ratje schreef:We moeten in de kerk niet meteen oordelen en ons woordje klaar hebben,.
Volledig eens, het gaat niet om de mensen.! Het is wel wat Cisca al schreef: "de toon maakt de muziek" Maar...., wat doet iemand als jonge homo en iedereen toetert tegen jou, je mag wel zo zijn maar niet etc... ofwel, verdwijnen of meegaan in de massa?
Voor het verdwijnen, volgt er vaak een afkondiging...persoon x heeft ten kennen gegeven etc...Men word geacht er verdriet over te hebben... en vooral die persoon nog eens aan te spreken met name op zijn zonde en vooral niet verder kijken dan dat punt. Vervolg is meestal dat die persoon bij nog meer veroordelingen, alleen maar gesterkt word in zijn besluit. Zover hij nog bereikbaar is of openstaat voor gesprekken of al niet vertrokken is of zich volledig heeft afgesloten. Mij laat het idee niet los, dat men dan toch vaak denkt, 'weer één probleem minder, laat maar gaan', persoon x wil zich niet laten confimeren, zoals wij denken dat het woord ons leert. Vaak volgt dan de tekst "helaas, wij hebben persoon x niet kunnen behouden, persoon x heeft zich ontrokken. Ofwel Het probleem heeft zich zelf opgelost.
Wie is hier nu de schuldige? De weggaander of de verstoktten, die niet verder kunnen of willen kijken dan iemand zijn seksualiteit? Dat die ander misschien ook wel eens een kind van God zou kunnen zijn..tja....dat ziet men toch vaak anders. Hij of zij wenst toch niet te leven naar Gods wil hoor je dan vaak....
Het schijnt soms zo moeilijk te zijn om tegen iemand te zeggen, 'wij respecteren jouw mening', ook al denken wij er anders over.! Het lijkt soms wel of men mept liever met bijbelteksten dan dat men bid voor iemand en het aan God overlaat.