Zo tussen wat gehakketak op dit web door wordt ik ineens bijzonder geraakt door een lied wat bij mij op de achtergrond speelt. (nou ja, achtergrond). Opw nr 557:
laat uw glorie zien
aan heel de wereld om ons heen;
als wij samen u aanbidden
dan maakt u ons een.
Laat u glorie zien,
laat al de blijdschap die U brengt
een getuigenis van hoop zijn
voor wie u niet kent.
Als wij samen u aanbidden
en vol eerbied voor u staan,
daalt uw Geest hier in ons midden;
raak ons allen aan.
Als wij Jezus'' naam belijden
als de enige die redt.
Toon uw majesteit en glorie,
dat is ons gebed.
laat u glorie zien,
dat eel de wereld horen mag
het lied van JEzus en het kruis
waar hij ons redding bracht.
laat uw glorie zien
aan wie gebroeken is en moe,
dat zij horen hoe u liefdevol
hun namen roept.
laat u glorie zien...
wij aanbidden u...
joh 17:20-23, jes 60:1,2
Soms wordt ik zo verstrikt in gehakketak over hoe ik over God denk. En dat wil ik helemaal niet! God wil dat volgns mij ook niet. Laten we gewoon stil zijn en God de kans geven om tot ons te spreken. Zo geweldig om met elkaar te zingen, en te bidden. Reusachtig indrukwekkend en genezend vind ik altijd het samen stil zijn. En open staan voor wat God zeggen wil. Dan gebeuren er zulke mooie dingen!
ken je dat?