Hoe bepaal je of je wel of niet aangaat ? Wat geeft jou het laatste 'zetje' om bijv. wel of niet te gaan ??
Ik ben benieuwd naar jullie reacties

Moderator: Moderafo's
kwebbel schreef:Ik vind het persoonlijk altijd erg moeilijk om "voor mijzelf" te kiezen of ik wel of niet mag deelnemen aan het HA. Aan de ene kant vind ik dat ik af en toe best goed bezig ben, aan de andere kant ben je nooit perfect natuurlijk, je begaat zonden enz...
Hoe bepaal je of je wel of niet aangaat ? Wat geeft jou het laatste 'zetje' om bijv. wel of niet te gaan ??
Ik ben benieuwd naar jullie reacties
Marnix schreef:Lieve Kwebbel,
Als je het zo bekijkt....... er zijn een aantal mensen (breed begrip natuurlijk) die stellen dat het Heilig Avondmaal voor uitverkorenen zijn. Die stelling heeft me eigenlijk best lang bezig gehouden. Want je weet immers niet of je wel uitverkoren bent! Je gaat niet over jezelf zeggen dat je uitverkoren bent !!Marnix schreef:Je gaat niet aan het avondmaal omdat je zelf wel goed bezig bent. Jezus zegt zelf: Wie gezond zijn hebben geen heelmeester nodig. Het avondmaal is geen maaltijd voor mensen die best wel goed bezig zijn enzo... het avondmaal is een maaltijd voor zondaars die zijn dood herdenken omdat zijn lichaam en bloed het enige medicijn is dat hen kan genezen.
Als je dat zo ziet, als je aan zijn tafel wil komen omdat je je totaal afhankelijk weet van Hem en dat zijn offer de enige grond van jou redding en berouw hebt om je zonden, dan ben je aan zijn tafel op de juiste plek. Ga tot Hem als je belast en vermoeid bent. Schuldig en tegelijkertijd dankbaar voor zijn redding. Ben je dat? Als je die vraag beantwoordt weet je of je aan moet gaan of niet.
Het is dus niet zo'n complexe vraag.
Succes!
kwebbel schreef:Ik vind het persoonlijk altijd erg moeilijk om "voor mijzelf" te kiezen of ik wel of niet mag deelnemen aan het HA. Aan de ene kant vind ik dat ik af en toe best goed bezig ben, aan de andere kant ben je nooit perfect natuurlijk, je begaat zonden enz...
Hoe bepaal je of je wel of niet aangaat ? Wat geeft jou het laatste 'zetje' om bijv. wel of niet te gaan ??
Ik ben benieuwd naar jullie reacties
André schreef:Beste Kwebbel, mijn mening is dat als je van jezelf weet dat je bewust volhard in een zonde je even niet moet aangaan en eens in gesprek moet gaan met je ds. of ouderling, verder ben je gelijk aan iedere zondaar die wel aangaat. Eensch met Marnix trouwens.
Je zou God ook kunnen vragen om te 'genezen' van deze zonde, het zou zelfs zo kunnen zijn dat je therapie nodig bent om van een zonde af te komen. Als je dit soort dingen van jezelf weet wat jij hier aanhaalt dan zou ik dat bespreekbaar maken met bijvoorbeeld je ds.Antiblob schreef:André schreef:Beste Kwebbel, mijn mening is dat als je van jezelf weet dat je bewust volhard in een zonde je even niet moet aangaan en eens in gesprek moet gaan met je ds. of ouderling, verder ben je gelijk aan iedere zondaar die wel aangaat. Eensch met Marnix trouwens.
Bedoel je hier ook zonden mee waar je misschien aan vastzit, maar waar je niet vast aan WILT zitten? Ik kan me voorstellen dat je God iedere keer gemeend vergeving vraagt voor een zonde, maar toch weer de fout in gaat. Zou je dan aan mogen/moeten gaan?
Als je het zo bekijkt....... er zijn een aantal mensen (breed begrip natuurlijk) die stellen dat het Heilig Avondmaal voor uitverkorenen zijn. Die stelling heeft me eigenlijk best lang bezig gehouden. Want je weet immers niet of je wel uitverkoren bent! Je gaat niet over jezelf zeggen dat je uitverkoren bent !!Marnix schreef:Je gaat niet aan het avondmaal omdat je zelf wel goed bezig bent. Jezus zegt zelf: Wie gezond zijn hebben geen heelmeester nodig. Het avondmaal is geen maaltijd voor mensen die best wel goed bezig zijn enzo... het avondmaal is een maaltijd voor zondaars die zijn dood herdenken omdat zijn lichaam en bloed het enige medicijn is dat hen kan genezen.
Als je dat zo ziet, als je aan zijn tafel wil komen omdat je je totaal afhankelijk weet van Hem en dat zijn offer de enige grond van jou redding en berouw hebt om je zonden, dan ben je aan zijn tafel op de juiste plek. Ga tot Hem als je belast en vermoeid bent. Schuldig en tegelijkertijd dankbaar voor zijn redding. Ben je dat? Als je die vraag beantwoordt weet je of je aan moet gaan of niet.
Het is dus niet zo'n complexe vraag.
Succes!![]()
Mensen die zeggen: "Je moet je voorbereiding nemen, die week is er niet voor niets, je moet je uitgebreid bezig houden met of je wel aan mag gaan, of je denkt dat je aan kan gaan. Heb je bijv. iets gedaan of leef je nog in zonden/onmin met iemand? Dan mag je bijv. niet aangaan. Dan vind ik (persoonlijk) dat die beslissing weer een heel stuk moeilijker wordt. Als ik jouw antwoordt dan weer bekijk denk ik: Ja, het is eigenlijk weer niet zo moeilijk !!
Moeilijk denk ik he
Vooral deze zin: "Want wie eet en drinkt, eet en drinkt tot zijn eigen oordeel, als hij het lichaam niet onderscheidt." wordt er in de gereformeerde gezindte (is ook verschillend, ik praat uit ervaring binnen mijn familiekring) vaak mee 'gesmeten' en als het ware toch een beetje bang wordt om aan te gaan...
Hoe bepaal je of je wel of niet aangaat ? Wat geeft jou het laatste 'zetje' om bijv. wel of niet te gaan ??
André schreef:Antiblob schreef:André schreef:Beste Kwebbel, mijn mening is dat als je van jezelf weet dat je bewust volhard in een zonde je even niet moet aangaan en eens in gesprek moet gaan met je ds. of ouderling, verder ben je gelijk aan iedere zondaar die wel aangaat. Eensch met Marnix trouwens.
Bedoel je hier ook zonden mee waar je misschien aan vastzit, maar waar je niet vast aan WILT zitten? Ik kan me voorstellen dat je God iedere keer gemeend vergeving vraagt voor een zonde, maar toch weer de fout in gaat. Zou je dan aan mogen/moeten gaan?
Je zou God ook kunnen vragen om te 'genezen' van deze zonde, het zou zelfs zo kunnen zijn dat je therapie nodig bent om van een zonde af te komen. Als je dit soort dingen van jezelf weet wat jij hier aanhaalt dan zou ik dat bespreekbaar maken met bijvoorbeeld je ds.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 31 gasten