Marnix schreef:Hm, ik vind dat je het nu wel een beetje te rationeel bekijkt Kaw. Je hebt gelijk dat je gericht op elkaar moet zijn en niet vooral op jezelf. Maar dat houdt nou ook weer niet in dat je bevredigd bent op het moment dat je je partner bevredigd hebt en het totaal niet belangrijk vindt of jij ook tot dat punt komt.
In je laatste twee posts krijg ik zowat het idee dat het een zonde is om bij seks ook zelf bepaalde verlangens te hebben... alsof je daar nauwelijks over na zou moeten denken. Ik vraag me sowieso af of dat zo is en daarnaast, in de praktijk werkt dat ook niet zo... Maar goed, als in de praktijk de man de vrouw daarbij een handje helpt lijkt me dat totaal geen probleem. Daarmee ben je toch nog niet teveel op jezelf gericht ofzo? En als een vrouw een paar weken op vakantie is en de man denkt aan zijn vrouw en bevredigt zichzelf, heeft dat dan niets met liefde te maken, met die speciale band die ze samen hebben? En is die man dan egoistisch en verkeerd bezig omdat hij die natuurlijke drang nou eenmaal heeft en daarom dat doet? Ik zie het probleem niet, houdt hij daarom meer van zichzelf dan van zijn vrouw? Is hij daarom te weinig gericht op de ander waar zijn gedachten en begeerte dan toch naar uitgaat?
Dat heeft helemaal niets met je vrouw als seksspeeltje te maken ofzo. Dat vind ik erg kortzichtig gedacht.
Ook dit vind ik uit het verband gerukt.
1. Wanneer er de lust is om de ander te bevredigen en dit komt van beide partijen, dan zal er als het goed is een situatie ontstaan dat beide partijen bevrediging vinden in het gemeenschap hebben. Zoals ik al zei: als je partner daartoe niet toe bereid is, dan is er wat mis met je seksuele relatie.
2. Seksuele verlangens en vervulling daarvan: daar gaat het toch om?
3. Dat argument van het niet bij elkaar zijn is al besproken. Dan kun je niet spreken dat er een seksuele relatie is en wat iemand dan doet, daar moet zijn eigen geweten dan maar over spreken. Twee weken je lust opsparen voor het moment dat je weer bij elkaar bent kan erg leuk zijn
