"inwendige roeping"???

[@mic]

Ik ben persoonlijk tegen de termen uitwendige en inwendige roeping omdat er veel misverstanden zijn. Ik vroeg een keer aan iemand (g.g ned) waarom hij niet bekeerd was/ geloofde: Hij was nog nooit geroepen. Ik zei dat hij elke zondag in de kerk geroepen werd. "maar dat is uitwendige roeping, het gaat om inwendige roeping...."

Theologisch gezien zijn er wel argumenten voor aan te voeren, maar als het vaker mensen van God vandaan houdt...

[garry]

Ik sprak onlangs een dominee/zendeling, die zich bijzonder ergerde dat er in 'onze' kerken tijd werd gestoken in dit soort theoretische discussies. Hij kon makkelijk aantonen dat met de op deze wijze verspilde energie complete volkeren met het evangelie in aanraking konden worden gebracht.
Dus hier mijn oproep: houdt u verre van dit soort onzinnigheden (haha, moet je dit eens proberen aan iemand uit te leggen die belangstelling heeft gekregen voor de kerk en de blijde boodschap) en verlaag u niet hieraan mee te doen!

garry

[Equilibrist]

Is het belangrijk om te weten dat je inwendig of uitwendig geroepen bent?
Ik snap het helemaal niet trouwens hoor.

De blinde die Jezus zij dit: 1 ding weet ik dat ik blind was en nu zie!

Precies hetzelfde bedoelde ik met mijn reactie, hijwel.

Ik vind het zinloze verspilling van kostbare genadetijd.

[padvinder]

Bedankt voor de reacties tot nu toe. Het was absoluut niet mijn bedoeling om de oorzaak te zijn van "zinloze verspilling van genadetijd"
En hijwel, ik snap er ook niets van , daarom heb ik dit topic geopend. Ik dacht: misschien zijn er forummers met meer verstand hiervan.
Mijn verstand zegt inderdaad dat het een menselijk verzinsel is, maar mijn gevoel vraagt zich serieus af of ik niet moet wachten met geloven tot ik "een inwendige roeping" gehad heb, wat dat dan ook zijn moge.
Onze dominee zei het afgelopen zondag nog: "Gods kinderen hebben het zelf uit Zijn mond gehoord. Die komen niet aan met de bijbel in hun hand: "Kijk eens, hier staat het, en daar staat het, en dit geldt ook voor mij, maar zijn door God Zelf in hun hart gegrepen" (hij had het over de beloften).

[Klaas]

Tja, inwendige roeping en uitwendige roeping... Ik moet zeggen dat ik niet met de termen ben opgegroeid, maar ik kan me er wel wat bij voorstellen. Eerlijk gezegd denk ik dat de kern van wat 'inwendige roeping' genoemd wordt door (bijna) alle christenen erkend wordt.

Waar het dan om gaat is wat de uitwendige roeping (het gepredikte of gelezen woord van God)in ons innerlijk uitwerkt. Het verstandelijk beamen van de bijbelse boodschap noemen we geen 'geloven'. Geloven doe je niet alleen met je verstand maar ook met je hart. Echt geloof ontstaat als mensen 'geraakt' worden door het woord; het woord resoneert zogezegd in hun hart. Je hebt b.v. het idee dat de dominee de preek persoonlijk voor jou geschreven had. Of, om wat bijbelse voorbeelden te noemen, je zegt met de Samaritaans vrouw: Komt, ziet een Mens, Die mij gezegd heeft alles, wat ik gedaan heb; is Deze niet de Christus? of je wordt, net als de Joden op het pinksterfeest 'verslagen in je hart'. Dat zou je 'inwendigie roeping' kunnen noemen.

Ik ben echter niet erg gelukkig met die term. Zoals al gezegd werd drijft het een wig tussen de prediking en de uitwerking van die prediking. Als je de inwendige prediking verzelfstandigt kom je op een dwaalspoor. De suggestie wordt dan gewekt dat de Geest niet door de prediking werkt, maar een aanvullende prediking verricht. De roep van de prediking gaat dan ook eigenlijk niet uit naar alle toehoorders. Dit vinden we m.i. in de bijbel niet terug. Mensen komen tot geloof op basis van het evangelie dat hen gepredikt wordt. Binnen het tijdsbestek van 1 preek of gesprek is er sprake van zowel uitwendige als inwendige roeping. De Geest komt mee in de prediking en roept een ieder die de prediking hoort. Dat is volgens mij de bijbelse lijn.

Klaas

[Equilibrist]

Bedankt voor de reacties tot nu toe. Het was absoluut niet mijn bedoeling om de oorzaak te zijn van "zinloze verspilling van genadetijd"

Excuses als je dit té persoonlijk hebt opgevat. Ik vind het niet meer dan normaal dat je vragen stelt over dingen die je niet weet of verhelderd wilt hebben door anderen.
Met mijn opmerkingen doelde ik meer op mensen die een heel leven bezig zijn met dit soort dingen en er onderdoorgaan.

[padvinder]

Klaas, jij zegt; het verstandelijk beamen van de bijbelse boodschap noemen we geen "geloven".
Maar als je het nu alléén maar met je verstand kunt beamen? Dus als je er verder helemaal niets bij voelt? Moet je dan concluderen dat je blijkbaar niet inwendig geroepen bent?

"Geloven doe je niet alleen met je verstand maar ook met je hart".
Maar uit jezelf kan je dat toch niet (ik tenminste niet, ik heb het al vaak genoeg geprobeerd). Als je het dus wel dolgraag wilt, maar het niet lukt? Dan ben ik geneigd om te zeggen dat er wel een inwendige roeping moet zijn (uitwendig ben ik al vaak genoeg geroepen...)

Maar theoretisch ben ik idd ook tegen dat onderscheid tussen uit- en inwendige roeping.

[Klaas]

Padvinder:

Maar als je het nu alléén maar met je verstand kunt beamen? Dus als je er verder helemaal niets bij voelt? Moet je dan concluderen dat je blijkbaar niet inwendig geroepen bent?

Ik vind het moeilijk om daar antwoord op te geven zonder dat ik je ken. Ik ken jou niet, je situatie niet, je kerk niet enz. dat maakt het er niet makkelijker op.

In eerste instantie zou ik niet zeggen dat je niet inwendig geroepen bent. Ik geloof dat Gods Geest 'meekomt' in de prediking. Als je de prediking gehoort hebt dan geloof ik ook dat Hij aan jouw hart geklopt heeft. Ik geloof dat niet alleen omdat ik geloof dat God zo werkt maar ook omdat ik zie dat je wilt geloven. Misschien moet je je eens afvragen waarom je dat eigenlijk wilt. Is dat iets van jou of is dat iets van God? Hij is immers degene die ook het willen werkt?

Padvinder:

Maar uit jezelf kan je dat toch niet (ik tenminste niet, ik heb het al vaak genoeg geprobeerd). Als je het dus wel dolgraag wilt, maar het niet lukt?

Allereerst vraag ik me af wat je met 'dolgraag willen' bedoelt. Eerder stelde je dat je er verder niets bij voelde. Dolgraag willen gaat voor mij echter verder dan het verstandelijke. Of begrijp ik je dan verkeerd?

Daarnaast vraag ik me af wat je geprobeert hebt. Hoe moet ik me dat voorstellen? Heb je geprobeert om voortaan zonder zonde te leven? Vergeet het maar, dat gaat je niet lukken, ook niet als Gods Geest in je werkt. Sterker nog, je zult je waarschijnlijk alleen maar slechter gaan voelen. Het opwekken van een speciaal gevoel dat teken zou moeten zijn van je geloof zal je dan ook niet lukken.

Waar het om gaat is of je, ondanks dat slechte gevoel wellicht, gelooft dat Jezus Christus voor jouw zonden gestorven is. Dat is nl. wat het evangelie ons zegt. De vraag is of je God daarin vertrouwt. Van Abraham staat geschreven dat hij gerechtvaardigt werd omdat hij God geloofde. Er staat niet dat hij in God geloofde, nee, hij geloofde God. Hij geloofde Gods beloften die Hij aan Hem gedaan had. Hele concrete beloften zoals de belofte dat hij een zoon zou krijgen. Dara is waar het bij ons ook om gaat. Geloven we God als Hij zegt dat Hij ons zo heeft liefgehad dat Hij Zijn Zoon boor jou en mij gegeven heeft?

Ik begrijp dat er van alles in de weg kan staan door je opvoeding of dat wat er in je kerk gezegd wordt. Houdt er echter aan vast dat God ook jou op het oog had toen Hij het evangelie in jouw gemeente liet horen. Daarvoor behoeft Hij niet nog een keer op privé-bezoek te komen. Hij heeft jou reeds geroepen. Als je hiermee worstelt is het goed om dit in gebed bij Hem te brengen. Het zou mooi zijn als je een gelovige vrind of vriendin hebt waarmee je dit zou kunnen bespreken. Nog mooier is het als je hier samen met iemand voor zou kunnen bidden.

Ik hoop dat je iets aan mijn poging tot antwoord hebt. Als je nog vragen hebt dan hoor ik het wel.

Klaas

[Harold]

Ik ben persoonlijk tegen de termen uitwendige en inwendige roeping omdat er veel misverstanden zijn. Ik vroeg een keer aan iemand (g.g ned) waarom hij niet bekeerd was/ geloofde: Hij was nog nooit geroepen. Ik zei dat hij elke zondag in de kerk geroepen werd. "maar dat is uitwendige roeping, het gaat om inwendige roeping...."
...

Levensgevaarlijk, zo staan leerstellingen tussen jou en jezus in. is dit niet de vrije genade verwerpen!?

[Harold]

Heel gemakkelijk te relativeren.

Als ik bepaalde muziek hoor is dit uitwendig. is de muziek niks aan dan raakt het me inwendig niet. Is de muziek fantastisch mooi dan raakt het me in m'n hart.

Als een vrouw je probeert te versieren dan is dat uitwendig, is ze niet aantrekkelijk dan doet het je niks. vind je haar aantrekkelijk dan wordt je vanzelf wel verliefd (inwendig).

Vergelijkbaar met het evangelie dus, uitwendig gehoor is geen inwendige
blijdschap. Dat je dan uiteindelijk niet inwendig geroepen bent is je eigen schuld omdat je trots je in de weg stond. Je hebt wel de kans gehad.

Velen zijn geroepen en weinigen zijn gekomen.

Door je leven lang het evangelie aan te horen en te zeggen ik ben niet inwendig geroepen, roep je de onvergevelijke zonde nl het lasteren van de heilige geest over je heen.

[padvinder]

Vergelijkbaar met het evangelie dus, uitwendig gehoor is geen inwendige blijdschap. Dat je dan uiteindelijk niet inwendig geroepen bent is je eigen schuld omdat je trots je in de weg stond. Je hebt wel de kans gehad.

Dit klinkt als iemand die al "binnen" is...

Door je leven lang het evangelie aan te horen en te zeggen ik ben niet inwendig geroepen, roep je de onvergevelijke zonde nl het lasteren van de heilige geest over je heen.

Dit is een hele andere discussie, de zonde tegen de Heilige Geest.
Ten eerste is niet duidelijk wat die inhoudt, ten tweede is wat je hierboven stelt, m.i. niet waar. "Je roept iets niet over je heen", ten eerste taalkundig niet, je roept iets over je af. Ten tweede roep je volgens mij nooit een zonde over je af, maar doe je een zonde willens en wetens.
Als je dus serieus zit met de vraag: "Moet ik inwendig geroepen worden"/" Ben ik wel inwendig geroepen", ben je er niet bewust op uit om de Heilige Geest te lasteren/de zonde tegen de Heilige Geest te doen.