewoon een excuus is om heerlijke babyknuffels te krijgen van hem!

[Saskia]

Pas maar op, er worden steeds meer mensen verliefd op 'em!

[tante-tortel]

Maar ik vind het wel erg jammer dat er, als er uitleg gegeven wordt, weer fel gereageerd wordt. het gaat nu om de naam. Al wordt de naam tante tortel al gezien, dan wordt de reactie bij voorbaad ook al fout gevonden.
Zo komt het nu echt over, en dat vind ik kinderachtig.
Ik ben het ook lang niet altijd eens met haar, maar een beetje meer volwassen kijk erop kan ook geen kwaad denk ik.

(nu zijn we met zn drieeen fout? )

Het gaat mij niet om het feit dat ze iets zei over donkere kindjes, het gaat mij om het feit dat wij nu allemaal wel weten dat zij tegen adoptie is en dat ze toch iedere keer hier even komt om dat duidelijk te maken. Jij zou het ook niet leuk vinden als je met je pasgeboren kindje op schoot zit en iemand zei tegen jou: ik ben het echt niet eens met mensen die zwanger zijn en dan kinderen baren...

Owh? en waar heb ik dat gezegd dan?

[paprikameisje2]

zelf persoonlijk denk ik dat tt wat anders bedoelt... is het niet dat veel mensen alleen de romantische kant van adopteren zien, dus alleen die lieve schattige kindertjes met kroeshaartjes, ipv de realiteit... hechtingsstoornis, trauma's... verborgen ziektes etc.... en later als ze groter zijn, verwijten?

er zijn ook situaties waar dit niet is hoor! maar ook sitauties waar wel!

k hoop dat ik he goed verwoord hb

[Lalage]

zelf persoonlijk denk ik dat tt wat anders bedoelt... is het niet dat veel mensen alleen de romantische kant van adopteren zien, dus alleen die lieve schattige kindertjes met kroeshaartjes, ipv de realiteit... hechtingsstoornis, trauma's... verborgen ziektes etc.... en later als ze groter zijn, verwijten?

Denk je nou echt dat adoptie-ouders dat na die jarenlange procedure nog niet weten? Ze worden niet voor niets zo doorgezaagd...

[Optimatus]

En daarom vind ik adoptie door homostellen niet goed voor kinderen - dan creëeer je een onnatuurlijke situatie voor kinderen.

[Daphne]

zelf persoonlijk denk ik dat tt wat anders bedoelt... is het niet dat veel mensen alleen de romantische kant van adopteren zien, dus alleen die lieve schattige kindertjes met kroeshaartjes, ipv de realiteit... hechtingsstoornis, trauma's... verborgen ziektes etc.... en later als ze groter zijn, verwijten?

Denk je nou echt dat adoptie-ouders dat na die jarenlange procedure nog niet weten? Ze worden niet voor niets zo doorgezaagd...

Precies, Lalage, helemaal mee eens.

[Galateia]

zelf persoonlijk denk ik dat tt wat anders bedoelt... is het niet dat veel mensen alleen de romantische kant van adopteren zien, dus alleen die lieve schattige kindertjes met kroeshaartjes, ipv de realiteit... hechtingsstoornis, trauma's... verborgen ziektes etc.... en later als ze groter zijn, verwijten?

er zijn ook situaties waar dit niet is hoor! maar ook sitauties waar wel!

Voor een deel klopt dit zeker. Er zijn aspirant-adoptieouders die een kindje willen, dat het kindje dat ze zelf niet konden krijgen, moet 'vervangen'. In alle opzichten. Hiermee bedoel ik natuurlijk niet alle stellen die geen kinderen kunnen krijgen en daarom adopteren. Kijk bijv. naar LauraC: zij en haar man kunnen geen kinderen krijgen en adopteren een kindje. Niks mis mee natuurlijk, zelfs superleuk en ze bieden Michael nu een heerlijk liefdevol thuis! Waar het soms wel mis gaat, is bij stellen die vervolgens van het geadopteerde kindje verwachten dat het zich zoals een eigen kindje zal gedragen, ontwikkelen, etc. Dat is wat ik bedoel met 'vervangen'. Die als het ware de hele adoptie-geschiedenis overboord gooien. Daar ontstaan de grootste problemen. En dat is natuurlijk logisch. Een geadopteerd kindje heeft niet diezelfde start gehad als een biologisch kindje in je gezin. Dat werkt door, hoe jong een kindje ook is bij de adoptie. Wanneer je daar niet op voorbereid bent en wanneer je daar geen rekening mee houdt, tja, dan is het wachten op problemen. Dan heb je het inderdaad over mensen die de boel romantiseren... met alle gevolgen van dien.

Om voor mezelf en mijn man te spreken: wij vergelijken onze kinderen helemaal nergens mee. We verwachten niks van ze. Om te beginnen weten we niet hoe oud ze zullen zijn (dat kan van 0 t/m 6 jaar zijn) en we kiezen bewust voor kinderen met een medisch probleem. Ook dat wordt afwachten: het kunnen kinderen zijn met littekens van brandwonden, maar ook ernstigere zaken als een hiv-positief kindje of een kindje met hartproblemen is welkom. We bereiden ons voor op kinderen met een traumatisch tehuisverleden, die hebben geleerd te vechten voor hun eten - je weet immers nooit of er genoeg is -, daardoor geen maat kunnen houden en het gevoel verzadigd te zijn niet kennen, die hebben afgeleerd te huilen als ze vallen - er is toch niemand die je aandacht geeft -, kinderen die letterlijk gevochten hebben om in leven te blijven. Kinderen die misschien wel een ernstig medisch probleem hebben. Ziekenhuisbezoeken. Strijd met de verzekeringen. Ondertussen zorgen voor een open en veilige sfeer in huis. Waar hun achtergrond normaal is, hun geboorteland op allerlei manieren in ons leven verweven is. Zorgen dat ze zich thuis mogen voelen. Kinderen die misschien wel een jaar lang bij ons op de slaapkamer willen slapen, zelfs al zijn ze al 4. Kinderen die we zullen moeten leren contact te maken. Emoties te uiten. Van hun verlatingsangst af te komen. Een veilige en herkenbare structuur bieden om weer vat te krijgen op hun nieuwe leventje.

Je kunt een kindje dat geadopteerd is nu eenmaal niet vergelijken met een biologisch kindje. En hoe ouder ze zijn bij de adoptie, hoe groter dat verschil is. Als onze kinderen van bijv. 4 bij ons op de kamer willen slapen, dan zal elke ouder roepen 'nee, daar moet je niet aan beginnen'. Elke adoptie-ouder en adoptiedeskundige zal zeggen 'ja, vooral doen!'.

Op dat soort dingen moet je wel voorbereid zijn. Oppas, ook zoiets. Ik denk niet dat wij het eerste half jaar, jaar of misschien wel langer samen weg kunnen gaan zonder de kinderen. Paniek. Komen we wel terug? We kunnen nooit te laat bij het schoolplein staan om ze op te halen: ze mogen nooit de laatste kinderen zijn die opgehaald worden van school, een feestje, noem maar op. Dat gevoel verlaten te worden zit gewoon te diep. Met dat soort simpele dingen moeten we rekening houden. Anders slopen we die vertrouwensband.

En zo kan ik nog wel even door gaan. Maar ondanks al deze dingen kijken we uit naar de komst van onze kinderen. Wat een voorrecht moet het zijn om voor die kinderen te mogen zorgen. Wat een plezier zullen we hebben: het zijn ook gewoon kinderen die willen schommelen, in de zandbak spelen, spelletjes doen, knuffelen, koekjes bakken, etc. En wat zullen de schattig zijn! Oei, die mooie kroeshaartjes, een prachtige huid, witte tanden en ogen in dat donkere gezicht, prachtig! Wat zal ik mijn kinderen mooi vinden. En wat zal het gaaf zijn als we als gezin teruggaan naar het land waar ze geboren zijn, naar hun oorsprong, ons verweven mogen voelen met de mensen, de plaatsen, etc. Wat een voorrecht! Maar romantiseer ik de boel nu, wanneer ik dat zeg? Nee. Want ik weet wat er allemaal bij komt kijken. Alleen hier spreekt ook gewoon een moeder-in-spé die droomt over haar kind(eren). Bovenstaand verhaal is voor mij (en vele andere aspirant-adoptieaouders) gewoon logisch. Dus vind ik mijn kinderen schattig, maar dat zegt niet, dat ik me niet bewust ben van alles wat er bij komt kijken. Maar ja, alles wat er bij komt kijken is zo vanzelfsprekend, dat we daar ook niet echt tegenop zien, ofzo. Zo is het gewoon. Laat maar komen

[paprikameisje2]

galatia... ik bedoelde in et algemeen! als ik zo van jou lees.. denk ik niet dat jij in die categori valt van: de romantische kant alleen! idem voor laurac...

Ik weet zeker dat de kinderen die jullie mogen krijgen.. met vee liefde omringt en verzorgt worden! daar hoef ik niet aan te twijfelen! dus zie mijn post absoluut niet als een aanval op jou! ik ben er mij zeer bewust van dat het een zeer emotionele en zware periode is, het wachten op je lang verwachte kleintje!

pfff.. vind et erg moeilijk te verwoorden!

ik bedoelde ook niet te zeggen tegen jou dat ik denk dat je er niet voldoende hebt overnagedacht hoor

K hoop dat jullie ook snel een kindje in jullie armen mogen sluiten

[Galateia]

Geen paniek, ppm

Ik wilde alleen even laten zien, waar aspirant-adoptie-ouders over nadenken. Overal waar ik jubel over mijn toekomstige kinderen, lees (niet alleen hier) en hoor ik regelmatig reacties in de trant van 'weet je wel waar je aan begint', 'maak je je er geen te rooskleurige voorstelling van', etc.

Elke keer dat ik hier dus lyrisch praat over alles wat er gaat komen, dan zit bovenstaand verhaal er achter. Maar het is soms zo jammer, dat mensen denken dat dat niet zo is. Dat je je als aspirantouder vooral in moet houden, dat je er toch nog maar even door hen op gewezen moet worden... soms bekruipt me dan zo'n gevoel van 'als jij zwanger bent, houd je er dan rekening mee, dat je kindje weleens niet perfect kan zijn, dat er misschien genetisch iets mis is, dat de navelstreng om het nekje kan zitten bij de bevalling, dat het kindje te vroeg geboren kan worden, dat...'. Zoiets ga ik ook niet tegen een zwangere vrouw zeggen. Ik neem aan, dat zij zich bewust is van alle risico's die een zwangerschap met zich meebrengt. En zo voelt het soms, ongeveer. Denk ik

[jamillah]

Galateia, ik zit met kippevel en tranen in mn ogen je verhaal te lezen. Weer. Wat weet je dingen toch ontzettend goed, mooi en duidelijk te verwoorden. Zo, dat wilde ik je toch even zeggen..