grenzen in je verkeringstijd

[Jo'tje]

Maar voor mijn gevoel is er geen verschil want ik ben samen met de man van wie ik hou.

Wel goed lezen hé André
Als er voor mij geen verschil is tussen samenwonen en trouwen is er ook geen verschil voor mij als je gaat scheiden als je samenwoont of gehuwd bent.

Waarom vind je dan wel dat mensen te snel trouwen? Als het bij jou nu fout gaat kunnen ze dus ook zeggen dat je te snel bent gaan samenwonen?

[Lalage]

Als je gaat trouwen denk je daar beter over na dan wanneer je gaat samenwonen, geloof mij, je bedenkt je nog wel 10 keer omdat je weet dat je een verbond voor het leven aangaat!

Verder is het voor mij zo dat ik pas alles wilde delen met degene die mij trouw belooft, zodat ik weet dat hij ook voor 100% voor mij gaat en me niet eerst hoeft te testen ofzo. We gaan er gewoon helemaal voor en hebben elkaar dat ook officieel beloofd. Verder hebben we ook Gods hulp gevraagd om ons te helpen goed voor elkaar te zorgen. En is het niet gaaf om een feest te vieren omdat je elkaar hebt gevonden en om God te danken daarvoor?

[Jo'tje]

Ik vind het altijd maar vreemd dat mensen zo pro samenwonen zijn en absoluut nog lááng niet willen trouwen. In hoeverre ben je dan al aan elkaar toe? En waarom zou je niet kunnen trouwen als je toch al 3 jaar samenwoont? Weer op jezelf gaan wonen omdat je relatie over is klinkt wat positiever dan scheiden natuurlijk. Maar ik mis een beetje de passie voor het leven, het vechten en genieten tegelijk ofzo.

En ja, ik weet ook wel dat sommige mensen hele goede redenen hebben om voor samenwonen te kiezen, maar het blijft me raar in de oren klinken om elkaar eerst 'uit te proberen'.

[kurtyo]

Samenwonen is gewoon praktisch en aantrekkelijk voor velen, waarschijnlijk.

Toen ik nog naïef was en nog een relatie had met mijn eerste vriendinnetje, dacht ik dat ik nooit seks voor het huwelijk zou hebben, dacht ik dat ik met haar zou trouwen en dacht ik dat zij de ware voor me was...
Nu ik wat ouder ben en sowieso niet meer naïef, geloof ik niet meer in de ware en in 'trouwen' (in ieder geval niet snel of jong) en is seks voor het huwelijk sowieso geen onderwerp van discussie meer.

Mensen veranderen, zoveel is wel duidelijk. Ik begrijp mensen die erg jong trouwen totaal niet en vind het eigenlijk een beetje dom, excusez moi.

[jamillah]

Samenwonen is gewoon praktisch en aantrekkelijk voor velen, waarschijnlijk.

Toen ik nog naïef was en nog een relatie had met mijn eerste vriendinnetje, dacht ik dat ik nooit seks voor het huwelijk zou hebben, dacht ik dat ik met haar zou trouwen en dacht ik dat zij de ware voor me was...
Nu ik wat ouder ben en sowieso niet meer naïef, geloof ik niet meer in de ware en in 'trouwen' (in ieder geval niet snel of jong) en is seks voor het huwelijk sowieso geen onderwerp van discussie meer.

Mensen veranderen, zoveel is wel duidelijk. Ik begrijp mensen die erg jong trouwen totaal niet en vind het eigenlijk een beetje dom, excusez moi.

Waarom geloof je niet in de 'ware' en waarom geloof je niet in trouwen? Miljoenen mensen gingen je voor. Ook mensen die eerst samenwoonden. En zovelen trouwen opnieuw, na een scheiding of verlies.

Wat jij roept heeft niets maar dan ook niets met ouder worden en naïviteit te maken. Jij denkt zo, jij vind dat zo, en jij voelt dat zo. En jij vind dat allemaal misschien dom, ik niet. Maar je excuses aanvaard, darling..

Trouwen is zo leuk en welk een geweldige uitdaging en toevoeging aan mijn leven.

[kurtyo]

Waarom geloof je niet in de 'ware' en waarom geloof je niet in trouwen? Miljoenen mensen gingen je voor. Ook mensen die eerst samenwoonden. En zovelen trouwen opnieuw, na een scheiding of verlies.

'De ware' is een illusie en bestaat niet. Ik dacht bij mijn eerste ex-vriendinnetjes ook dat ze 'de ware' waren, dat bleek toch geheel anders uit te pakken. Verliefdheid is een stofje in de hersenen, dat is tijdelijk, maar als het goed is gaat het over in een vorm van liefde en dan gaat het veel meer om een keuze. Liefde is een keuze, de ware is een keuze: je kiest er op een gegeven ogenblik voor om met iemand verder te leven of niet (en dan nog zegt dit niet of dit voor eeuwig zo is, zelfs niet voor de duur van ons leven).
Wat betreft trouwen: wat is 'de trouw' (nog) waard? Hoeveel huwelijken - ook van mensen die eerst samenwoonden, al getrouwd zijn geweest of iemand hebben verloren - stranden er? Ik kan je verzekeren, het zijn er erg veel. De trouw is niets meer dan een papiertje en een keuze die je ook zonder dat papiertje maken kunt met dit verschil dat je zonder allerhande nare scheidingsprocedures uit elkaar kunt.
O, ik ben overigens absoluut een tegenstander van het huidige scheidingsklimaat in Nederland, voor de goede orde. Ik geloof alleen niet per se in 'de trouw' en al helemaal niet in zo iets naïefs als 'de ware'.

Wat jij roept heeft niets maar dan ook niets met ouder worden en naïviteit te maken. Jij denkt zo, jij vind dat zo, en jij voelt dat zo. En jij vind dat allemaal misschien dom, ik niet. Maar je excuses aanvaard, darling...

Me dunkt dat het weldegelijk een en ander met leeftijd en naïeviteit van doen heeft. Daarmee zeg ik niet dat alle mensen die jong trouwen dom zijn of naïef en dat iedereen die niet of veel later trouwt slim is of heel erg getekend door het leven, integendeel, maar jonge mensen zijn nu eenmaal vaker naïef en stappen gemakkelijker ergens in. Ik zei heel duidelijk: 'ik vind het dom dat mensen jong trouwen' en ik heb daar mijn redenen voor. Meerdere zelfs, waarvan ik er al enkele noemde.

Trouwen is zo leuk en welk een geweldige uitdaging en toevoeging aan mijn leven.

Wel gefeliciteerd, en ik heb nooit het tegenovergestelde beweerd. Dat neemt niet weg dat ik de keuze niet begrijp en dat ik mijn redenen heb om dergelijke acties te bestempelen als 'dom' (zonder daarmee de mensen in kwestie dom te willen noemen).

[MissF]

Ik vind het altijd zo krom dat zo goed als iedereen die aan mij vraagt: 'Ga je nu al trouwen?' zegt:' Maar er gaan zoveel huwelijken kapot! Dat wil je toch niet?'

Nee, natuurlijk wil ik dat niet. En daarom volg ik de voorbeelden van mijn (schoon) ouders na en van mijn oma's en opa's, die allemaal giga gelukkig getrouwd zijn. Mn opa en oma waren het zelfs 50 jaar en nog steeds intens gelukkig.
Waarom wordt er altijd gekeken naar het negatieve? Waarom wordt er nooit gewezen op de stellen die gingen vechten voor hun relatie en het verder aankonden, de stellen die na 30 jaar nog steeds gelukkig zijn? Want die zijn er ook genoeg! Meer dan genoeg zelfs!

Het vreemde is ook dat als ik met mijn collega's praat over mijn huwelijk, ze altijd zeggen:' Wow, wat jong.'
En dan vraag ik aan ze:' Hoe oud was jij dan toen je ging samenwonen?'
Bleken ze allemaal nog jongere geweest te zijn. En veel mensen die meerdere vriendjes hebben gehad, hebben enorm respect voor ons idee dat we maar met 1 man gemeenschap willen hebben.

Ik ben superblij met mijn lieve ouders die 25 jaar getrouwd zijn en soms nog verliefd zijn, ik ben dolblij met mijn moeder die jong moeder werd, waardoor ik nu nog een betrekkelijk jonge moeder heb, en ik hoop later een jonge oma voor mijn kinderen, die nog lekker veel met hen kan ondernemen.

Lang leve het jong trouwen en jong kinderen krijgen

[Katlheen]

Ik woon nu ook samen en ga binnenkort trouwen. Voor ons was het gewoon praktisch om alvast te gaan samenwonen. Maar verder, het wordt net gedaan alsof je bij samenwonen makkelijker uit elkaar zou gaan. Sorry hoor, maar de meeste mensen die beginnen met samenwonen nemen hun relatie serieus en zullen ook vechten voor hun relatie als het wat moeilijker gaat. Net alsof je dat alleen maar zou doen wanneer je een papiertje hebt getekend enzo. Natuurlijk heeft trouwen een bepaalde dimensie, anders zou ik het ook niet doen. Maar getrouwd of niet, ik vecht gewoon ook voor mijn relatie. Je deelt samen een huishouden en alles wat erbij komt kijken, net als in een huwelijk. Stap je echt niet zomaar uit hoor.
En jong trouwen, ik heb die ervaring niet, ik ben tenslotte alweer een oude bok van 30, en mijn partner is 29. Maar daarom trouwen we wel sneller dan veel anderen die al jong een relatie hebben gekregen. Dat heeft dus wel met ouder en wijzer worden te maken. Na diverse mislukte relaties zag ik deze relatie aan, en zag dat het goed was. En dat deelt mijn partner ook.

[kwebbel]

Ik woon nu ook samen en ga binnenkort trouwen. Voor ons was het gewoon praktisch om alvast te gaan samenwonen. Maar verder, het wordt net gedaan alsof je bij samenwonen makkelijker uit elkaar zou gaan. Sorry hoor, maar de meeste mensen die beginnen met samenwonen nemen hun relatie serieus en zullen ook vechten voor hun relatie als het wat moeilijker gaat. Net alsof je dat alleen maar zou doen wanneer je een papiertje hebt getekend enzo. Natuurlijk heeft trouwen een bepaalde dimensie, anders zou ik het ook niet doen. Maar getrouwd of niet, ik vecht gewoon ook voor mijn relatie. Je deelt samen een huishouden en alles wat erbij komt kijken, net als in een huwelijk. Stap je echt niet zomaar uit hoor.
En jong trouwen, ik heb die ervaring niet, ik ben tenslotte alweer een oude bok van 30, en mijn partner is 29. Maar daarom trouwen we wel sneller dan veel anderen die al jong een relatie hebben gekregen. Dat heeft dus wel met ouder en wijzer worden te maken. Na diverse mislukte relaties zag ik deze relatie aan, en zag dat het goed was. En dat deelt mijn partner ook.

Hallo Kathleen, ik vind dat je wel gelijk hebt !! Ook al woon je eerst samen voordat je gaat trouwen of niet, je vecht toch voor je relatie!!

Wij zijn allebei best jong getrouwd (21 en 23), mijn collega's zeggen: "Tss.. nu al?? Wil je niet genieten? Wil je je niet uitleven???" Ehhh... nee trouwens genieten kan je samen ook, da's mijn mening Wij zijn na een relatie van anderhalf jaar getrouwd, genoeg tijd om elkaar te leren kennen. En bovendien wisten we eigenlijk meteen dat het goed zat...
Ik heb een eerdere mislukte relatie van anderhalf jaar achter de rug, ik wist ergens in mijn achterhoofd dat hij niet de ware was. Uitleggen kan ik het helaas niet, maar ik wist het gewoon. Hij wilde mij in een psychische inrichting hebben en dat ik hulp zou zoeken omdat ik dingen uit het verleden nog niet verwerkt zou hebben, terwijl HIJ ze juist bij mij naar boven bracht !!
Ik vocht voor de relatie omdat ik dacht dat het ooit wel eens goed zou komen. Uiteindelijk is het via de telefoon uit gegaan "ik heb eigenlijk nooit van je gehouden" dus ja... zo kan het ook gebeuren. Ik heb er wel heel veel van geleerd. We hebben elkaar nu zelfs al een keer ge-emaild. Wraak koester ik niet meer. Waarom zou ik ? Het is vergeven en vergeten. Klaar... maar nu ontopic

Mijn collega wil juist niet trouwen (woont al zo'n 4 jaar samen, relatie van ongeveer 7 jaar dacht ik uit m'n hoofd). Ze vindt trouwen zo definitief, ze zegt: "Eerst maar even kijken of het goed gaat." en "trouwen?? Nee joh, dan zit ik helemáál aan hem vast." ehhh... zou je denken ??

[Gerdien B.]

Ik kan mij soms rot ergeren aan al die bemoeiende mensen met onze relatie.

De ene vraagt of je nog niet gaat trouwen, de volgende of we geen kinderen willen en de volgende of we onderhand niet is gaan verloven. Hoepel lekker allen op en we bepalen zelf wanneer hoe of wat. Ja maar jullie zijn geen 18 meer... is dan wel is de reactie. Ja en??? ligt het aan je leeftijd wanneer je toe bent aan verloven of trouwen of wat anders?

ja.. ik ben al dat bemoei op moment echt enorm zat. Waar ik ook kom sinds de vakantie, overal beginnen ze hier over.

Er zijn zelfs mensen die gerust vragen hoe wij de vakantie door hebbe gebracht en dan wel: heb je niet samen in 1 bed geslapen en dat soort vragen. Ik moet op moment uit kijken dat ik zo iemand niet enorm woest aan kijk op dat moment. Bepalen wij namelijk helemaal zelf.

[Marnix]

in sommige kringen is dat cultuurbepaald. tussen je 18e en 21e trouwen. En dan heel snel aan de kinderen, anders begraaf je als vrouw je talenten in de grond!

[André]

Ik kan mij soms rot ergeren aan al die bemoeiende mensen met onze relatie.

Misschien is het een idee om precies de antwoorden te geven die men niet verwacht?

[Gerdien B.]

Ik kan mij soms rot ergeren aan al die bemoeiende mensen met onze relatie.

Misschien is het een idee om precies de antwoorden te geven die men niet verwacht?

ik kan je verzekeren: je wordt er handig in om antwoorden te geven dat je niet liegt maar ze wel de mond snoert. maar dan nog... het is enorm irritant

[The Engineer]

Ik moet nog 3 jaar HBO doen en mijn vriendin nog 3 jaar MBO. Dan hebben we al 5 (!) jaar en zijn we rond de 22 a 23. Vroeg genoeg.

Maar ik ben het met Gerdien eens dat er zoveel op je gelet wordt soms. Mensen moeten eens wat meer respect hebben, minder hun mond opentrekken en niet steeds bemoeien met een ander.

[Lalage]

@Gerdien: en ik krijg juist vaak naar m'n hoofd geslingerd dat ik toch wel erg jong getrouwd ben... dus je kunt het blijkbaar nooit goed doen. Niks van aantrekken hoor! Overigens vind ik het bijzonder onbeleefd om naar iemands kinderwens of trouwplannen te vragen, zelfs toen mijn vader vroeg of wij al wisten of we kinderen willen heb ik hem gezegd dat je dat eigenlijk nooit mag vragen. Maar hem heb ik het maar vergeven Mijn moeder was het ronduit met me eens.