Jezus, ik neem uw aan.... graag je reactie

[columbus]

Ik wil het volgende voorleggen, niet om ‘partij’ te kiezen tussen evangelischen of gereformeerden, maar om nieuwe inzichten te krijgen.
Nu lees ik vaak op het forum de discussies tussen de ‘lichtere en de zwaardere’ kant over het aannemen van Jezus als jouw of mijn Zaligmaker.

Ik geloof in God, de bijbel en al wat er geschreven staat. ook weet ik dat ik een zondaar ben.
Nu zeg ik: Jezus, ik neem uw aan en stel al mijn vertrouwen op uw.

Is dit genoeg om een kind van God te zijn?

Misschien komt het wat raar over om het op deze manier te formuleren maar ik zou graag jullie mening over willen horen.

[Erna82]

Ja, dat is genoeg.

Het enige wat je hoeft te doen is aan te nemen dat Jezus voor je zonden gestorven is. Het is slechts een cadeau dat je niet eens meer hoeft uit te pakken. Alleen dank je wel zeggen.
Zodra je Jezus aangenomen hebt, wil je vanzelf leven zoals Hij het graag wil.

[@mic]

Ja.

Ook de bijbel, de DL en de HC spreken over aannemen, dus ik snap eigenlijk niet waarom veel gereformeerden er een punt van maken.

[hijwel]

Nu zeg ik: Jezus, ik neem uw aan en stel al mijn vertrouwen op uw.

Laat je hardt spreken, loop geen mensen achterna, geen theorieen.
Wat wil je? Wil je dat Hij koning over jou wordt, ondangs alle dingen die in de weg staan?

Het is niet iets theooretisch wat je moet vragen aan God of wat je moet doen. Nee! God zegt: geloof! Bekeer u! volg mij! en je zult zalig zijn!

Deze text is echt supper mooi:
God zegt tegen jou: Kom! En die het hoort, zegge: Kom! En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet.

[caprice]

Ja.

Ook de bijbel, de DL en de HC spreken over aannemen, dus ik snap eigenlijk niet waarom veel gereformeerden er een punt van maken.

Aannemen door het geloof, en dat geloof komt van de kant van God. Verstandelijk kunnen we dat wel zeggen, maar is ons hart dan wel gewillig? Is het dan niet een wel erg goedkope oppervlakkig uitspraak?

[columbus]

Ja.

Ook de bijbel, de DL en de HC spreken over aannemen, dus ik snap eigenlijk niet waarom veel gereformeerden er een punt van maken.

Aannemen door het geloof, en dat geloof komt van de kant van God. Verstandelijk kunnen we dat wel zeggen, maar is ons hart dan wel gewillig? Is het dan niet een wel erg goedkope oppervlakkig uitspraak?

dat raakt denk ik de kern van wat ik bedoel. dat is iets waar ik voor mezelf niet uitkomt. wanneer ben je oprecht gewillig?

[caprice]

Ja.

Ook de bijbel, de DL en de HC spreken over aannemen, dus ik snap eigenlijk niet waarom veel gereformeerden er een punt van maken.

Aannemen door het geloof, en dat geloof komt van de kant van God. Verstandelijk kunnen we dat wel zeggen, maar is ons hart dan wel gewillig? Is het dan niet een wel erg goedkope oppervlakkig uitspraak?

dat raakt denk ik de kern van wat ik bedoel. dat is iets waar ik voor mezelf niet uitkomt. wanneer ben je oprecht gewillig?

Dus gewillig gemaakt voor God.

[bloempie]

Inderdaad. God werkt beiden, het willen en het werken. (ik weet ff niet waar t staat)
God werkt dus ook de wil in ons om Hem te zoeken. Die wil moeten we daarom gebruiken. Dan kan God verder met ons. We hebben ook de keus om tegen God in te gaan. (maar aan de andere kant: als God persé wil dat je Zijn kind wordt, dan kun je toch geen nee zeggen, want dan zorgt God wel dat je ja zegt)

[bloempie]

Let maar ff niet op mijn reactie. Weet op het moment zelf niet meer wat wel en niet waar is.

[Calvin]

ik neem uw aan en stel al mijn vertrouwen op uw.

uw... wat aan? en vertrouwen op uw....?

Oftewel:

ik neem u aan en stel al mijn vertrouwen op u

Sorry, kon het niet laten

[sweap]

Is dit genoeg om een kind van God te zijn?

ja, dat is genoeg. er staat ook nergens in de bijbel dat er in eerste instantie meer bij moet komen. Jezus zei tegen de discipelen ook alleen maar: Volg Mij. meer niet. das bij ons ook zo. Je hoeft t alleen maar aan te nemen, de rest komt vanzelf wel.

en inderdaad, als je het aanneemt, heeft God het wel in je gewerkt, daar ben ik het mee eens. uit jezelf zou je dat niet doen. maar het aannemen moet je wel zelf doen. het is geen passieve zaak!

[Sjaan]

Maar als je zegt 'Ik neem U aan' hoe weet je dan dat/of je dat ook echt meent?

[Sjaan]

Ik weet niet zo goed het antwoord op deze vraag. Maar ik neig ernaar om te zeggen dat Jezus jou aanneemt in plaats van jij Hem. Maar misschien sluit het een het ander niet uit.

[@mic]

Maar als je zegt 'Ik neem U aan' hoe weet je dan dat/of je dat ook echt meent?

Je weet toch van jezelf als je iets zegt of je het echt meent? (lijkt mij) Ik denk dat veel mensen zichzelf hier te veel onzekerheid laten aanpraten door "je kunt het nooit echt helemaal menen". Willen is willen. ik heb de indruk dat er hier op het forum veel mensen rondlopen die wel willen (wat doe je anders uberhaupt hier) maar dat niet van zichzelf herkennen/ willen geloven.

Maar als je er niet uitkomt: Kijk naar je motivatie: Wordt jouw wil beinvloed door je omgeving of niet. Als je ouders en vrienden niet christelijk zouden zijn, zou je dan nog steeds een kind van God willen zijn? Als je daarop ja kunt zeggen denk ik dat het met de motivatie een heel eind goed zit.

Veel mensen zien hier in dat het niet zinnig is om je af te vragen of je uitverkoren bent om te gaan geloven, en zo is het met de wil ook: Of je wil afkomstig is van God zul je denk ik nooit herkennen als je nog niet bekeerd bent.

[Aragorn]

Ik weet niet zo goed het antwoord op deze vraag. Maar ik neig ernaar om te zeggen dat Jezus jou aanneemt in plaats van jij Hem. Maar misschien sluit het een het ander niet uit.

Dat denk ik niet. Jezus neemt iedereen die komt bij voorbaat aan, dus is het eerder zo dat wij Hem nog moeten aannemen. Maar het sluit elkaar idd niet uit, net hoe je het wil noemen.